Ακουμπισμένος στον εργατικό του
πάγκο απολαμβάνει τη χαρά της επισκευής.
Αν και σήμερα, με την πτώση της αξίας των μηχανημάτων, οι
πελάτες του έχουν λιγοστέψει -αποφεύγουν να επισκευάζουν τα ηλεκτρονικά
τους και προτιμούν να τα αντικαθιστούν με καινούργια- εκείνος διατηρεί
ακμαίο το ενδιάφερον του, παρά τα 80 του χρόνια...
«Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αγαπούν τα παλιά ραδιόφωνα και πικάπ και μου ζητούν να τα επισκευάσω. Εχω φτιάξει και μια πατέντα και περνάω τα fm στα παλιά ραδιόφωνα», μας λέει, από το κατάστημά του στο Παγκράτι, ο Ντίνος Γαλατσίδας.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Στις παιδικές του μνήμες καταγράφεται το παιχνίδι της δημιουργίας, με απαρχή την κατασκευή αλωνιστικών μηχανών. «Κατσαβίδι δεν υπήρχε. Μια πένσα είχα μόνο και ένα γαλλικό κλειδί. Πήγαινα στα καμένα αυτοκίνητα των Γερμανών και των Αγγλων και έβγαζα βίδες», θυμάται. Ενα φυλλάδιο περί ηλεκτρονικών στο Γυμνάσιο τον έκανε να αλλάξει γνώμη και να χαλάσει το χατίρι των γονιών του που τον ήθελαν οδοντίατρο. Σπούδασε στη Ραδιοτεχνική Σχολή Αθηνών (σ.σ. η πρώτη σχολή ηλεκτρονικής παιδείας στη χώρα μας που ιδρύθηκε το 1947) και έζησε εκ των έσω τη μεγάλη επανάσταση της τηλεόρασης.
«Κάθε τέτοια μεταβολή είχε μεγάλο αντίκτυπο για εμάς τους ηλεκτρονικούς. Θυμάμαι ότι ποτέ μου δεν ησύχαζα. Ακόμη και στον ύπνο μου έβλεπα την επισκευή. Παρά το γεγονός ότι τότε δεν υπήρχαν σχεδιαγράμματα στα μηχανήματα, καθόμουν πάντοτε πεισματικά και ανέλυα το μηχάνημα στο χαρτί. Τις περισσότερες γνώσεις τις απέκτησα από την παρατήρηση και το ξενύχτι και αυτό συμβουλεύω τους νέους. Να έχουν υπομονή και να μη σταματούν τη μελέτη», μας λέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου