Η απαντηση μου σε αξεστους Αστρολογισκους

Όμως στη μόρφωση και την πνευματική δύναμη, οι δυο αντίπαλοι πρέπει να είναι σε κάποιο βαθμό ισοδύναμοι. Αν ένας εκ των δύο στερείται παιδείας, δε θα μπορέσει να καταλάβει τον άλλον, καθώς δε βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον ανταγωνιστή του. Εάν στερείται πνευματικής δύναμης, θα πικραθεί , θα οδηγηθεί, σε ανέντιμα τεχνάσματα και θα καταλήξει να γίνει αγενής.

Άρα, λοιπόν, ο μόνος ασφαλής κανόνας είναι να μην ξεκινήσετε μία αντιπαράθεση με τον πρώτο τυχόντα, παρά με όσους γνωστούς σας ξέρετε πως κατέχουν αρκετή ευφυΐα και αυτοσεβασμό ώστε να μην προβούν σε παραλογισμούς. Με εκείνους που επικαλούνται τη λογική κι όχι την εξουσία, που ακολουθούν τη λογική και ακολουθούν τις επιταγές της, και , τέλος, εκείνους που αγαπούν την αλήθεια, που είναι πρόθυμοι να δεχτούν τη λογική ακόμη και από το στόμα του αντιπάλου του, ενώ είναι αρκετά δίκαιοι ώστε να αντέξουν την ήττα σε περίπτωση που η αλήθεια είναι με το μέρος του άλλου.
Ως εκ τούτου, μετά βίας ένας στους εκατό είναι άξιος αντίπαλός σας για μιαν αντιπαράθεση. Αφήστε τους υπόλοιπους να λένε ό,τι θέλουν, καθώς όλοι έχουν δικαίωμα στη βλακεία. Θυμηθείτε τα λόγια του Βολταίρου: La paix vaut encore mieux que la verite (Η ειρήνη αξίζει περισσότερο από την αλήθεια.) Θυμηθείτε επίσης μία αραβική επιθυμία που μας λέει πως από το δέντρο της ζωής κρέμεται και ο καρπός του, η ειρήνη.

Α. Σοπενχάουερ, Η Τέχνη του να Έχεις Πάντα Δίκιο, εκδ. Πατάκη, σ.138-139