Κάποτε, στα πολύ παλιά χρόνια, τα 12 παιδιά του ουρανού
αποφάσισαν πως είχε έρθει επιτέλους η ώρα για τη μεγάλη συνάντηση μέσα
στον καθρέφτη του Ένα.
Μαζεύτηκαν λοιπόν όλα μαζί και κάθισαν σαν Ινδιάνοι σαμάνοι γύρω απ’ την
ολόφωτη στρογγυλή κορνίζα του. Κάπνισαν τη πίπα της ειρήνης και
αφέθηκαν στο διαλογισμό του σύμπαντος και των αστεριών. Αφού πέρασε κι ο
τελευταίος κόκκος άμμου μέσα απ’ τη κλεψύδρα του ονειροχρόνου, ένας-
ένας πήραν τη θέση τους μέσα στο κάτοπτρο του Ένα, και κοιτώντας τον
εαυτό τους να καθρεφτίζεται στο ποτάμι της ζωής, παρέδωσαν τα είδωλά
τους στη νέα εποχή.
Πρώτος σηκώθηκε ο Κριός και είπε:
Δίνω στο είδωλο την ορμή και το ένστικτο της επιβίωσης. Τον αρχηγό των Κριαριών αλλά και το «πρόβατο επί σφαγή». Τη δράση στο παρόν αλλά και τη θυσία για τον νέο σπόρο της σωτηρίας του κόσμου. Δίνω στο είδωλο του αλόγιστου μαχητή την ενθουσιώδη πρωτοπορία. Στο θρασύ είδωλο δίνω την ηρωική πράξη, στο άγριο την ευγενή άμιλλα, στο ανυπόμονο την ετοιμότητα, στο σκληρό την ειλικρίνεια και στο ριψοκίνδυνο τη παρρησία.
Δίνω την ανδρεία μου για αρέτη του.
Αυτά είπε ο Κριός, και με το είδωλό του έπεσε πρώτος μέσα στο ποτάμι.
Μετά σηκώθηκε ο Ταύρος και είπε:
Δίνω στο είδωλο την παραγωγή και τη συντήρηση του σπόρου. Την αγάπη για τη γη. Την καλλιέργεια και την ευμάρεια. Τη φυσική εναρμόνηση του σώματος με την ψυχή. Δίνω στο είδωλο της ύλης την πράξη. Στο αδρανή είδωλο δίνω τη συντήρηση, στο απαθή την πραότητα, στο προσκολλημένο την αφοσίωση, στο στενοκέφαλο τη βεβαιότητα και στο δύσκαμπτο τη στωικότητα.
Δίνω την αγαθότητά μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Ταύρος, και κολύμπησε ήρεμα μέσα στο νερό μαζί με το είδωλό του.
Ύστερα ήρθε η σειρά των Διδύμων και είπαν:
Δίνω στο είδωλο το εργαλείο της σκέψης. Την δυαδικότητα και την επικοινωνία.. Την αναγνώριση της ενότητας των αντίθετων πόλων και το κλειδί για το συντονισμό τους. Δίνω στο είδωλο του εφήβου τη πληροφορία, στο ανήσυχο την ευκινησία, στο φλύαρο τη ρητορία. Στο παραποιημένο είδωλο δίνω τη ποίηση, στο ημιμαθή τη φιλομάθεια και στο αλλοπρόσαλλο την επινοητικότητα.
Δίνω την ευφυία μου για αρετή του.
Αυτά είπαν οι Δίδυμοι και με τα είδωλά τους παρασύρθηκαν απ’το ρεύμα του ποταμού.
Έφτασε η ώρα του Καρκίνου και είπε:
Δίνω στο είδωλο τη μήτρα για τη κυοφορία του σπόρου. Την εστία, τη στοργή και την ασφάλεια. Δίνω τη μνήμη για την προστασία της ολότητας. Στον φοβισμένο είδωλο δίνω τη προστασία, στο αμυντικό τη στοργή, στο συντηρητικό τη προνοητικότητα. Στο δύστροπο είδωλο δίνω την ανταπόκριση, στο εύθικτο την παραφύλαξη και στο ονειροπόλο την ενόραση.
