Συνέντευξη του Αλαίν Μπαντιού - Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του τόμου «Το ελληνικό σύμπτωμα»

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις νήσος, στα ελληνικά, ο τόμος Το ελληνικό σύμπτωμα, σε επιμέλεια Μαρίας Κακογιάννη. Τα κείμενα του τόμου, με θεματικούς άξονες την κρίση, το χρέος, τα κινήματα και η Αριστερά έχουν γράψει οι: Κ. Δουζίνας, Δ. Κουσουρής, Ε. Μπαλιμπάρ, Α. Μπαντιού, Τ. Νέγκρι, Ε. Παπαγεωργίου, Ζ. Ρανσιέρ-Μ. Κακογιάννη, Γ. Σταυρακάκης, Μ. Τερέ, Δ. Χριστόπουλος. Με την ευκαιρία αυτή, η Μαρία Κακογιάννη, συζητάει με τον Αλαίν Μπαντιού.

* Έχετε υποστηρίξει η έννοια της «Αριστεράς» είναι, κατά κάποιον τρόπο, ένα είδος «δομικής απάτης «(imposture)». Γιατί;
Aλαίν Μπαντιού: Η «Αριστερά» είναι μια εντελώς εσωτερική έννοια του κράτους, που ορίζεται με αφετηρία το κράτος, και όχι την πολιτική, την πολιτική υποκειμενικότητα. Περιγράφει τις δυνάμεις οι οποίες, έχοντας συνάψει σιωπηρά μια συμφωνία με την κυρίαρχη ολιγαρχία, θέλουν να διαχειριστούν το κράτος, σε εναλλαγή με τους συνήθεις αφέντες, τους άμεσους αντιπροσώπους αυτής της κυρίαρχης ολιγαρχίας που ονομάζουμε «Δεξιά». Από το τέλος του 19ου αιώνα, η έννοια αυτή παγιώθηκε και σημαίνει πιο συγκεκριμένα, μέσα στο κοινοβουλευτικό πλαίσιο, τα κόμματα που πρεσβεύουν ότι αποτελούν μια «εναλλακτική» εκλογική πρόταση στην κυριαρχία της «Δεξιάς». Ωστόσο, μέσα σε ενάμιση αιώνα, καμία απολύτως ιστορική εμπειρία δεν έχει επιβεβαιώσει αυτό τον ισχυρισμό της Αριστεράς. Έχουμε, αντίθετα, πολλά παραδείγματα όπου η άνοδος της Αριστεράς στην εξουσία επέτρεψε να γίνουν αποδεκτές από τον λαό νεοφιλελεύθερες «μεταρυθμίσεις» που η Δεξιά αδυνατούσε να περάσει ή ακόμα και η δέσμευση της χώρας σε αποικιακούς πολέμους ή οικτρές αυτοκτατορικές αποστολές. Η τάση αυτή έχει επιδεινωθεί σημαντικά τα τριάντα τελευταία χρόνια, σε βαθμό που έχει γίνει αδύνατο να διακρίνουμε την Αριστερά και τη Δεξιά, ακόμα και σε δευτερεύοντα σημεία της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης.

* Μπορούμε να το καταλάβουμε αν με αυτό τον τρόπο βάζετε στο στόχαστρο την ψευδο-αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας. Θα μπουρούσε όμως κανείς να σας αντιτάξει ότι αυτή δεν είναι η αληθινή Αριστερά, η «αριστερή Αριστερά». Τι σας εμπνέει λοιπόν αυτή η αληθινή Αριστερά στην εξουσία;
Από την κατάρρευση των --δεσποτικών και γραφειοκρατικών-- σοσιαλιστικών κρατών, η παγκόσμια κατάσταση κυριαρχείται πλήρως από την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Στο πλαίσιο αυτό, η παραδοσιακή Αριστερά έχει ενσωματώσει τόσο την κοινοβουλευτική συναίνεση με την κυρίαρχη ολιγαρχία που δεν καταφέρνει πια να συσπειρώσει γύρω της τις πλατιές λαϊκές μάζες, εντάσσσοντάς τις στη συναίνεση αυτή. Το ΠΑΣΟΚ και το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι, εμφανέστατα, οι υπάκουοι μαθητές του νεοφιλελευθερισμού, θεμελιώδους δόγματος της κυρίαρχης ολιγαρχίας από τις αρχές του 21ου αιώνα. Υπάρχει επομένως ένας καινούριος χώρος για καινούριους σχηματισμούς της «Αριστεράς», όπως επίσης και για καινούριους φασιστικούς σχηματισμούς. Οδεύουμε προς μια δόμηση του κοινοβουλευτικού και κρατικού πεδίου γύρω από τέσσερις δυνάμεις: τα δύο παραδοσιακά κόμματα, τα λεγόμενα «κυβερνητικά», της Δεξιάς και της Αριστεράς, και δύο κόμματα στα άκρα, η άκρα Αριστερά και η άκρα Δεξιά.
Ωστόσο, σήμερα, η νέα αυτή Αριστερά αντικαθιστά απλώς την παλαιά, στον βαθμό που έχει όλα τα αρνητικά της χαρακτηριστικά. Καταρχάς, έχει εγκαταλείψει την κομμουνιστική ιδέα, δηλαδή τη δημόσια διακηρυγμένη, κεντρική αντίληψη ότι είναι απαραίτητη μια ριζική αλλαγή της κοινωνικής οργάνωσης και --για να θέσουμε το κοινό αγαθό στην κεντρική θέση-- η καταστροφή της ίδιας της βάσης της ολιγαρχικής εξουσίας, δηλαδή της ιδιωτικής ιδιοκτησίας του συνόλου των μεγάλων μέσων παραγωγής, ανταλλαγής και πίστωσης. Ύστερα, συντηρεί τον μύθο που οδηγεί στην αποστράτευση, σύμφωνα με τον οποίο η εκλογική διαδικασία, που συνιστά τον τρόπο διακυβέρνησης σε όλες τις προχωρημένες καπιταλιστικές χώρες, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για «επαναστατικούς» σκοπούς, κάτι που έχει αποδειχθεί πολιτική παγίδα εδώ και δύο σχεδόν αιώνες. Τέλος, ισχυρίζεται ότι μια εθνική αναδίπλωση μπορεί να παράσχει ένα καταφύγιο ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, ενώ ήδη από τον Μαρξ ξέρουμε ότι οι προλετάριοι πρέπει να διακηρύσσουν ότι δεν έχουν πατρίδα κι ότι μπορούμε να βγούμε από τις κρίσεις μόνο με τον πιο αδιάλλακτο διεθνισμό. Και είναι ακόμα πιο αληθινό σήμερα, που σημαντικό μέρος του προλεταριάτου, σε όλες τις χώρες, έρχεται από την Αφρική, τις εγκαταλελειμμένες χώρες της Ανατολής, τα βάθη της Ασίας... Το σύγχρονο προλεταριάτο είναι πρωτίστως νομαδικό και αποτελεί πραγματικά αντιδραστική θέση να του προτείνουμε έναν εθνικό μύθο σαν καταφύγιο.
Κατά συνέπεια, από τους σχηματισμούς που τοποθετούνται στα αριστερά της Αριστεράς δεν μπορούμε να περιμένουμε παρά μόνο αποχρώσεις, λεπτομέρειες, μια ελάχιστη επιπλέον αναδιανομή, αλλά καμία θεμελιώδη αλλαγή της κυρίαρχης καπιταλιστικής λογικής.

