Η Αστρολογία απέναντι στις σύγχρονες προκλήσεις

Γράφει ο Γιάννης Ριζόπουλος
Ο αστρολόγος-ερμηνευτής δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργεί με βάση προσχηματισμένες πεποιθήσεις. Το πρώτο και κύριο που μαθαίνει κανείς ύστερα από την εντρύφηση του στο αντικείμενο είναι πως κάθε άτομο είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και κατ' επέκταση οι αφοριστικοί κανόνες και τα σφικτά δόγματα είναι μάλλον για το ..θεαθήναι!
Η πρόοδος των Επιστημών βοήθησε και την αστρολογική σκέψη να εξελιχθεί, πολύ φοβάμαι όμως ότι τα πολυτιμότερα συμπεράσματα τους δεν έχουν ενσωματωθεί ακόμη στον αστρολογικό κορμό.

Η αρχή έγινε με την Ψυχολογία, η οποία πρόσφερε μια νέα γλώσσα στην αστρολογική ερμηνεία. Ο Φρόιντ και στην συνέχεια ο Γιουγκ περιέγραψαν τους ψυχικούς μηχανισμούς και τα μεγέθη που τελικά μπορεί να κρύβονται πίσω από κάθε πλανητική διάταξη. Και μπήκαν στην ζωή μας τα Αρχέτυπα. Ο Ήλιος και ο Άρης εκσυγχρονίστηκαν κι έγιναν μορφές του animus, η Σελήνη και η Αφροδίτη anima, ενώ τα τέσσερα στοιχεία -Φωτιά, Γη Αέρας και Νερό- ορίστηκαν ως βασικές ψυχικές λειτουργίες που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο: Διαίσθηση, Αίσθηση, Σκέψη και Συναίσθημα.
Πανηγύρισαν οι αστρολόγοι, γιατί επιτέλους η επιστήμη -ή τέλος πάντων κάποιος εκτός των τειχών- έδειχνε να επιβεβαιώνει αυτά που για την αστρολογία ήταν κοινός τόπος εδώ και αιώνες. Όμως μέσα στο μεθύσι της νίκης οι περισσότεροι ξέχασαν να κάνουν το αυτονόητο. Να διδαχθούν δηλαδή από την νέα πραγματικότητα, η οποία ναι μεν οδήγησε την Αστρολογία στην σταδιακή χειραφέτηση της από τις μεταφυσικές και απλοϊκές συνισταμένες του παρελθόντος του τύπου «μεγάλη πόρτα θα διαβείς», επιπλέον όμως έθεσε και νέα ζητήματα.

Όταν για παράδειγμα ο Γιουγκ όρισε τις 4 βασικές ψυχικές λειτουργίες, υποστήριξε πως κάθε άτομο χρησιμοποιεί τουλάχιστον δύο από αυτές -την κύρια και μια συμπληρωματική- ενώ μια από τις τέσσερις κινείται στην «σκιερή» πλευρά, όντας ανεπεξέργαστη και σε πλήρη ανταγωνισμό με την κύρια. Πρακτικά για τα 4 στοιχεία της παραδοσιακής Αστρολογίας, αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε πλέον να εξεταστούν ως σύνθετα και -το κυριότερο- ζωντανά και όχι στατικά, με το κάθε ζώδιο που ανήκει σε μια συγκεκριμένη τριπλότητα, να διαφοροποιείται αρχικά από τα άλλα δύο εξ αιτίας της δευτερεύουσας λειτουργίας του. Ο Κριός, ο Λέων και ο Τοξότης είναι μεν Φωτιές -ανταποκρίνονται δηλαδή στον διαισθητικό τύπο του Γιουγκ αλλά ο πρώτος θα μπορούσε να έχει ως βοηθητική λειτουργία το Νερό, ο δεύτερος τη Γη και ο τρίτος τον Αέρα. Να μια διαφορετική ορολογία για τα «παρορμητικά», τα «σταθερά» και τα «μεταβλητά», θα μπορούσε να πει κανείς... Με την διαφορά πως η Ψυχολογία θέτει και άλλες παραμέτρους, τις οποίες η Αστρολογία αγνοεί επιδεικτικά.Η συνεχεια εδω