ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

       

«Διδάσκειν ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, καὶ τοῦτο πάνυ ἁπλοῦν εἶναι, ὃς ἂν τὰ ὀνόματα ἐπίστηται, ἐπίστασθαι καὶ τὰ πράγματα».[1]

«Γνώμη μου εμένα Σωκράτη είναι ότι μας διδάσκουν κάτι που είναι εξαιρετικά απλό να το καταλάβουμε: ο γνωρίζων τα ονόματα γνωρίζει και τα πράγματα».

Γραμμική Α - Δίσκος Φαιστού

Γραμμική Β

 

Αρχαϊκή πινακίδα

Τα λόγια του Σωκράτη οδηγούν σε σκέψεις ότι το Ελληνικό Αλφάβητο είναι Ιδεογραμματικό στα κεφαλαία του γράμματα κι έτσι ας εξετάσουμε την πιθανότητα. Έναυσμα μού έδωσαν οι πολλές πινακίδες που έχουν σωθεί στους ιστορικούς μας τόπους και στα διάφορα μουσεία, οι οποίες είναι χαραγμένες μόνο με κεφαλαία γράμματα.

Υπάρχουν αρκετές έρευνες στο Ελληνικό Αλφάβητο και δεν θα προβούμε σε αυτό  το άρθρο σε μακροσκελείς αναφορές.[2] Επίσης υπάρχουν αρκετές πραγματείες που έχουν αφετηρία τη λεξαριθμική προσέγγιση του Eλληνικού Aλφαβήτου.

Πέραν αυτών όμως, η «ονομάτων επίσκεψίς»  μου –ή καλύτερα η «των γραμμάτων επίσκεψις»- ανοίγει τη γεωμετρική τους διάσταση, προσέγγιση που, αν μπορώ να την εκφράσω έτσι, είναι…«γεωμετρικά μεταφυσική».

Ο Κύκλος, δηλαδή το Ο (Όμικρον), αντιπροσωπεύει το Πνεύμα, όπως μας παραδίδει και ο Δυτικός Εσωτερισμός:

«Από πού προέρχεται αυτό το παγκόσμιο σύμβολο; Το αυγό περιλαμβανόταν σαν ένα ιερό σύμβολο στην κοσμογονία όλων των λαών της Γης και ήταν σεβαστό τόσο εξαιτίας της μορφής του όσο και του εσωτερικού του μυστηρίου. Από την εποχή των πρώτων διανοητικών συλλήψεων του ανθρώπου ήταν γνωστό σαν  κάτι που αντιπροσώπευε πολύ πετυχημένα την καταγωγή και το μυστικό του όντος. Η βαθμιαία ανάπτυξη του ασύλληπτου σπέρματος μέσα στο κλειστό κέλυφος, η εσωτερική διεργασία –χωρίς την παρέμβαση καμίας φανερής εξωτερικής δύναμης- η οποία χωρίς να χρειάζεται τίποτα άλλο εκτός από θερμότητα, δημιουργούσε από ένα λανθάνον «τίποτα», ένα ενεργό «κάτι»...

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο διαλέχτηκε σαν μία συμβολική αναπαράσταση του Σύμπαντος και της γης μας ήταν το σχήμα του. Ήταν ένας κύκλος και μία σφαίρα».[3]

Εάν αυτός ο Κύκλος (Ο) γειωθεί ιδεογραμματικά, τότε σχηματίζεται το Ω (Ωμέγα) και οι πνευματικές ενέργειες περιορίζονται γήινα κάτω, χωρίς όμως με τη γείωση να χαθεί η επαφή μαζί τους γιατί η πνευματικότητα έχει τη δυνατότητα να τις αποδέχεται, συνεχώς, στους κόλπους της.

Αν διαχωρίσουμε τον Κύκλο με μία διάμετρο έχουμε το Θ (Θήτα). Δημιουργούμε, δηλαδή, αυτόματα το «κατ’εικόναν και ομοίωσιν» αν διπλώσουμε το ένα κομμάτι του μισού κύκλου επάνω στο άλλο. Καταβιβάζουμε με αυτόν τον τρόπον το Πνεύμα στην υλική Δημιουργία.

Το Α (Άλφα) είναι μία ανάπτυξη του Λ (Λάμδα), το οποίο Λ (Λάμδα), ιδεογραμματικά είναι η από ένα ανώτερο σημείο διαχεόμενη ενέργεια στη Γη, χωρίς να χαθεί το ελάχιστό της. Το ίδιο μας λέει και ο Σωκράτης στον Κρατύλο:

«Τὸ δὲ λάβδα τῷ λείῳ καὶ μαλακῷ καὶ οἷς νυνδὴ ἐλέγομεν;»[4]

Δηλαδή:«Το δε λάβδα μοιάζει με το λείο και το μαλακό και μ’όλα τ’άλλα που λέγαμε πριν λίγο;»

Η γραμμή τώρα που περιλαμβάνει εντός του το Λ (Λάμδα) μάς δημιουργεί το Α (Άλφα) και μας οριοθετεί το σημείο που έχουμε τη δυνατότητα να περιορίσουμε την άνωθεν διαχεόμενη ενέργεια, σύμφωνα με τις δικές μας ανθρώπινες δυνατότητες των άνωθεν και κάτωθεν ενεργειών μας. Αυτό εννοείται με την έκφραση « είμαι το Α (Άλφα) και το Ω (Ωμέγα)», δηλαδή είμαι η διαχεόμενη ενέργεια στη Γη η οποία, βάσει των δυνατοτήτων κι επιλογών, περιορίζεται πνευματικά στο αισθητό επίπεδο (Α), μεταβιβάζοντας όμως ταυτόχρονα και τις  εμπειρίες επάνω, επειδή τις συλλαμβάνει εντός της (Ω).

Όταν πλέον η γείωση είναι τελειοποιημένη τότε γίνεται Δ (Δέλτα) και φανερώνει τη Δύναμη που καλούμεθα να προβάλλουμε. Στον Κρατύλο το γράμμα Δ (Δέλτα) αναφέρεται ως ΔΕΣΜΟΣ.[5] Είναι ο Δεσμός που μας βοηθά να βρεθούμε μέσα στη διαχεόμενη ενέργεια (Λ), η οποία καλύπτει τη Γη, χωρίς να λαμβάνονται υπ’όψιν οι δικές μας δυνατότητες και επιλογές. Συνάδει με αυτόν τον τρόπο το Δ (Δέλτα) με την Ανάγκη στην οποία «και θεοί πείθονται». Η συνεχεια εδω