* Έχετε αναφερθεί συχνά στο σύνθημα του γαλλικού Μάη «Εκλογές = παγίδα για μαλάκες». Ωστόσο, η κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα, με όλες αυτές τις διαδοχικές κυβερνήσεις υποτελείς στη νεοαποικιακή Ευρώπη, δεν είναι ίδια με αυτήν της Γαλλίας του '68. Τι νομίζετε; Και πώς αντιλαμβάνεστε τη σχέση και τη μη σχέση ανάμεσα στα κινήματα και την εκλογική στιγμή;
Εξηγήθηκα ως προς αυτό μόλις λίγο παραπάνω. Ένα σύγχρονο πολιτικό κίνημα, πραγματικά συνδεδεμένο με τις λαϊκές μάζες, ικανό να δημιουργήσει παντού πλήρως ανεξάρτητες οργανώσεις, που να διαπνέεται από μια Ιδέα του κοινού αγαθού, φορέας μιας πλήρως κοινωνικοποιημένης αντίληψης της οικονομίας, δεν πρόκειται να πετύχει τους σκοπούς του μέσω της εκλογικής διαδικασίας, όπως αυτή λειτουργεί στην Ευρώπη. Έχει μεγάλη σημασία η δημόσια και ριζική κριτική της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» που είναι, στη Δύση, το όνομα του κράτους στην υπηρεσία της ολιγαρχίας.

* Θα μπορούσατε να κατηγορηθείτε για πολιτική απαισιοδοξία. Αν και είστε ένας ακούραστος πολιτικός αγωνιστής, μιλάτε ταυτόχρονα για μια σύγχρονη «αδυναμία».¹ Απαισιοδοξία στη θεωρία και αισιοδοξία στην πράξη είναι μια ρήση που σας ταιριάζει;
Δεν είμαι καθόλου απαισιόδοξος. Είμαι πεπεισμένος ότι η παρούσα καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση εγκαθιστά ένα σύστημα συλλογικής ζωής καθ' όλα παθολογικό και ότι αργότερα θα μιλάνε γι' αυτή την περίοδο -- κυρίως από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα-- σαν μια εποχή αντίδρασης και παραλογισμού, που δεν μπορούσε να εγκαταστήσει κανέναν βιώσιμο κόσμο. Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι πρέπει, ειδικά εμείς, οι «Δυτικοί», να διαχωριστούμε ριζικά από όλη τη σύγχρονη παθολογία, στην ιδεολογία, τη μαζική δράση και τις οργανωτικές διαδικασίες. Ο ελληνικός λαός, που υφίσταται έντονα τις συνέπειες της καπιταλιστικής ασθένειας, δεν πρέπει να κάνει τον υπόλοιπο κόσμο να νομίζει ότι μπορούμε να γλιτώσουμε μέσω εκλογών και «μεταρυθμίσεων». Θα ήταν κρίμα πραγματικά, με δεδομένο το κουράγιο και τη μακρά επαναστατική ιστορία αυτού του λαού.

* Λέγατε πρόσφατα σε μια εκπομπή στη Γαλλία ότι δεν απεχθάνεστε να έχετε εχθρούς. Νομίζω όμως ότι υπάρχουν δύο ειδών εχθροί: ο μακρινός εχθρός που βρίσκεται απέναντι (ο νεοφιλελεύθερος, ο φασίστας κλπ.) και ο εχθρός που μας μοιάζει, σε σημείο που μερικές φορές δεν διακρίνεται από εμάς. Ποιοι είναι λοιπόν οι εχθροί που δεν απεχθάνεστε να έχετε;
Υπάρχουν, πράγματι, τόσο προφανείς εχθροί, που δεν μπορούν να μου προσφέρουν τίποτα. Τι μπορώ να μάθω από τον Σαρκοζί, τον Ολάντ, την Τρόικα, που δεν το γνωρίζω ήδη; Οι πραγματικά χρήσιμοι για μένα «εχθροί» είναι εκείνοι που, όπως ο σύντροφος Δουζίνας, έχουν πραγματικούς δεσμούς με τα κινήματα χειραφέτησης, δίνουν όμως μια ωραιοποιημένη και περιορισμένη εικόνα της σημερινής κατάστασης, αντί να αντιληφθούν ότι πρέπει σχεδόν να ξεκινήσουμε από την αρχή, όπως το έκαναν οι επαναστάτες τη δεκαετία του 1840: ιδεολογία, πολιτική κριτική, μορφές μαζικής δράσης, οργάνωση... Πρέπει να τα ξανασκεφτούμε όλα και να πειραματιστούμε. Χαίρομαι πάντα όταν έχω την ευκαιρία να απαντήσω σε όσους μου επιτίθενται ως «απαισιόδοξο», «αφηρημένο» κτλ.: «Αγαπητοί μου φίλοι, αγαπητοί μου σύντροφοι, οι προτάσεις σας όσον αφορά την τακτική δεν είναι "ρεαλιστικές", όπως το νομίζετε, ούτε το στρατηγικό σας όραμα ότι με λίγο κλασικό μαζικό κίνημα και λίγο εκλογικό κοινοβουλευτισμό μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά. Θα πρέπει να αποδεχτείτε ότι κάτι τέτοιο δεν μοιάζει σήμερα περισσότερο αληθινό απ' ό,τι το 1848, όταν οι επαναστάσεις σε όλη την Ευρώπη και η καθολική ψηφοφορία οδήγησαν παντού στον θρίαμβο της αντίδρασης. Δείτε προσεκτικά, εδώ, την καταστροφική κατάσταση των επαναστατών στην Αίγυπτο: η δυναμική, ενθουσιώδης και από πολλές πλευρές αξιοθαύμαστη δράση τους, εγκλεισμένη μέσα στην ιδεολογική σύγχυση και την οργανωτική αναρχία, τελικά οδήγησε απλώς στην επιστροφή των στρατιωτικών».

* Και λίγα λόγια κλείνοντας…
Κάθε πολιτική εμπειρία, κάθε λαϊκό κίνημα, ακόμα και κάθε αποτυχία, είναι εν τέλει χρήσιμα. Αλλά είναι άχρηστο να δεσμευόμαστε σε μια εμπειρία, η αχρηστία της οποίας αποδεικνύεται εδώ και καιρό. Δείτε τη Γαλλία της Αριστεράς του Ολάντ, την Αίγυπτο, την Τουρκία, τη Βραζιλία, την Αργεντινή και στοχαστείτε πάνω σ' αυτά. Είναι αναγκαίο, απόλυτα αναγκαίο, να απομακρυνθούμε για μια μεγάλη περίοδο από κάθε συγκατάβαση στην εξουσία του κράτους όπως και κάθε θριαμβολογία που συνδέεται με τη λατρεία του κινήματος. Αυτό που μετράει είναι να εργαστούμε για να πλέξουμε, συνθήκη με συνθήκη, την οργανωμένη συνάντηση ανάμεσα στις λαϊκές μάζες όπως αυτές είναι σήμερα και την κομμουνιστική Ιδέα, όπως θα την έχουν αναδιατυπώσει οι οργανικοί διανοούμενοι.

1. Αναφορά στον τίτλο της ομιλίας του Aλαίν Μπαντιού στο συνέδριο «Το ελληνικό σύμπτωμα» (Παρίσι, Γενάρης 2013)και του κειμένου του στον ομώνυμο τόμο.

B O O K F A I R ΙΝ G E N N A D I U S L I B R A R Y

B O O K F A I R
61 Souidias Street, 106 76 Athens, tel. 213 000 2400
SATURDAΥ 10 MAY, 11:00 am – 6:00 pm
ASSOCIATION OF FRIENDS OF THE GENNADIUS LIBRARY
G E N N A D I U S L I B R A R Y
AMERICAN SCHOOL OF CLASSICAL STUDIES

Β Ι Β Λ Ι Α Γ Ο Ρ Α ΣΤΗ Γ Ε Ν Ν Α Δ Ε Ι Ο Β Ι Β Λ Ι Ο Θ Η Κ Η

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΓΕΝΝΑΔΕΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Γ Ε Ν Ν Α Δ Ε Ι Ο Σ Β Ι Β Λ Ι Ο Θ Η Κ Η
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 MAIOY, 11.00 – 18.00
Β Ι Β Λ Ι Α Γ Ο Ρ Α
Σουηδίας 61, 106 76 Αθήνα, Τηλ. 213 000 2400

Ιστορία ιδιωτικής τηλεόρασης

Ο ιδρυτής του πρώτου ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού στην Ελλάδα
Πρώτη ιδιωτική δοκιμή το 1979 στην αττική , μετά το 1981 στην συχνότητα τις τότε ΕΤ1 217.25MHz σε έργο που εξέπεμπε ένα έργο και φαινόταν από το μεταξουργείο μέχρι τα πετάλωνα με άσεμνο περιεχόμενο & μόνο το 1988 από τον Αγ. Αρτέμη στο Παγκράτι την ώρα που έκλεινε το βραδινό πρόγραμμα της η ΕΤ2 175,25 MHZ...Υπάρχουν και αποκόμματα από τις εφημερίδες τις τότε εποχής ..

Ράδιο πειρατές στα μεσαία το 1970-1980

Το ωροσκοπιο της νονας της Επαναστασης των γαριφαλων

Ολοι θυμομαστε την Επανασταση στην Πορτογαλια το 1974, ότι το συμβολο της ηταν τα γαριφαλα. Ολοι λεγαμε τοτε οτι το τρυκ αυτό ηταν ενας  πετυχημενος συμβολισμος του στρατου.

Αλλα τα πραγματα είναι διαφορετικα από ότι φαινονται. Η πραγματικη νονα του συμβολου είναι η ανωνυμη αγωνιστρια Σελεστε Μαρτινς Καεριο. Στις 25-4-1974, ημερα της επαναστασης,φτανοντας στο εστιατοριο οπου εργαζονταν, ο ιδιοκτητης της ειπε πως κλεινουν, γιατι γινεται επανασταση, και της προτεινε να παρει σπιτι της τα γαριφαλα που προοριζονταν για τα τραπεζια,για να μη μαραθουν.Αν γινεται επανασταση, εγω θα ειμαι στους δρομους μαζι τους, του ειπε.Πηγε προς την πλατεια Ροσιο, εκει που τα αρματα των εξεργεμενων λοχαγων περιμεναν διαταγες. Ενας στρατιωτης πανω στο τανκς της ζητησε τσιγαρο.Επειδη δεν καπνιζε του προσφερε ένα κοκκινο γαριφαλο.Το εβαλε στο τουφεκι του και αμεσως της ζητησαν λουλουδια και αλλοι φανταροι. Τα μοιρασα όλα. Σε λιγο, δεκαδες γυναικες μοιραζαν γαριφαλα στους στρατιωτες,που στις καννες τους των οπλων τους εγιναν συμβολα ελευθεριας. Αυτή είναι η ιστορια των γαριφαλων.

Ας δουμε από το αστρολογικο χαρτη της Σελεστε Μαρτινς Καεριο και τι μπορει να μας πει για τον συμβολισμο των γαριφαλων.

Τα γαριφαλα αστρολογικα τα συμβολιζει ο πλανητης Αφροδιτη, που βρισκεται στο ζωδιο του Ταυρου.Δεχεται οψεις τριγωνου από τον Δια( εξαπλοση,διαδοση),Ποσειδωνα( το συμβολο) και τον Αρη (τουφεκι). Βλεπουμε ένα υπεροχο αστρολογικο συμβολισμο από το ωροσκοπιο της γυναικας που το εκανε συμβολο της Επαναστασης των Γαριφαλων.

Το συμβολο εγινε μεσω ενος συμβαντος, οπως μας λεει ο Γαλλος Φιλοσοφος Μπαντιου, το οποιο ξεφευγει απο την γραμμικη ιστορια και σημαδευει την Επανασταση. Ετσι το ωροσκοπιο της εκδηλωθηκε, γιατι βρεθηκε την καταλληλη στιγμη στο καταλληλο τοπο.......


 

ΕΔΩ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ

Oι ανθρωποι που εστησαν ολο αυτο το δημιουργημα τον ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΑΜΑΛΙΑΔΟΣ πριν γινω εγω η φωνη του 1966-1988 ειχαν φροντισει τα παντα με καθε λεπτομερεια.Κι εγω εκτος απτο μικροφωνο ανελαβα το πιο δυσκολο κοματι λειτουργιας του ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ.Επρεπε τα τραγουδια να τους γιατρευουν της πληγες ,να τους κανουν πιο αισιοδοξους ,πιο καλους.Γιατι το καλο χαρης στα Ερτζιανα γινεται καλλιτερο.,και κανουν κιαυτους που το ακουν καλλιτερους.Ακουγοντας ο ακροατης αυτο που η ψυχη του ΔΙΨΑ νακουση ,γιατι το τραγουδι ΔΡΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑ,ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΕΤΑΙ....Ακουγοντας ενα καλο τραγουδι η φαντασια μας γεννα εικονες και η ψηχη μας ΑΝΑΓΕΝΕΙΤΑΙ. Αντιθετα το κακογουστο τραγουδι γινεται χειροτερο και κανουν κι αυτους που το ακουν το ιδιο....1966-1988 Υπηρετησα το Παδιοφωνο ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΜΕ ΜΕΡΑΚΙ και ειμαι χαρουμενη που ολη αυτη η πρασπαθεια ,ανεβασε τον ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΑΜΑΛΙΑΔΟς ΣΤΑ ΥΨΗ ΕΔΩ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟς ΑΜΑΛΙΑΔΟΣ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ο τιτλος του βιβλιου του συγγραφεως ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΑΡΝΑΡΟΥ κι η παρουσιαση του στο ΛΑΖΑΡΑΚΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΜΑΛΙΑΔΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΙΜΙΛΙΑ ΕΚΦΩΝΗΤΡΙΑ 1966-1988i

Σχετικά με την εμπειρία της passe και τη μετάδοσή της-Ένα κείμενο του Ζακ Λακάν

Από το Ινστιτούτο του Φροϋδικού Πεδίου- Κέντρο Ψυχαναλυτικών Ερευνών της Αθήνας- Λακανικός Προσανατολισμός

Πώς τελειώνει μια ψυχανάλυση; Το ερώτημα ειναι πολύ επίκαιρο αυτές τις μέρες στους κόλπους της Ελληνικής Εταιρείας της Νέας Λακανικής Σχολής. Ο Λακάν προέβλεψε μια πρωτότυπη διαδικασία, την passe, όπου ο αναλυόμενος καλείται να πείσει τους συναδέλφους του, όχι μόνο για τα θεραπευτικά οφέλη, αλλά και για τη γνώση που αποκόμισε από την ανάλυσή του. Διαβάστε ένα σχετικό κείμενο του Λακάν, από τα ελάχιστα που είναι διαθέσιμα στα ελληνικά

Ζακ Λακάν

Σχετικά με την εμπειρία της passe, και τη μετάδοσή της 

3 Νοεμβρίου 1973

Μετάφραση: Χρύσα Λάγιου-Σκολίδη, 

Βλάσης Σκολίδης

Η εμπειρία της passe είναι μια εμπειρία εν εξελίξει.

Ο τρόπος με τον οποίο την εισήγαγα, είναι η πρόταση,  η οποία χαρακτηρίζεται από σύνεση, σύνεση μάλλον ανθρώπινη, υπερβολικά ανθρώπινη – δεν βλέπω πώς θα μπορούσα να είμαι συνετότερος.

Η σύνεσή μου καθορίστηκε από την υπάρχουσα κατάσταση των πραγμάτων – κι αυτό είναι ο γνώμονας της σύνεσης. Έτσι, δεν θέλησα να αναθέσω σε άλλους από εκείνους που ήδη είχαν έναν τίτλο προερχόμενο όντως από μια επιλογή, τον τίτλο του Αναλυτή της Σχολής, τη φροντίδα να ενσωματώσουν ανθρώπους των οποίων η παρουσία και μόνο ανάμεσά τους άλλαζε εντελώς την εμβέλεια του εν λόγω τίτλου. Έχουμε εδώ ό,τι συμβαίνει σε κάθε ανθρώπινη συσπείρωση όταν όσοι προσχώρησαν τοποθετούνται μέσα σε αυτό το πραγματικό εν ονόματι αρχών εντελώς διαφορετικών από εκείνες που είχαν έως τότε επιτρέψει να συγκροτηθεί μια τάξη (classe). Το γεγονός ότι η τάξη αυτή, διατηρώντας το ίδιο όνομα, απαρτίζεται από έναν τελείως διαφορετικό τύπο ατόμων, είναι ικανό να μεταβάλει εντελώς, όχι ορισμένες βασικές δομές, αλλά τη φύση του λόγου (discours).

Ads by OnlineBrowserAdvertisingAd Options

Δεν πρόκειται βέβαια εδώ, εκ μέρους μου, για πράξη εξουσίας, για πράξη ενός κυριάρχου (maitre), αφού το πρώτο αποτέλεσμα που μου απέφερε ήταν η ασυγκράτητη φυγή ανθρώπων των οποίων εκτιμούσα την υποστήριξη και την αφοσίωση.  Η αφοσίωση δεν είναι έννοια του κυρίου: αν διαβάσετε λιγάκι τα γραπτά μου που άπτονται κάπως της πολιτικής, θα δείτε πως δεν αποτελεί η αφοσίωση την κυριότερη αξία της. Δεν θα πω πως δεν δίστασα να διακινδυνεύσω αυτή την αποχώρηση, γιατί δεν πήρα συνειδητά.κανένα ρίσκο, νομίζοντας πως θα τους έπειθα.

Όντως, αυτό ακριβώς προσπάθησα σε συγκεντρώσεις στενού κύκλου όταν, σχεδόν χωρίς προειδοποίηση και αφού συνεννοήθηκαν μεταξύ τους, σε μια συγκέντρωση λεγόμενη «Συνέδριο της Σχολής», έλαβα από αυτούς – επρόκειτο για τρία άτομα που τα γνωρίζετε όλοι – τη συλλογική και υπογεγραμμένη ειδοποίηση της παραίτησής τους. Δεν μπορεί κανείς να πει πως, αν η έγνοια μου ήταν να διασώσω το κύρος μου, επρόκειτο για επιτυχία. Οπωσδήποτε το πράγμα μού φάνηκε επιπόλαιο, εξαιρετικά επιπόλαιο, και το ίδιο θα ισχύσει στο μέλλον για όποιον θελήσει να τους ακολουθήσει. Δεν είναι αυτό το ζήτημα.

Το ζήτημα είναι να μάθουμε πώς εντέλει λειτούργησε μέχρι τώρα η ψυχαναλυτική εταιρεία, της οποίας ο Φρόιντ χάραξε τις πρώτες κατευθύνσεις και η οποία απέκτησε όλο και πιο συγκεγκριμένη μορφή στη συνέχεια. Αυτές οι εταιρείες  παρέμειναν υπερβολικά συνετές, επειδή λειτουργούν σύμφωνα με τους συνήθεις νόμους της ομάδας, όπου υπάρχει όντως απόλυτη αναγκαιότητα, πάντοτε, να εκδηλώνεται ο κύριος, όπως έκρινα σκόπιμο να πω την ώρα της μεγάλης αναστάτωσης του Μάη του 68. Αυτό που θέλετε, έλεγα σ’εκείνους που, εν ονόματι του γεγονότος ότι βρίσκονταν στη Βενσέν, όπου εγώ είχα απλώς δεχτεί να πάω, φαντάζονταν ότι ήμουνα εντεταλμένος από τις υψηλές εξουσίες, και θεωρούσαν απαραίτητο να κάνουν σαματά, πράγμα που δεν συμβαίνει συνήθως όταν μιλάω – αυτό που θέλετε, είναι έναν κύριο (αφέντη). Όπως και αποδείχθηκε σαφέστατα έκτοτε, αφού η βασική συνέπεια της κρίσης του 68 είναι η μέγιστη εντατικοποίηση εκείνου που είχα, δόξα τω Θεώ, από πριν ορίσει ως «αγορά της γνώσης» – εννοώ ότι η γνώση καταλήγει να γίνει εμπόρευμα. Και από τον Μάη του 68 και μετά, το Πανεπιστήμιο είδε το κύρος του να ανεβαίνει κυριολεκτικά στα ύψη, έτσι που δεν γίνεται να τρυπώσει κανείς εκεί χωρίς να προκαλέσει επιβουλές και άγριες διαμάχες.

Ads by OnlineBrowserAdvertisingAd Options

Την πρόταση [για την passe] την έκανα με στόχο ακριβώς να απομονωθεί η ουσία•του ψυχαναλυτικού λόγου. Η εκχώρηση, μέσω συλλογικής αναγνωρίσεως, μιας φερεγγυότητας, και γιατί να μην πούμε μιας εξουσίας, έκρινα πως θα ήταν δυνατόν να συμβαδίζει καλύτερα με ό,τι απαιτεί μια πραγματική στελέχωση, εάν καθιερώναμε αυτό το είδος αναζήτησης που είναι η passe. Η passe επιτρέπει όντως σε κάποιον που πιστεύει ότι μπορεί να είναι αναλυτής, σε κάποιον που αυτοεξουσιοδοτείται για αναλυτής ή που ετοιμάζεται να το κάνει, να κοινοποιήσει τι τον έκανε να το αποφασίσει, και να προσχωρήσει σε ένα λόγο (discours), του οποίου δεν είναι καθόλου εύκολο, πιστεύω, να είσαι το έρεισμα.

Τι προέκυψε; Η επιτροπή εγκρίσεως χρειάστηκε, ενσωματώνοντας το νέο μέλος, να τροποποιήσει το νόημα του όρου »Αναλυτής της Σχολής». Ο τρόπος με τον οποίο αξιολογούνταν στις εταιρείες μας τα επιλεγόμενα άτομα, πίστευα πάντοτε, γιατί να μην το πω, ότι υπαγόταν στους νόμους του ανταγωνισμού που επιτρέπουν να λειτουργούν οι περισσότερες ανθρώπινες ομάδες. Είχα την επιθυμία ενός άλλου τρόπου στελέχωσης, και αυτός είναι η passe. Αποτελούσε, στο νου μου, το πρώτο βήμα για μια στελέχωση διαφορετικού τύπου, για μια τάξη ακριβώς διαμορφωμένη σύμφωνα με ό,τι τότε θεωρούσα ειδοποιό γνώρισμα του ψυχαναλυτικού λόγου.

Προ ολίγου κάποιος αναφέρθηκε στα λεγόμενα τετραδικά σχήματά μου. Αν κατάφερα, από αυτά τα τετραδικά σχήματα και από την περιστροφή τους, να εξειδικεύσω το λόγο του κυρίου, και άλλους λόγους, ιδίως τον πανεπιστημιακό λόγο ως διαφορετικό του επιστημονικού λόγου, αυτό έγινε με αφετηρία τον ψυχαναλυτικό λόγο. Αν δεν υπήρχε ψυχαναλυτικός λόγος, δεν θα είχα ποτέ σκεφτέί τον λόγο του κυρίου, ως απλώς έναν ορισμένο τύπο, έναν ορισμένο τρόπο αποκρυστάλλωσης του στοιχείου που συνιστά εν ολίγοις τη βάση της εμπειρίας μας, δηλαδή της ίδιας της δομής του ασυνειδήτου – κανείς δεν είχε διανοηθεί πριν από εμένα να αναγάγει εκεί το λόγο του κυρίου. Είναι αξιοσημείωτο, με εξέπληξε κι εμένα τον ίδιο, το ότι συνέβη να αποδοθεί έτσι ως αναγκαίο, υπό τον όρο «υπεραπόλαυση» («plus-de-jouir»), το στοιχείο που στον καπιταλιστικό λόγο ο Μαρξ πέτυχε να απομονώσει ως υπεραξία. Ο λεγόμενος καπιταλιστικός λόγος είναι μια ορισμένη παραλλαγή του λόγου του κυρίου, από τον οποίο διακρίνεται με μια πολύ μικρή αλλαγή στη διάταξη των γραμμάτων. Είναι γεγονός ότι απομονώνοντας, στα νοηματικά πλαίσια του καπιταλιστικού λόγου, την υπεραξία ως το ουσιαστικό του ελατήριο, ο Μαρξ προσέδωσε διαμιάς στο λόγο του κυρίου μια συνέπεια και μια δύναμη, τα αποτελέσματα της οποίας θα εξακολουθήσετε να βλέπετε. Είναι απόλυτα σίγουρο ότι ο κρατικός καπιταλισμός που βασιλεύει στην Ε.Σ.Σ.Δ. θα μας δείξει στο μέλλον ότι είναι κρίσιμο ζήτημα ο λόγος του κυρίου να ξέρει τι κάνει. Είναι ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου, όσον αφορά τον ψυχαναλυτικό λόγο, όχι μόνο το να λάβει σάρκα και οστά, αλλά το ότι εφεξής έχει λάβει σάρκα και οστά, είτε το θέλετε είτε όχι. Και το παρόν Συνέδριο είναι μάρτυρας του γεγονότος ότι εντέλει υπάρχει ενδιαφέρον, ισχυρό και οικουμενικό ενδιαφέρον, για να διατηρηθεί αυτός ο λόγος – δεν είναι υποχρεωτικό να τον έχουν συνειδητοποιήσει οι ψυχαναλυτές προκειμένου να λειτουργεί ήδη. Αυτό είναι εξάλλου και το δράμα τους απαντούν σε ένα αίτημα, αν όμως αυτό το αίτημα δεν βλέπει πέρα απ’ τη μύτη του, θα είναι αίτημα αναπήρου, ενώ θα μπορούσε να είναι εντελώς άλλο πράγμα.

Ads by OnlineBrowserAdvertisingAd Options

Αυτό που παίρνει τη θέση της υπεραξίας, και που ονόμασα «υπεραπόλαυση», είναι μια λειτουργία πολύ πιο ριζοσπαστική απ’ ό,τι η υπεραξία στον καπιταλιστικό λόγο. Είναι μια λειτουργία θεμελιακή, που συνδέεται με την εξάρτηση του ανθρώπου από τη γλώσσα. Ο ψυχαναλυτικός λόγος επιτρέπει να διακρίνουμε πως ακριβώς μέσω της γλώσσας βρίσκεται ο άνθρωπος αποκομμένος, εμποδισμένος από ό,τι αφορά τη διάφυλη σχέση (rapport sexuel), και πως μέσω της γλώσσας εισέρχεται στο πραγματικό, για την ακρίβεια ως στοιχείο που λείπει από το πραγματικό. Μέσω της γλώσσας έχει μια μικρή ευκαιρία, στον βαθμό που χαράζονται γι” αυτόν κατευθύνσεις προς ορισμένα σημεία που είναι μάρτυρες της ίδιας της παρουσίας του πραγματικού στην κοιτίδα του λόγου του.

Στον λεγόμενο λόγο του κυρίου, τη θέση της υπεραπόλαυσης την παίρνει αυτό που ονόμασα, εδώ και καιρό, αντικείμενο α. Αυτό το αντικείμενο, σε τελευταία ανάλυση, δεν εκπροσωπεί τίποτε άλλο παρά κάμποσα πολωμένα αινίγματα, τα οποία, για όσους μιλούν, ενεστωποιούνται σ’ εκείνες τις βασικές λειτουργίες, που δεν γίνεται να μην συνδέονται με το σώμα, δηλαδή το στήθoς που θρέφει, το κατάλοιπο -το απόρριμμα, το σκατό για να κυριολεκτούμε- ή ακόμη τα πράγματα που, αν και έχουν ευγενέστερη όψη, είναι του ίδιου απολύτως επιπέδου, το βλέμμα και η φωνή.

Συμβαίνει όμως αυτό το αντικείμενο α να μπορεί να ανταλλάσσει τη θέση του με το κύριο σημαίνον (signifiant-maitre), να μπορεί να το υποκαθιστά στην ψευτοδιευθυντική θέση, και να λειτουργεί από τη θέση αυτή όπως πρέπει να λειτουργεί ο αναλυτής. Ο αναλυτής λειτουργεί στην ανάλυση ως εκπρόσωπος του αντικειμένου α – για τη φράση αυτή πάντως δεν είναι καν σίγουρο πως κι εγώ ο ίδιος κατέχω πλήρως το νόημά της, αλλά είμαι σίγουρος ότι έτσι ακριβώς πρέπει να γράφεται, και αυτό ακριβώς εκφράζουν τα τετραδικά σχήματα που υποδηλώνουν το λόγο του κυρίου και τον ψυχαναλυτικό λόγο.

Ads by OnlineBrowserAdvertisingAd Options

Οπότε, ακόμη κι αν υποθέσουμε -πασίγνωστη μεθόδευση- ότι τοποθετώντας απλώς έναν αναλυτή θα μας προκύψει μία από τις παλιές εκείνες εταιρείες που βασίζονται στο λόγο του κυρίου, ακόμη κι από αυτή τη σκοπιά, δεν βλέπω τι θα εμπόδιζε κάποιον που βρίσκεται στη διευθυντική θέση του Sl, τη θέση του κυρίου, να διακρίνει κάτι από τις σχέσεις αυτού του Sl με το αντικείμενο α, το οποίο συμμετέχει στον ίδιο λόγο, αλλά σε άλλη θέση, και ιδιαίτερα να εκτιμήσει, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που ονομάζω passe, το γιατί κάποιος παίρνει το τρελό ρίσκο να γίνει αυτό που είναι το αντικείμενο α.

Είναι ριζικά καινούργια η εμπειρία που καθιερώσαμε, διότι η passe είναι άλλο πράγμα από την ανάλυση. Και είναι βεβαίως ευνόητο ότι η επιτροπή εγκρίσεως, με δεδομένη τη στελέχωση που έκανε ως τώρα, δεν έχει να σας δώσει άλλο από μαρτυρίες απορίας και αμηχανίας, όμως είναι επίσης σίγουρο ότι υπάρχουν ορισμένοι passants που δεν είναι ποτέ δυνατόν να ξεχάσουν τι υπήρξε γι” αυτούς, οι οποίοι θεωρητικά, ας πούμε, βρίσκονταν στο τέλος της ανάλυσης, η εμπειρία της passe. Αυτό που λείπει από την παρούσα συγκέντρωση είναι η δική τους μαρτυρία. Θα έλεγα, δανειζόμενος τη λέξη κάποιου ομιλητή που άκουσα σε μια από τις αίθουσες, ότι η passe ήταν κάτι σαν την αστραπή.

Δεν ήταν δυνατόν να μη μου φέρει στο νου τον απόηχο μιας διάσημης φράσης του Ηρακλείτου, που τη σχολιάζει ο Χάιντεγκερ σ’ ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα γαλλικά, η οποία λέει: τα πάντα οιακίζει κεραυνός. Που σημαίνει: «η βροντή διέπει τα πάντα» – η τελευταία λέξη είναι αδύνατον να μεταφραστεί. Ο Ντιλς (Diels), ο οποίος συνέλεξε τα αποσπάσματα του Ηρακλείτου και συγκρότησε κατά κάποιον τρόπο την οριστική, έγκυρη συλλογή τους, τη μεταφράζει ως «το σύμπαν», απόδοση που τα νοθεύει όλα. Τα πάντα είναι κάτι όπως «τα όλα», «τα όλα» ως ποικιλόμορφα, σαν ένας σωρός από όλα. Υπάρχει ένας σωρός από όλα που διαφέρουν ριζικά. «Τα όλα, τα διέπει η αστραπή». Η αστραπή τα εξωθεί ίσως λιγάκι προς το σύμπαν, αλλά αποδεικνύει βέβαια ότι σύμπαν δεν υφίσταται. Είμαστε πιθανότατα υποχρεωμένοι, διότι το καθορίζει η υποκειμενική μας στάση, να σκεφτόμαστε τον κόσμο σαν ένα σύμπαν, ενώ τίποτε δεν εξασφαλίζει ότι υπάρχει το οτιδήποτε κοινό, φερ’ειπείν, ανάμεσα στην έλευση των ζωντανών υπάρξεων και τις λίγο-πολύ αστρικές συνθήκες στις οποίες βρίσκονται αναγκασμένοι να κατοικούν. Με την προέλευση της ζωής κανείς δεν ξεμπέρδεψε ακόμα. Προσπαθούν να την ξεβουλώσουνε την τρύπα, αλλά θα τα καταφέρουν; – δεν είναι δεδομένο. Ας περιοριστούμε να πούμε, ότι η εκφορά τού τα πάντα πηγάζει από μια πραγματικά θεμελιακή ιδέα για τον ετερόκλητο χαρακτήρα των πραγμάτων.

Η passe μπορεί άραγε, σε όποιον της υποβάλλεται, να αναδείξει όντως, όπως μπορεί να κάνει μια αστραπή, φωτίζοντάς τες με διαφορετικό τρόπο, ορισμένες σκιερές πτυχές της ψυχανάλυσής του; Πρόκειται για ζήτημα που αφορά τον passant. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, και νομίζω ότι κανένας από την επιτροπή εγκρίσεως, ούτε καν ο Λεκλέρ, δεν θα με διαψεύσει, ότι η passe υπήρξε για ορισμένους μια εμπειρία που τους αναστάτωσε πλήρως.

Ιδού λοιπόν τι αποκομίζω προτείνοντας αυτή την εμπειρία. Αποκομίζω κάτι που δεν είναι διόλου της τάξης του λόγου του κυρίου, κι ακόμη λιγότερο του διδασκάλου. Θα πρέπει να μάθετε να σημειώνετε τα πράγματα για τα οποία δεν μιλώ – δεν μίλησα ποτέ για ψυχαναλυτική διαμόρφωση (fοrmatiοn analytique, άλλως ψυχαναλυτική κατάρτιση), μίλησα για μορφώματα του ασυνειδήτου (formations de l’inconscient). Δεν υπάρχει ψυχαναλυτική διαμόρφωση. Από την ανάλυση προκύπτει μια εμπειρία, η οποία είναι εντελώς λάθος να χαρακτηρίζεται εκπαιδευτική (didactique). Η εμπειρία δεν είναι εκπαιδευτική. Για ποιο λόγο άραγε νομίζετε πως προσπάθησα να εξαλείψω εντελώς αυτόν τον όρο, εκπαιδευτική, και μίλησα για καθαρή ψυχανάλυση;

Σας έκανα ένα μάθημα το περασμένο έτος γύρω από το τι συμβαίνει στο πείραμα που υποτίθεται πως θέτει ερωτήματα σχετικά με τα ζώα. Βάζουν διάφορα ζώα σε μικρούς λαβυρίνθους, παγιδευμένα σαν ποντίκια, εδώ κυριολεκτούμε, και δοκιμάζουν να τούς μάθουν να μαθαίνουν. Δεν είναι καθόλου προφανές ότι αυτό προσιδιάζει στην ευφυΐα τους, και ότι είναι ικανά για κάτι τέτοιο, όπως συμβαίνει σε εμάς. Ωστόσο, αν δούμε τα πραγματα υπό αυτό το πρίσμα, μια ψυχανάλυση εξυπακούει την κατάκτηση ενός ειδέναι που είναι εκεί πριν να το μάθουμε, δηλαδή του ασυνειδήτου, και το υποκείμενο μπορεί ασφαλώς να μάθει πώς έγινε και δημιουργήθηκε. Υπ” αυτήν την έννοια, και μόνο υπ” αυτήν την έννοια, μια ψυχανάλυση είναι εκπαιδευτική. Αν όμως το μόνο που έκανε ήταν ότι έμαθε να μαθαίνει να πατάει τα κουμπιά που πρέπει για να ανοίγει το ασυνείδητο, τότε, επιτρέψτε μου να σας το πω, δεν έμαθε και σπουδαία πράγματα. Δεν έμαθε ότι ο καθένας, με τον τρόπο του, και σε εντελώς εντοπισμένο σημείο, είναι το αποτέλεσμα, η απλή και καθαρή εξάρτηση, αυτής της γνώσης που την ορίζω ως αρθρωμένη – εδώ είναι η ουσία αυτού στο οποίο επιμένω όταν λέω πως το ασυνείδητο είναι δομημένο σαν γλώσσα. Αν το μόνο που έκανε ήταν ότι έμαθε να μαθαίνει τι να κάνει ώστε και άλλοι εκτός από τον ίδιο να το αντιληφθούν, είναι ελάχιστο σε σύγκριση με ό,τι του αποκαλύφθηκε κατά την αναλυτική εμπειρία. Διόλου δεν το έμαθε, ό,τι και αν πιστεύει ο αναλυτής, αλλά του αποκαλύφθηκε. Τούτη η διάσταση είναι εντελώς διαφορετική από τη διάσταση της μάθησης. Η πρώτη του κίνηση είναι να μην ξέρει πώς να την κουμαντάρει.

Υπ” αυτή την έννοια, τελικά, η passe δεν θα μπορέσει να κριθεί, όπως είπε κάποιος σήμερα το πρωί, παρά μόνο όταν προσπαθήσουν να την ιδεαστούν εκείνοι που εξέθεσαν τον εαυτό τους στην passe και βίωσαν την εμπειρία της, και ίσως, για μοναδική φορά, τον διάλογο. Πρόκειται προφανώς για κάτι που δεν γίνεται παρά να σας λείπει προς το παρόν, αφού, στο κάτω κάτω, το πράγμα είναι φρέσκο. Όσοι συμβαίνει να προσφέρθηκαν σ” αυτή την εμπειρία είναι νέοι, και είναι βάσιμο το ερώτημα αν πρέπει να δώσουν από τώρα κι εγώ δεν ξέρω τι είδους εγγραφή, κάποιο σχέδιο, σχεδιάγραμμα, σκαρίφημα της εμπειρίας τους, ή μήπως πρέπει να το αφήσουν να ωριμάσει.

Ένα πράγμα είναι βέβαιο, το ότι αποτόλμησα να εισαγάγω αυτή την εμπειρία, δεν αποσκοπούσε στο να παρεμβαίνω εγώ ο ίδιος. Ό,τι κι αν βάζει ο νους σας, εγώ λειτουργώ στο επίπεδο της επιτροπής εγκρίσεως με τη μέγιστη δυνατή διακριτικότητα. Θα μου πείτε, επειδή διακριτικότητα σημαίνει επίσης εξακρίβωση, η λειτουργία μου έχει ίσως ευρύτερες προεκτάσεις απ” ό,τι παραδέχομαι – και γιατί όχι; Εγώ έχω την αίσθηση ότι περιμένω. Αν δεν έχουμε πιο λαμπρά αποτελέσματα να σας δώσουμε για την έκβαση αυτής της εμπειρίας, είναι ένεκα αυτής της διακριτικότητας που είναι κάτι πολύ περισσότερο από διακριτικότητα, που είναι της τάξεως της αναμονής. Περιορίζομαι, όσο με αφορά, και ζητώ συγγνώμη, στο να περιμένω τι θα καταφέρει να δώσει το εγχείρημα – ίσως αυτό να συμπεριλάβει κι έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο άντλησης της μαρτυρίας.

Ας μου προτείνει απλώς κάποιος, εδώ, ένα διαφορετικό τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να αντλείται η μαρτυρία. Θέλησα να αποφύγω την επιστροφή στις παλιές συνήθειες, τον δασκαλίστικο χαρακτήρα που απορρέει πάντα από το γεγονός ότι κάποιος παρευρίσκεται ως υποψήφιος. Συμφωνώ να ονομάσουμε τον passant υποψήφιο (candidat), ή αψήφιο (candide-a),  λίγο ενδιαφέρει, το σημαντικό είναι εκείνος που τον ακούει να μην το κάνει αφ” υψηλού. Γι” αυτό και είχα επίτηδες ζητήσει να επιλέγονται οι passeurs (=περάτες) μόνο μεταξύ των νεοαφιχθέντων, και να επιλέγονται από τον ψυχαναλυτή τους, ανεξάρτητα, το είχα υπογραμμίσει, από τη συγκατάθεσή τους. Εκείνοι που συμβαίνει να βρίσκονται στη θέση του passeur συμπεριφέρθηκαν σε ορισμένες περιπτώσεις σαν αναλυτές – δεν τους ζητάμε καθόλου κάτι τέτοιο. Αυτό που τους ζητάμε είναι μια μαρτυρία, μια μετάδοση, τη μετάδοση μιας εμπειρίας η οποία ακριβώς δεν απευθύνεται σε κάποιον της παλιάς φρουράς, σε κάποιον πρεσβύτερο.

Προσπάθησα να περάσω την passe μου από αυτόν τον δίαυλο, από αυτή τη χαραμάδα, θα μπορούσα ίσως να επινοήσω μια πιο περίπλοκη, αλλά δεν έπρεπε να περιπλέξουμε υπερβολικά τα πράγματα, έπρεπε να παραμείνουμε σε πλαίσια εφικτά. Θα μπορούσα να τους έχω ζητήσει να γίνουν ταχυδακτυλουργοί, φερ” ειπείν, αλλά φαντάζεστε τι κούραση θα έφερνε! Το αποτέλεσμα είναι κάτι το εντελώς καινούργιο, και δεν υπάρχει κανείς που να υποβλήθηκε στην passe και να μην είχε επάνω του αποτελέσματα. Τα αποτελέσματά της ίσως να είναι ζημιές – στο κάτω κάτω γιατί όχι; Ο καθένας ξέρει πως, έτσι που είμαστε φτιαγμένοι, όλοι εμείς του είδους άνθρωπος, οι ζημιές είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να μας συμβεί.

Ε λοιπόν, βρίσκομαι εδώ φορτωμένος με τις ζημιές, ας είναι. Δεν παύει να είναι χρήσιμο, αφού, όπως μου έλεγε κάποιος, αν υπάρχει ένας που να περνάει τον καιρό του περνώντας την passe, αυτός είμαι εγώ.

[Επικαιροποιημένη μορφή του κειμένου που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Η Ψυχανάλυση, 3, 1998, σσ. 16-21.]

Using Planetary Midpoints and averages for Price Support and Resistance levels

Η Αστρολογια της Επιμονης Διαταραχης των Γεννητικων Οργανων-Astrology of Petsitent Genital Arousal Disorder ( PGAD).

Ας ασχοληθουμε και με κατι σοβαρο, εκτος από προβλεψεις και ακατασχετη αερολογια, γιατι η ΠΑΙΔΕΙΑ λειπει από τους περισσοτερους αστρολογους της πιατσας. Μπαγασιδες είναι αλλα όχι μοτρες, μιας και συνηθιζουν να κανουν salto mortale σε νερα που δεν ξερουν,και ανακυκλώνουν, δυστυχως, τον αρρωστημενο τους ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟ.

Σημερα θα εξετασουμε αστρολογικα μια σπανια και ανιατη ασθενεια γνωστη σαν Επιμονη Διαταραχη των Γεννητικων Οργανων, γνωστη στην ιατρικη κοινοτητα σαν συνδρομο PGAD (Petsitent Genital Arousal Disorder).Το συνδρομο αυτό χαρακτηριζεται από συνεχη,αδιακοπη και αυθορμητη διεργεση των γεννητικων οργανων,στις γυναικες,χωρις καμμια εξωτερικη διεργεση και απουσια σεξουαλικης επιθυμιας.Το συνδρομο PGAD δεν σχετιζεται με την υπερσεξουαλικοτητα, η οποια είναι γνωστη ως σατυριαση στους ανδρες και νυμφομανια στις γυναικες.

Από τα ανωτερω το προβλημα εστιαζεται στο ζωδιο του Σκορπιου.ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΖΩΔΙΑ.(Περισσοτερες πληροφοριες εδώ.)

Γνωστα ερεθισματα που μπορει να πυροδοτησουν τα συμπτωματα είναι

1-Δονησεις κατά την μετακινηση με αυτοκινητα, λεωφορεια και τραινα

2-Επισκεψεις στην τουαλετα

3-Δονησεις κινητων τηλεφωνων.

Από τα ανωτερω βλεπουμε ότι στο συνδρομο PGAD εχουμε εντονη εμπλοκη του αξονα Διδυμων-Τοξοτη.

Ετσι η φυσιολογια, ΠΑΝΤΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ,του συνδρομου PGAD αποτυπωνεται στους πλανητες Πλουτωνας-Αρης-Ερμης-Διας. Την ανωτερω πλανητικη φυσιολογια μας την επιβεβαιωνουν τα ευρηματα κλινικων παρατηρησεων  της σεξολογου SANTRA LEIBLUM, η οποια πρωτη το 2001 περιεγραψε το συνδρομο PGAD. Κυρια αιτια είναι η διαταραχη των νευρικων συναψεων, που δεν μπορουν να διαβιβασουν ( Ερμης) καταλληλα(Διας) τα ηλεκτρικα σηματα ( Αρης)στον οργανισμο(Πλουτωνας) , κυριως στην περιοχη των γεννητικων οργανων. Οψεις Ερμη-Πλουτωνα, Ερμη-Αρη-Αρη-Δια.

Οι ξαφνικες παρουσιασεις του συνδρομου PGAD.εχει να κανει με την παρουσια του πλανητη Ουρανου, με οψεις κυριως με τον Ερμη, μη ξεχναμε ότι ο Ουρανος εχει εξαρση στο Σκορπιο.Πολλες φορες το συνδρομο μπορει να μειωθει, παροδικα, με αυνανισμο, εδώ εχουμε την παρουσια της Σεληνης, που είναι σε πτωση με στο Σκορπιο, με οψεις με τον Αρη και όχι με τον Ποσειδωνα, μιας και ο αυνανισμος στην περιπτωση αυτή εχει σκοπο την διασκορπιση των ηλεκρικων φορτιων ( δες Αρη) στην περιοχη των γεννητικων οργανων, με σκοπο την μειωση της εντασης του συνδρομου PGAD.

Το συνδρομο PGAD παρουσιαζεται κυριως σε γυναικες που βρισκονται στην εμμηνοπαυση και εδώ εχουμε την εμπλοκη του Χειρωνα, που θελει 51,2 χρονια για να διατρεχει τον Ζωδιακο. Εχουμε και ένα μεγαλο αριθμο γυναικων που το συνδρομο PGAD παρουσιαζεται σε ηλικιες μεγαλυτερες των 40 ετων, τοτε που οι περισσοτερες γυναικες βιωνουν την αντιθεση του γενεθλιου Ουρανου με τον διελευνοντα Ουρανο καθως επισης και το τετραγωνο του γενεθλιου Πλουτωνα με τον διελευνοντα Πλουτωνα, κυριοι σημειοδοτες της κρισης της Μεσης Ηλικιας.

Εχουμε να μαθουμε πολλα από από αστρολογικες ερευνες, που πιθανον γινουν στο μελλον,απλα σημερα προτειναμε μια πιθανη αστρολογικη θεωρια για το συνδρομο PGAD.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΡΩΝΑΚΗΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

A total lunar eclipse on April 15th marks the beginning of a remarkable series of eclipses all visible from North America.

Learn English by Astrology Leo

Barbault index from 500 AD to 600 AD

Barbault index is computed by adding the degree distances of the ten subsets of the five outer planets, Jupiter through Pluto. The angular separations of Jupiter-Saturn, Jupiter-Uranus, Jupiter-Neptune, etc. all the way through to the tenth subset, Neptune-Pluto, are added together and plotted on a graph.

The upward phase of the Barbault index indicates the period’s economic growth, expansion and development. The upward phase coincides with collective optimism, social stability, advances in civil rights and emancipatory movements, creative breakthroughs and innovation, scientific ingenuity, public unrestraint, and periods marked with prolific artistic creativity

The downward phase of the Barbault index coincides with periods of economic contraction and financial crisis. The downward phase coincides with societal breakdown, increasing pessimism, political instability, reactionary movements, resource crisis, periods marked by confusion, general chaos, restraint and moderation, global tension, military conflict, and destructive resource wars.
Περιγραφή: Barbault Cyclical


The fluctuation of the Barbault index originates in the alternative movement of the ascending (0°-180°) and descending (180°-0°) phases of all the cycles, as if the solar system was expanding and contracting. The good periods go hand-in-hand with celestial expansion, as the planets separate from each other, and the critical times occur simultaneously with planetary concentrations, or conjunctions.

Barbault index from 400 AD to 500 AD

Barbault index is computed by adding the degree distances of the ten subsets of the five outer planets, Jupiter through Pluto. The angular separations of Jupiter-Saturn, Jupiter-Uranus, Jupiter-Neptune, etc. all the way through to the tenth subset, Neptune-Pluto, are added together and plotted on a graph.

The upward phase of the Barbault index indicates the period’s economic growth, expansion and development. The upward phase coincides with collective optimism, social stability, advances in civil rights and emancipatory movements, creative breakthroughs and innovation, scientific ingenuity, public unrestraint, and periods marked with prolific artistic creativity

The downward phase of the Barbault index coincides with periods of economic contraction and financial crisis. The downward phase coincides with societal breakdown, increasing pessimism, political instability, reactionary movements, resource crisis, periods marked by confusion, general chaos, restraint and moderation, global tension, military conflict, and destructive resource wars.
Περιγραφή: Barbault Cyclical


The fluctuation of the Barbault index originates in the alternative movement of the ascending (0°-180°) and descending (180°-0°) phases of all the cycles, as if the solar system was expanding and contracting. The good periods go hand-in-hand with celestial expansion, as the planets separate from each other, and the critical times occur simultaneously with planetary concentrations, or conjunctions.

Barbault index from 300 AD to 400 AD

Barbault index is computed by adding the degree distances of the ten subsets of the five outer planets, Jupiter through Pluto. The angular separations of Jupiter-Saturn, Jupiter-Uranus, Jupiter-Neptune, etc. all the way through to the tenth subset, Neptune-Pluto, are added together and plotted on a graph.

The upward phase of the Barbault index indicates the period’s economic growth, expansion and development. The upward phase coincides with collective optimism, social stability, advances in civil rights and emancipatory movements, creative breakthroughs and innovation, scientific ingenuity, public unrestraint, and periods marked with prolific artistic creativity

The downward phase of the Barbault index coincides with periods of economic contraction and financial crisis. The downward phase coincides with societal breakdown, increasing pessimism, political instability, reactionary movements, resource crisis, periods marked by confusion, general chaos, restraint and moderation, global tension, military conflict, and destructive resource wars.
Περιγραφή: Barbault Cyclical


The fluctuation of the Barbault index originates in the alternative movement of the ascending (0°-180°) and descending (180°-0°) phases of all the cycles, as if the solar system was expanding and contracting. The good periods go hand-in-hand with celestial expansion, as the planets separate from each other, and the critical times occur simultaneously with planetary concentrations, or conjunctions.

Learn English by Astrology Cancer

Barbault index from 200 AD to 300 AD

 

Barbault  index is computed by adding the degree distances of the ten subsets of the five outer planets, Jupiter through Pluto. The angular separations of Jupiter-Saturn, Jupiter-Uranus, Jupiter-Neptune, etc. all the way through to the tenth subset, Neptune-Pluto, are added together and plotted on a graph.

The upward phase of the Barbault  index indicates the period’s economic growth, expansion and development. The upward phase coincides with collective optimism, social stability, advances in civil rights and emancipatory movements, creative breakthroughs and innovation, scientific ingenuity, public unrestraint, and periods marked with prolific artistic creativity

The downward phase of the Barbault  index coincides with periods of economic contraction and financial crisis. The downward phase coincides with societal breakdown, increasing pessimism, political instability, reactionary movements, resource crisis, periods marked by confusion, general chaos, restraint and moderation, global tension, military conflict, and destructive resource wars.



The fluctuation of the Barbault  index originates in the alternative movement of the ascending (0°-180°) and descending (180°-0°) phases of all the cycles, as if the solar system was expanding and contracting.  The good periods go hand-in-hand with celestial expansion, as the planets separate from each other, and the critical times occur simultaneously with planetary concentrations, or conjunctions.