Δίνω την εστίασή μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Καρκίνος και αγκαλιάζοντας το είδωλό του μπήκε μέσα στο αγαπημένο του ποτάμι.
Μετά σηκώθηκε ο Λέων και είπε:
Δίνω στο είδωλο τη χαρά της δημιουργίας και την επίτευξη του μεγάλου έργου. Δίνω την αυτοπεποίθηση και τον θαυμασμό. Δίνω το γνήσιο εαυτό που γεννά τον φωτεινό Λόγο.
Στον μεγαλόστομο είδωλο δίνω τη δημιουργία, στο ματαιόδοξο την έκφραση, στο υπεροπτικό τη καλλιτεχνία. Στο είδωλο- δυνάστη δίνω την προάσπιση των αδυνάτων, στο μεγαλομανή τη γενναιοδωρία και στο ζηλότυπο τη πίστη.
Δίνω τη μεγαλοψυχία μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Λέων και φωτίζοντας το είδωλό του βούτηξε μέσα στα κυμματιστά νερά.
Έπειτα σηκώθηκε η Παρθένος και είπε:
Δίνω στο είδωλο την υπηρεσία και τη διάκριση. Την αυτοβελτίωση και τη θεραπεία. Δίνω τη καθαρότητα της σκέψης και την ανεκτικότητα για την επίτευξη της εξυγίανσης του εαυτού.
Στον επικριτικό είδωλο δίνω την επιτήδευση, στο μίζερο την ακρίβεια, στο δουλοπρεπή μια χρησιμότητα . Στο μεμψίμοιρο είδωλο δίνω τη μέθοδο, στο μηχανιστικό την ανάλυση και στο καθαρό την εξάγνιση.
Δίνω τη ταπεινοφροσύνη μου για αρετή του.
Αυτά είπε η Παρθένος κι αγγίζοντας το είδωλό της διέσχισε τα νερά.
Μετά σηκώθηκε ο Ζυγός και είπε:
Δίνω την απελευθέρωση των σπόρων από τα φυτά. Την συνεργασία και την αρμονία. Δίνω τη δικαιοσύνη για την υπέρβαση των αντιθέτων. Δίνω στο μοναχικό είδωλο έναν σύντροφο, στο αναποφάσιστο ένα δίκαιο, στο ουτοπιστικό μια ιδέα. Δίνω στο είδωλο του κόλακα την εναρμόνιση, στο φιλάρεσκο τη καλαισθησία και στο συμβιβασμένο την αμοιβαιότητα.
Δίνω την ομόνοιά μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Ζυγός και παίρνοντας αγκαζέ το είδωλό του μπήκε μέσα στο δροσερό ποτάμι.
Ύστερα σηκώθηκε ο Σκορπιός και είπε:
Δίνω τη ψυχική δύναμη για τη μεγάλη συνάντηση με το εγώ. Τον θάνατο και την αναγέννηση. Δίνω την παραγωγή ενέργειας και τη πλήρη αυτοκυριαρχία για τη πνευματική ταύτιση με το Όλον. Δίνω στο δόλιο είδωλο τη χαμένη ουσία, στο συνωμοτικό την απελευθέρωση, στο αυτοκαταστροφικό μια υπέρβαση. Δίνω στο εμπαθή είδωλο την προσήλωση, στο εσωστρεφή την εχεμύθεια και στο κυνικό την αλήθεια.
Δίνω την αυτοκυριαρχία μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Σκορπιός και με το είδωλό του βυθίστηκε στα κοχλάζοντα νερά.
Όταν ήρθε η σειρά του Τοξότη σηκώθηκε και είπε:
Δίνω την ιδέα και την ερμηνεία της. Το στόχο και το βέλος. Δίνω την αισιοδοξία και τα ιδανικά για τη κατανόηση των δυνάμεων της ζωής. Δίνω στο είδωλο της γενίκευσης την ερμηνευτική ικανότητα, στο επεκτατικό μια οικουμενικότητα, στο αόριστο μια φιλοσοφία. Δίνω στο είδωλο του προσηλυτιστή τη διαφώτιση, στο αναιδή την ειλικρίνεια και στο περιπλανώμενο το ταξίδι.
Δίνω τη πίστη μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Τοξότης και σχεδόν κάλπασε με το είδωλό του μέσα στο ποτάμι.
