
Οι
νανοπροεξοχές είχαν σχεδιαστεί προσεκτικά ώστε να είναι εξαιρετικά
υδρόφοβες ώστε να προκαλέσουν την ταχεία εξάτμιση του νερού, αφήνοντας
πίσω τεντωμένες ίνες DNA.
Στη συνέχεια,
το δείγμα τοποθετήθηκε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο έτσι ώστε η δέσμη
ηλεκτρονίων να φτάνει μέχρι τις ίνες DNA αφού πρώτα περάσει μέσα από τις
τρύπες της επιφάνειας.

Δεν
πρόκειται για ένα μεμονωμένο μόριο DNA, αλλά για έξι διαφορετικά μόρια
DNA τυλιγμένα γύρω από ένα έβδομο μόριο που βρίσκεται στο κέντρο.
Στην πραγματικότητα, όμως, η ίνα που διακρίνεται στις εικόνες δεν είναι ένα μεμονωμένο μόριο, αλλά έξι διαφορετικά μόρια DNA τυλιγμένα γύρω από ένα έβδομο μόριο που βρίσκεται στο κέντρο. Όπως εξηγούν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Nano Letters, η διάταξη αυτή εμποδίζει τα ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας να σπάσουν τη διπλή έλικα του DNA.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η μέθοδος μπορεί να βελτιωθεί ώστε να απαθανατίζει το DNA με ηλεκτρόνια μικρότερης ενέργειας. Αυτό θα άνοιγε το δρόμο για την απεικόνιση μεμονωμένων μορίων, ή ακόμα και μεμονωμένων βάσεων στο μόριο του DNA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου