Από το Γ. Ριζόπουλο
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στα Ελληνο-Αλβανικά σύνορα, ο διοικητής των Ιταλικών δυνάμεων Πιέτρο Μπαντόλιο είχε ήδη καταγραμμένη στο ιστορικό του τη νικηφόρα εισβολή του στις ερημιές της Ανατολικής Αφρικής το 1936. Με τον τίτλο του «Δούκα της Αβησσυνίας» να τον συνοδεύει πίστευε ότι θα τα κατάφερνε το ίδιο καλά και στην κακοτράχαλη Ελλάδα.
Ζυγός με Άρη στον Τοξότη, ξεκίνησε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία το 1892 και σταδιακά με την υποστήριξη των «κολλητών» του έφθασε μέχρι την κορυφή της ιεραρχίας. Ο Μπαντόλιο έμελλε να φθάσει ακόμη και στο πρωθυπουργικό αξίωμα (το 1943), ενώ αργότερα υπήρξε και Γερουσιαστής, ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις ο οπορτουνισμός και η κακοήθεια του ξεπέρασαν κάθε όριο. Σε γενικές γραμμές απείχε πολύ από αυτό που λέμε «άξιος ηγέτης» και χωρίς τις ίντριγκες και το «γλείψιμο» των ανωτέρων του δεν θα είχε φθάσει πουθενά.
Στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο απέκρυψε έντεχνα τις ευθύνες του για την απίστευτα καταστροφική ήττα των Ιταλών στη μάχη του Καπορέτο. Φρόντισε να εξαφανίσει κάθε στοιχείο που συνέδεε την ήττα με το πρόσωπο του, εκμεταλλευόμενος ουσιαστικά τις υψηλές του γνωριμίες με μασόνους αξιωματικούς.
Στην Αφρική, πριν αντικαταστήσει τον αρχικό διοικητή των δυνάμεων εισβολής, υπέσκαπτε συστηματικά το λάκκο του. Και όταν ύστερα από την απόβαση των συμμάχων στη Σικελία χρίστηκε πρωθυπουργός από τον βασιλιά Εμμανουήλ Β΄, εγκατέλειψε τη θέση του αφήνοντας τον Ιταλικό στρατό στο χάος και την αναρχία. Από όλα αυτά και εκ των υστέρων γίνεται απόλυτα κατανοητό το γιατί η Ιταλία με αυτόν ...προπονητή είχε ελάχιστες πιθανότητες στα βουνά της Αλβανίας. Ας δούμε όμως τι λέει και ο γενέθλιος χάρτης του.Η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου