Τι λεει η Αστρολογια για την ψηφο της νεας γενιας για τις εκλογες 7-11-2010

Εκλογές-Η θέση της νέας γενιάς

Από τον Urania Lab

 

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση το μεγάλο ζητούμενο είναι τι θα ψηφίσουν οι νέοι ψηφοφόροι, τα σημερινά 18χρονα, η νέα γενιά που αρχίζει να μπαίνει ενεργά στην πολιτική. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να δώσουμε μια αστρολογική ερμηνεία των τάσεων της νέας γενιάς.
Είναι αποδεκτό από πολιτικούς επιστήμονες, κοινωνιολόγους και στατιστικούς, ότι έχουμε εμφάνιση μιας νέας γενιάς κάθε 15 χρόνια. Παλαιότερα οι αστρολόγοι έπαιρναν σαν αστρολογικό δείκτη της γενιάς τον πλανήτη Πλούτωνα. Αυτό φυσικά δεν είναι λάθος αλλά επειδή ο Πλούτωνας έχει μία πολύ ελλειπτική τροχιά και μπορεί να μείνει σε ένα ζώδιο από 30 χρόνια μέχρι 12 χρόνια, δεν αποτελεί έναν ασφαλή γραμμικό αστρολογικό δείκτη για τη διάκριση σε γενιές. Αντίθετα ο πλανήτης Ποσειδώνας παραμένει σε κάθε ζώδιο 14 χρόνια, κάτι που τον κάνει να είναι ένας πιο αξιόπιστος αστρολογικός δείκτης για τα οράματα κάθε γενιάς. Το ίδιο και ο Ουρανός που έχει επίσης μια σταθερή διάρκεια παραμονής σε κάθε ζώδιο (7 χρόνια).
Η εξουσία
Στην ηγεσία των δύο κομμάτων εξουσίας, βρίσκονται σήμερα δύο αρχηγοί που έχουν γεννηθεί με τον Ποσειδώνα στον Ζυγό και τον Ουρανό στον Καρκίνο. Η γενιά αυτή είχε το όραμα της συλλογικότητας και την προώθηση των δημοκρατικών δεσμών, ενώ παράλληλα βίωσε νέα δεδομένα σε εθνικό επίπεδο και ραγδαίες αλλαγές στον κοινωνικό ιστό. Αυτή ήταν η γενιά που Πολυτεχνείου, που στην πλάτη και την ιδεολογία της πάτησαν οι εκάστοτε κυβερνώντες μετά τη Μεταπολίτευση. Στην δεκαετία του 1980 η γενιά αυτή συνέχισε να προσφέρει νερό στο μύλο όσων νέμονταν την εξουσία, μέχρι που αντιλήφθηκε ότι οι ιδεολογίες και τα οράματα με τα οποία είχε γαλουχηθεί ήταν πλέον άνευ αντικειμένου. Όταν λοιπόν ήρθε αυτή στα πράγματα βρέθηκε σε ένα τεράστιο ιδεολογικό κενό, βιώνοντας πρακτικά τις προδιαγραφές του γενέθλιου Ποσειδώνα της. Μετά τη διαπλοκή και τα σκάνδαλα που μέχρι σήμερα βασανίζουν την πολιτική ζωή αλλά και τις τσέπες μας, το μόνο που έμενε πλέον στον Ουρανό της ήταν μια ανατροπή και αμφισβήτηση των παραδοσιακών δομών, με μόνο κριτήριο την ανεπάρκεια των προηγούμενων διαχειριστών. Ένα όσο να’ ναι δύσκολο καθήκον αν αναλογιστούμε ότι οι παγκόσμιες ισορροπίες έχουν πλέον αλλάξει δραματικά και οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς καλούνται να συνταχθούν στο πλευρό των «παγκοσμιοποιητών», διαφορετικά θα βρεθούν στο ...πυρ το εξώτερον. Δηλαδή οι όποιες αλλαγές θα πρέπει να γίνουν κυρίως σε εκσυγχρονιστικό επίπεδο και στην κατεύθυνση της απεμπόλησης των όποιων εθνικών συμφερόντων. Και βέβαια σε μια τέτοια πολιτική βρίσκουν απέναντι τους συνομήλικους της «άλλης πλευράς» που δεν δεσμεύονται από συμβόλαια και καρέκλες αλλά και τη σημερινή νεολαία που δικαιούται να μην έχει τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