Χαλόου Εβρυβόδυ!
Ευτυχώς τα δρώμενα στον (ταλαιπωρημένο) χώρο της αστρολογίας είναι πολλά. Έτσι, μας κρατούν σε διαρκή εγρήγορση και μας προσφέρουν άφθονη διασκέδαση και υλικό.
Βόλτα με κλεμμένο αμάξι!
Έτσι ένιωσα ξεφυλλίζοντας το πρώτο τεύχος ένθετου αστρολογικού περιοδικού μεγάλης εφημερίδας.
Αφόδευσε η φορβάς εις το αλώνιον, θα μου απαντήσετε αδιάφορα!
Αφού πάντα αυτό συνέβαινε στον αστρολογικό χώρο. Βιβλία και περιοδικά, όλα σχεδόν είναι αντιγραφές ξένων, μερικά μάλιστα κατά λέξη!
Αυτό βέβαια, δεν θα ήταν κακό απαραιτήτως, αν τα συγγράμματα αυτά έφεραν την υπογραφή του πραγματικού συγγραφέα τους. Έλα όμως που άλλες φορές είναι ανυπόγραφα και άλλες φέρουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή κάποιου «πρωτοπόρου» Έλληνα «αστρολόγου».
Το τελευταίο παρατήρησα να γίνεται κατά κόρον στο προαναφερθέν έντυπο. Και μάλιστα με απροκάλυπτο τρόπο, αφού ένα από τα βασικά του θέματα ήταν κλεμμένο κατά λέξη από έναν από τους γνωστότερους αστρολογικούς ιστοτόπους στον κόσμο: το astro.com της Liz Green! Έτερο άρθρο (ανάμεσα στα περισσότερα που αποτελούν προϊόντα απροκάλυπτης κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας), βρέθηκε ήδη δημοσιευμένο σε γνωστό Ελληνικό αστρολογικό ιστοτόπο.
Μα καλά βρε παιδιά, μας περνάτε τελείως για… ιθαγενείς?
Κάντε το πιο έντεχνα. Όπως στο δεύτερο τεύχος, που κοτσάρατε και λίγες δικές σας λεξούλες, βάλατε στο τέλος και λίγη βιβλιογραφία της γνωστής αστρολόγου –μη σας ξαναπούμε κλέφτες- και ούτε Liz Green… ούτε ζημιά.
Κι ενώ το clopy wright καλά κρατεί, ξεφυλλίζοντας αρχίζω να έχω κι άλλες… υπαρξιακές απορίες. Πως γίνεται άραγε, δύο κείμενα υπογεγραμμένα από δύο διαφορετικούς ανθρώπους, να περιέχουν ακριβώς τις ίδιες φράσεις? Τέτοια τηλεπάθεια έχουν οι συντάκτες?
Πάντως είναι σε καλό δρόμο! Έτσι που πάνε σε λίγο θα δούμε δημοσιευμένη την Τετράβιβλο υπογεγραμμένη από τον Χάρη Πτολεμία!
Αλλά η καλή ημέρα, από το πρωί φαίνεται.
Διαβάζω ένα μοδάτο και επιτηδευμένο editorial, με «επιστημονική» επίφαση, να φιλοσοφεί βαθυστόχαστα και να αναμασά όλα όσα λένε, χρόνια και χρόνια τώρα, οι δήθεν σοβαροί αστρολόγοι. Ότι η αστρολογία δείχνει τις τάσεις, αλλά ο άνθρωπος έχει την ελεύθερη βούληση να χαράξει την πορεία του.
Θα επανέλθω εκτενώς στο θέμα αυτό, αλλά ας πω εδώ δυο λόγια, γιατί έχω βαρεθεί να το ακούω τόσα χρόνια, ακόμη και από τα χείλη υποτιθέμενων σοβαρών αστρολόγων.
Αυτή η καραμέλα που σκοπός της είναι να δώσει υπόσταση σ’ αυτούς που την επαναλαμβάνουν αβασάνιστα και να τους κάνει αρεστούς στους δυνητικούς πελάτες τους, δε δείχνει τίποτε άλλο, από τη φιλοσοφική, αστρολογική και επιστημονική γύμνια των εν λόγω κυρίων, αφού τόσο οι μεγάλοι Δάσκαλοι του Εσωτερισμού, όσο και οι τελευταίες ανακαλύψεις της επιστήμης, συμφωνούν απόλυτα στο γεγονός πως ο συνηθισμένος άνθρωπος ΔΕΝ έχει ελεύθερη θέληση!
Ο σοφός κυβερνά τ’ άστρα του. Ο σοφός και όχι ο καθένας!
Όσο για τη θεματολογία του περιοδικού, τα ίδια και τα ίδια. Ότι πιο απλό και «πιασάρικο», προκειμένου να πουληθεί όσο το δυνατόν περισσότερο και κυρίως να μη φέρει σε δύσκολη θέση τους συγγραφείς και αρχίζουν να εκτίθενται.
Βασική αστρολογία, συναστρίες, διελεύσεις, ανακατεμένα με μπόλικη μεταφυσική σάλτσα αμφίβολης ποιότητας και προέλευσης.
Γιατί καλή η συναστρία, αλλά άμα η σχέση δεν είναι καρμική κυρά μου, sale moi mon platan et Nicola attende.(Χαιρέτα μου τον πλάτανο και Νικολοκαρτέρι)!
Αυτό που μου άρεσε πάντως ήταν ο τονισμός του Ηλιακού ζωδίου σε κάποια σημεία, και η σύνδεσή του με τον εσωτερικό εαυτό. Νομίζω πως αυτό είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Τα ξένα περιοδικά έχουν πλούσια θεματολογία, έρευνα και πρωτοτυπία αλλά αυτό δε συνεπάγεται αυτόματα και ποιότητα. Γι αυτό καλό είναι να προσέχει κανείς τι αντιγράφει. Η εντυπωσιακή γραφή δε συνεπάγεται πάντα και ουσία των γραφομένων.
Δύσκολο πράγμα η έρευνα και η πρωτοτυπία. Γιατί δε χρειάζονται μόνο γνώσεις. Χρειάζονται κυρίως έμπνευση και πολύ δουλειά.
Η επιτηδευμένη γκλαμουριά, και ο ψεύτικος μόχθος μπορεί να «πουλάνε» ενδεχομένως, αλλά δεν έχουν εκείνο το ειδικό βάρος που θα τα δικαιώσει στη συνείδηση του κόσμου.
Και το Αστρόπολις κουβαλάει από την αρχή της δημιουργίας του αυτό ακριβώς το ειδικό βάρος.
Και ανεξάρτητα από το αν αρέσει ή όχι το περιεχόμενο του, το γεγονός είναι ένα: το έντυπο αυτό γίνεται με κόπο και μεράκι και αυτό φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Είναι handmade!
Παρεμπιπτόντως εδώ να αναφέρω και το ιστορικό στοιχείο, πως ο «επιθεωρητής Ερμείδης» πρωτοπαρουσιάστηκε το 1988 στο περιοδικό «Αστρολογία Σήμερα» από τον Γιάννη Ριζόπουλο. Συνεχίστηκε αργότερα στο αστρολογικό περιοδικό «Θα» και τώρα επανήλθε με την ίδια έμπνευση στο «Αστρόπολις», πάντα από τον ίδιο δημιουργό.
Έμπνευση είναι η μαγική λέξη. Κι όταν αυτή συνοδεύεται από πραγματική ατομική και συλλογική δουλειά και κόπο, αυτό κάνει τη διαφορά στο αποτέλεσμα.
Γι αυτό και χαιρόμαστε ιδιαιτέρως όταν αντιγράφουν τις ιδέες μας, ακόμη και με τρόπο άτεχνο και γκροτέσκο. Γιατί κατ’ αρχήν αυτό μας δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό και γιατί συνεχώς κατεβάζουμε καινούριες!
Ολέ συν!
1 σχόλιο:
Μπράβο, μπράβο, μπράβο!!!! :)
Πες κι άλλα, μεγάλε, πες κι άλλα.
Αλλά ό,τι και να πεις, θα το πεις εδώ, θα το γράψεις στο Αστρόπολις, άντε και σε κάνα άλλο site.
H προβολή που έχει το Jupiter είναι απείρως μεγαλύτερη και η εικόνα του απείρως πιο ισχυρή, ελέω τιβούλας και της τσέπης του Αγγελόπουλου. "Το παιχνίδι είναι στημένο και από πριν συμφωνημένο".
Χεστήκαμε, θα μου πεις, και θα έχεις δίκιο, αλλά να, μου την δίνει κι εμένα καμιά φορά, γιατί κάποιων παίρνει ο πισινός αέρα με τις ξένες πλάτες και πουλάνε φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες. Και βγαίνουν και βαυκαλίζονται Και "σιώνται και κουνιόνται" και λένε ότι είναι και ποιοτικοί γιατί δεν έχουν 090. Και δεν λένε ότι δεν έχουν 090 επειδή ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΟΓΗ.
Αλλά και εγώ εδώ τα λέω, άντε να τα πω και σε κανένα άλλο site, άντε και να τα γράψω στο περιοδικό.
Χέστηκα, θα σας πω, και θα έχω και δίκιο. Λίγο εγώ, λίγο κάποιος άλλος, λίγο κάποιος τρίτος, έτσι πάει μπροστά και το ...προτσές.
(Θανάση, βλέπω ότι γράφεις επώνυμα. Καλό αυτό :) )
Δημοσίευση σχολίου