Η σύζυγος του Πλούτωνα, η Περσεφόνη, μας δείχνει τις άγνωστες γοητευτικές πλευρές αυτού του συναρπαστικού θεού
του Ernst Ott
''Ούτε τ’ όνομα του μη λες'', ''ο έξω απο δω'' έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, ''διαφορετικά θα έρθει και αυτό θα είναι πραγματικά τρομερό''. Ακόμα και οι αρχαίοι Έλληνες φοβόταν το θάνατο και έτσι προτιμούσαν να αποσιωπούν ακόμα και το όνομα του. Αν εξαιρέσουμε τους Πυθαγόρειους, οι οποίοι πίστευαν στη μετενσάρκωση, οι υπόλοιποι αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν τη μεταθάνατια ζωή σαν την αιώνια περιπλάνηση του άυλου σώμα, μια ''σκιάς'', στον Κάτω Κόσμο.
Γιατί Πλούτωνας ;
Επειδή οι Έλληνες δεν ήθελαν καν να προφέρουν το πραγματικό όνομα του
θεού του Κάτω Κόσμου, του Άδη, επινόησαν μια εξωραισμένη παραλλαγή του
ονόματος του, όπως ακριβώς κάνουμε σήμερα με τις αγγελίες θανάτου όπου
αντί να πούμε οτι κάποιος πέθανε λέμε ότι κάποιος ''κοιμήθηκε''. Η
μετονομασία αυτή ήταν Πλούτος ( Pluto στα Λατινικά) και απο αστρολογική
άποψη μπορούμε να επιβεβαιώσουμε, οτι αυτή η λέξη περιγράφει ακριβώς την
πραγματική υπόσταση του, επειδή η λέξη Πλούτος σημαίνει τον
''πλούσιο''. Ο πλούτος του είναι προφανής και είναι συνδεδεμένος με τον
πλούτο και τους θησαυρούς του Κάτω Κόσμου. Πλούτο σε όλα τα επίπεδα
απέκτησε η Προσερπίνα ( Περσεφόνη στα Ελληνικά) αφού έγινε γυναίκα του
Πλούτωνα. Αρχικά αυτό έγινε χωρίς να το θέλει, κάτι που δεν μας προκαλεί
απορία, αν γνωρίζουμε την καταγωγή αυτής της θεάς. Στο παιδικό της
νανούρισμα κανείς δεν της τραγούδησε ότι της ήταν γράφτό να γίνει η
βασίλισσα του Σκότους.
Στον παραδεισένιο κήπο του Ταύρου
«Είσαι η κόρη του Φωτός» της λέει η μητέρα της, η Δήμητρα, και το πρόσωπο του κοριτσιού λάμπει, «να είσαι ευτυχισμένη και να είσαι πάντα έτσι!». Πατέρας του κοριτσιού είναι ο απόλυτος θεός, ο Δίας. Σε αυτό το σημείο του μύθου η μητέρα της Περσεφόνης, η Δήμητρα, αντιπροσωπεύει τέλεια τη βασική αστρολογική αρχή του Ταύρου. Η Δήμητρα είναι μια θεά της Άνοιξης, η οποία διασχίζοντας καθημερινά τους αγρούς και τα λειβάδια φέρει μαζί της την αφθονία και την ανάπτυξη στη Φύση. Στο μυθολογικό χρόνο δεν υπάρχουν Εποχές. Μια αιώνια άνοιξη απαλλάσει τους ανθρώπους απο τις λύπες τους. Η Δήμητρα ονομάζει τη θυγατέρα της Κόρη ( το ονομα Περσεφόνη της το δινει αργότερα ο άντρας της).
«Κόρη, μπορείς να έρθεις μαζί μου στους αγρούς» λέει η Δήμητρα και η μικρή χαίρεται που μαζί με τη μητέρα της δίνουν ζωή στη γη και ενέργεια στη Φύση. Σε αυτό το σημείο κάνει την εμφάνιση της μια από τις χαρακτηριστικές αρχές του Ταύρου, αυτή της Διατήρησης : «Έτσι πρέπει να είναι πάντα».
Η Δήμητρα λέει στην Κόρη: «Όλα είναι εντάξει και έτσι πρέπει να παραμείνουν για πάντα». Μπορεί όμως να υπάρξει μια τετοια αιωνιότητα ; Για τους θεούς και τους ανθρώπους μπορεί να υπάρξει, μόνο αν στη βασική αρχή του Ταύρου ενσωματωθεί η βασική αρχή του πολικού, αντίθετου ζωδίου αυτό του Σκορπιού, του ζωδίου διακυβέρνησης του Πλούτωνα. Χωρίς το σκοτάδι δεν υπάρχει φως. Όποιος θέλει να επιμένει μονόπλευρα, όπως η Δήμητρα, στην ιδέα ότι «τα πάντα είναι αιώνια και σίγουρα», δημιουργει με αυτή την έμφαση στον ένα μόνο πόλο τις συνθήκες για την αλλαγή. Η Δήμητρα προκαλεί η ίδια την περιέργεια στη θυγατέρα της και γίνεται αυτό ακριβώς που θέλει να αποφύγει. « Μην κόψεις ποτέ ενα νάρκισσο». «Γιατί όχι;», ρωτάει η Κόρη, και η Δήμητρα της απαντά ψυχρά: «Μην κάνεις ανόητες ερωτήσεις, θα γίνει κάτι τρομακτικό». Στην εξέλιξη του μύθου ξέρουμε, οτι το κόψιμο του νάρκισσου οδήγησε στη συνάντηση της Κόρης με τον Πλούτωνα. Η συνεχεια εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου