Δημητριος Κορωνακης-Εφημερειο-Στοχασμοι-1( προλογος)

Κατι σαν προλογος

1974,Μεταπολιτευση.Ολη η κοινωνια,οργασμος σκεψεων,πραξεων,καταπιεσμενων απο τα ορνια του εξω κοσμου.Το Πανεπιστημιο,εξαγγελος του Μαη ’68,χωρος ανεκαθεν ανατασης ψυχης και πνευματος ,απομειναρια της Πλατωνικης Ακαδημιας,γινεται το εφαλτηριο σε μια ομαδα φοιτητων,εκφραστες αλλων Λογων,για την συντηξη με τις μεθυστικες ορμες του Οντος.

Η φοιτητικη εστια των Ιλισιων,Κουπονια για τους γνωριζοντες,η πρωτη μητρα γεννησης της Αληθειας,εκπορευση διακονοιας Σοφιας,στην χωρο-χρονικη εναρξη της Αλλαγης.Παραλληλοι βιοι,το ζαχαροπλαστειο Select,της Φωκιονος Νεγρη,νυκτες και ημερες της πρωτης επαφης με  τους Αιωνιους Νομους της Φυσης.Η διακονοια της Αληθειας,σπερματα του Αιωνιου Λογου,σαρκα και αιμα της καθημερινης ενασχολησης με τους κοσμους της Επιστημης,λεοφoροι πανλευκοι,οδηγουσα Παναγια των Αιωνιων ποθων του Ειναι

1977,καλοκαιρι.Στο νησι του Αρχιπελαγους,την Αναφη,οι Κυριοι των Ανωτερων Κοσμων,ενσαρκωνουν τον Δασκαλο Ιλαριωνα,μιξη Ελληνικης και Γαλλικης Μυησης.

Δυο εβδομαδες δημιουργιας στο δονητικο πεδιο της Αναφης ,δινει την ευκαιρια σε μαθητες της Ατραπου,να διατυπωσουν τις σκεψεις τους ,σε μαυροπινακες με σχηματα και αναδελτα,την μικρη,γιαυτο και μαρτυρικη,εμπειρια του Κοσμου.Καθε μαθητης,υποχρεος της Δονητικης της υπαρξης του,γραφει τις σκεψεις του σε ατομικα τετραδια ,την Κολαση και τον Παραδεισο των ανω ακρων,καθοδηγητες στο βελος του Χρονου,αεναου εκφραστη τηε ατομικης τραγωδιας της Ψυχης του,φαρετρα αναμνησεων απο την πρωτη κοσμικη ακτινα  της Δημιουργιας.

Οι μαθητες χαθηκαν στην δινη του Κοσμου.Αλλοι απεκτησαν τον σταυρο του μαρτυριου τους,αλλοι αρνητες του Κοσμου,σκορπισαν σε Δυση και Ανατολη,την σταχτη των ακρων τους,και φωλιασαν σε οικους που η Ειμαρμενη προσταζει γιαυτους.

Καλοκαιρι 2000,Παρισι.Σε μια συμπτωση των χωρο-χρονικων συντεταγμαενων Παρελθοντος και Μελλοντος,στο Quatre Latin,συναντω την κορη του κοιμισμενου Δασκαλου,την Περσεφονη.Σε ενα μικρο διαμερισμα,πισω απο την Παναγια των Παρισιων,μου εδωθει η χαρις της επιστροφης των χαμενων σκεψεων της Αναφης.Τετραδιο,μικρο,μπλε,γραμμοσυρτο,με τις ζωγραφιες της συντηξης περασμενων αναμνησεων,στα χερια μου.

Μικρη προσφορα,σε ολους τους μαθητες της Ατραπου,δινω την μικρη συλλογη σε ολους οσους μπορουν ακομη και σημερα, δονουνται με την Ψυχη του Οντος,καθοδηγητρια δομη του Μελλοντος της Γαιας,εξελιξη σε μονοπατια που ο Δαρβινισμος ακομη και σημερα αγνοει.