Προβλήματα που Αντιμετωπίζουμε Όλοι Δέκατος Οίκος

Το παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση στα Ελληνικά από την σειρά άρθρων "Problems We All Face", του Dane Rudhyar. Το πρωτότυπο κείμενο μπορείτε να το βρείτε στο www.khaldea.com

The giver, Judy Westgard

Τι Μπορείτε να Συνεισφέρετε στην Κοινωνία
Dane Rudhyar

Όταν ένα κορίτσι ή ένα αγόρι αποφοιτεί από το λύκειο ή το πανεπιστήμιο, μία φάση της ζωής τελειώνει. Κατά αυτή την φάση, το παιδί και στη συνέχεια ο έφηβος, βρίσκει τον εαυτό του σε θέση πρόσληψης σε σχέση με την οικογένεια του, την κοινότητα και γενικά, την κοινωνία. Δεν είχε ζητήσει να γεννηθεί στην συγκεκριμένη οικογένεια και κοινωνία. Γεννήθηκε, ων αδύναμος και ανίκανος να προσαρμοστεί βιολογικά και ψυχολογικό-διανοητικά στο περιβάλλον του. Ως εκ τούτου ήταν και σωστό αλλά και απαραίτητο να φροντίσουν για τις ανάγκες του η οικογένεια του και η κοινωνία, να κατευθύνουν την πρόοδο του και να τον ενημερώσουν για το παρόν του εξελικτικού δρόμου της ανθρώπινης προόδου.

Όταν ο νέος φτάσει στα είκοσι, συνήθως θεωρείται δεδομένο ότι έχει αναπτυχθεί βιολογικά, ψυχολογικά και διανοητικά μέχρι του σημείου που η σχέση του με την κοινωνία μπορεί να αντιστρέψει την πολικότητά της.


Έχει λάβει. Τώρα αναμένεται να δώσει.


Οι πρεσβύτεροί του τον βάζουν να σκεφτεί και ζητούν να αποφασίσει την φύση της συμβολής που μπορεί και είναι πρόθυμος να έχει στην συντήρηση, επέκταση και μεταμόρφωση της κοινωνίας του.


Υπήρχε μία εποχή, όχι μακρινή, που ο νέος είχε ουσιαστικά πολύ λίγες επιλογές για αυτή την απόφαση. Αν ήταν αγόρι, ήταν αναμενόμενο να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του και να ξεκινήσει την μαθητεία του στο ίδιο επάγγελμα, στο ίδιο είδος εμπορίου ή στην ίδια ασχολία. Αν ήταν κορίτσι, έπρεπε να παντρευτεί έναν άνδρα του οποίου η τάξη και ο τρόπος ζωής καθοριζόταν λίγο πολύ από την θέση του πατέρα της στην κοινότητα και το μέγεθος της προίκας που μπορούσε και ήθελε να της παρέχει. Και στις δύο περιπτώσεις, υπήρχε ένας βαθμός ευελιξίας στον καθορισμό, από τους γονείς, του τρόπου με τον οποίο τα παιδιά θα έπρεπε να παίξουν τον ρόλο τους στην κοινωνία. Ωστόσο, βασικά η οικογενειακή παράδοση και η επιτυχία του πατέρα, καθόριζαν τον τύπο ή το επίπεδο συμμετοχής που αναμενόταν από τον νέο.


Το μόνο πράγμα που ζητούσαν από τον νεαρό άνδρα ή την νεαρή γυναίκα ήταν να επιτελέσει καλά τα καθήκοντα που είχαν προσδιοριστεί από παλαιότερα παραδείγματα και να εκπληρώσει με σημασία και ευγένεια την όποια λειτουργία είχε οδηγηθεί να αναλάβει στην κοινωνία.


Στις μέρες μας, ειδικά στις ΗΠΑ, η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι νέοι που τελειώνουν το σχολείο ή το πανεπιστήμιο είναι πολύ διαφορετική. Υπάρχουν φυσικά περιπτώσεις που το παιδί πιέζεται να ακολουθήσει την ίδια καριέρα με τον πατέρα του, να αναλάβει την προγονική επιχείρηση. Μπορεί να ταιριάξει αυθόρμητα και άμεσα στο σχήμα που δημιούργησαν ο πατέρας και η μητέρα του και το οποίο τους έφερε επιτυχία, τουλάχιστον κάποιου είδους.


Ωστόσο, στην μοντέρνα ζωή, ο νέος έχει κατά βάση ελευθερία επιλογής σε σχέση με το ποια θα είναι η ασχολία της ζωής του. Μπορεί να παρουσιάσει μία νέα προσέγγιση, πραγματικά δική του, διαφορετικούς τρόπους διεκπεραίωσης των πραγμάτων και άλλους στόχους, σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Καθώς ο γάμος δεν αποτελεί κοινωνικό επιταγή, το κορίτσι μπορεί να ακολουθήσει μία καριέρα ή να εργαστεί σε ένα γραφείο ή εργοστάσιο. Πράγματι, πολύ συχνά είναι αναγκασμένη να εργαστεί βιοποριστικά για οικονομικούς λόγους και πρέπει να επιλέξει τι θέλει να κάνει.


Όπου υπάρχει τέτοια ατομική ελευθερία επιλογής, ανακύπτουν νέα προβλήματα. Πως πρέπει να χρησιμοποιηθεί αυτή η ελευθερία και για ποιο σκοπό; Τι σημαίνει μία δουλειά ή μια καριέρα για μένα προσωπικά; Τι περιμένω από αυτή; Τι θα μου προσφέρει και επίσης, τι θα της προσφέρω, τι είμαι πρόθυμος, έτοιμος και ικανός να της προσφέρω; Τι μπορώ να κάνω καλύτερα; Η συνεχεια εδω