Στο αστρολογικο περιοδικο ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ που κυκλοφορει εχει ενα μικρο δωρακι για σας,αστρολογικου περιεχομενου.Ο Κωστας Λεφακης γραφει τα χαρακτηριστικα καθε μερας του χρονου,αρα και του γενεθλιου ηλιου σας.Μια ιδεα που εχει γινει θεσμος στο εξωτερικο,εδω και χρονια,ηλθε και στην Ελλαδα.Δεν ξερω αν ειναι πρωτοτυπη δουλεια,αλλα κατι προσθετει στην ελληνικη βιβλιογραφια, που ετσι και αλλιως ολοι κανουν χαρτοκοπτικη και λογοκλοπη...
29.5.09
Θυσία αγνών ψυχών στον βωμό της τηλεθέασης
Είναι γνωστό πλέον ότι τα ριάλιτι αποτελούν βασικό κομμάτι για ένα τηλεοπτικό κανάλι. Στην αρχή πολλοί ήταν αυτοί που αντέδρασαν στο νέο προϊόν, στη συνέχεια το συνήθισαν και τώρα δεν προκαλεί αίσθηση.
Τα τελευταία δύο χρόνια όμως έχουν κάνει την είσοδό τους και ριάλιτι με ανήλικους πρωταγωνιστές, στο πλευρό των οποίων βρίσκονται οι γονείς τους για να τους ξεζουμίζουν και οικονομικά αλλά και ψυχολογικά.
Στη Γερμανία, λοιπόν, έχει γίνει σάλος με ένα τηλεπαιχνίδι που οι υπεύθυνοι του τηλεοπτικού δικτύου RTL αποφάσισαν να παρουσιάσουν. Σύμφωνα με τους κανόνες του τηλεπαιχνιδιού, που έχει τίτλο «Τεστ ωριμότητας», θα καταγράφει το τι γίνεται όταν γονείς αφήνουν για λίγες ημέρες τα λίγων μηνών παιδιά τους σε εφήβους. Το κανάλι λοιπόν επέλεξε τέσσερα ζευγάρια εφήβων, τα οποία ζουν στα προάστια, με ένα ξένο μωρό για να το φροντίζουν.
Οι γερμανικές αρχές προστασίας του παιδιού αποδοκιμάζουν το τηλεοπτικό σόου, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που έχουν ζητήσει τη ματαίωση του προγράμματος. Κάτι που η παραγωγή έχει αποκλείσει, καθώς όπως λένε αυτό θα συνιστούσε λογοκρισία.
Το «Τεστ ωριμότητας» θυμίζει το ριάλιτι «The baby borrowers» που είχε μεταδώσει το NBC. Στη συγκεκριμένη παραγωγή νεαρά ζευγάρια δανείζονταν ξένα μωρά για έξι εβδομάδες κι ανάλογα με το πώς αντιμετώπιζαν τις δυσκολίες στην καθημερινότητα του μωρού συνέχιζαν στο επόμενο στάδιο.
Επίσης παρόμοιο ριάλιτι έχει παρουσιάσει και η ολλανδική τηλεόραση και σε αυτή την περίπτωση τέσσερα ζευγάρια δανείζονται ένα μωρό αλλά κι έναν έφηβο με στόχο να αποδείξουν ότι μπορούν να γίνουν μια ευτυχισμένη οικογένεια.
Κλάματα, βρισιές, απειλές, τσακωμοί ήταν όλα όσα ακούγονταν στις κάμερες του ριάλιτι «Boys and girls alone» (Αγόρια και κορίτσια μόνα) που προβλήθηκε στο επίσης βρετανικό δίκτυο «Channel 4».
Οι κάμερες του σόου κατέγραφαν σκηνές απόλυτου χάους. Δέκα αγόρια και ισάριθμα κορίτσια ηλικίας οκτώ έως έντεκα ετών, που έμεναν μακριά από τους γονείς τους, δημιούργησαν τη δική τους κοινωνία με τους δικούς τους κανόνες και αποφάσιζαν για την καθημερινότητά τους. Στην ουσία έφτιαξαν τη δική τους κοινωνία με τους «μεγάλους» της παρέας να εκφοβίζουν τους μικρότερους, ενώ σημειώθηκε και περιστατικό κατά το οποίο ένα από τα αγόρια απειλούσε έναν συγκάτοικό του με κουζινομάχαιρο! Υστερα από 48 ώρες αρκετοί ήταν οι γονείς που τελικά αναγκάστηκαν να επέμβουν.
Για «θυσία αγνών ψυχών στον βωμό της τηλεθέασης» είχαν πει τότε βουλευτές και οργανώσεις, ενώ οι υπεύθυνοι του καναλιού υποστηρίζουν μέχρι σήμερα ότι επρόκειτο για ένα εναλλακτικό πειραματικό σόου.
Πριν από καιρό το CBS μετέδιδε ένα ριάλιτι όπου πρωταγωνιστούσαν σαράντα παιδιά ηλικίας οκτώ μέχρι δεκαπέντε ετών, τα οποία ζούσαν μόνα τους σε μια πόλη «φάντασμα». Σε αυτό το ριάλιτι δίχως να έχουν την επίβλεψη ενηλίκων και την προστασία κανενός έπρεπε να βρουν τρόπους να συμβιώσουν, να βρουν τροφή, να μαγειρέψουν και φυσικά να φέρουν εις πέρας τις αποστολές τους. Το ριάλιτι είχε τίτλο «Κοινωνία των παιδιών» κι έλαβε χώρα στην πόλη του Μεξικού «Bonanza City», η οποία κατοικήθηκε μόνο από 200 εργάτες την περίοδο 1880-1885.
Adios, Leo! ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ
Ηταν στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τότε συναντήθηκα για πρώτη φορά με τον Λεωνίδα Χρηστάκη. Με τίμησε με τη φιλία του. Μια φιλία που πέρασε από σαράντα κύματα, έκτοτε. Φοιτούσα στο πρώτο έτος της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Πειραιώς, αδιαφορώντας παντελώς για τα μαθήματα, αναζητώντας κι εγώ το βορειοδυτικό πέρασμα προς την αληθινή ζωή, μελετούσα, σπασμωδικά, ίσως και τσογλανίστικα, μια νέα Γεωγραφία των Παθών.
Είχα την τύχη να γνωριστώ δύο χρόνια πριν, μαθητής στο Δεύτερο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου, με τον Αγγελο Σφακιανάκη και τον Αντώνη Παπαθανασόπουλο, οι οποίοι με μύησαν, μεταξύ άλλων, στο σύμπαν των πρωτοποριακών σκιρτημάτων στη χώρα μας. Μου έδειξαν τεύχη του «Panderma» και του «Κούρου», μου μίλησαν εκτενώς, στη διάρκεια λιτών, μα πλούσιων συμποσίων, για τον Λεωνίδα Χρηστάκη.
Επηρεασμένος εντόνως από κείμενα των situationnistes, των καταστασιακών, που διάβαζα μανιωδώς ήδη από την εφηβεία μου, συνέταξα ένα κείμενο εναντίωσης στη φοιτητική κουλτούρα εκείνης της εποχής, ένα είδος «συλληβδηνογραφίας», όπως έλεγε ο Χρηστάκης, όπου επέκρινα ειρωνικά τους μουσουργούς, τους σκηνοθέτες, τους ποιητές που τότε αγαπούσαν οι φοιτητές, καθώς και τον φοιτητικό τρόπο ζωής. Το κείμενο τυπώθηκε και διανεμήθηκε σε διάφορα πανεπιστήμια της Αθήνας. Εφτασε και στα χέρια του Λεωνίδα, που τότε εξέδιδε το θρυλικό πια «Ιδεοδρόμιο», μια δεκαπενθήμερη λυτρωτική έκρηξη ιδεών, μ' όλες τις ακρότητες και τις αδυναμίες της, ένας πακτωλός πληροφοριών, ιδίως για πολύ νέους ανθρώπους.
Ο Λεό, όπως τον λέγαμε, μιας και ο ίδιος πολλές φορές έτσι το ήθελε, δημοσίευσε αποσπάσματα του κειμένου, σχολιάζοντάς τα επαινετικά. Πήγα πάραυτα να τον επισκεφτώ στο «γραφειόσπιτό» του, τότε στον αριθμό 4, της οδού Βελισσαρίου - έμελλε, όπως είναι πασίγνωστο, ν' αλλάξει δεκάδες «γραφειόσπιτα» μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Με περιέβαλε με τη φιλία του ευθύς εξαρχής, με εξοικείωσε με ένα σωρό πράγματα που μου ήσαν άγνωστα, με σύστησε σε αμέτρητους ανθρώπους που με τίμησαν, επίσης, με τη φιλία τους, μια φιλία πολύτιμη για μένα. Από τον Λεό άρχισα να μαθαίνω την κρυφή ιστορία του 20ού αιώνα, να μαθαίνω για το Dada και τον υπερρεαλισμό, να μαθαίνω για την επανάσταση μέσα στην επανάσταση στη Ρωσία του Λένιν αλλά και του Νέστορα Μάχνο, να μαθαίνω για τον κινηματογράφο του Gregory J. Markopoulos, και άλλων ρηξικέλευθων δημιουργών, να μαθαίνω για σημαντικές όψεις της ελληνικής πραγματικότητας που παρέμεναν αθέατες, να μαθαίνω για τον Θέμο Κορνάρο, να μαθαίνω για τον Πέτρο Πικρό. Μέσω του Λεό γνώρισα τον Τάσο Φαληρέα, την Κατερίνα Γώγου, τον Θωμά Γκόρπα, τον Κώστα Γιαννουλόπουλο, τη Μαντώ Αραβαντινού, τον Νίκο Μπαλή, τον Χρήστο Κωνσταντινίδη, τον Βαγγέλη Κοτρώνη (μακαρίτες όλοι τώρα). Μέσω του Λεό ήρθα σε επαφή με τις εκδόσεις Ακμων και συνδέθηκα φιλικά με τον Ευγένιο Αρανίτση, έχοντας δημοσιεύσει στο «Ιδεοδρόμιο» ένα κείμενο για το βιβλίο του Το Σύμπλεγμα του Κάιν. Μέσω του Λεό γνωρίστηκα με τον Πάνο Κουτρουμπούση, με τον Νάνο Βαλαωρίτη, με τον Νίκο Αλευρά, με τον Αρη Μαραγκόπουλο, και τόσους άλλους. Ο Λεό ήταν ο πρώτος που μου έδωσε τη δυνατότητα να δημοσιεύω ό,τι θέλω, δίχως την παραμικρή παρέμβαση, σε αλλεπάλληλα τεύχη του «Ιδεοδρομίου», ενθαρρύνοντάς με ακατάπαυστα, μιλώντας μου διαρκώς για ποιητές, ζωγράφους, συγγραφείς, μουσικούς, επαναστάτες, αναρχικούς, ωραίους παρίες, απίστευτους μποέμ, μούρες, τύπους, φυσιογνωμίες. Ο Λεό με οδήγησε στα βιβλία που με διέπλασαν (μάλλον με στιγμάτισαν, να πω) μια για πάντα, στα βιβλία που με οδήγησαν, και ακόμα με οδηγούν, στις λόχμες του Γιώργου Μακρή - «Δαπανήθηκα στις λόχμες... Πότε θα μαζέψω τη ζωή μου κομματάκι κομματάκι; Ποτέ δεν θα μαζέψω τη ζωή μου κομματάκι κομματάκι».
Τσακωθήκαμε δεκάδες φορές. Φιλιώσαμε άλλες τόσες. Μου εξέδωσε το πρώτο μου βιβλίο. Με κάλυψε σε δύσκολες περιστάσεις. Αλληλογραφούσαμε όταν τον έκλεισαν αναίτια φυλακή. Συναντηθήκαμε αναρίθμητες φορές, πάντα να διακατέχεται από μια διάθεση να προσφέρει γνώσεις, να εμπνέει ιδέες, να δίνει συμβουλές. Δεν έπαψε να με κατσαδιάζει ξανά και ξανά, μέσα από τις σελίδες των εντύπων του, για παραστρατήματα που θεωρούσε ότι διέπραττα, πότε για την επίμονη ανεμελιά μου, πότε γιατί δεν τράβηξα μερικά πράγματα ώς κάποια άκρα, τη μια για έναν αλλόκοτο μηδενισμό μου, την άλλη για το απολύτως αντίθετο, για την εμβατηριακή λύσσα μου να ζω, πολλές φορές μες στη δίνη των αντιφάσεων ο Χρηστάκης, πολλές φορές στον στρόβιλο ενός εμπρηστικού παρορμητισμού - αλλά πώς να κακιώσω με τον Λεό, πώς να κακιώσω μ' αυτόν που μου έμαθε τόσα και τόσα, όλα πολύτιμα, όλα καθοριστικά για ό,τι μπόρεσα να γίνω;
Τον είδα τελευταία φορά στο «Τριανόν», στην προβολή της ταινίας του Σταύρου Καπλανίδη για τον Χρήστο Βακαλόπουλο, πάνε δύο χρόνια τώρα. Τους τελευταίους μήνες μιλούσαμε (και θα συνεχίσουμε, βεβαίως, να μιλάμε) ατελείωτες ώρες για τον Λεό με τον νεαρό μου φίλο Πελοπίδα Φεσσόπουλο, ο οποίος σκαλίζει δημιουργικά την ιστορία του ελληνικού underground, όπως συνηθίσαμε να το λέμε, και με την αγαπημένη μου Ελεάννα Μαρτίνου, που εντυπωσιάστηκε από τις απαγγελίες του Χρηστάκη, την εκφραστική του δύναμη στην ηχογραφημένη απόδοση αγαπημένων του ποιημάτων που παίζω συχνά-πυκνά στις ραδιοφωνικές μου εκπομπές, ενώ με τον φίλο Εμμανουήλ Κουτσουρέλλη ψάχναμε να τον βρούμε για να προχωρήσουμε σε ένα τηλεοπτικό του πορτρέτο που θα προβαλλόταν από την κρατική τηλεόραση. Ρωτώντας, έμαθα ότι είναι κατάκοιτος. Πριν από λίγες ώρες, ο φίλος Νίκος Σπυρόπουλος με πληροφόρησε ότι ο Λεό κάνει πια παρέα με τους αγαπημένους του ποιητές και παρίες στους λειμώνες τ' ουρανού. Σε λίγες ώρες, τελευταία μέρα του Απρίλη του 2009, θα πάμε, όλοι εμείς που του χρωστάμε απέραντη ευγνωμοσύνη, που τον γνωρίσαμε απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, που γνώρισε κι αυτός την καλή και την ανάποδή μας, που τον αγαπήσαμε πιο πολύ απ' όσο μας άφηνε να του το δείξουμε, θα πάμε, λοιπόν, εκεί στου Ζωγράφου, να του πούμε ένα στερνό Adios, Leo!
Πλατεία Παπαδιαμάντη, 30 Απριλίου 2009, χαράματα.
Η ευτυχία είναι... μεταδοτική
Έρευνα των πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Σαν Ντιέγκο απέδειξε ότι η ευτυχία είναι μεταδοτική. Αν αισθάνεστε ευτυχισμένος, όχι μόνο ο φίλος σας, αλλά και ένας φίλος του φίλου σας είναι πολύ πιθανό να αισθανθεί κι αυτός ευτυχέστερος.
Για τον James Fowler, έναν από τους δύο πρωταγωνιστές αυτής της έρευνας, η ευτυχία μας μπορεί να επηρεάσει θετικά τους άλλους και η ευτυχία των άλλων μπορεί να ανεβάσει τη βαθμίδα της δικής μας. Με άλλα λόγια, η ευτυχία δεν είναι μόνο ατομική λειτουργία η οποία βασίζεται στην προσωπική μας εμπειρία ή επιλογή, αλλά υπόκειται στους νόμους της κοινωνικής ομάδας στην οποία ανήκουμε.
Ο James Fowler καθηγητής πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, σε συνεργασία με τον καλό του φίλο, τον “δικό μας” Νικόλα Χριστάκη της ιατρικής σχολής του Χάρβαρντ, έκανε μια έρευνα τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθησαν πρόσφατα στη Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση. Δημιούργησαν ένα δίκτυο 5.000 περίπου ατόμων, στο οποίο συμπεριέλαβαν τον εαυτό τους, τις συζύγους και τους φίλους τους, και το μελέτησαν επί 20 έτη, από το 1983 ως το 2003.
Ο Fowler δήλωσε ότι: “ξέραμε από καιρό ότι υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στην ευτυχία ενός ατόμου και ενός άλλου, αλλά η μελέτη μας έδειξε ότι και οι έμμεσες σχέσεις επηρεάζουν την ευτυχία των ατόμων”.
Σε δήλωσή του στο CNN, ο Daniel Gilbert, καθηγητής ψυχολογίας στο Χάρβαρντ και συγγραφέας μεγάλων επιτυχιών, χαρακτήρισε εκπληκτική αυτή τη μελέτη δύο εκ των πλέον διακεκριμένων επιστημόνων της εποχής μας που μόλις πέρσι είχαν γίνει ξανά πρωτοσέλιδο αποδεικνύοντας ότι και η παχυσαρκία είναι μεταδοτική στα κοινωνικά δίκτυα. Οι πιθανότητες να πάρουμε παραπάνω βάρος αυξάνονται κατακόρυφα όταν παχαίνουν οι φίλοι μας και οι φίλοι των φίλων μας. Μια άλλη σχετική μελέτη των Fowler και Χριστάκη, που δημοσιεύθηκε το 2008 στην Αμερική, έδειξε ότι οι καπνιστές είναι πολύ πιθανότερο να κόψουν το κάπνισμα αν το κόψουν οι συγγενείς, οι φίλοι ή άλλες κοινωνικές τους σχέσεις.
Η βάση δεδομένων της έρευνας των επιστημόνων δημιουργήθηκε από ένα δίκτυο 4.739 εθελοντών ασθενών με καρδιακές παθήσεις της κλινικής Φράνινγχαμ. Πολλοί από αυτούς συμμετείχαν ενεργά στην έρευνα, συμπεριλαμβάνοντας συγγενείς και φίλους και σε λίγα χρόνια το κοινωνικό δίκτυο αριθμούσε στην πραγματικότητα πάνω από 50.000 “ανεπίσημα” μέλη. Οι ερευνητές συμπέραναν ότι η ευτυχία μιας κοινωνικής επαφής μας αυξάνει τις ατομικές μας πιθανότητες να γίνουμε ευτυχέστεροι κατά 15%. Οι επαφές δεύτερης βαθμίδας, ας πούμε η σύζυγος ενός φίλου, αυξάνει τις πιθανότητες ευτυχίας κατά 10% και η ευτυχία τρίτης βαθμίδας, η ευτυχία της ξαδέλφης της συζύγου του φίλου μας, αυξάνει τις πιθανότητες κατά 6%.
Δεν παρατηρήθηκε επιρροή ευτυχίας στην τέταρτη βαθμίδα (φίλοι των φίλων των φίλων των φίλων μας). Η ευτυχία μας αυξάνεται όταν έχουμε πολλούς φίλους, αλλά αυξάνεται ακόμα περισσότερο όταν οι φίλοι μας είναι ευτυχισμένοι. Ο Fowler διευκρίνισε ότι τα ευρήματά της έρευνας δεν σημαίνουν ότι πρέπει να αποφεύγουμε τους δυστυχισμένους, αλλά ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε να δηλώσουμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι, όποτε το αισθανόμαστε, διότι αυξάνουμε έτσι κατά πολύ τις πιθανότητες να κάνουμε ευτυχισμένα και άλλα άτομα. Υποστηρίζει ότι: “πρέπει να σκεφτόμαστε την ευτυχία ως συλλογικό φαινόμενο. Αν επιστρέψω με άσχημη διάθεση στο σπίτι, δεν θα επηρεάσω αρνητικά μόνο την οικογένειά μου, αλλά και τους φίλους τους”.
Ο Ρίτσαρντ Σάζμαν (PhD), διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας, το οποίο χρηματοδότησε την έρευνα των Fowler και Χριστάκη, χαρακτήρισε την έρευνα πρωτοποριακή και δήλωσε ότι τα ευρήματα αυτής της έρευνας είναι πολύ σημαντικά γιατί, από την οπτική γωνία όσων ασχολούνται με τη δημόσια υγεία, η σημασία αυτής της έρευνας έγκειται στο ότι ο κοινωνικός αντίκτυπος της ευτυχίας ή της παχυσαρκίας ή του καπνίσματος, είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο νομίζαμε ως τώρα. Στην πραγματικότητα, μόλις τώρα ξεκινάμε να κατανοούμε την επίδραση των κοινωνικών δικτύων στη συμπεριφορά των ατόμων.
Τα χαρμόσυνα ευρήματα της έρευνας δεν σημαίνουν όμως ότι οι εκατοντάδες φίλοι που έχουμε στο facebook θα μας κάνουν περισσότερο ευτυχισμένους, οι ερευνητές τονίζουν ότι η ένταση του φαινομένου εξατμίζεται με την απόσταση. Αυτοί που επωφελούνται άμεσα από την ευτυχία μας είναι τα άτομα με τα οποία έχουμε άμεση επαφή, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι φίλοι των φίλων μας, ακόμα και οι γείτονες. Το παράδοξο είναι ότι η δυστυχία δεν μεταδίδεται τόσο πολύ στα κοινωνικά δίκτυα όσο η ευτυχία. Λες και τα ανθρώπινα πλάσματα διαθέτουν κάποιο αμυντικό εξοπλισμό ο οποίος εξοστρακίζει τη δυστυχία ενώ αφομοιώνει την ευτυχία των άλλων.
Ο Νικόλας Χριστάκης τονίζει το γεγονός ότι οι άνθρωποι με τις περισσότερες κοινωνικές επαφές - φίλους, ερωτικές σχέσεις, συγγενείς, γείτονες - έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες ευτυχίας από τους υπόλοιπους. Κάθε καινούρια γνωριμία με ενδιαφέροντες ανθρώπους μας καθιστά ευτυχέστερους. Πέρα από τα άλλα πλεονεκτήματα, καταδείχθηκε ότι η ευτυχία μειώνει τη θνησιμότητα, τον πόνο όταν αρρωσταίνουμε και διευκολύνει την λειτουργία της καρδιάς. Η θέση του είναι, και βέβαια αξίζει να την λάβουμε σοβαρά υπόψη μας, ότι η κατανόηση του ότι η ευτυχία είναι μεταδοτική θα μας βοηθήσει να προάγουμε μια υγιέστερη κοινωνία.
Ο Καρτέσιος και η προβληματική της θεμελίωσης της νεότερης σκέψης
Η εμφάνιση του Καρτέσιου σηματοδοτεί μια οριακή στιγμή στην ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης. Με τον Καρτέσιο έχουμε όχι μόνον το πέρασμα από τη μεσαιωνική και αναγεννησιακή σκέψη στη νεότερη, μα και την εμφάνιση ενός ολωσδιόλου ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τη συνειδησιακή λειτουργία, τη νόηση -ανάλογο ενδιαφέρον για την ανθρώπινη συνείδηση είχε εκδηλωθεί με τον Σωκράτη-, η οποία με τη μορφή του καρτεσιανού cogito έρχεται να στηρίξει τις φιλοσοφικές κατηγορίες τής από καιρό ήδη αναδυόμενης νεωτερικότητας.
Με το συλλογιστικό σχήμα cogito ergo sum (σκέπτομαι άρα υπάρχω), που συνιστά λογικο-οντολογικό εργαλείο της κριτικής σκέψης στα χέρια του γάλλου φιλοσόφου, επιχειρείται η θεμελίωση του νεότερου υποκειμένου, που σηματοδοτεί μια ολόκληρη εποχή και μια νέα φιλοσοφική παράδοση, της «φιλοσοφίας του υποκειμένου» -που θα επισφαγισθεί αργότερα οριστικά με τον καντιανό a priori και την καντιανή υπαγωγή του αντικειμένου στις κατηγορίες του υποκειμένου.
Ο χώρος στήριξης της καρτεσιανής πραγματικότητας
Ο Καρτέσιος επιχειρεί ένα ριζικό ξεκίνημα της φιλοσοφικής σκέψης «από το μηδέν», από ένα μηδέν το οποίο θέλει ν' αγγίξει μέσα απ' την εκ θεμελίων αμφισβήτηση κάθε δεδομένης πραγματικότητας. Τούτη η αμφισβήτηση, με τη μορφή της υπερβολικής, της καθολικής αμφιβολίας (doute hyperbolique) έρχεται αρχικά να εκμηδενίσει κάθε δεδομένο της σκέψης που εμφανίζεται με τη μορφή ακλόνητων βεβαιοτήτων -του ότι π.χ. υπάρχει ένας εξωτερικός κόσμος ή του ότι υπάρχω εγώ ο ίδιος: Γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως δεν υπάρχει τίποτε το βέβαιο στον κόσμο (2ος Μεταφυσικός Στοχασμός) - και αυτό αποτελεί για τον Καρτέσιο τη μόνη βεβαιότητα στη φάση αυτή της συλλογιστικής του.
Το καρτεσιανό cogito -ο συλλογισμός «σκέπτομαι άρα υπάρχω- συνιστά μια βεβαιότητα που προϋποθέτει μιαν άλλη προγενέστερη: για να σκέπτομαι, πρέπει οπωσδηποτε να υπάρχω, άρα, αρχικά, βέβαιος δεν μπορώ να είμαι για τίποτε άλλο παρά για ένα μόνον πράγμα, για το ότι «είμαι ένα πράγμα που σκέπτεται». Αυτό συνιστά και τη πρώτη, τη θεμελιακή βεβαιότητα για την ανθρώπινη συνείδηση, όταν τούτη βρίσκεται μέσα στην Αβυσσο της αμφιβολίας - για να το πούμε σωστότερα, στον χώρο όπου κάθε βεβαιότητα απουσιάζει.
Με την απόφανση «είμαι ένα πράγμα που σκέπτεται», το ενέργημα της συνείδησης, το συνειδησιακό είναι, προκρίνεται σε κριτήριο στήριξης και σε θεμέλιο κάθε άλλης πραγματικότητας που θα στηριχτεί πάνω σ' αυτή την πρώτη βεβαιότητα. Ανατρέχοντας στην ιστορία της φιλοσοφίας πριν από τον Καρτέσιο, θ' ανακαλύψουμε πως αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η ανθρώπινη σκέψη θεμελιώνεται πάνω στα κριτήρια που αυτή αντλεί από τον ίδιο της τον εαυτό. Πριν από περίπου δύο χιλιετίες, ο Σωκράτης επιχειρεί κάτι ανάλογο τοποθετώντας «τον κόσμο τού νοείν» στην πραγματική, μα και ουσιαστική πηγή του, στην ανθρώπινη συνείδηση. Ο Πλάτων, με τη σειρά του, τοποθετεί την ανθρώπινη σκέψη μέσα στον κόσμο, τον κόσμο που χωρισμένος σε δύο κομμάτια - τον κόσμο των φαινομένων και τον κόσμο των ιδεών - ολοκληρώνεται με το «πέρας», την προσδιοριστικότητα της ιδέας, της πλατωνικής αιώνιας και άφθαρτης ιδέας.
Θεωρώντας την πλατωνική φιλοσοφία το κατ' εξοχήν έδαφος θεμελίωσης της δυτικής σκέψης στο σύνολό της αλλά και τον πλατωνικό διάλογο Παρμενίδη το κείμενο με την μεγαλύτερη δυνατή συγγένεια - από μεθοδολογικής πλευράς με το καρτεσιανό εγχείρημα στο πρώτο μέρος του κειμένου, θα εκθέσω συνοπτικά την προβληματική τού εν λόγω διαλόγου.
Αν θελήσουμε να σκεφτούμε τα εργαλεία του μεγάλου Πλάτωνα στο εγχείρημά του να στηρίξει την υπερδισχιλιετή φιλοσοφική παράδοση, θα διαπιστώσουμε πρώτα απ' όλα πως το έργο του, διατυπωμένο υπό μορφή διαλόγων, εκτίθεται βασικά μέσα από την υποθετική μέθοδο.
Ο Πλάτωνας προτείνει αρχικά μια υπόθεση επί του πραγματικού, που θα τεθεί σε κριτικό έλεγχο από τον ή τους συνομιλητές με τη διατύπωση μιας άλλης υπόθεσης που αναιρεί την πρώτη, ή μάλλον που προτείνει κάτι άλλο όσον αφορά την πρώτη. Αυτή η μέθοδος, που συνιστά και τη μέθοδο έκθεσης της πλατωνικής διαλεκτικής, είναι κάτι τελείως άλλο σε σχέση με αυτό που θα επιχειρήσει πολύ αργότερα ο Χέγκελ με τη δική του διαλεκτική, και σ' έναν βαθμό, η πλατωνική διαλεκτική αποτελεί μια έκθεση της αντινομικής μορφής της πραγματικότητας με τρόπο απόλυτα αποκαλυπτικό, μια προσπάθεια που έμεινε όμως δίχως συνέχεια μετά τον Πλάτωνα. Οσον αφορά την ίδια την υποθετική μέθοδο, τούτη εκτίθεται στην ιδανική θα λέγαμε μορφή της στον πλατωνικό διάλογο «Παρμενίδης», όπου ο Πλάτωνας μέσα από το εγχείρημα να προσπελάσει τα μυστήρια που χαρακτηρίζουν «τη σχέση του Ενός με τα πολλά» επιχειρεί στην ουσία να συγκροτήσει το υπόρρητο υπόβαθρο της δυτικής έννοιας (Begriff), η οποία θα δεσπόσει ως ορίζουσα της δυτικής σκέψης μέχρι και τη συγγραφή της εγελιανής Λογικής, προϋποθέτει δε μια εννοιολογική δουλειά συγκρότησης, η οποία εκτίθεται στον πλατωνικό Παρμενίδη, «η ανάπτυξη, εκδίπλωση του απόλυτου» όπως θα ονομάσει την πορεία των εννέα υποθέσεων του εν λόγω διαλόγου αργότερα ο ίδιος ο Χέγκελ. Με αυτές τις εννέα υποθέσεις που εκτίθενται στον διάλογο αυτό με την υποθετική μέθοδο, ο Πλάτωνας επιχειρεί πέρα από οτιδήποτε άλλο να επισημάνει τα εγγενή στάδια της σκέψης που θα πρέπει να θεματοποιηθούν για να φτάσουμε να μιλάμε πια για ό,τι αργότερα θα εκθέσει ο Χέγκελ στη Λογική του με «τη θεωρία της έννοιας» (Lehre von Begriff).
Οσον αφορά την υποθετική δομή του διαλόγου, θα 'λεγε κανείς πως στον εν λόγω διάλογο κάθε υπόθεση διατυπώνει και μια εκδοχή της πραγματικότητας, την οποία εκδοχή η αντίθετη υπόθεση θέτει υπό αίρεση, προτείνοντας μιαν άλλη, μιαν αντίθετη θέση. Ετσι όμως η πραγματικότητα παίρνει έναν χαρακτήρα άλυτης αντινομίας, όπου η κάθε υπόθεση απτά «δοκιμάζει κάτι» που δεν πιστοποιείται ποτέ ως βέβαιο. Οι δύο αρχικές, εισαγωγικές υποθέσεις του διαλόγου μοιάζουν με «μετέωρους πύργους στο κενό», όπου μεταξύ τους χαίνει η απύθμενη Αβυσσος ενός ανύπαρκτου στο όλο εγχείρημα υπόβαθρου στήριξης.
Ο διάλογος ξεκινά με την περίφημη αρχική αντινομία: «ει εν εστίν / εν ει εστίν», η οποία θέττει τους όρους με τους οποίους μπορούμε να εισχωρήσουμε στον χώρο του επιστητού μέσα από τις προϋποθέσεις της προϋπάρχουσας Ελεατικής φιλοσοφίας του Παρμενίδη του Ελεάτη, μια φιλοσοφία που στην ουσία συνιστά μια επεξεργασία της αρχής της ταυτότητας (Καστοριάδης). Τούτη όμως η απόσπαση από την αρχή της ταυτότητας, η προσπάθεια να διαμεσολαβηθεί η ελεατική προπλατωνική σκέψη με το νοείν, μόνο επιτυχημένη δεν αποδεικνύεται με τα δεδομένα εργαλεία της αναδυόμενης νέας φιλοσοφίας, αφού και η θέση της αρχικής αντινομίας και η αντίθετή της θέση δεν ευσταθούν ως εκδοχές της πραγματικότητας - δηλ., στην ουσία, για να αποδεχτούμε είτε την πρώτη υπόθεση είτε την αντίθετή της παραβιάζονται οι αρχές της σκέψης, έχουμε αντινομία και στις δύο περιπτώσεις και αδυνατούμε να δεχθούμε είτε τη μία είτε την άλλη θέση. Σαν να μη φτάνουν αυτά, δηλαδή το ότι, αφ' ενός, στην όλη προβληματική εισαγόμαστε μέσα από τον αμφίβολο δρόμο της υποθετικής μεθόδου και αφ' ετέρου, ότι πρέπει να κάνουμε παραχωρήσεις ως προς τη λογική επάρκεια των επιχειρημάτων μας για να στήσουμε την εισαγωγική προβληματική του διαλόγου, μεσολαβεί και η τρίτη εξαιρετικά δυσανάγνωστη υπόθεση του διαλόγου, η προβληματικότερη απ' όλες. Τούτη, κατά τη γνώμη μας, εισάγει μια νέα προβληματική εκ μέρους του Πλάτωνα κι ένα τελείως διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό του διαλόγου, αλλά και σε σχέση με αυτό που διατυπώθηκε στο έργο της πρώτης και της δεύτερης περιόδου του Πλάτωνα - πρόγραμμα όμως που για πολλούς λόγους εγκαταλείπεται άμεσα και βίαια. (Ο Πλάτωνας στο μεγάλο σταυροδρόμι της σκέψης μπροστά στην επιλογή ή στην απόρριψη του προγράμματος «του πέρατος» της ιδεοκρατικής φιλοσοφίας την οποία υπερασπίστηκε σε όλη τη ζωή του και μπροστά στη δυνατότητα ενός δρόμου που ίσως μονάχα μέσα από την εμπειρία του 20ού αιώνα ξαναγίνεται ορατός και δυνατός, επιλέγει τελικά τον πρώτο δρόμο.)
