Πλανήτες-Οι «οριακές» θέσεις

Από τον Γιάννη Ριζόπουλο

Στην αστρολογική φιλολογία διατυπώνονται συχνά προβληματισμοί για τους πλανήτες που βρίσκονται στα όρια δύο ζωδίων ή δύο οίκων. Σε αρκετές περιπτώσεις διατυπώνεται η άποψη ότι ένα ουράνιο σώμα που βρίσκεται για παράδειγμα στις 29 μοίρες και 59΄ ενός ζωδίου παίρνει χαρακτηριστικά και από το επόμενο. Ίσως μάλιστα να συμβαίνει κάτι ανάλογο και στην περίπτωση που αυτό το ουράνιο σώμα έχει περάσει στο επόμενο ζώδιο. Μήπως κρατάει ακόμη την επιρροή του προηγούμενου; Μάχες επί μαχών έχουν στηθεί επανειλημμένα στην αστρολογική κοινότητα γι αυτό το «καυτό» θέμα. Μάλιστα στην περίπτωση του Ήλιου, ο οποίος πρακτικά δηλώνει το σε ποιο ζώδιο ανήκουμε, η όποια ασάφεια δημιουργεί και ένα θεμελιώδες πρόβλημα ταυτότητας. Είμαι Λέων ή Παρθένος; Γιατί μέχρι να διαφωτιστεί αυτή η αποφασιστικής σημασίας λεπτομέρεια το άτομο σε ένα μεγαλειώδες κρεσέντο αυθυποβολής ενδέχεται να υιοθετήσει τα χαρακτηριστικά του ζωδίου που δεν είναι, πιστεύοντας ότι είναι!

Το «μπέρδεμα» πάντως, αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο εξ αιτίας του γεγονότος ότι ο τρόπος που χωρίζουμε το ζωδιακό σε δώδεκα «φέτες» είναι ουσιαστικά αυθαίρετος-ιδιαίτερα όσον αφορά τους οίκους-και αν εξαιρέσουμε τα κομβικά σημεία (ισημερίες, ηλιοστάσια, ανατέλλον η μεσουρανούν σημείο) δεν ανταποκρίνεται σε κάποιο φυσικό μέγεθος. Κατ’ επέκταση και τα κάθε είδους όρια, τόσο στον τροπικό, όσο και στον αστρικό ζωδιακό είναι εξαιρετικά συζητήσιμα και οι εκάστοτε τοποθετήσεις γίνονται τελικά πάνω σε μια θολή βάση.

Όσον αφορά τη δική μου θέση, όπως ...πάντα θα αποπειραθώ να σας εισάγω σε μια διαφορετική λογική, στήνοντας μια «θεατρική σκηνή», που θα βοηθήσει στην παραστατική απόδοση των νοημάτων της.η συνεχεια εδω