ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΚΑΡΜΙΚΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ 2019

Σε προηγούμενες ζωές

   Στην θετική πλευρά έχουμε αποδεχθεί ότι είναι καθήκον του

καθενός από εμάς να προσφέρει ελεύθερα από τον εαυτό του και

τα ιδιαίτερα ταλέντα του και έτσι έχουμε εμμείνει στην ανάληψη των υποχρεώσεών μας ακόμα και όταν η πορεία ήταν σκληρή. Την ίδια

στιγμή έχουμε αντισταθεί στην ανάγκη να αποδείξουμε τους εαυτούς

μας μέσω της κοινωνικής θέσης και του καθωσπρεπισμού και έχουμε

συνεχίσει ήρεμα να παίζουμε το ρόλο μας ανεξάρτητα από την

κοινωνική επιδοκιμασία.

   Στην αρνητική πλευρά μπορεί να έχουμε παραμελήσει το καθήκον

μας να προσφέρουμε από τους εαυτούς μας. Εναλλακτικά, μπορεί να έχουμε προσδώσει υπερβολική σημασία στην κοινωνική αποδοχή των ικανοτήτων μας με το να πασχίζουμε σε υπερβολικό βαθμό για την απόκτηση υλικών συμβόλων επιτυχίας και καθωσπρεπισμού, συχνά ως το σημείο της υπερκόπωσης  αμελώντας έτσι τις υποχρεώσεις που έχουμε προς άλλες κατευθύνσεις. Επιπρόσθετα, μπορεί να έχουμε απαιτήσει από τις οικογένειές μας και τους συναδέλφους μας

να ακολουθήσουν και εκείνοι επίσης τους στόχους και τις

φιλοδοξίες μας, πειθαρχώντας τους και περιορίζοντάς τους για να

εξασφαλίσουμε την επιδοκιμασία τους για την "υπόληψή" μας.

   Ανάμεσα στις ζωές είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε πως να

αναπτύσουμε μια ισορροπημένη επίγνωση της ευθύνης για τις

εκδηλώσεις του εαυτού μας. Ετσι διδαχτήκαμε την ανάγκη του

καθενός από εμάς να προσφέρει ελεύθερα από τα μοναδικά του

ταλέντα στον κόσμο, αλλά με την ειλικρινή επιθυμία για προσωπική

συνεισφορά και όχι με την παρόρμηση για κοινωνική επευφημία και

κοινωνική θέση.

Το κάρμα για το 2019

1. Ως προς το βαθμό που στο παρελθόν υπήρξαμε πρόθυμοι να

επωμισθούμε τις ευθύνες μας, θα απολαμβάνουμε τώρα την δυνατότητα

να συνεχίσουμε ανενόχλητοι την ίδια τακτική αυτο-έκφρασης για μια διαρκή περίοδο, και έτσι να επιτυγχάνουμε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα ενώ απολαμβάνουμε τη ασφάλεια του τρόπου ζωής. Θα

έχουμε την ευκαιρία να ανυψωθούμε σε μια θέση ευθύνης στον τομέα

μας από όπου θα κερδίσουμε τον σεβασμό των συναδέλφων μας για την

αφοσίωσή μας και την σκληρή δουλειά.

-  Οπου στο παρελθόν είχαμε αποφύγει τις παγίδες της κοινωνικής

συμβατικότητας:

   - Θα βρούμε τώρα τη δουλειά μας να μας ικανοποιεί πλήρως από

     μόνη της, αδιαφορώντας από το αν θα αποκτήσουμε ή όχι

     κοινωνική και υλική επιτυχία - αν και η πιθανότητα είναι πως

     θα επιτύχουμε ούτως ή άλλως,

   - Θα έχουμε αφοσίωση σε ένα μοναδικό σκοπό, η οποία θα μας

     επιτρέπει να συγκεντρωνόμαστε με συνέπεια στον ξεχωριστό

     τομέα μας χωρίς να αποσπώμαστε σε μη παραγωγικές περιοχές:

     έτσι είμαστε ικανοί να επιτύχουμε μια σταθερή απόδοση και να

     εκπληρώσουμε πραγματικά τους σκοπούς μας.

-  Οι άνδρες στη ζωή μας - ιδιαίτερα ο πατέρας μας ή ο σύντροφός

μας - θα ασκούν μια υποστηρικτική, σταθεροποιητική επιρροή επάνω

μας, βοηθώντας μας να επιτύχουμε αυτοπειθαρχία και να δώσουμε

υπόσταση στις δυνατότητές μας οι οποίες μας εφοδιάζουν με

σιγουριά. Ο σύντροφός μας ή οι άρρενες φίλοι μας θα είναι συνήθως

μεγαλύτεροι σε ηλικία από εμάς, ή τουλάχιστον ώριμοι και σταθεροί

όσον αφορά τη νοοτροπία τους για τη ζωή.

2. Οπου στο παρελθόν είχαμε παραλείψει να χρησιμοποιήσουμε στο

έπακρο τα φυσικά μας ταλέντα μπορεί να βρεθούμε αντιμέτωποι με

κάποια έμφυτη αδυναμία η οποία μας δυσκολεύει να δώσουμε πλήρη

έκφραση στις δυνατότητές μας. Μια και η τεκνοποίηση είναι μια

σπουδαία μορφή της αυτο-έκφρασης, μπορεί να βρεθούμε άτεκνοι ή να

αντιμετωπίζουμε δυσκολίες στο να αποκτήσουμε παιδιά.  Είναι

περισσότερο πιθανό, ωστόσο, να δοκιμάσουμε απλώς πολλές αναποδιές

στις προσπάθειες μας να διακριθούμε στον κόσμο και έλλειψη

ευκαιριών ή βοήθειας. Μερικές φορές μπορεί να νιώθουμε πως πρέπει

να δουλέψουμε δύο φορές πιο επίπονα από ότι οι άλλοι για να

πραγματοποιήσουμε τα ίδια αποτελέσματα. Μια και ο πατέρας μας

αντιπροσωπεύει ένα σύμβολο της δική μας αυτό-έκφρασης, μπορεί να

δοκιμάζουμε την έλλειψη της πατρικής φιγούρας είτε με το ότι ποτέ

δεν γνωρίσαμε τον πατέρα μας, είτε με το ότι εκείνος είναι σχεδόν

πάντοτε απών από την οικογένεια.

- Οπου στο παρελθόν υπήρξαμε υπερβολικά ανήσυχοι σχετικά με την

κοινωνική αποδοχή και την επιτυχία μπορεί τώρα να είμαστε

επιρρεπείς:

  - σε δριμείς αναστολές σχετικά με το να "είμαστε οι εαυτοί μας"

    ή με το να εκφράζουμε τα ταλέντα μας, έτσι που η προσμονή της        αποτυχίας μας αποθαρρύνει και σαν αποτέλεσμα γινόμαστε σε αυξανόμενο βαθμό εσωστρεφείς και απογοητευόμαστε συνέχεια,

  - σε υπερβολική αμηχανία όποτε καλούμαστε να "λειτουργήσουμε"

    μπροστά σε άλλους ή να εκτελέσουμε κάθε δραστηριότητα που

    θα τραβούσε την προσοχή πάνω μας,

  - στην τάση να ανησυχούμε χωρίς λόγο σχετικά με την εντύπωση

    που έχουμε κάνει στους άλλους, να βασιζόμαστε υπερβολικά σε   διάφορες πληροφορίες και να αναπτύσουμε συμπτώματα ανησυχίας που

    εκφράζονται σαν χρόνιες σωματικές αδιαθεσίες,

  - στην πιθανότητα να αναλαμβάνουμε πάρα πολλές ευθύνες και να

    οδηγούμαστε στο υπερβολικό άγχος και κοντά στην κατάρρευση της

    υγείας μας, Στην πιθανότητα υπερβολικής ανησυχίας σχετική με

    τις ευθύνες μας για τα παιδιά μας,

  - στην πιθανότητα να συναντηθούμε με άνδρες, ιδιαίτερα τον

    πατέρα μας ή τον σύντροφό μας, οι οποίοι είναι οι ίδιοι

    πάρα πολύ ανήσυχοι σχετικά με το καθήκον και την περιουσία

    και συνεπώς είναι σε υπερβολικό βαθμό τηρητές της πειθαρχίας

    ή επιχειρούν να καταπνίξουν τον δημιουργικό μας δυναμισμό

    χάριν του καθωσπρεπισμού.

Η πρόκληση για το2019

1. Να μελετήσουμε το βαθμό στον οποίο επαναλαμβάνουμε τις

αρνητικές μορφές της προηγούμενης ζωής.

2. Να αναλάβουμε την προσωπική ευθύνη για τις δυσκολίες που

μπορεί να δοκιμάζουμε σαν αποτέλεσμα της έλλειψης ευκαιριών για

αυτο-έκφραση, των οπισθοχωρήσεών μας, των αναστολών, της δειλίας ή

της ατολμίας, της τάσης να ανησυχούμε και/ή να παρουσιάζουμε

σωματικά συμπτώματα άγχους, της τάσης να γινόμαστε "αλκοολικοί"

με τη δουλειά μας, της απουσίας της πατρικής φιγούρας ή ενός πολύ

αυστηρού και πολύ παραδοσιακού πατέρα.

3. Να αναρωτηθούμε αν εκπληρώνουμε ή όχι τις υποχρεώσεις μας με

το να χρησιμοποιούμε στο έπακρο τα μοναδικά μας ταλέντα, να

αναρωτηθούμε επιπλέον αν η συναίσθηση των υποχρεώσεών μας (εφόσον υπάρχει) απορρέει από αληθινή εσωτερική πίστη ή απλά κατευθύνεται από την ανάγκη για υλική και κοινωνική θέση.

   Θα βοηθηθούμε προς την κατεύθυνση των σκοπών μας από την

καλλιέργεια της υπομονής και της δομημένης αλλά μετρημένης

προσπάθειας προς την ανάπτυξη της δημιουργικότητάς μας και της

αυτο-έκφρασης