Το τέλος του διαλόγου έρχεται να επισφραγίσει τη μεγάλη δυσχέρεια της όλης προσπάθειας του Πλάτωνα να παράσχει με τον διάλογο Παρμενίδης αλλά και με την υποθετική μέθοδο ένα επαρκές πρόγραμμα στη δυτική φιλοσοφία, που θ' ακολουθήσει, καθώς ο διάλογος τελειώνει μέσα στην απορία - τίποτε τελικά δεν μπορούμε να βεβαιώσουμε και για τίποτε.
Το εγχείρημα του Πλάτωνα να δοκιμάζει την εγκυρότητα του πραγματικού με την υποθετική μέθοδο εγκαταλείπεται με τον Αριστοτέλη χάριν ενός συνεκτικού φιλοσοφικού λόγου αλλά και χάριν ενός τελείως διαφορετικής φύσης επιστημονικού προγράμματος, το οποίο θεσπίζοντας «τις κατηγορίες» και συγκαλύπτοντας την πλατωνική διαλεκτική κληροδοτεί τα θεμέλια του κατοπινού κόσμου στους μεσαιωνικούς φιλοσόφους.
Καθώς ο Πλωτίνος χρησιμοποιεί ως γνώμονα με τη σύνθεση «των Εννεαδών» του την αρχική αντινομία του πλατωνικού Παρμενίδη και καθώς ο πλατωνικός χωρισμός των δύο κόσμων υιοθετείται από το μεσαιωνικό κοσμοείδωλο στη διάκριση του «ενθάδε» και του «εκείθεν», αλλά και με τη δεσποτεία της πίστης πάνω στη γνώση, που θα διατυπωθεί ως ολοκλήρωση του προγράμματος της ελληνικής και ελληνιστικής φιλοσοφίας με τη μεσαιωνική σκέψη, βλέπουμε πως ενσωματώνονται πλήθος -αλλά όχι όλες το ίδιο σημαντικές- ανορθολογικές παράμετροι στη διαδικασία της εμφάνισης του νέου κόσμου που έχει αρχίσει να αναδύεται και είναι ορατός όσο και αξεχώριστος από τις μεσαιωνικές του καταβολές. Σαν συνδετικός κρίκος σε τούτη τη διαδικασία, συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον μεσαιωνικό κόσμο και στη νεωτερικότητα της όποιας θέλει ν' αποτελεί φωτεινό ορόσημο, εμφανίζεται ο Rene Descartes, ο φιλόσοφος της res cogitans, «του πράγματος που σκέφτεται».
Η καρτεσιανή προβληματική
Στην έξοδο από μια ολόκληρη εποχή, από αυτή του Μεσαίωνα και της αποκεκαλυμμένης αλήθειας, η Αναγέννηση με όλα τα επιστημονικά της επιτεύγματα συνιστά συνδετικό κρίκο μεταξύ του παλιού και του νέου κόσμου - αυτού της νεωτερικότητας. Ο Καρτέσιος εμφανίζεται σε μια από πολλές πλευρές ευαίσθητη στιγμή, για να κλονίσει συθέμελα τη σχολαστική φιλοσοφία με τρόπο που θα γίνει αντικείμενο αναρίθμητων συζητήσεων. Η πρόθεσή του είναι να στηρίξει τη φιλοσοφία σε νέο, στέρεο έδαφος, έδαφος που προετοιμάζεται από τις επιστημονικές ανακαλύψεις του Γαλιλαίου, αλλά και από την αλλαγή του τρόπου σκέψης που αυτές σηματοδοτούν, ανακαλύψεις στις οποίες θα θελήσει και ο ίδιος ο Καρτέσιος να συμβάλει και στο επίπεδο των μαθηματικών και των φυσικών επιστημών, με τις οποίες επίσης καταπιάνεται. Οσον αφορά τη φιλοσοφική σκέψη, η πρόθεσή του είναι να την απελευθερώσει από τη δεσποτεία της Εκκλησίας και της Αποκάλυψης αλλά και από την κυριαρχία «των δαιμόνων» και των προλήψεων ενός Μεσαίωνα που δεν θέλει ν' απαρνηθεί τις περιοριστικές κατά μία έννοια διαθέσεις του απέναντι στον νέο τρόπο σκέψης που σταδιακά τείνει να χειραφετείται απ' αυτόν. Το cogito, το καρτεσιανό cogito (το λογικο-οντολογικό σχήμα της βεβαιότητας «σκέπτομαι άρα υπάρχω»), είναι η πρώτη βεβαιότητα μέσα στην Αβυσσο όπου πέφτει η ανθρώπινη συνείδηση -αλλά και ολόκληρη η ανθρώπινη ύπαρξη-, όταν αποφασίσει να επανεξετάσει ή μάλλον να ελέγξει, για πρώτη φορά, κριτικά τα δεδομένα της.
Το πρώτο βήμα του Γάλλου φιλοσόφου στους συγκλονιστικούς «Μεταφυσικούς στοχασμούς» είναι να θέσει υπό αίρεση τα δεδομένα των αισθήσεων, καθώς και όλες τις αποκτημένες πεποιθήσεις του. Τούτη η «μεθοδική», ριζική αμφιβολία δεν έχει τίποτε από τον σκεπτικισμό ενός Montaigne, αντιθέτως, αν υιοθετείται ως μέθοδος δεν είναι παρά για να κατορθώσει η σκέψη ν' αγγίξει μια απαρέγκλιτη βεβαιότητα, τη μόνη αδιαμφισβήτητη αλήθεια που μπορεί να έχει η συνείδηση σ' αυτή τη φάση της πορείας της, και αυτή είναι πως: τη στιγμή που όλα είναι αμφίβολα, «για να σκέπτεται κανείς πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει». Υπάρχει λοιπόν ο στοχαζόμενος νους πρώτα πρώτα ως res cogitans, ως «ένα πράγμα που σκέπτεται»: sum res cogitans.
Πέρα από τα ασύλληπτα προβλήματα που εγείρει τούτη η παράδοξη οπωσδήποτε απόφανση, το γεγονός είναι πως η σκέψη καθίσταται βέβαιη για την πραγματικότητά της και για τα δεδομένα της, «για το είναι της», και αυτό συνιστά και την κεντρική θεμελίωση του Καρτέσιου. Εφόσον σκέπτομαι, υπάρχω· εφόσον υπάρχω, αρχίζω να υπάρχω και ως υποκείμενο που σκέπτεται· και τι σκέπτεται: έναν κόσμο που με περιβάλλει και που τώρα μπορεί να αρχίσει να συγκροτείται εννοιολογικά (σαν cogitatum, θα πει ο Χούσσερλ· σαν ενέργημα της συνείδησης, πράγμα που δεν φτάνει να πει ο Καρτέσιος, επίσης σύμφωνα με την κριτική του Χούσσερλ).
Υπάρχει «το πράγμα που σκέπτεται», που είναι το νεοαναδυόμενο νεωτερικό υποκείμενο -ο σύγχρονος άνθρωπος- και υπάρχει πρώτα πρώτα ως καθαρή σκέψη που σκέπτεται τον εαυτό της και τον κόσμο τον οποίο και θεμελιώνει όντας αυτή η οντολογική του προϋπόθεση - αυτή είναι η ασύλληπτη επίδειξη ισχύος του Καρτέσιου, να στηρίξει την πραγματικότητα του αναδυόμενου προ πολλού μέσα από τις μεσαιωνικές καταβολές του κόσμου, ενός κόσμου που δεν έχει ακόμα βρει την εννοιολογική του ταυτότητα, στη δύναμη των κατηγοριών της ανθρώπινης συνείδησης, της καθαρής, της αμιγούς σκέψης.
Οσον αφορά το κατά πόσον ο καρτεσιανός ορθολογισμός αποδεσμεύεται από τις ανορθολογικές του καταβολές, τις τόσο γερά ριζωμένες στη μεσαιωνική κοσμοαντίληψη όσο και στα θεμέλια της δυτικής μεταφυσικής, δηλαδή στην πλατωνική και προπλατωνική μυθολογική θεώρηση, θα θίξω δύο σημεία:
α) Η καρτεσιανή εμπειρία, της μεθοδικής, ριζικής και υπερβολικής αμφιβολίας, συνιστά κατά μιαν έννοια αυτό που θα 'λεγε ο Γιάσπερς οριακή κατάσταση (Grenz situation), οριακή ανθρώπινη εμπειρία, τη στιγμή που ο κάθε άνθρωπος καλείται, σύμφωνα με τις επιλογές του ορθολογικού του πολιτισμού, ν' αποτιμήσει κριτικά τις πεποιθήσεις του και να φτάσει στην «πλατωνική θέαση» - την αυτογνωσία, σε κάποια φάση της ζωής του. Για να γίνει κάτι τέτοιο καλείται κανείς να θέσει υπό αίρεση όλες του τις πεποιθήσεις, ως ενδεχομένως αυθαίρετες, με σκοπό να τις επανεξετάσει κάτω από το φως της κριτικής σκέψης και αυτοεπόπτευσης. Αυτό είναι εξάλλου και το διαφωτιστικό μήνυμα της ψυχανάλυσης, που συνιστά ένα ταξίδι στον χώρο της πραγματικότητας με τελικό σκοπό την αυτογνωσία. Μέσα σε μια τέτοια διαδικασία, έρχεται ενδεχομένως η στιγμή που κάποιος αναγκάζεται να θέσει υπό αμφισβήτηση ακόμα και τις πεποιθήσεις που θεωρεί «ιερές» και απαρασάλευτες. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα βρεθεί σε μια πραγματική πτώση σε μια Αβυσσο «απουσίας νοημάτων» -καρτεσιανή εκατό τα εκατό Αβυσσος-, όπου θα αναγκαστεί να πιαστεί από κάποιες πρώτες και στοιχειώδεις βεβαιότητες που θα χρησιμεύσουν για την ύπαρξή του σαν θεμέλιο, σαν «φάρος πλοήγησης» σε μια στιγμή πραγματικού κινδύνου. Τούτη η Αβυσσος, η Αβυσσος στην οποία στην καρτεσιανή εμπειρία η συνείδηση βυθίζεται, και «θέτει», θεμελιώνει την πρώτη της βεβαιότητα, το cogito, είναι η ίδια η Αβυσσος στην οποία βρίσκεται η σκέψη στον πλατωνικό Παρμενίδη (που προαναφέραμε), όταν ανελίσσεται ανάμεσα στις πρώτες υποθέσεις με σκοπό να φτάσει σε κάποια αληθοφανέστερη υπόθεση. Αυτό το Ρήγμα, θα το λέγαμε, είναι ο χώρος όπου στην εμπειρία της συνείδησης είτε απουσιάζουν τα νοήματα (οι βεβαιότητες, στην περίπτωση αυτή) είτε αυτά είναι αλλοιωμένα - δηλ. βρίσκεται η συνείδηση «μέσα στην πλάνη».
Η αγωνία τότε είναι απίστευτη και ο κίνδυνος αφανισμού του υποκειμένου είναι ορατός και υπαρκτός, τούτη δε η Αβυσσος είναι ένας χώρος ανορθολογικού που τρέφει τη φιλοσοφική σκέψη και την ανθρωπότητα από τα πρώτα τους κιόλας βήματα. Ρήγμα σημαίνει και πτώση, μα και απουσία δεσμών ανάμεσα σε δύο "συστήματα αναφοράς" (π.χ. οι δύο πρώτες υποθέσεις του Παρμενίδη). Η καρτεσιανή εμπειρία παρακάμπτοντας σε μεγάλο βαθμό την αριστοτελική-σχολαστική παράδοση έρχεται ν' αγγίξει την πλατωνική υποθετική μέθοδο και να ενσωματώσει ανορθολογικά περιεχόμενα που θεματοποιεί ο Πλάτωνας συγκροτώντας εννοιολογικά τις μυθολογικές απαρχές της σκέψης.
β) Σε κάποιο σημείο της καρτεσιανής εμπειρίας ο Γάλλος φιλόσοφος επικαλείται τη «Θεία φιλαλήθεια» (Veracitas Dei), με σκοπό να βρει εγγυητή στην πεποίθησή του για την ύπαρξη της εξωτερικής πραγματικότητας. Κάτι ανάλογο, μα με τελείως διαφορετικό τρόπο επιχειρεί αργότερα ο Καντ όταν στην Κριτική του Καθαρού λόγου δοκιμάζει να ολοκληρώσει τη συγκρότητηση της πραγματικότητας με αναφορά «στο πλήρως προσδιορισμένο», δηλ. στον Θεό, στο Υπέρτατο Ον, αν και ο Καρτέσιος, σε αντίθεση με τον Καντ, υιοθετεί τον μεσαιωνικό σχολαστικό Θεό, και ίσως τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτό ήταν και το μόνο που μπορούσε να κάνει νόμιμα.
Μια σημείωση πάνω στη νεωτερικότητα
Η δυτική σκέψη ή ratio επιχειρεί να ξανασκεφτεί το εγχείρημα του Καρτέσιου όταν ο Καντ με την Κριτική του Καθαρού λόγου τον 18ο αιώνα προσπαθεί να αναψηλαφήσει ένα ένα τα βήματα της καρτεσιανής εμπειρίας, ασκώντας ταυτόχρονα δριμεία κριτική στον Γάλλο φιλόσοφο. Ο Γερμανός στοχαστής από τη μεριά του δείχνει την απίστευτη σοφία να βρει χώρο για την καρτεσιανή Αβυσσο με τη διαφύλαξη, ενός πολύτιμου εδάφους για «το πράγμα καθεαυτό» (Ding an Sich) μέσα και σ' αυτή την ίδια τη συγκρότηση του αντικειμένου, ανοίγοντας ταυτόχρονα δρόμο για τη θεμελίωση του ανθρώπινου πράττειν. Ο Χέγκελ, από την άλλη πλευρά, καθώς στη Φαινομενολογία του Πνεύματος επιχειρεί να δοκιμάσει την αντοχή των κατηγοριών τριών χιλιετιών, μιλά για τη δομή του Λόγου σαν δομή της κυριαρχίας και σαν την υπερνίκηση της κυριαρχίας ενός Λόγου που προσπαθεί να εξασφαλίσει χώρο στην ετερότητα σύμφωνα με τα αιτήματα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού που ενδεχομένως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ ως πρόγραμμα. Παραμένει ένα τεράστιο ερώτημα κατά πόσον ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός εγκλωβίζεται σ' έναν μονόπλευρο ορθολογισμό, κατά πόσον τολμά ν' αναγνωρίσει τις θεολογικές και ανορθολογικές του καταβολές που τον στοιχειώνουν αδιάλειπτα και σε ποιο βαθμό η πλατωνική κληρονομιά, που μόνο εν μέρει επιβιώνει στον Καρτέσιο αλλά και στον Λάιμπνιτς, στον Πλωτίνο, στον Καντ και στον Σοπενχάουερ, είναι πραγματικά αναστοχαστική και αν τελικά τολμά να ενσωματώσει το ψυχικό σκοτάδι των αλχημιστών του Μεσαίωνα, που πρόβαλαν τον αχανή εσωτερικό τους κόσμο στη φιλοσοφική λίθο των εκατοντάδων διυλίσεών τους.
Οι προϋποθέσεις της ratio ριζώνουν βαθιά στον μύθο και στο ανορθολογικό, δυνάμεις που γέννησαν εξάλλου και την τραγωδία και που αναβιώνουν με τελείως διαφορετικό τρόπο στη μεσαιωνική θεοκρατία. Ισως τα σχόλια του Κίρκεγκααρντ, του Νίτσε και αργότερα του Χάιντεγγερ στον Χέγκελ, ο οποίος συνιστά και την τελική έκφραση της ratio, να φωτίζουν εν μέρει τις ανορθολογικές και σε μεγάλο βαθμό άρρητες προϋποθέσεις του ορθού Λόγου, που φαίνεται μέσα από τον 20ό αιώνα ν' αποσυντίθεται, ενδεχόμενο όμως η δυτική μεταφυσική να μην κατόρθωσε ποτέ ν' αποκτήσει τις ουσιαστικές, τις θεμελιακές της προκείμενες και να μην έπαψε ποτέ ν' αντιμετωπίζει καίριο πρόβλημα θεμελίωσης. Ο χώρος που ο Χέγκελ εξασφαλίζει για την ετερότητα απέχει πολύ από το να εξαντλεί την ουσιαστική «δεξαμενή» της απροσδιοριστίας, του ανορθολογικού, της τρέλας και της τέχνης - μιας Αβύσσου νοημάτων που όντας στο σκοτάδι για χιλιετίες στοίχειωσε τον ορθό λόγο και κατά τον 20ό αιώνα τον εξαφάνισε.
Ο χώρος που η δυτική σκέψη οριοθετεί ως «θάττερον», ως ετερότητα, δεν μιλήθηκε ποτέ στην ολότητά του, στην ουσία δηλαδή η ratio δεν μιλήθηκε παρά μόνον εν μέρει και παραμένει ανολοκλήρωτη, έχοντας την ουσιαστική «δεξαμενή νοημάτων» της στο σκοτάδι. Τούτη «η αποθήκη νοημάτων», η «μη προσδιορισμένη ετερότητα», μια ετερότητα διαφορετική και πολύ ευρύτερη σαν χώρος απ' ό,τι εξασφάλισε ως τώρα η ratio στο «μη ορθολογικό», ενδέχεται να είναι και ο τόπος όπου ερείδονται οι ουσιαστικές προκείμενές της που παραμένουν αποσιωπημένες όπως το ανθρώπινο ασυνείδητο που ο δυτικός άνθρωπος αρνείται να δεχθεί ως υπαρκτό τρομάζοντας μπροστά στην ασύλληπτη ισχύ του.
Μένει ένα ερώτημα, αν η ratio αφεθεί να βυθιστεί για πάντα μέσα στην Αβυσσο των μέχρι σήμερα άρρητων, στο πραγματικό τους εύρος, ανορθολογικών της προϋποθέσεων, προϋποθέσεις που καθ' όλη τη διάρκεια της πορείας της -είτε ως τραγική ιστορική πορεία είτε ως ανολοκλήρωτο πολιτικό πρόγραμμα- απειλούν να την αφανίσουν ή αν θ' αναγεννηθεί μέσα από την ικανότητα του δυτικού ανθρώπου να ορίζει τη μοίρα του δημιουργώντας την και τελικά ανακαλύψει το στέρεο έδαφος που της αντιστοιχεί δικαιωματικά για να βαδίσει σ' ένα νέο πεπρωμένο.
ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ
1. Η αστρολογία είναι στην εποχή μας ένα είδος λαϊκής θρησκείας. Και όταν λέγω λαϊκής, το επίθετο δεν αναφέρεται σ’ αυτό που η κοινωνιολογία και η πολιτική μας έχουν μάθει να ονομάζουμε λαό. Την πλατειά, δηλαδή, πληθυσμιακή βάση, που κατά κανόνα είναι λιγότερο καλλιεργημένη και κοινωνικά υποβιβασμένη. Μέσα σ’ αυτό τον απλό λαό υπάρχει σοφία, που θα ᾽πρεπε να τη ζηλεύουν πολλοί από τους επώνυμους του κοινωνικού χώρου και τους θεωρουμένους σοφούς και γραμματισμένους. Αντίθετα σε κάθε προσδοκία η αστρολογία επηρεάζει περισσότερο, όπως οι στατιστικές τουλάχιστον αποδεικνύουν, ανθρώπους των ανωτέρων κοινωνικών τάξεων και μάλιστα εκείνους που κρατούν την τύχη των λαών της γης στα χέρια τους. Και δεν είναι λίγες φορές, που τα μέσα μαζικής ενημερώσεως μας κάνουν να απορούμε, πληροφορώντας μας ότι κάποιοι μεγαλώνυμοι πολιτικοί, ακόμη και Αρχηγοί Κρατών, δεν κάνουν τίποτε, αν δεν συμβουλευθούν τον αστρολόγο τους. Το σπουδαίο δε είναι ότι είναι αδύναμοι εσωτερικά και υποδουλωμένοι στα «στοιχεία του κόσμου τούτου» (Κολ. 2,8), ώστε να ρυθμίζουν όχι μόνο την πορεία της προσωπικής τους ζωής, αλλά και τις πολιτικές ενέργειές τους με βάση το ωροσκόπιο τους.
Σε τέτοιες στιγμές είναι που διερωτάται κανείς αν έχει πεθάνει η ειδωλολατρία, τουλάχιστον στην λεγόμενη χριστιανική κοινωνία μας, και αν έχουν όλοι αυτοί οι αιχμάλωτοι της δεισιδαιμονίας πληροφορηθεί ότι ο «Χριστός ετέχθη» και ο ήλιος της Δικαιοσύνης ανέτειλε στον κόσμο. Αν λάβει δε κανείς υπόψη και το πλήθος των μάγων και την κοινωνική δυναμική τους, συμπεραίνει ότι όσα γίνονταν στην προχριστιανική αρχαιότητα, με τους μάντεις και τους οιωνοσκόπους, εξακολουθούν να γίνονται και σήμερα στην εποχή του διαστήματος και της υψηλής τεχνολογίας.
Ο άνθρωπος του αυτοθαυμαζόμενου για τα επιτεύγματά του αιώνα μας δεν έπαψε να ζει μέσα στην αφέλεια και τη δεισιδαιμονία και να καταντά τελικά θύμα στα χέρια επιτήδειων ερασιτεχνών, που θησαυρίζουν με τη βλακεία μας. Διότι η αστρολογία δεν έχει καμιά απολύτως επιστημονική υπόσταση. Και τούτο φαίνεται, απλούστατα, από το γεγονός ότι κανείς αστρονόμος δεν θα δεχόταν ποτέ να γίνει δεκτός σε μια επιστημονική αστρονομική εταιρία ένας αστρολόγος. Κάτι τέτοιο θα ήταν ο χειρότερος υποβιβασμός της επιστήμης του.
Τι είναι, λοιπόν, εκείνο που ωθεί, όχι μόνο τους αγραμμάτους, αλλά και τους επαιρομένους για τη σοφία τους και κοινωνικά καταξιωμένους στην καθοδήγηση των αστρολόγων; Πέρα από τα καθαρά πνευματικά αίτια (οι άγιοι Πατέρες μας μιλούν σε τέτοιες περιπτώσεις για επιρροή του διαβόλου), βασική αιτία, νομίζουμε, είναι η απουσία κάθε σχέσεως των προσώπων αυτών με την αλήθεια του Ευαγγελίου. Ακατήχητοι και τελείως άγευστοι χριστιανικής ζωής, δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν, ότι η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού και η μόνη μας ασφάλεια είναι η άκτιστη Χάρη και Αγάπη Του. Αθεμελίωτοι, ανασφαλείς, περιδεείς «συλλαγωγούνται» διά της…κενής απάτης», όπως θα έλεγε ο Απ. Παύλος (Κολ.2,8). Παρασύρονται, δηλαδή, από τις κούφιες και απατηλές και έξω από κάθε πραγματικότητα προβλέψεις των αστρολόγων, οι οποίοι, πέρα από μια γνώση για τα ζώδια και τις κινήσεις τους, έχουν πλήρη άγνοια για την επίδραση που μπορεί να έχουν αυτά στη ζωή του ανθρώπου. Αρκεί να μελετήσει κανείς δειγματοληπτικά τα ωροσκόπια στις εφημερίδες μιας ημέρας για να διαπιστώσει αν υπάρχει σ’ αυτά κάποια σοβαρότητα. Αυτό ακριβώς κηρύσσει, συνοψίζοντας και στο σημείο αυτό όλη την εκκλησιαστική πατερική παράδοση ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Και κρίνουμε σκόπιμο, μια και μιλούμε γι αυτό το θέμα, να παρουσιάσουμε τη σχετική διδασκαλία του, όπως εκτίθεται στο περίφημο έργο του « Εκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως» [β1,21].
2. Ο άγιος Ιωάννης αρχίζει με μία διαπίστωση: « Οι Έλληνες -ειδωλολάτρες δηλαδή- δέχονται ότι όλα, όσα αναφέρονται σε μας, διέπονται από την ανατολή και τη δύση και τη σύνοδο (συζυγία) των άστρων…Με αυτά βέβαια ασχολείται η αστρολογία». Επιβεβαιώνει, δηλαδή, αυτό που ελέχθη παραπάνω, ότι η αστρολογία και η παρατήρηση των αστρικών σωμάτων γεννήθηκε μέσα στην προχριστιανική πλάνη. Προχωρεί δε στη τοποθέτησή του ως Χριστιανός απέναντι στην αστρολογία και τους υποστηρικτές της: «εμείς όμως υποστηρίζουμε, ότι από τα άστρα προέρχονται προμηνύματα βροχής και ανομβρίας, ψύχους και θερμότητος, υγρασίας και ξηρασίας και ανέμων και όσων έχουν σχέση με αυτά, ουδέποτε όμως προμηνύματα των πράξεων μας». Ο χριστιανός θεολόγος και θεούμενος πατέρας άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στηρίζεται στα καθαρά επιστημονικά δεδομένα της εποχής του, που δεν διαφέρουν φυσικά από τα δεδομένα της σημερινής επιστήμης. Γνωρίζει τα ζώδια και την κίνησή τους. Δέχεται δε τη φυσική λειτουργία των αστέρων μέσα στο σύμπαν, αλλά όχι και την επίδρασή τους στη ζωή των ανθρώπων. Η θέση του όμως παίρνει στη συνέχεια καθαρά θεολογικό και πνευματικό χαρακτήρα: «Επειδή δημιουργηθήκαμε από το Δημιουργό με ελεύθερη βούληση, είμαστε κύριοι των πράξεών μας. Διότι, αν όσα πράττουμε, τα κάνουμε λόγω της κινήσεως των αστέρων, τότε ό,τι κάνουμε γίνεται αναγκαστικά. Ό,τι όμως γίνεται αναγκαστικά, δεν είναι ούτε αρετή, ούτε κακία». Το ερώτημα όμως που θέτει ο ιερός Δαμασκηνός στη συνέχεια, είναι, ότι «αν τα πάντα κατευθύνονται αναγκαστικά», από κάποια ανάγκη, τότε χάνεται η πρόνοια και διακυβέρνηση του κόσμου από το Θεό. «Εμείς υποστηρίζουμε -καταλήγει- ότι δεν είναι τα ίδια τα άστρα αίτια κανενός από αυτά που συμβαίνουν…».
Η πρόνοια του Θεού από τη μια και το αυτεξούσιο, η ελευθερία δηλαδή, του ανθρώπου από την άλλη, είναι τα επιχειρήματα του ιερού Δαμασκηνού απέναντι στην πλάνη της αστρολογίας και της παρατηρήσεως των ζωδίων. Είναι η χριστιανική τοποθέτηση απέναντι στο θέμα, που δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει.
Η αστρολογία δεν έχει καμιά δύναμη να προβλέψει την πορεία της ζωής του ανθρώπου. Και αν παρ’ ελπίδα κάποια πρόβλεψή της επαληθεύσει, τότε ισχύει πάλι ο λόγος του ιερού Δαμασκηνού ( Β4,18): «Προλέγουν (καμιά φορά) και οι δαίμονες, άλλοτε μεν διότι(ως πνεύματα) βλέπουν όσα συμβαίνουν σε μακρινή απόσταση και άλλοτε, διότι προσπαθούν να τα συμπεράνουν με το στοχασμό τους. Γι αυτό και ψεύδονται τις περισσότερες φορές. Δεν πρέπει, λοιπόν, να τους δίνει κανείς εμπιστοσύνη, ακόμη και όταν λέγουν την αλήθεια». Γιατί, θα συμπληρώσουμε, και αν ακόμη ο διάβολος μας φανερώσει (κάποια) αλήθεια για το εγγύς μέλλον μας, δεν μπορεί να μας προστατεύσει, παρά μόνο ο Θεός, ο μόνος Κύριος της ζωής μας, κατά την πιστότητά μας στο θέλημα του.
(π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Σύγχυση-Πρόκληση-Αφύπνιση, Εκδ. Αρμός, Αθήνα 1991, σ. 27-30)
ΠΗΓΗ ΕΔΩ
Το ωροσκοπιο παροχης ψηφου στις Ελληνιδες
29/2/ 1952... η Ελλάδα παραχωρεί δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.
Η ψηφος εχει σημειωδοτη τον ΗΛΙΟ.Απο το ωροσκοπιο βλεπουμε εξαγωνο Ηλιου Σεληνης,που μας δειχνει οτι η αποφαση εγινε μετα απο προσπαθειες των γυναικων,που συνηγορει και η συνοδος με την Αφροδιτη.Το εξαγωνο Ηλιου και Δια καθως επισης το τριγωνο Ηλιου και Κρονου μας δειχνει την κοινωνικη δικαιοσυνη της αποφασης.Τελος ο οψη 72 μοιρων Ηλιου και Πλουτωνα δειχνει μια αλλαγη πολιτικης απο την ηγεσια της χωρας.
Η Παρθένος Μαρία, ο εισαγγελέας και η μπομπίνα
Περίπου 15.000 έγγραφα περιλαμβάνει το αρχείο του Βασίλη Βασιλικού, που έχει παραδοθεί από το 2003 προς τεκμηρίωση και επεξεργασία στο Αρχείο Βοβολίνη.
Ο Βασίλης Βασιλικός με τη μητέρα του στην πλατεία Δικαστηρίων στη Θεσσαλονίκη, το 1952. Δύο χρόνια αργότερα το πρώτο του θεατρικό έργο τα έβρισκε σκούρα στο ΕΙΡ Μόνο η αλληλογραφία του συγγραφέα του «Ζ» ανέρχεται σε 2.000 επιστολές! Η παρουσίαση του αρχείου, που διατρέχει την περίοδο από το 1947 έως το 2004, θα γίνει την Κυριακή (4-5 μ.μ.), στο περίπτερο «Γιάννης Ρίτσος», στο πλαίσιο της 6ης Διεθνούς Εκθεσης Βιβλίου της Θεσσαλονίκης. Η εκδήλωση γίνεται σε συνεργασία του Αρχείου Βοβολίνη και του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης- Λογοτεχνίας και Επιστημών του Ανθρώπου (ΕΚΕΜΕΛ).
Οι αρχειακές σειρές, όπως διαρθρώνονται σήμερα μετά την επεξεργασία του υλικού από τον αρχειονόμο Μιχάλη Σόβολο, είναι οι εξής: α. Εισερχόμενη και εξερχόμενη αλληλογραφία. β. Εργογραφία. γ. Τύπος. δ. Φωτογραφίες. ε. Πρεσβεία / UNESCO. ζ. Υπόθεση Πολκ. η. Προσωπικά / Ενθυμήματα.
Το υπόλοιπο υλικό από το αρχείο τού Βασίλη Βασιλικού το φυλάσσει ήδη από τη δεκαετία του '70 το Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Το ζήτησε μετά την επιτυχία της μεταφοράς τού «Ζ» στον κινηματογράφο από τον Κώστα Γαβρά. Να θυμίσουμε ότι τιμήθηκε με το Οσκαρ Ξένης Ταινίας, το 1969.
Δύο ντοκουμέντα που φωτίζουν τη σχέση του Βασίλη Βασιλικού με τον Μάνο Χατζιδάκι μάς εμπιστεύτηκε η διευθύντρια Αρχείου Βοβολίνη, Γεωργία Μ. Πανσεληνά. Αναφέρονται στο πρώτο θεατρικό του Βασιλικού, το «Ο Απόστολος Παύλος στη φυλακή των Φιλίππων». Μεταδόθηκε από το Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) την Κυριακή 31 Οκτωβρίου 1954. Η ραδιοφωνική διασκευή έγινε από τον Νίκο Γκάτσο, ενώ τη μουσική έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Θυμάται ο Βασίλης Βασιλικός: «Το έργο παίχθηκε μια Κυριακή βράδυ με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο στον ρόλο του Παύλου, την Ελένη Χατζηαργύρη στον ρόλο της Λυδίας, τον Στέλιο Βόκοβιτς στον ρόλο του Διαβόλου, τον Πέτρο Φυσσούν στον ρόλο του Σύλλα και την πρωτοεμφανιζόμενη τότε Ξένια Καλογεροπούλου στον ρόλο της Ρόδης, φίλης της Λυδίας, με πρωτότυπη αυτοσχέδια μουσική στα στούντιο του ΕΙΡ του Μάνου Χατζιδάκι πάνω στο μοτίβο του "Ενα νερό κυρα-Βαγγελιώ". Ομως του Γκάτσου τού ξέφυγε μια φράση από το έργο μου: "Η Μαρία απ' όλα τα παιδιά της τον Ιησού αγαπούσε περισσότερο". Κι αυτό προκάλεσε την μήνιν του εισαγγελέα γιατί έθιγε την "αειπαρθενία" της Μαρίας. Ετρεξε πρωί πρωί ο Γκάτσος στο ραδιόφωνο κι εξαφάνισε την μπομπίνα. Ετσι δεν υπήρξε μήνυση επί ανυπάρκτου αντικειμένου, αφού μεταδόθηκε μεν, αλλά μυστηριωδώς εξαφανίστηκε. Κι εγώ, που ζούσα τότε στη Θεσσαλονίκη, δεν είχα καταφέρει να βρω τις διακόσιες δραχμές για να αγοράσω μια κασέτα και να το γράψω. Ετσι η μόνη μαρτυρία που έμεινε είναι το έντυπο πρόγραμμα του ΕΙΡ με ημερομηνία 30 Οκτωβρίου 1954, ημέρα Κυριακή». *
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ-29 Μαϊου
το 1167... διεξάγεται η Μάχη του Λουγκάνο, κατά την οποία η στρατιά της Λομβαρδίας νικά τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Α'.
το 1453... η άλωση της Κωνσταντινούπολης. "Η Πόλις εάλω" μετά από πολιορκία ενός χρόνου. Την ίδια ημέρα χάνει τη ζωή του ο Κωνσταντίνος ΙΑ', ο Παλαιολόγος, ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου.
το 1630... γεννιέται ο βασιλιάς της Αγγλίας Κάρολος Β'.
το 1660... ο Κάρολος Β' επιστρέφει στον αγγλικό θρόνο.
το 1677... η συνθήκη της "Μεσαίας Φυτείας" αποκαθιστά την ειρήνη ανάμεσα στους αποικιοκράτες της Βιρτζίνια και τους Ινδιάνους, που διαμένουν στην περιοχή.
το 1727... ο Πέτρος Β' είναι ο νέος τσάρος της Ρωσίας.
το 1733... στο Κεμπέκ, επικυρώνεται το δικαίωμα των Καναδών να έχουν Ινδιάνους σκλάβους.
το 1790... το Ρόουντ Άιλαντ, είναι η τελευταία από τις αρχικές αποικίες των ΗΠΑ, που επικυρώνει το Σύνταγμα και γίνεται η 13η Πολιτεία.
το 1814... πεθαίνει η αυτοκράτορα της Γαλλίας Ιωσηφίνα Μποαρνές, πρώτη σύζυγος του Μέγα Ναπολέοντα.
το 1848... το Γουισκόνσιν γίνεται η 30η Πολιτεία των ΗΠΑ.
το 1860... γεννιέται ο Ισαάκ Αλμπένιθ, Ισπανός συνθέτης.
το 1864... ο αυτοκράτορας του Μεξικού, Μαξιμιλιανός, φτάνει για πρώτη φορά στη χώρα.
το 1880... γεννιέται ο Γερμανός φιλόσοφος Όσβαλντ Σπένγκλερ.
το 1886... ο χημικός Τζον Πέμπερτον κάνει μία καταχώρηση στην εφημερίδα Ατλάντα Τζούρναλ, διαφημίζοντας για πρώτη φορά το πιο διάσημο αναψυκτικό, την Κόκα Κόλα.
το 1894... γεννιέται ο Αυστριακός σκηνοθέτης και συγγραφέας, Γιόσεφ βον Στέρνμπεργκ.
το 1901... τα συμμαχικά στρατεύματα αποσύρονται από την Κίνα.
το 1903... γεννιέται ο Αμερικανός κωμικός ηθοποιός Μπομπ Χόουπ.
το 1910... πεθαίνει ο Ρώσος συνθέτης Μίλι Μπαλακίρεφ.
το 1912... η Ελλάδα συνάπτει συμμαχία με τη Βουλγαρία κατά της Τουρκίας.
το 1913... κάνει πρεμιέρα στο Παρίσι το μπαλέτο του Ιγκόρ Στραβίνκσι η "Ιεροτελεστία της άνοιξης", που σκανδάλισε τα ήθη της εποχής.
το 1914... το καναδικό υπερωκεάνιο ''Αυτοκράτειρα της Ιρλανδίας'', που μετέφερε 1.477 επιβάτες και πλήρωμα, συγκρούεται με νορβηγικό πλοίο και βυθίζεται μέσα σε λίγα λεπτά. Τα θύματα είναι 1.024. Πρόκειται για ένα από τα χειρότερα ναυτικά δυστυχήματα που συνέβησαν ποτέ.
το 1917... γεννιέται ο 35ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1963.
το 1919... η παρατήρηση των αλλαγών στις θέσεις των αστέρων κατά τη διάρκεια μίας έκλειψης ηλίου, επιβεβαιώνει τη θεωρεία της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν.
το 1921... σύμφωνα με τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στο Σάλτσμπουργκ, το 99,5% των κατοίκων ψηφίζει υπέρ της ένωσης με τη Γερμανία.
το 1922... γεννιέται στη Βράιλα της Ρουμανίας ο Έλληνας συνθέτης Ιάννης Ξενάκης.
το 1923... οι Βρετανοί αναστέλλουν το παλαιστινιακό Σύνταγμα επειδή οι Άραβες αρνούνται να συνεργαστούν.
το 1924... γίνεται η πρώτη ιδρυτική συνέλευση της ΑΕΚ, ανήμερα της ιστορικής επετείου της Άλωσης της Πόλης. Πρόσφυγες του 1922 με επικεφαλής τους Αιμίλιο και Μενέλαο Ιωνά εκλέγουν πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Σπανούδη και γενικό γραμματέα τον Κ. Δημόπουλο. Έμβλημα είναι ο Δικέφαλος Αετός, και χρώματα το κίτρινο και το μαύρο. Το χώρο του γηπέδου θα τον αποκτήσει το 1929, αλλά τον πρώτο της αγώνα θα τον δώσει τον Νοέμβριο του 1924. Στις 30/7/1979 δημιουργείται η ΠΑΕ με πρόεδρο τον Λουκά Μπάρλο και γενικό διευθυντή τον Νίκο Στράτο που συμπτωματικά θα απολυθεί στις 29/5/1998 για να επανέλθει μερικούς μήνες μετά.
το 1928... ο Φρίτς Φον Όπελ σπάει το φράγμα των 200 χιλιομέτρων/ώρα με ένα πειραματικό αυτοκίνητο κατασκευής του.
το 1929... οι Γερμανοί συμφωνούν να πληρώσουν για τις πολεμικές επανορθώσεις το ποσό των 27 δις δολαρίων, όπως προτεινόταν στο σχέδιο Γιανγκ.
το 1932... 1000 Αμερικανοί βετεράνοι του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, καταφθάνουν στην Ουάσιγκτον για να διεκδικήσουν τα επιδόματα πολέμου. Τον επόμενο μήνα έφτασαν άλλοι 20.000.
το 1933... γεννιέται ο Βρετανός μουσικός Τζον Μάιαλ.
το 1934... ο Πρόεδρος Ρούσβελτ ακυρώνει νόμο, που ορίζει ότι, οι ΗΠΑ διατηρούν το δικαίωμα επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις της Κούβας, απόφαση που αν εγκρινόταν από την αμερικανική Γερουσία η χώρα θα αποκτούσε την ανεξαρτησία της.
το 1939... γεννιέται ο Αμερικανός οδηγός αγώνων Αλ Άνσερ.
το 1940... γεννιέται ο Φαρούκ Λεγκάρι, πρώην Πρόεδρος του Πακιστάν.
το 1940... ο πρώην Πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Σίγκμαν Ρι, καταφεύγει στη Χαβάη.
το 1942... πεθαίνει ο ηθοποιός Τζον Μπάριμουρ, παππούς της Ντριού Μπάριμουρ.
το 1943... οι Αμερικανοί νικούν τους Ιάπωνες στη Μάχη του Ατού στις Αλεούτιες Νήσους, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
το 1944... γεννιέται ο "καλτ" Γερμανός ηθοποιός Χέλμουντ Μπέργκερ.
το 1945... ελευθερώνεται από τις φυλακές της Κέρκυρας ο Νίκος Ζαχαριάδης, που είχε συλληφθεί επί δικτατορίας της 4ης Αυγούστου και στη συνέχεια παραδόθηκε στους Γερμανούς.
το 1949... κομμουνιστική ηγεσία αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της Σαγκάης.
το 1950... στη Νότια Αφρική, οι μαύροι κάτοικοι ανακοινώνουν ότι, θα καθιερώσουν μία "ημέρα εθνικού πένθους" λόγω της ψήφισης νόμου, που ενέτεινε τις φυλετικές διακρίσεις.
το 1950... το Σεντ Ροτς, το πρώτο πλοίο, που έκανε τον περίπλου της Βόρειας Αμερικής, φτάνει στο Χάλιφαξ, στη Νέα Σκοτία.
το 1951... ο σμηναγός Τσαρλς Μπλερ πραγματοποιεί την πρώτη ατομική πτήση πάνω από το Βόρειο Πόλο, με ένα μονοκινητήριο αεροσκάφος.
το 1951... πεθαίνει η Αμερικανίδα τραγουδίστρια και κωμική ηθοποιός Φάνι Μπράις, την οποία υποδύθηκε η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ στην ταινία "Ένα αστείο κορίτσι" (το 1968), για την οποία τιμήθηκε με Όσκαρ.
το 1952... η Ελλάδα παραχωρεί δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.
το 1953... γεννιέται ο Αμερικανός συνθέτης και μουσικός Ντάνι Έλφμαν, ο οποίος έγραψε τη μουσική της σειράς κινουμένων σχεδίων "The Simpsons".
το 1953... ο Νεοζηλανδός Εντμουντ Χίλαρι και ο Νεπαλέζος οδηγός του Τενζίνγκ Νοργκάι κατακτούν για πρώτη φορά τη υψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ. Πενήντα χρόνια αργότερα, ο Νεπαλέζος Λάκπα Γκέτα κάνει ρεκόρ ανάβασης στο Έβερεστ με 10 ώρες 56 λεπτά.
το 1958... γεννιέται η Αμερικανίδα ηθοποιός Ανέτ Μπένινγκ, σύζυγος του Γουόρεν Μπίτι.
το 1958... γεννιέται η Αμερικανίδα τραγουδοποιός Μελίσα Έθεριτζ.
το 1959... γεννιέται ο Βρετανός ηθοποιός Ρούπερτ Έβερετ.
το 1962... οι ΗΠΑ στέλνουν στρατό στην Ταϊλάνδη για να αντιμετωπιστεί η στρατιωτική απειλή των φιλοκομμουνιστών στο γειτονικό Λάος.
το 1968... η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατακτά το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης νικώντας την Μπενφίκα στο Γουέμπλεϊ με 4-1. Είναι η πρώτη φορά που αγγλική ομάδα κερδίζει το τρόπαιο, όχι όμως και η πρώτη βρετανική αφού η Σέλτικ έχει προλάβει την προηγούμενη χρονιά. Με την Μπενφίκα αγωνίζεται ο Εουσέμπιο, ενώ με τη Μάντσεστερ, η επονομαζόμενη "Αγία Τριάδα", ο Τσάρλτον, ο Λοου και ο 22χρονος Τζορτζ Μπεστ. Ειδικά ο Τσάρλτον γιορτάζει και τον τίτλο, που του στέρησε το ατύχημα του Μονάχου, 10 χρόνια πριν.
το 1970... διαλύεται η κυπριακή Βουλή και προκηρύσσονται νέες βουλευτικές εκλογές.
το 1972... ο Αμερικανός Πρόεδρος Νίξον και ο Σοβιετικός ηγέτης Μπρέζνιεφ ολοκληρώνουν στη Μόσχα το διάλογο ιστορικής σημασίας που εγκαινίασαν πριν μια βδομάδα
το 1977... η Τζάνετ Γκούθρι είναι η πρώτη γυναίκα, που συμμετέχει στον αυτοκινητιστικό αγώνα Indianapolis 500.
το 1979... βίαιες συγκρούσεις μεταξύ μελών αντίπαλων συνδικαλιστικών οργανώσεων ξεσπούν στην Τουρκία, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 23 και να συλληφθούν 20 άτομα.
το 1979... πεθαίνει μια από τις πιο δημοφιλείς Αμερικανίδες ηθοποιούς, η Μαίρη Πίκφορντ.
το 1979... υπογράφεται στο Ζάππειο η συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
το 1980... η Βρετανία, μετά από μακρά άρνηση, επιβάλει κυρώσεις στο Ιράν.
το 1982... ο στρατός καταργεί το κούρεμα με την "ψιλή".
το 1982... πεθαίνει από καρδιακή προσβολή η Αυστριακή ηθοποιός Ρόμι Σνάιντερ, γνωστή στο ευρύ κοινό ως "Πριγκίπισσα Σίσσυ".
το 1985... ο Στιβ Φόνιο, ο οποίος είχε υποστεί ακρωτηριασμό, ολοκληρώνει το "μαραθώνιο" γύρο του Καναδά και μετά από 14 μήνες προσπαθειών τερματίζει στη Βικτόρια, της Βρετανικής Κολομβίας.
το 1985... στο Βέλγιο, 38 άτομα σκοτώνονται και 375 τραυματίστηκαν στο στάδιο Χέιζελ των Βρυξελλών σε επεισόδια που ξεσπούν πριν τον τελικό ποδοσφαίρου για το Κύπελλο Ευρώπης, μεταξύ Λίβερπουλ και Γιουβέντους.
το 1985... τα τραγικά γεγονότα του "Χέιζελ" των Βρυξελλών. Η Γιουβέντους νικά τη Λίβερπουλ και κερδίζει το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο ποδόσφαιρο. Λίγο πριν από την έναρξη του αγώνα, 39 φίλαθλοι χάνουν τη ζωή τους στις συγκρούσεις οπαδών των δύο ομάδων στις εξέδρες του γηπέδου.
το 1991... η οικολογική οργάνωση "Greenpeace" ανακοινώνει ότι ο Πόλεμος του Κόλπου είναι ο πιο καταστροφικός της σύγχρονης ιστορίας, τονίζοντας ότι πάνω από 200.000 άτομα πέθαναν από τον πόλεμο ή τις συνέπειές του.
το 1992... η ιστορική πόλη Ντουμπρόβνικ της Κροατίας βομβαρδίζεται για πρώτη φορά από την αρχή του πολέμου, από τον ομοσπονδιακό στρατό.
το 1993... στην πόλη Σόλινγκεν της Γερμανίας, νεοναζί βάζουν φωτιά σε σπίτι μεταναστών, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τέσσερις Τούρκοι, μεταξύ των οποίων δύο μικρά κορίτσια.
το 1994... ο Εριχ Χόνεκερ, πρώην κομμουνιστής ηγέτης της Ανατολικής Γερμανίας, πεθαίνει εξόριστος στη Χιλή, σε ηλικία 81 ετών, από καρκίνο του ήπατος.
το 1995... η κυβέρνηση αποφασίζει στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα 1997"να διατεθούν 8 δις δρχ. για αναστήλωση ιερών μονών του Αγίου Όρους, διοργάνωση εκθέσεων με τους θησαυρούς του Όρους, κατασκευή έργων υποδομής και την επισκευή της Αθωνιάδας Σχολής.
το 1995... στη Ρωσία, στη νήσο Σαχαλίνη, ισοπεδώνεται η πόλη Νεφτεγκόρσκ από το σεισμό των 7,5 Ρίχτερ.
το 1996... στην Τουρκία, εκατοντάδες ισλαμιστές διαδηλωτές ζητούν να γίνει τζαμί η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη.
το 1997... με οκτασέλιδη προκήρυξη, που στέλνει στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", η οργάνωση 17Ν αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δολοφονία του εφοπλιστή Κωστή Περατικού.
το 1997... πεθαίνει από πνιγμό ο Αμερικανός μουσικός Τζεφ Μπάκλεϊ.
το 1999... πεθαίνει σε ηλικία 45 ετών ο Χογιο Κάρλος ντε Ολιβέιρα, κάτοχος επί μια δεκαετία του παγκόσμιου ρεκόρ στο τριπλούν με 17.89 στους Παναμερικανικούς Αγώνες του Μεξικού το 1975.
28.5.09
Μεγάλη εκδήλωση για τη Γκιώνα την Παρασκευή 29 Μάη στο Πολυτεχνείο
Στις 30 Μαρτίου το σπίτι του Στέφανου Κόλλια στην Καλοσκοπή της Γκιώνας καταστράφηκε ολοσχερώς από δεύτερο εμπρησμό. Γιατί; Τυπικά… κανείς δεν ξέρει(;).
Όλοι όμως ξέρουν ότι ο Στέφανος είναι ένας από αυτούς τους κατοίκους του βουνού, που έμπρακτα αντιστάθηκε στην καταστροφή του δάσους και του περιβάλλοντος, στην καταστροφή των νερών που υδρεύουν και την Αθήνα και τη μόλυνση της θάλασσας από τις μεταλλεύτηκες δραστηριότητες των δύο εταιριών βωξίτη.
Αυτό όμως που εξοργίζει περισσότερο τις εταιρείες, είναι ότι ο αγώνας των κατοίκων και του Στέφανου, είναι αγώνας για αξιοπρέπεια, αγώνας για να δοθεί τέλος στης 70χρόνη ασυδοσία των εταιριών, αγώνας να δοθεί τέλος στην κατοχή του βουνού από τους σύγχρονους τσιφλικάδες του Βωξίτη.
Θα επιτρέψουμε στους ανθρώπους της νύχτας να πιστέψουν ότι μας τρομοκράτησαν; Ή θα τους δείξουμε ότι η πράξη τους είχε τα αντίθετα αποτελέσματα και έφερε το θέμα της Γκιώνας στην Αθήνα;
Θα τους αφήσουμε να πιστεύουν ότι τρομοκράτησαν τον Στέφανο ή θα ξαναχτίσουμε το σπίτι του σαν να ήταν το σπίτι όλων μας;
Είναι ζήτημα τιμής πλέον για όσους αντιστέκονται στη καταστροφή του περιβάλλοντος και όσους υψώνουν φωνή απέναντι στην ασυδοσία και την τρομοκρατία του κέρδους, να ξαναφτιάξουμε το σπίτι ΜΑΣ.
Γι’ αυτό και δεν θα λείψει κανείς και καμία από την εκδήλωση της Παρασκευής για την Γκιώνα. Και θα έχουμε και μαζί μας και ότι ποσό μπορούμε να διαθέσουμε για το σπίτι. Και θα διαδώσουμε και το μήνυμα.
Ενδιαφέρουσα σημείωση: Οι τελευταίοι που έκαψαν το σπίτι της οικογένειας Κόλλια, ήταν οι Ναζί το 1944.
Προσπάθειες δημιουργίας βιομηχανικού ανθρώπινου δέρματος
Ανθρώπινο δέρμα από εργοστάσιο. Αυτό είναι, εδώ και χρόνια, το όνειρο χημικών, γιατρών και φαρμακοποιών. Οι ερευνητές έχουν ανάγκη από μεγάλες ποσότητες δέρματος που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθοριστεί αν διάφορα προϊόντα (κρέμες, σαπούνια, καθαριστικά, φάρμακα κ.α.) είναι συμβατά με το δέρμα ή αν, αντίθετα, προκαλούν ερεθισμούς ή αλλεργικές αντιδράσεις στους καταναλωτές.
Τέτοια τεστ σε τεχνητό δέρμα θεωρούνται πιο κατάλληλα σε σχέση με ανάλογα πειράματα στο δέρμα ζώων. Το τεχνητό δέρμα είναι σπάνιο, καθώς η παραγωγή του είναι πολύπλοκη και απαιτεί πολύ χειρωνακτική εργασία.
Προς το παρόν, ακόμα και οι μεγαλύτερες εταιρίες στην αγορά δεν μπορούν να παράγουν περισσότερα από 2.000 κομμάτια δέρματος το μήνα, όταν η ζήτηση, μόνο στην Ευρώπη, ξεπερνά τα 6,5 εκατ. κομμάτια το χρόνο, με συνέπεια η ζήτηση να ξεπερνά κατά πολύ την προσφορά.
Τώρα, γερμανοί ερευνητές του διάσημου Ινστιτούτου Fraunhofer-Gesellschaft, υπό τον καθηγητή Χάικε Μέρτσινγκ και τον Γιεργκ Σέξλερ, αναπτύσσουν μια καινοτομική νέα τεχνολογία αυτοματοποιημένης βιομηχανικής παραγωγής ανθρώπινου δέρματος.
Το δέρμα αυτό περιλαμβάνει δύο στρώματα με διαφορετικούς τύπους κυττάρων (μια σαφής βελτίωση σε σχέση με τα μέχρι τώρα μονοστρωματικά και μονοκυτταρικά είδη τεχνητού δέρματος) και αποτελεί μια σχεδόν τέλεια αντιγραφή του ανθρώπινου δέρματος, καλύτερη από όποιο άλλο σχετικό προϊόν κυκλοφορεί στην αγορά αυτή τη στιγμή.
Μια διεπιστημονική ομάδα του γερμανικού Ινστιτούτου Φραουνχόφερ –με τη συνεργασία κυρίως μηχανικών και βιολόγων εδώ κι ένα χρόνο- ήδη αναπτύσσει μια πλήρως αυτοματοποιημένη γραμμή παραγωγής για αυτό το δέρμα, που αποτελείται από διαδοχικά στάδια (στα οποία συμμετέχει ακόμα και ένα ρομπότ!), ώσπου να δημιουργηθεί ένας ελαστικός ιστός δέρματος.
Κρίσιμο σημείο είναι η αποφυγή οποιασδήποτε μόλυνσης του παραγόμενου δέρματος με μύκητες ή βακτήρια. Το αυτόματο εργοστάσιο δέρματος αναμένεται να είναι έτοιμο σε δύο χρόνια. Ο αρχικός στόχος είναι η μηνιαία παραγωγή 5.000 τμημάτων δέρματος υψηλής ποιότητας με τιμή κάτω από 34 ευρώ το καθένα.
Εκτός από τις βιομηχανίες προϊόντων σχετικών με το δέρμα, αναμένεται να υπάρξει ενδιαφέρον και από τον τομέα της ιατρικής, καθώς οι χειρουργοί που κάνουν μεταμοσχεύσεις, χρειάζονται υγιείς ιστούς για να αντικαθιστούν κατεστραμμένα τμήματα του δέρματος, όταν τα εγκαύματα καλύπτουν μεγάλα τμήματα του σώματος των ασθενών.
Προς το παρόν, το δέρμα του υπό ανάπτυξη εργοστασίου δεν είναι κατάλληλο γι’ αυτό το σκοπό, καθώς δεν διαθέτει τροφοδοσία με αίμα και έτσι απορρίπτεται από το ανθρώπινο σώμα μετά από λίγο καιρό. Όμως οι γερμανοί ερευνητές ήδη μελετούν τη δημιουργία ενός βελτιωμένου δέρματος που θα περιλαμβάνει ακόμα και αιμοφόρα αγγεία. Όταν ολοκληρώσουν το έργο τους, θα είναι εφικτή πλέον η πλήρως αυτοματοποιημένη παραγωγή και τεχνητού δέρματος για μεταμοσχεύσεις.
Παγκόσμιο συνέδριο ιατρικού βελονσιμού
Μόνιμα θεραπευτικά αποτελέσματα σε ποσοστό 70-80 % παρουσιάζει ο βελονισμός. Η μέθοδος που έχει ιστορία 4.000 χρόνων, από το 1980 με απόφαση του υπουργείο Υγείας, εφαρμόζεται στη χώρα μας μόνο από γιατρούς.
Στην Ελλάδα εφαρμόζονται οι τεχνικές βελονισμού και ηλεκτροβελονισμού σε 13 μεγάλα δημόσια νοσοκομεία σε καθημερινή βάση. Στη Θεσσαλονίκη εφαρμόζεται στα ιατρεία πόνου στα νοσοκομεία «Θεαγένειο» και στο ΑΧΕΠΑ.
Τα παραπάνω ανακοίνωσαν ο καθηγητής αναισθησιολογίας του ΑΠΘ, Δημήτριος Βασιλάκος, και ο παθολόγος - ογκολόγος στο γενικό στρατιωτικό νοσοκομείο 424, Χαρίσιος Καρανικιώτης, εν όψει του Παγκόσμιου Συνέδριου Ιατρικού Βελονισμού, που θα γίνεται από σήμερα ως τις 31 Μαΐου, στη Θεσσαλονίκη.
Οπως εξήγησαν ο βελονισμός δεν αντιμάχεται την κλασική ιατρική επιστήμη, ούτε καταργεί τις διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθόδους, που αυτή χρησιμοποιεί, αλλά αποτελεί συμπληρωματική λύση και εφαρμόζεται παράλληλα με την κλασσική ιατρική.
27.5.09
Ωροσκοπιο εναρξης του ενοπλου αγωνα στην Γερμανια
Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 27 Μαΐου 2009
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΦΟΙΤΗΤΗ ΤΟ '67, ΤΟ ΒΙΑΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΖΙ!
Γερμανική «ανατροπή» Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Η Γερμανία είναι σοκαρισμένη από την πρόσφατη αποκάλυψη ότι ο αστυνομικός που πυροβόλησε και σκότωσε, το 1967, τον 26χρονο φοιτητή Μπένο Ονεζοργκ, δολοφονία από την οποία αναδύθηκε και ριζοσπαστικοποιήθηκε με πολύ δυναμικό, ενίοτε και πολύ βίαιο τρόπο ένα ολόκληρο αριστερό κίνημα, ήταν και πράκτορας της ανατολικογερμανικής μυστικής υπηρεσίας Στάζι και εγγεγραμμένο μέλος του κομμουνιστικού εκείνου ανατολικογερμανικού καθεστώτος.
2 Ιουνίου 1967. Ο φοιτητής Μπένο Ονεζοργκ, νεκρός από τις σφαίρες του αστυνομικού, που σύμφωνα με τα στοιχεία που ήρθαν στο φως, ήταν και πράκτορας της Στάζι 2 Ιουνίου 1967. Ο φοιτητής Μπένο Ονεζοργκ, νεκρός από τις σφαίρες του αστυνομικού, που σύμφωνα με τα στοιχεία που ήρθαν στο φως, ήταν και πράκτορας της Στάζι Ο αστυνομικός Καρλ Χάινς Κούρας είναι 81 ετών σήμερα και ενδέχεται να βρεθεί πάλι στα έδρανα του δικαστηρίου, έπειτα από προσφυγή του Καρλ-Βόλφγκανγκ Χολτσάπφελ, επικεφαλής του Οργανισμού που ερευνά τα αρχεία της Στάζι.
Το καινούργιο στοιχείο είναι η πραγματική ταυτότητα του Κούρας, που μέχρι τώρα θεωρούνταν ότι ήταν Δυτικογερμανός αστυνομικός, που εκείνο το βράδυ της 2ας Ιουνίου 1967 που δολοφονήθηκε ο Ονεζοργκ, ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία με πολιτικά ρούχα. Ιστορικοί που μελετούν εδώ και χρόνια όλους τους φακέλους της Στάζι διατείνονται ότι ανακάλυψαν αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν την άμεση σύνδεση του Κούρας με αυτήν. Ο ίδιος ο Κούρας σε χθεσινοβραδινή του συνέντευξη ομολόγησε ότι ήταν ταγματάρχης της Στάζι. Οπως προκύπτει από τα στοιχεία που επεξεργάστηκαν οι ιστορικοί ερευνητές, μετά τη δολοφονία η Στάζι έκοψε κάθε επικοινωνία με τον κατάσκοπό της στο Δυτικό Βερολίνο, στέλνοντάς του και ένα οριστικό μήνυμα που έγραφε: «Κατάστρεψε όλο το υλικό. Σταμάτησε κάθε εργασία επί του παρόντος. Το συμβάν αντιμετωπίζεται ως ένα πολύ ατυχές γεγονός».
Διαδήλωση κατά του σάχη
Ο Ονεζοργκ δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια φοιτητικής διαδήλωσης, κοντά στην Ντόιτσε Οπερα του Βερολίνου, εναντίον της επίσκεψης του τότε σάχη της Περσίας, Ρεζά Παχλαβί. Ο σάχης, εκείνο το βράδυ της 2ας Ιουνίου του 1967, θα παρακολουθούσε την όπερα «Ο Μαγικός Αυλός» του Μότσαρτ.
Στο σημείο όπου έπεσε νεκρός υπάρχει σήμερα ένα μνημείο, φιλοτεχνημένο από τον γλύπτη Αλφρεντ Χρντλίκα, με το επίγραμμα «Ο θάνατος του διαδηλωτή».
Εκείνος ο θάνατος πυροδότησε μια σειρά από βίαιες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, όχι μόνο από φοιτητές, αλλά από χιλιάδες απλούς πολίτες που βγήκαν στους δρόμους οργισμένοι και αποφασισμένοι να αντισταθούν σε αυτό που τότε ονόμαζαν «φασιστικό παρακράτος». Από αυτές τις διαδηλώσεις δημιουργήθηκε το «Κίνημα της 2ας Ιουνίου», όπως ονομάστηκε, που κέρδισε την υποστήριξη μεγάλου αριθμού Γερμανών πολιτικών που τότε ήταν στα πρώτα, άγουρα και ενθουσιώδη χρόνια της σταδιοδρομίας τους.
Η εμφάνιση του ένοπλου αγώνα
Τότε, επίσης, ξεκίνησε και ένοπλος αγώνας από ορισμένες ομάδες, με χαρακτηριστικότερη εκείνη της RAF, συντομογραφία του «Φράξιας του Κόκκινου Στρατού», υπό την ηγεσία του Αντρέας Μπάαντερ και της Ούλρικε Μάινχοφ.
Ο Γιόχεν Στάαντ, επικεφαλής του Τμήματος Ερευνών σε ό,τι έχει σχέση με το πρώην Κομμουνιστικό Κόμμα της τότε Ανατολικής Γερμανίας, δήλωσε στην Ντόιτσε Βέλε πως η πιθανότητα να είχε σχεδιαστεί τελικά η δολοφονία του Ονεζοργκ από τη Στάζι σημαίνει ότι «η Ιστορία θα πρέπει να ξαναγραφεί».
(Πηγές: Die Weldt, Deutsche Welle, Der Spiegel)
ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΚΡΟΝΟΥ-ΑΡΗ που σημειοδοτει πολεμικες δρασεις που συνεχιζονται κατω απο πολιτικους περιορισμους.Χρηση βιας εναντια στην κρατικη καταστολη και απαργη κατι που ανηκει σε αλλους
TΕΤΡΑΓΩΝΟ ΕΡΜΗ-ΚΡΟΝΟΥ που δειχνει οτι οι συνθηκες ειναι τετοιες που ειναι δυσκολο να συμβιβαστεις.
ΣΥΝΟΔΟΣ ΣΕΛΗΝΗΣ-ΚΡΟΝΟΥ που δειχνει την ασκηση βιας σε απλους πολιτες.
ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΠΛΟΥΤΩΝΑ-ΗΛΙΟΥ που μας δειχνει την ασκηση βιας απο μυστικες αστυνομιες και ελεγχο των πολιτων.
ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΛΟΥΤΩΝΑ-ΟΥΡΑΝΟΥ δεικτης των επαναστασεων.
ΕΞΑΓΩΝΟ ΟΥΡΑΝΟΥ-ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ δεικτης επαναστασεων που επικεντρονονται σε νεους τροπους σκεψης.
ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΕ 135 ΜΕ ΔΕΣΜΟ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ που μας δειχνει μια επανασταση που σκοπο εχει την λαικη αλλαγη του πολιτευματος.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΟΨΕΙΣ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ RAF.
ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΚΡΟΝΟΥ-ΑΡΗ που σημειοδοτει πολεμικες δρασεις που συνεχιζονται κατω απο πολιτικους περιορισμους.Χρηση βιας εναντια στην κρατικη καταστολη και απαργη κατι που ανηκει σε αλλους
TΕΤΡΑΓΩΝΟ ΕΡΜΗ-ΚΡΟΝΟΥ που δειχνει οτι οι συνθηκες ειναι τετοιες που ειναι δυσκολο να συμβιβαστεις.
ΣΥΝΟΔΟΣ ΣΕΛΗΝΗΣ-ΚΡΟΝΟΥ που δειχνει την ασκηση βιας σε απλους πολιτες.
ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΠΛΟΥΤΩΝΑ-ΗΛΙΟΥ που μας δειχνει την ασκηση βιας απο μυστικες αστυνομιες και ελεγχο των πολιτων.
ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΛΟΥΤΩΝΑ-ΟΥΡΑΝΟΥ δεικτης των επαναστασεων.
ΕΞΑΓΩΝΟ ΟΥΡΑΝΟΥ-ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ δεικτης επαναστασεων που επικεντρονονται σε νεους τροπους σκεψης.
ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΕ 135 ΜΕ ΔΕΣΜΟ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ που μας δειχνει μια επανασταση που σκοπο εχει την λαικη αλλαγη του πολιτευματος.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΟΨΕΙΣ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ RAF.
ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Ζωδια και διατροφη-Λεοντας
Ο Λέων πρέπει να κάνει μια δίαιτα που να είναι υψηλή σε πρωτεϊνες και αρκετά χαμηλή σε ζάχαρη και άμυλο. Τελευταίες επιστημονικές μελέτες τείνουν να υποστηρίξουν την άποψη ότι κεκορεσμένα λίπη επίσης παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της αρτηριοσκλήρωσης (σκλήρυνση και στένεμα των αρτηριών).
Επειδή ο Λέων έχει από τις κοσμικές καταστάσεις προδιάθεση για καρδιακές παθήσεις και συγγενείς ανωμαλίες, είναι φρόνιμο γι΄αυτόν ν΄αποφεύγει να προσθέτει στοιχεία τέτοια όπως υπερβολικό βάρος, άγχη και ακατάλληλη δίαιτα. Προειδοποιητικά σημάδια ότι πρέπει να καλυτερέψει τις συνθήκες της ζωής του είναι το εύκολο λαχάνιασμα, ένας οξύς σύντομος πόνος κάτω από τα πλευρά, ζαλάδες, ναυτία και τάση για έμμετο.
Τροφές που προσφέρουν αρκετές πρωτεϊνες και βοηθούν στο να διορθωθεί τυχόν κακή κυκλοφορία περιέχουν το άπαχο κρέας, κυνήγι, πουλερικά, γιαούρτι, τυρί, αυγά και φασόλια σόγιας.
Το φωσφορικό μαγνήσιο είναι το ανόργανο άλας του Λέοντα. Είναι απαραίτητο για ανάπλαση της νευρικής ενέργειας, κάτι που ο Λέων ξοδεύει τόσο σπάταλα και για να δυναμώσει τους μυς και την κατασκευή του σκελετού. Επίσης τονώνει το πεπτικό σύστημα και την ενέργεια, βοηθά στον σχηματισμό του λευκώματος στο αίμα και κρατά στο φυσιολογικό επίπεδο την κυκλοφορία του αίματος.
Πολύτιμες πηγές αυτού του άλατος είναι τα μύγδαλα, σίκαλη, μαρούλι, μήλα, δαμάσκηνα, σύκα, λεμόνια, καρύδα, αγγούρια, βατόμουρα, καρύδια και κρεμμύδια.
Οι Λέοντες σπάνια κάνουν πράγμα που είναι καλό, αν σκεφτείτε τα κακά αποτελέσματα που θα έχουν ν΄αντιμετωπίσουν αν το κάνουν. Παρ΄όλ΄αυτά, το κόκκινο κρασί με το δείπνο είναι καλό εάν γίνεται με μέτρο.
Οι βιταμίνες που είναι πιο απαραίτητες για το ζώδιό σας είναι η η C και η Ε. Όταν είναι δυνατόν, είναι καλύτερο να τις παίρνετε από φυσικές πηγές μάλλον παρά συνθετικές. Η βιταμίνη C βρίσκεται στα εσπεριδοειδή φρούτα, στις ντομάτες, στο νεροκάρδαμο, πεπόνι και φράουλες. Σε κανονικές περιπτώσεις η ανάγκη του οργανισμού για βιταμίνη E, μπορεί να ικανοποιηθεί εάν περιληφθούν στην δίαιτα σιτάρι, μαρούλι και φυτικό λάδι (ιδιαίτερα λάδι από σόγια).
Θεραπευτικά βότανα που έχουν σχέση με τον Λέοντα είναι ο άνιθος, το μάραθο, ο μαϊντανός, ο δυόσμος και το αγριοράδικο.
Αφιερωμενο εξαιρετικα...σε αυτον που ξερει...απο αναδρομο Ερμη
 | ||
Εδώ είμαι πάλι, με το δεξί περνώ και πάλι τη σκυτάλη κι ανοίγω τρύπα στο δικό σου το κεφάλι σου φέρνω ζάλη αλλά και σύγχυση μεγάλη, τόσο μεγάλη όσο δεν έχεις νιώσει άλλη.. δε με γουστάρεις, μήπως θα ήθελες μια πίπα να μου πάρεις ? Σιχαίνεσαι το στυλ μου και φρικάρεις, μα κατά βάθος μ\' αγαπάς και με κοπιάρεις. Μαζί μου ασχολείσαι, ποσό μαλάκας είσαι αν όντως δεν γουστάρεις σου δείχνω τι να πάρεις, ανήλικος αν είσαι τα αυτιά σου τώρα κλείσε, το όνομα μου σβήσε ξένος είμαι ξένος είσαι. Ζήλια κόντρες μίσος, παντού υπάρχει μίσος, στους δρόμους στις φαμίλιες και στις ψυχές μας ίσως, ίσως να 'ναι αργά, εγώ όμως το φωνάζω τα νερά πάλι ταράζω και το στύλ μου δεν αλλάζω, χρόνια σας ακούω να μιλάτε για ότι κάνετε, στα αυτιά όμως τα λόγια σας ακούω σαν να κλάνετε, ποτέ σας δεν με φτάνετε μιλάω από πρώτο χέρι, είμαι ο γιος του ανέμου σαν το Κώστα τον Κεντέρη στα 2 μικρά σου μάτια η εικόνα μου μεγάλη, μ' είχες χάσει για 2 χρόνια μα εδώ είμαι και πάλι έτοιμος για κραιπάλη οπλίζω τη σκανδάλη κι ουρλιάζω μες τη νύχτα όπως κάνει το τσακάλι, αλήθεια δεν με νοιάζει αν απόψε είσαι φτιαγμένος, αν νομίζεις τελικά πως είμαι διεφθαρμένος , ένας mc ακόμα πουλημένος, μολυσμένος ήσουν και θα είσαι στη ζωή μου ένας ξένος. Μαζί μου ασχολείσαι, ποσό μαλάκας είσαι αν όντως δεν γουστάρεις σου δείχνω τι να πάρεις, ανήλικος αν είσαι τα αυτιά σου τώρα κλείσε, το όνομα μου σβήσε ξένος είμαι ξένος είσαι. Βάστα γερά και δώσε βάση, τα πράγματα περάσαν φίλε μου σε άλλη κλάση, το πνεύμα σε Α' επίπεδο διώχνει τη λήθη και το λήθαργο, το αυθεντικό βγήκε μπροστά αλλάζει όλο το σκηνικό, άσε τα σάλια, σκουπίσου λίγο όταν σε ξεμπροστιάζω μου λές όλο πρεπε να φύγω αν είσαι μάγκας πέστα μας μπροστά μας, τα πίσω λόγια φέρνουν διεισδύσεις και εμείς από την πλευρά μας θα στις δώσουμε, θα ικανοποιηθείς τη λύση βρήκαμε απόψε για να γιατρευτείς, αφού το ήθελες πολύ για να σωθείς έτσι απλά και όμορφα στις φιλικές κουβέντες τελειώνουν όλα φρόνιμα, βάλε μυαλό όσο έχεις καιρό, σταμάτα τη μουρμούρα σου και τον εγωισμό, τη μια φορά στη χάρισα την άλλη δεν μπορώ ξένος είμαι, ξένος είσαι και όπου είσαι θα σε βρω. Μαζί μου ασχολείσαι, ποσό μαλάκας είσαι αν όντως δεν γουστάρεις σου δείχνω τι να πάρεις, ανήλικος αν είσαι τα αυτιά σου τώρα κλείσε, το όνομα μου σβήσε ξένος είμαι ξένος είσαι. |
Ολοκληρώθηκε η ανάγνωση του γονιδιώματος του ποντικιού
Οι επιστήμονες ολοκλήρωσαν την ανάγνωση της αλληλουχίας του γονιδιώματος του ποντικιού μετά από μια μακρόχρονη προσπάθεια, που κράτησε δέκα χρόνια. Έτσι το ποντίκι γίνεται το δεύτερο θηλαστικό, μετά τον άνθρωπο, του οποίου διαβάζεται ο πλήρης γενετικός κώδικας.
Το ταπεινό ποντίκι αποτελεί το βασικό «εργαλείο» για τα πειράματα των επιστημόνων στα εργαστήρια όλου του κόσμου και έτσι αναμένεται ότι το «ξεδίπλωμα» του «βιβλίου των γονιδίων» του θα βοηθήσει, μεταξύ άλλων, στην μάχη καταπολέμησης πολλών ανθρώπινων ασθενειών, καθώς ο γενετικός κώδικας του είναι κατά περίπου 75% ίδιος με τον ανθρώπινο.
Η δημοσίευση της σχετικής επιστημονικής εργασίας έγινε από διεθνή ερευνητική ομάδα (με τη συμμετοχή, μεταξύ άλλων, του ελληνικής καταγωγής επιστήμονα Κωνσταντίνου Ποταμούση του πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν-Μάντισον) στο βιολογικό περιοδικό ανοικτής πρόσβασης PLoS Biology, σύμφωνα με το BBC.
Η γενετική αλληλουχία που διαβάστηκε, αποτελεί το πλήρες περιεχόμενο του γενετικού υλικού στον πυρήνα του κυττάρου ενός ποντικιού. Μέχρι στιγμής, εκτός από τον άνθρωπο και το ποντίκι, που ολοκληρώθηκε η αποτύπωση του γονιδιώματός τους, έχουν δημοσιοποιηθεί σε γενικές γραμμές, αλλά όχι πλήρως, τα γονιδιώματα του σκύλου, του χιμπατζή, του αρουραίου, της γάτας, του πιθήκου μακάκου και του πλατύποδα.
Περισσότερο από κάθε άλλο ζώο, το ποντίκι έχει χρησιμοποιηθεί για να κατανοηθεί η εμφάνιση και εξέλιξη των ανθρώπινων ασθενειών. Χάρη στις μελέτες σε ποντίκια, έχουν γίνει αρκετές πρόοδοι στη θεραπεία του καρκίνου, του διαβήτη, των καρδιοπαθειών και πολλών άλλων ασθενειών.
Οι ερευνητές μπόρεσαν να εντοπίσουν πάνω από 20.000 γονίδια που κωδικοποιούν τις πρωτεϊνες του ποντικιού. Περίπου 5.000 γονίδια του ποντικιού εμφανίστηκαν αφού οι πρόγονοι του ανθρώπου και του ποντικιού τράβηξαν τους δικούς τους ξεχωριστούς εξελικτικούς δρόμους, συνεπώς αυτά τα γονίδια υπάρχουν μόνο στα ποντίκια.
Η ανάγνωση του γονιδιώματος του ποντικιού άρχισε το 1999 και μια πρώτη δημοσίευση τμήματος του γονιδιώματος έγινε το 2002. Το κόστος της ερευνητικής προσπάθειας, που ανέλαβαν κυρίως ερευνητικά κέντρα στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, υπολογίζεται ότι ξεπέρασε τα 100 εκατ. δολ.
Τι μυστήριο κρύβει ο λαιμός της καμηλοπάρδαλης;
Η θεωρία της εξέλιξης μπορεί να εξηγήσει πολλά πράγματα, αλλά με το μακρύ λαιμό της καμηλοπάρδαλης τα έχει βρει μάλλον σκούρα! Διάφορες θεωρίες έχουν προταθεί από τους επιστήμονες -και συνεχίζουν να παρουσιάζονται- εδώ και αιώνες, αλλά καμία δεν έχει καταφέρει να πείσει ανεπιφύλακτα την επιστημονική κοινότητα μέχρι σήμερα.
Μερικοί επιστήμονες υποστήριξαν ότι η καμηλοπάρδαλη απέκτησε τόσο μακρύ λαιμό, γιατί τη βοηθούσε να φθάνει ψηλά φύλλα των δέντρων, που άλλα ζώα δεν μπορούσαν.
Άλλοι πρότειναν ότι ο λαιμός έγινε μακρύς επειδή οι καμηλοπαρδάλεις πρώτα απέκτησαν ψηλά πόδια για να ξεφεύγουν από τα αρπακτικά και ο λαιμός ακολούθησε.
Άλλοι πιστεύουν ότι ο μακρύς λαιμός εξελίχτηκε ως σεξουαλικό σημάδι με σκοπό την προσέλκυση συντρόφου, όμως ούτε αυτή η θεωρία έχει αποδειχτεί.
Σύμφωνα με το BBC, όπως αναφέρεται σε μια νέα επιστημονική μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο ζωολογικό περιοδικό "Zoology", από τον καθηγητή Γκράχαμ Μίτσελ του πανεπιστημίου του Γουαϊόμινγκ στις ΗΠΑ και τον καθηγητή Τζον Σκίνερ του πανεπιστημίου της Πρετόρια στη Ν.Αφρική, μέχρι στιγμής είναι απολύτως αδύνατο να υπάρξει επιστημονική συναίνεση για την προέλευση του λαιμού της καμηλοπάρδαλης.
Η επικρατούσα θεωρία, που υποστηρίζουν οι περισσότεροι επιστήμονες, όπως αναφέρουν, είναι ότι ο μακρύς λαιμός της προσφέρει πλεονέκτημα στη διατροφή της, καθώς μπορεί να φάει φύλλα που οι αντιλόπες ή οι γκαζέλες δεν φτάνουν.
Όταν τα ζώα αυτά έχουν ήδη φάει τα πιο χαμηλά φύλλα, οι καμηλοπαρδάλεις δεν αγχώνονται. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι καμηλοπαρδάλεις τείνουν να προτιμούν συγκεκριμένα είδη φύλλων μάλλον (που δεν αρέσουν πάντα σε άλλα είδη), παρά οποιαδήποτε φύλλα σε μεγάλο ύψος, με συνέπεια ο ανταγωνισμός της τροφής δεν είναι τόσο μεγάλος και άρα δύσκολα ευσταθεί η φυσική επιλογή ως αιτία για το μακρύ λαιμό.
Η πιο πρόσφατη θεωρία είναι ότι ο λαιμός οφείλεται σε σεξουαλική και όχι σε φυσική επιλογή, με την έννοια ότι τα αρσενικά εξέλιξαν τους μακριούς λαιμούς τους για να κυριαρχήσουν έναντι των ανταγωνιστών τους στο αιώνιο "παιγνίδι" για τα μάτια μιας θηλυκής.
Είναι γεγονός ότι οι αρσενικές καμηλοπαρδάλεις συχνά παλεύουν μεταξύ τους χτυπώντας τα κεφάλια τους και συνήθως επικρατούν όσοι έχουν πιο μακριούς λαιμούς.
Η νέα έρευνα έλεγξε προσεκτικά αν ισχύει η θεωρία της σεξουαλικής επιλογής και αποφάσισε ότι τελικά δεν μπορεί να ισχύει για μια σειρά από λόγους. Όπως αναφέρουν, αν ίσχυε, μεταξύ άλλων, θα έπρεπε οι λαιμοί των αρσενικών να είναι μεγαλύτεροι από τους λαιμούς των θηλυκών, πράγμα όμως που δεν συμβαίνει. Έτσι, καταλήγουν, ίσως αποδειχτεί αδύνατο να υπάρξει μια οριστική επιστημονική συναίνεση για το θέμα.
Ενοχοποιείται γονίδιο για τη φαλάκρα;
Ιάπωνες ερευνητές ανακάλυψαν ένα γονίδιο που εμφανίζεται να καθορίζει την περιοδική απώλεια τριχών στα ποντίκια και το οποίο επίσης μπορεί να είναι υπεύθυνο για την απώλεια των τριχών και των μαλλιών στους ανθρώπους (αλωπεκία).
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, περιγράφει μια σειρά από πειράματα σε μεταλλαγμένα ποντίκια, τα οποία, λόγω σκόπιμης απουσίας του γονιδίου Sox21, άρχισαν να χάνουν το τρίχωμα της γούνας τους κατά την 11η μέρα μετά τη γέννησή τους, αρχής γενομένης από το κεφάλι και στη συνέχεια προς την περιοχή της πλάτης.Μετά την 20ή έως 25ή μέρα, τα πειραματόζωα είχαν χάσει τελικά όλες τις τρίχες του σώματός τους. Νέες τρίχες άρχισαν να βγαίνουν λίγες μέρες αργότερα, αλλά και πάλι άρχισαν να πέφτουν.
Αυτή η «κυκλική αλωπεκία» συνεχίστηκε για πάνω από δύο χρόνια και τα μεταλλαγμένα ποντίκια, όπως διαπιστώθηκε, είχαν αναπτύξει διογκωμένους σμηγματογόνους αδένες γύρω από τα θυλάκια των τριχών, καθώς και ένα πιο παχύ στρώμα κυττάρων του δέρματος κατά τη διάρκεια της απώλειας των τριχών.
«Το γονίδιο πιθανώς εμπλέκεται στη διαφοροποίηση των βλαστοκυττάρων που συνιστούν το εξωτερικό στρώμα του κορμού της τρίχας», σύμφωνα με τους ιάπωνες ερευνητές του Τμήματος Ανάπτυξης Θηλαστικών του Εθνικού Ινστιτούτου Γενετικής, υπό τον Γιουμίκο Σάγκα.
Οι επιστήμονες στη συνέχεια εξέτασαν δείγματα ανθρώπινων τριχών και επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του ίδιου γονιδίου. Έτσι, όπως εκτιμούν, είναι πιθανό το γονίδιο αυτό να ευθύνεται για την –μερική τουλάχιστον- απώλεια των τριχών στους ανθρώπους.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ-27 Μαϊου
το 1564... πεθαίνει ο "πατέρας" του Καλβινισμού, ο θεολόγος Τζον Κάλβιν.
το 1610... πεθαίνει ο Φρανσουά Ραβελάκ, που δολοφόνησε το βασιλιά της Γαλλίας, Ερρίκο Ε'.
το 1647... γίνεται στη Μασαχουσέτη η πρώτη καταγεγραμμένη εκτέλεση μάγου στην Αμερική.
το 1703... ο Μέγας Πέτρος ορίζει νέα πρωτεύουσα της Ρωσίας την Αγία Πετρούπολη.
το 1794... γεννιέται ο πάμπλουτος Αμερικανός επιχειρηματίας, Κορνήλιος Βάντερμπιλτ.
το 1813... στον πόλεμο του 1812 μεταξύ ΗΠΑ και Βρετανίας, οι Αμερικανοί καταλαμβάνουν το Fort George, ένα είδος φράγματος στον Καναδά.
το 1819... γεννιέται η Τζούλια Γουάρντ Χάουι, Αμερικανίδα συγγραφέας, η οποία αγωνίστηκε για την κατάργηση της δουλείας στις ΗΠΑ.
το 1840... φεύγει από τη ζωή ο συνθέτης Νικολό Παγκανίνι.
το 1849... ανοίγει τις πύλες του ο "Euston Station", ο μεγαλύτερος σιδηροδρομικός σταθμός του Λονδίνου.
το 1877... γεννιέται η Ισιδώρα Ντάνκαν, Αμερικανίδα χορεύτρια, που θεωρείται "μητέρα" του σύγχρονου χορού.
το 1879... γεννιέται ο ψυχολόγος Κάρλ Μπίλερ.
το 1883... ο Αλέξανδρος Γ' γίνεται τσάρος της Ρωσίας.
το 1884... γεννιέται ο Μαξ Μπροντ, συγγραφέας και επιστήθιος φίλος του Φρανς Κάφκα.
το 1888... γεννιέται Λούις Ντιουρέι, Γάλλος συνθέτης και μέλος του συγκροτήματος "Les Six".
το 1894... γεννιέται ο Ντάσιλ Χάμετ, Αμερικανός συγγραφέας, γνωστός από τις αστυνομικές του νουβέλες.
το 1895... ο συγγραφέας Όσκαρ Ουάιλντ καταδικάζεται σε φυλάκιση, με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας.
το 1904... γεννιέται ο Ιάπωνας αθλητής, Τσουχάι Νάμπου, ο οποίος, μέχρι σήμερα, αποτελεί το μοναδικό αθλητή που έχει διακριθεί και στο άλμα εις μήκος και στο τριπλούν.
το 1905... στον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ιαπωνίας, ο ρωσικός στόλος κατατροπώνεται στη ναυμαχία της Τσουσίμα.
το 1907... γεννιέται η βιολόγος Ράσελ Κάρσον, που ασχολήθηκε κυρίως με τη θαλάσσια ζωή.
το 1907... στις ΗΠΑ, βουβωνική πανώλη "χτυπά" το Σαν Φρανσίσκο.
το 1908... ιδρύεται η ομάδα ποδοσφαίρου της Άντερλεχτ.
το 1910... φεύγει από τη ζωή ο Ρόμπερτ Κοχ, Γερμανός βιολόγος, που έγινε γνωστός για την ανακάλυψη των βακτηριδίων της φυματίωσης και της χολέρας και τιμήθηκε με το Νόμπελ Ιατρικής το 1905.
το 1911... γεννιέται ο ηθοποιός Βίνσεντ Πράις.
το 1912... γεννιέται ο πρωταθλητής του γκολφ, Σαμ Σνιντ.
το 1919... ολοκληρώνεται η πρώτη πτήση πάνω από τον Ατλαντικό. Ένα αεροσκάφος MC- 4 φθάνει από τις ΗΠΑ στη Λισσαβόνα, σε 19 ημέρες, με ενδιάμεσους σταθμούς.
το 1920... ο Μάζαρικ, ο άνθρωπος που οδήγησε την Τσεχοσλοβακία σ' ένα απελευθερωτικό κίνημα και σταδιακά στην ανεξαρτησία της, το 1918, μετά από μία περίοδος 1.000 ετών, εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
το 1921... οι αντιμπολσεβικικές δυνάμεις του Κάπελ παίρνουν το Βλαδιβοστόκ.
το 1922... γεννιέται ο Κρίστοφερ Λι, ο Κόμης Δράκουλας του Χόλιγουντ.
το 1922... οι ΗΠΑ και η Βρετανία καταλήγουν σε συμφωνία για την Παλαιστίνη, κατά την οποία συμφωνήθηκε η κυριαρχία της δεύτερης στην περιοχή.
το 1923... γεννιέται ο Χένρι Κίσινγκερ, ο "Μακιαβέλι του 20ου αιώνα". Πολιτικός, υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ επί κυβερνήσεων Νίξον και τιμημένος με Νόμπελ Ειρήνης το 1973.
το 1923... ολοκληρώνεται ο πρώτος 24ωρος αυτοκινητικός αγώνας του Λε Μαν.
το 1924... ιδρύεται η αμερικανική Επιχείρηση Μουσικής, γνωστή ως MCA.
το 1927... η αυτοκινητοβιομηχανία Φόρντ παύει την κατασκευή του Model T και ξεκινά την παραγωγή του Model A.
το 1933... ανοίγει η Παγκόσμια Έκθεση στο Σικάγο.
το 1933... πρεμιέρα για τα καρτούν "Τρία Μικρά Γουρουνάκια" της Ντίσνεϊ.
το 1934... γεννιέται ο Χάρλαν Έλισον, συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας.
το 1936... το κρουαζιερόπλοιο Queen Mary κάνει το παρθενικό του ταξίδι στον Ατλαντικό Ωκεανό.
το 1937... στις ΗΠΑ, ανοίγει η γέφυρα Golden Gate στο Σαν Φρατζίσκο. Την περίοδο, που φτιάχτηκε αποτελούσε τη μεγαλύτερη γέφυρα στον κόσμο.
το 1939... γεννιέται ο επιχειρηματίας και πρόεδρος του Ολυμπιακού, Σωκράτης Κόκκαλης.
το 1939... στις ΗΠΑ, ο υπουργός Εξωτερικών Χολ, ζητά την άρση του στρατιωτικού εμπάργκο κατά χωρών, που βρίσκονταν σε πόλεμο.
το 1940... ενώ μαίνεται ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Γερμανός καπετάνιος Φριτζ Κνόχλεϊν απαγχονίζεται, κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου.
το 1941... ο Πρόεδρος Ρούσβελτ κηρύσσει τις ΗΠΑ σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
το 1941... στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, περίπου 2.300 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, όταν βυθίζεται το γερμανικό πολεμικό πλοίο "Bismarck".
το 1942... ο αρχηγός της Γκεστάπο, Ρέινχαρντ Χέιντριχ, δολοφονείται από Τσέχους και Σλοβάκους αντιστασιακούς.
το 1943... Βρετανοί αξιωματικοί πέφτουν με αλεξίπτωτα στη Γιουγκοσλαβία, για να συναντηθούν με τους παρτιζάνους του Τίτο.
το 1949... το Κομμουνιστικό Γενικό Αρχηγείο Νότιας Ελλάδας χάνει τα σημαντικότερα στελέχη του και τελεί υπό διάλυση.
το 1950... οι ΗΠΑ ζητούν από την Τσεχοσλοβακία να κλείσει το προξενείο της στη Νέα Υόρκη.
το 1951... ο σοσιαλιστής Τεοντόρ Κέρνερ εκλέγεται Πρόεδρος της Αυστρίας.
το 1953... το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απορρίπτει για τρίτη συνεχή φορά την αίτηση χάριτος του ζεύγους Ρόζενμπεργκ, που είχαν κριθεί ένοχοι για κατασκοπεία υπέρ της ΕΣΣΔ.
το 1957... γεννιέται η Σούζαν Μπάλιον, που με το όνομα Σούζι Σου έγραψε ιστορία με το συγκρότημά της, τους Μπάνσις, στη χρυσή περίοδο του Νιου Γουέιβ.
το 1960... πεθαίνει ο εικονογράφος Τζέιμς Μοντγκόμερι Φλαγκ, πατέρας του Αμερικανού "Θείου Σάμ".
το 1960... στρατιωτικό πραξικόπημα, από το στρατηγό Κεμάλ Γκουρσέλ, ανατρέπει τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Αντνάν Μεντερές.
το 1961... γεννιέται η ηθοποιός Πέρι Γκίλπιν.
το 1961... η Φιορεντίνα κατακτά το πρώτο Κύπελλο Κυπελλούχων κερδίζοντας την Ρέιντζερς με 2-1. Στον πρώτο αγώνα η Φιορεντίνα είχε κερδίσει με 0-2.
το 1962... με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, χαρίζεται το 40% όλων των οφειλών των σεισμοπλήκτων, ενώ το υπόλοιπο θα εξοφλούνταν σε μια 20ετία.
το 1963... ο Γουόμο Κενυάτα εκλέγεται πρώτος πρωθυπουργός της Κένυας.
το 1963... πεθαίνει ο βουλευτής και αγωνιστής της Δημοκρατίας Γρηγόρης Λαμπράκης, ο οποίος μία εβδομάδα νωρίτερα είχε τραυματιστεί από τους παρακρατικούς Εμμανουηλίδη και Κοτζαμάνη. Ο Λαμπράκης γεννήθηκε το 1918, ήταν γιατρός και βαλκανιονίκης, κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ στο μήκος με 7.37 για 22 χρόνια από το 1938 έως το 1959, όταν το κατέρριψε ο Μαγκλάρας με 7.51. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου πήρε την 11η θέση. Ο ΣΕΓΑΣ τιμώντας τον αθλητή που επιχείρησε την 1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης διοργανώνει τον "Διεθνή Μαραθώνιο Δρόμο" με το όνομά του.
το 1964... στην Ινδία, πεθαίνει σε ηλικία 74 ετών ο πρωθυπουργός Γιαβαχαρλάλ Νεχρού, που κυβέρνησε τη χώρα από την ημέρα της ανεξαρτησίας της, στις 15 Αυγούστου 1947.
το 1965... Ισραηλινοί πραγματοποιούν επιδρομή στην Ιορδανία σε αντίποινα για τις επιθέσεις Ιορδανών στα σύνορα με το Ισραήλ.
το 1965... στον πόλεμο του Βιετνάμ, αμερικανικά πλοία βομβαρδίζουν τους Βιετκόνγκ.
το 1969... θεμελιώνεται η Disneyland.
το 1969... στην Μπογκοτά, η Βολιβία, η Χιλή, η Κολομβία, ο Ισημερινός και το Περού συζητούν για τη συγκρότηση Κοινής Αγοράς των Άνδεων.
το 1971... η Αίγυπτος και η ΕΣΣΔ υπογράφουν 15ετή συνθήκη φιλίας.
το 1972... υπογράφεται η συμφωνία SALT 1, μεταξύ ΕΣΣΔ και ΗΠΑ, που αφορούσε στη μείωση των πυρηνικών εξοπλισμών των δύο χωρών.
το 1974... ο Ζακ Σιράκ γίνεται πρωθυπουργός της Γαλλίας.
το 1981... ο τζόκεϊ Γουιλι Σουμέικερ πραγματοποιεί την 8.000ή νίκη του, σχεδόν 2.000 περισσότερες από κάθε άλλο τζόκεϊ.
το 1984... η Μανουελα Μανλιβά κερδίζει τρία ματς τένις σε μια ημέρα.
το 1985... στο Μπανγκλαντές, τυφώνας σκοτώνει τουλάχιστον 3.000 ανθρώπους, σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ, οι νεκροί φτάνουν τους 20.000.
το 1991... πεθαίνει ο μουσικός, Λέοπολντ Νόγουακ.
το 1991... στην Ταϊλάνδη, μηχανικό πρόβλημα προκαλεί τη συντριβή αυστριακού αεροσκάφους και το θάνατο των 223 επιβατών του.
το 1992... οι 12 χώρες-μέλη της ΕΟΚ συμφωνούν να απαγορεύσουν τις εμπορικές συναλλαγές με τη Σερβία και το Μαυροβούνιο, χωρίς να επιβάλουν και πετρελαϊκό εμπάργκο.
το 1992... οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν τα σχέδια για την ανάπτυξη δυνάμεων στην σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο πόλεμο Γιουγκοσλαβία.
το 1992... στη Βοσνία, 5.150 νεκροί, 18.400 τραυματίες και 640.000 πρόσφυγες είναι ο απολογισμός από την αρχή του πολέμου.
το 1993... στη Φλωρεντία, έκρηξη βόμβας στην γκαλερί Ουφίτσι προκαλεί το θάνατο έξι ατόμων και την καταστροφή ανεκτίμητων έργων της ιταλικής αναγέννησης.
το 1994... ο τιμηθείς με Νόμπελ Λογοτεχνίας συγγραφέας, Αλεξάντρ Σολτζενίτσιν, επιστρέφει στη Ρωσία, μετά από 20 χρόνια εξορίας.
το 1995... ο ηθοποιός Κρίστοφερ Ριβ, ο κινηματογραφικός Σούπερμαν, μένει παράλυτος όταν πέφτει από το άλογό του σε αγώνες εμποδίων στο Σάρλοτσβιλ των ΗΠΑ.
το 1995... στο 48ο Φεστιβάλ των Κανών, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος λαμβάνει από κοινού με τον Βρετανό σκηνοθέτη Κένεθ Λόουτς, το βραβείο της διεθνούς κριτικής FIPRESCI.
το 1996... ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Μπόρις Γέλτσιν, υπογράφει συνθήκη ειρήνευσης με την Τσετσενία, αν και οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών εξακολουθούν να μαίνονται.
το 1996... στις γενικές εκλογές της Κύπρου, ο ΔΗΣΥ λαμβάνει 34,47%, το ΑΚΕΛ 33% και το ΔΗΚΟ 16,43%.
το 1997... σε επίσημη τελετή στη Γαλλία, υπογράφεται η συμφωνία ΝΑΤΟ-Ρωσίας για τις μελλοντικές τους σχέσεις.
το 1998... διοργανώνονται στα Χανιά τα "Βενιζέλεια" που γιορτάζουν τα 50 χρόνια τους, μοναδικό γεγονός για διεθνές μίτινγκ στίβου.
το 2000... η Εθνική Ελλάδος Κωφών, με προπονητή τον Παναγιώτη Παναγόπουλο, κατακτά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα για πρώτη φορά στην ιστορία της όταν κερδίζει στον τελικό την Ιταλία με 75-41. Τους πόντους σημείωσαν οι Κορδονούρης (2), Γκανάτσας (3), Κουρατόρας (4), Σίμψης (3), Κεραμιτσούδης (7), Γριλλής (9), Παπάζογλου (6), Ντικούδης (19), Γιαννόπουλος (5), Παγκράτης (10), Κουρεμένος (2) και Βιντζηλαίος (5).
το 2000... ο 17χρονος Βλάσης Μάρας κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων της Βρέμης με 54.349 βαθμούς. Πρώτος ανακηρύσσεται ο Ρώσος Γκρεμπενκοβ με 55.749 και δεύτερος ο επίσης Ρώσος Ντρεβιν με 54.962 βαθμούς.
το 2001... κατά τη διάρκεια του 27ου μίτινγκ του Gortzis, ο Τσέχος Ρομαν Σεμπρλε, ασημένιος ολυμπιονίκης του Σίδνεϋ, γίνεται ο πρώτος αθλητής στην ιστορία του δεκάθλου που σπάει το φράγμα των 9.000 βαθμών (9.026).
το 2003... πεθαίνει ο Ιταλός συνθέτης, Λουτσιάνο Μπέριο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)