Έφτασε κι η στιγμή που ο Αιγόκερως σηκώθηκε και είπε:
Δίνω τους νόμους και τη σταθερότητα. Τους θεσμούς και τις λειτουργίες. Δίνω τη φωνή της συνείδησης για την ένωση με το πνευματικό μεγαλείο. Δίνω στον σεμνότυφο είδωλο τη σεμνότητα, στο κοινότυπο τη σαφήνεια, στο ψυχρό τη συγκέντρωση. Δίνω στο στενόμυαλο είδωλο την ευσυνειδησία, στο απαισιόδοξο τη σωφροσύνη και στο κατεστημένο την ιδεώδη δράση.
Δίνω τη σοφία μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Αιγόκερως και τινάχτηκε με το είδωλό του μέσα στα παγωμένα νερά.
Έπειτα σηκώθηκε ο Υδροχόος και είπε:
Δίνω την αναμόρφωση και την εξέλιξη. Την απελευθέρωση και τη πρόοδο. Δίνω την αλήθεια της νέας δυνατότητας και τον αγωγό της γνώσης για την ολότητα των ατόμων. Δίνω στο απρόσωπο είδωλο την ευθυκρισία, στο αποστασιοποιημένο τη διαλεκτική, στο προληπτικό τη διόραση. Δίνω στο ανατρεπτικό είδωλο την πρόοδο, στο απόμακρο την εφευρετικότητα και στο αναρχικό την ελευθεροφροσύνη.
Δίνω τον αλτρουισμό μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Υδροχόος και με το είδωλό του έσκισε τα νερά.
Τελευταίοι σηκώθηκαν οι Ιχθύς και είπαν:
Δίνω το νέο κύκλο της ζωής. Τη συνειδητή προετοιμασία για την υπέρβαση του θανάτου. Δίνω τη λύτρωση από το παρελθόν και την ενότητα των πάντων. Δίνω στο είδωλο- θύμα την ελεημοσύνη, στο υποταγμένο τη στωικότητα, στο αδύναμο την υπέρβαση. Δίνω στο ψευδές είδωλο τη διαμεσότητα, στο φαντασιόπληκτο την ενόραση και στο χαμένο την αγάπη.
Δίνω την ευσπλαχνία μου για αρετή του.
Αυτά είπαν οι Ιχθύς και με ένα μακροβούτι χάθηκαν στο ποτάμι μαζί με το είδωλό τους.
Έτσι, τα 12 παιδιά του ουρανού εισήλθαν στο κόσμο μέσα από το ποτάμι της ζωής κι έστησαν τα είδωλά τους στη νέα γη.
Δίνω στο είδωλο την ορμή και το ένστικτο της επιβίωσης. Τον αρχηγό των Κριαριών αλλά και το «πρόβατο επί σφαγή». Τη δράση στο παρόν αλλά και τη θυσία για τον νέο σπόρο της σωτηρίας του κόσμου. Δίνω στο είδωλο του αλόγιστου μαχητή την ενθουσιώδη πρωτοπορία. Στο θρασύ είδωλο δίνω την ηρωική πράξη, στο άγριο την ευγενή άμιλλα, στο ανυπόμονο την ετοιμότητα, στο σκληρό την ειλικρίνεια και στο ριψοκίνδυνο τη παρρησία.
Δίνω την ανδρεία μου για αρέτη του.
Αυτά είπε ο Κριός, και με το είδωλό του έπεσε πρώτος μέσα στο ποτάμι.
Μετά σηκώθηκε ο Ταύρος και είπε:
Δίνω στο είδωλο την παραγωγή και τη συντήρηση του σπόρου. Την αγάπη για τη γη. Την καλλιέργεια και την ευμάρεια. Τη φυσική εναρμόνηση του σώματος με την ψυχή. Δίνω στο είδωλο της ύλης την πράξη. Στο αδρανή είδωλο δίνω τη συντήρηση, στο απαθή την πραότητα, στο προσκολλημένο την αφοσίωση, στο στενοκέφαλο τη βεβαιότητα και στο δύσκαμπτο τη στωικότητα.
Δίνω την αγαθότητά μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Ταύρος, και κολύμπησε ήρεμα μέσα στο νερό μαζί με το είδωλό του.
Ύστερα ήρθε η σειρά των Διδύμων και είπαν:
Δίνω στο είδωλο το εργαλείο της σκέψης. Την δυαδικότητα και την επικοινωνία.. Την αναγνώριση της ενότητας των αντίθετων πόλων και το κλειδί για το συντονισμό τους. Δίνω στο είδωλο του εφήβου τη πληροφορία, στο ανήσυχο την ευκινησία, στο φλύαρο τη ρητορία. Στο παραποιημένο είδωλο δίνω τη ποίηση, στο ημιμαθή τη φιλομάθεια και στο αλλοπρόσαλλο την επινοητικότητα.
Δίνω την ευφυία μου για αρετή του.
Αυτά είπαν οι Δίδυμοι και με τα είδωλά τους παρασύρθηκαν απ’το ρεύμα του ποταμού.
Έφτασε η ώρα του Καρκίνου και είπε:
Δίνω στο είδωλο τη μήτρα για τη κυοφορία του σπόρου. Την εστία, τη στοργή και την ασφάλεια. Δίνω τη μνήμη για την προστασία της ολότητας. Στον φοβισμένο είδωλο δίνω τη προστασία, στο αμυντικό τη στοργή, στο συντηρητικό τη προνοητικότητα. Στο δύστροπο είδωλο δίνω την ανταπόκριση, στο εύθικτο την παραφύλαξη και στο ονειροπόλο την ενόραση.
Δίνω την εστίασή μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Καρκίνος και αγκαλιάζοντας το είδωλό του μπήκε μέσα στο αγαπημένο του ποτάμι.
Μετά σηκώθηκε ο Λέων και είπε:
Δίνω στο είδωλο τη χαρά της δημιουργίας και την επίτευξη του μεγάλου έργου. Δίνω την αυτοπεποίθηση και τον θαυμασμό. Δίνω το γνήσιο εαυτό που γεννά τον φωτεινό Λόγο.
Στον μεγαλόστομο είδωλο δίνω τη δημιουργία, στο ματαιόδοξο την έκφραση, στο υπεροπτικό τη καλλιτεχνία. Στο είδωλο- δυνάστη δίνω την προάσπιση των αδυνάτων, στο μεγαλομανή τη γενναιοδωρία και στο ζηλότυπο τη πίστη.
Δίνω τη μεγαλοψυχία μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Λέων και φωτίζοντας το είδωλό του βούτηξε μέσα στα κυμματιστά νερά.
Έπειτα σηκώθηκε η Παρθένος και είπε:
Δίνω στο είδωλο την υπηρεσία και τη διάκριση. Την αυτοβελτίωση και τη θεραπεία. Δίνω τη καθαρότητα της σκέψης και την ανεκτικότητα για την επίτευξη της εξυγίανσης του εαυτού.
Στον επικριτικό είδωλο δίνω την επιτήδευση, στο μίζερο την ακρίβεια, στο δουλοπρεπή μια χρησιμότητα . Στο μεμψίμοιρο είδωλο δίνω τη μέθοδο, στο μηχανιστικό την ανάλυση και στο καθαρό την εξάγνιση.
Δίνω τη ταπεινοφροσύνη μου για αρετή του.
Αυτά είπε η Παρθένος κι αγγίζοντας το είδωλό της διέσχισε τα νερά.
Μετά σηκώθηκε ο Ζυγός και είπε:
Δίνω την απελευθέρωση των σπόρων από τα φυτά. Την συνεργασία και την αρμονία. Δίνω τη δικαιοσύνη για την υπέρβαση των αντιθέτων. Δίνω στο μοναχικό είδωλο έναν σύντροφο, στο αναποφάσιστο ένα δίκαιο, στο ουτοπιστικό μια ιδέα. Δίνω στο είδωλο του κόλακα την εναρμόνιση, στο φιλάρεσκο τη καλαισθησία και στο συμβιβασμένο την αμοιβαιότητα.
Δίνω την ομόνοιά μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Ζυγός και παίρνοντας αγκαζέ το είδωλό του μπήκε μέσα στο δροσερό ποτάμι.
Ύστερα σηκώθηκε ο Σκορπιός και είπε:
Δίνω τη ψυχική δύναμη για τη μεγάλη συνάντηση με το εγώ. Τον θάνατο και την αναγέννηση. Δίνω την παραγωγή ενέργειας και τη πλήρη αυτοκυριαρχία για τη πνευματική ταύτιση με το Όλον. Δίνω στο δόλιο είδωλο τη χαμένη ουσία, στο συνωμοτικό την απελευθέρωση, στο αυτοκαταστροφικό μια υπέρβαση. Δίνω στο εμπαθή είδωλο την προσήλωση, στο εσωστρεφή την εχεμύθεια και στο κυνικό την αλήθεια.
Δίνω την αυτοκυριαρχία μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Σκορπιός και με το είδωλό του βυθίστηκε στα κοχλάζοντα νερά.
Όταν ήρθε η σειρά του Τοξότη σηκώθηκε και είπε:
Δίνω την ιδέα και την ερμηνεία της. Το στόχο και το βέλος. Δίνω την αισιοδοξία και τα ιδανικά για τη κατανόηση των δυνάμεων της ζωής. Δίνω στο είδωλο της γενίκευσης την ερμηνευτική ικανότητα, στο επεκτατικό μια οικουμενικότητα, στο αόριστο μια φιλοσοφία. Δίνω στο είδωλο του προσηλυτιστή τη διαφώτιση, στο αναιδή την ειλικρίνεια και στο περιπλανώμενο το ταξίδι.
Δίνω τη πίστη μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Τοξότης και σχεδόν κάλπασε με το είδωλό του μέσα στο ποτάμι.
Έφτασε κι η στιγμή που ο Αιγόκερως σηκώθηκε και είπε:
Δίνω τους νόμους και τη σταθερότητα. Τους θεσμούς και τις λειτουργίες. Δίνω τη φωνή της συνείδησης για την ένωση με το πνευματικό μεγαλείο. Δίνω στον σεμνότυφο είδωλο τη σεμνότητα, στο κοινότυπο τη σαφήνεια, στο ψυχρό τη συγκέντρωση. Δίνω στο στενόμυαλο είδωλο την ευσυνειδησία, στο απαισιόδοξο τη σωφροσύνη και στο κατεστημένο την ιδεώδη δράση.
Δίνω τη σοφία μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Αιγόκερως και τινάχτηκε με το είδωλό του μέσα στα παγωμένα νερά.
Έπειτα σηκώθηκε ο Υδροχόος και είπε:
Δίνω την αναμόρφωση και την εξέλιξη. Την απελευθέρωση και τη πρόοδο. Δίνω την αλήθεια της νέας δυνατότητας και τον αγωγό της γνώσης για την ολότητα των ατόμων. Δίνω στο απρόσωπο είδωλο την ευθυκρισία, στο αποστασιοποιημένο τη διαλεκτική, στο προληπτικό τη διόραση. Δίνω στο ανατρεπτικό είδωλο την πρόοδο, στο απόμακρο την εφευρετικότητα και στο αναρχικό την ελευθεροφροσύνη.
Δίνω τον αλτρουισμό μου για αρετή του.
Αυτά είπε ο Υδροχόος και με το είδωλό του έσκισε τα νερά.
Τελευταίοι σηκώθηκαν οι Ιχθύς και είπαν:
Δίνω το νέο κύκλο της ζωής. Τη συνειδητή προετοιμασία για την υπέρβαση του θανάτου. Δίνω τη λύτρωση από το παρελθόν και την ενότητα των πάντων. Δίνω στο είδωλο- θύμα την ελεημοσύνη, στο υποταγμένο τη στωικότητα, στο αδύναμο την υπέρβαση. Δίνω στο ψευδές είδωλο τη διαμεσότητα, στο φαντασιόπληκτο την ενόραση και στο χαμένο την αγάπη.
Δίνω την ευσπλαχνία μου για αρετή του.
Αυτά είπαν οι Ιχθύς και με ένα μακροβούτι χάθηκαν στο ποτάμι μαζί με το είδωλό τους.
Έτσι, τα 12 παιδιά του ουρανού εισήλθαν στο κόσμο μέσα από το ποτάμι της ζωής κι έστησαν τα είδωλά τους στη νέα γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου