ΑΚΟΥΩ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΙΩΠΩ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.ΜΟΥΓΚΑ ΣΤΗΝ ΣΤΡΟΥΓΚΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΗΝ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΟΛΟΓΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΑΡΩΛΟΓΟΣ.ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑΣ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΜΕΛΕΤΗΤΗΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΥ ΠΕΡΝΩ ΟΜΟΡΦΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΕΙΤΕ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΕΙΤΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΥΤΑ ΕΚΕΙ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΑΚΟΥΩ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΜΟΥ.ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ URANIALAB ΠΑΠΑΚΙ GMAIL.COM .
6.8.12
Τα βασανα ενος βιβλιου, εικονογραφηση Μιχαλη Νικολινακου
Ο Μιχάλης Νικολινάκος ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε το 1923 στα Άλυκα Λακωνίας και πέθανε στην Αθήνα στις 13 Δεκεμβρίου του 1994. Από μικρός εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Μετά το 1946 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και φοίτησε παράλληλα στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, ενώ υπήρξε και μαθητής του μεγάλου Δημήτρη Ροντήρη. Ήταν ψηλός (1,90 μ.), φωτογενής, κομψός, αρρενωπός, έκανε αμέσως όνομα, καθώς και στρατιές από θαυμάστριες. Αυτό τον έκανε ζεν πρεμιέ εκείνη την εποχή.
Ασχολήθηκε επίσης με την ζωγραφική (κυρίως μελάνια) το έργο του οποίου κρίθηκε "εξπρεσιονιστικό". με καθαρό όμως προσωπικό τόνο. Υπήρξε επίσης πολύ γνωστός και ως σκιτσογράφος με συνεργασίες σε περιοδικά και άλλα έντυπα. Η επίδοσή του όμως στον κινηματογράφο υπήρξε επιτυχής.
Πέθανε το 1994 και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Αναστάσεως του Πειραιά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου