29.7.07

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ
ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ
ΜΟΝΟ ΞΕΠΟΥΛΑΜΕ
ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ
ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΑΣ
ΤΟ ΝΤΑΡΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΜΑΣ
ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ
ΠΟΥ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΟΙ
ΕΙΔΑΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΑΚΡΩΝ
ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑΡΙΔΕΣ
ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΑΔΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΜΕΝΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥΣ

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟ ΜΕΡΦΥ ΑΠΟ ΤΟΝ GATTUSO.

Τίποτα δεν είναι τόσο κακό, ώστε να μην μπορεί να γίνει χειρότερο.

dora

Ουρανιτσα η Οφιουχος είπε...

Οι φίλοι πέθαναν. Μπήκαν στο φέρετρο, κουστουμαρισμένοι, έδωσαν το σύνθημα στην μπάντα και έφυγαν για το νεκροτομείο. Χαιρέτησαν τους γιατρούς, πρόσφεραν τσιγάρο στις νοσοκόμες, ήπιαν τα ποτήρια τους με τους νεκροθάφτες, λάδωσαν τους παπάδες για μια καλή κηδεία, όπως αξίζει σε απόγονους του Ξέρξη και έπεσαν σε κώμα. Ούτε νεκρολογίες, ούτε νεκρόσημα. Μονάχα λίγο στάρι, ένα ποτήρι κονιάκ και οι ειδήσεις των 12 δεν αναγγέλουν ούτε τον τόπο ταφής τους. δεν θέλουν θεατές στις νεκρόφιλες συναντήσεις τους.

απο την ποιητικη μου συλλογη

Η ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΩΝΑ ΣΤΑ ΠΑΡΕΓΧΥΜΑ ΤΗΣ ΝΥΚΤΑΣ ΑΘΗΝΑ 1977

Ανώνυμος είπε...

Να είσαι σαν το κερί. Να φωτίζεις τον κόσμο και να καις τον εαυτό σου.

Κ.Π.Καβάφης ~ Κεριά

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων.
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω. με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Ανώνυμος είπε...

Παπαντωνιου Ζαχαρίας

Nα γελούν οι φαντασίες εμάς μονάχα!
Nά που αράζει σε νησάκια διαμαντένια,
σε ουρανούς φωτοχυμένους λάμνει ― τάχα.
Mην ξυπνήσει απ’ το ταξίδι έχω έννια...

Dora

Ανώνυμος είπε...

Δυο βαριά άλογα και ένα αργό αμάξι, αυτό ή κάτι άλλο, έξω από το παράθυρό μου στο δρόμο αυτός ο θόρυβος. Σε λίγο θα'χει νυχτώσει. Βλέπω να με κοιτάζει ακόμη ένα αέτωμα γεμάτο αγάλματα ακρωτηριασμένα. Πόσο βαριά είναι τα αγάλματα ;

Προτιμώ μια στάλα αίμα από ένα ποτήρι μελάνι"

(Κυριακή, Γ.Σεφέρης)
------
Ωρίων

Ουρανιτσα η Οφιουχος είπε...

Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΨΗ.ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΚΑΙΡΟ ΤΩΝ ΛΑΜΟΓΙΩΝ.