Γιατί τα φιλιά ασκούν τόσο μεγάλη επιρροή στην προσωπική μας ανάπτυξη και ειδικότερα στην ερωτική μας ζωή;
Σύμφωνα με την «ορθόδοξη» φροϊδική θεωρία, κάθε φιλί, εκτός από μια κοινότοπη πράξη χαιρετισμού, εκτός από μια επιφανειακή εκδήλωση της τρυφερότητας ή της συμπάθειας που αισθανόμαστε, έχει και ένα βαθύτερο ερωτικό περιεχόμενο. Ο ίδιος ο Φρόιντ έβλεπε το ερωτικό φιλί ως μια αέναη προσπάθεια επιστροφής στην πρωταρχική και καθησυχαστική σιγουριά του μητρικού στήθους.
Ισως αυτός να είναι και ο λόγος που το πρώτο ερωτικό φιλί σε κάθε ερωτική σχέση είναι πάντα μια πολύ σημαντική χειρονομία εμπιστοσύνης, οικειότητας και αμοιβαίας διαθεσιμότητας. Το γεγονός ότι αναζητάμε σε αυτή τη «χειρονομία» μία από τις πιο πρωταρχικές ηδονές της παιδικής μας ηλικίας, τονίζει τον κατ' εξοχήν αρχετυπικό και, ταυτόχρονα, απελευθερωτικό χαρακτήρα του πρώτου φιλιού.
Πώς όμως επιχειρεί να διαφωτίσει η σύγχρονη νευροεπιστήμη, που μελετά κάθε νοητική μας λειτουργία ως προϊόν του εγκεφάλου, αυτές τις σκοτεινές φροϊδικές διαισθήσεις; Ο λόγος που τα φιλιά έχουν τόσο βαρύνουσα σημασία στη ζωή μας είναι ότι αποτελούν τον μοναδικό μη λεκτικό τρόπο που διαθέτουμε για να βιώσουμε κάποιες σημαντικές αλλά υποσυνείδητες πληροφορίες σχετικά με τη φερεγγυότητα και τη συμβατότητά μας με την ή τον νέο ερωτικό μας σύντροφο.
Αυτή η σχετικά πρόσφατη ιδέα, ότι δηλαδή το φιλί εξελίχθηκε ως μία στρατηγική αξιολόγησης των ερωτικών μας συντρόφων, βρίσκεται σε συμφωνία με μια από τις βασικές παραδοχές της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου. Σύμφωνα με τη δαρβινική θεωρία περί «σεξουαλικής επιλογής», η επιλογή του ερωτικού μας συντρόφου γίνεται με κριτήριο τη μεγιστοποίηση της αναπαραγωγικής μας επιτυχίας.
Για τους ανθρώπους η επιλογή του ερωτικού συντρόφου συνοδεύεται συχνά από αισθήματα του έρωτα. Και σύμφωνα με τις έρευνες της Helen Fisher και των συνεργατών της στο New Jersey, ο μηχανισμός της ερωτικής έλξης ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα εξελίχθηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να μας επιτρέπει να επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας για ζευγάρωμα σε συγκεκριμένα μόνο άτομα, εξοικονομώντας έτσι πολύτιμη ενέργεια και διευκολύνοντας την επιλογή του συντρόφου. Αρκεί βέβαια να επιλέγει κανείς με δικά του προσωπικά κριτήρια και όχι με βάση τους επιπόλαιους και συχνά επιφανειακούς εξωγενείς παράγοντες (μόδες, tv, κ.ο.κ.)
Ωστόσο, αυτοί οι θεμελιώδεις μηχανισμοί δεν είναι κοινοί στα δύο φύλα: άνδρες και γυναίκες αντιδρούν και επεξεργάζονται διαφορετικά την εμπειρία του πρώτου φιλιού. Για τους περισσότερους άνδρες ένα βαθύ φιλί δεν ήταν παρά ένα βήμα για να περάσουν στο επόμενο στάδιο της ερωτικής σχέσης. Αντίθετα, για τις γυναίκες φαίνεται ότι προέχει να διαπιστώσουν αν ο υποψήφιος ερωτικός σύντροφος διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα, τόσο τα βιολογικά όσο και τα ψυχολογικά. Και επομένως δεν παραδίδονται αμαχητί στην «ακαταμάχητη» γοητεία των αρσενικών!
Με αυτήν ακριβώς την έννοια τα φιλιά μπορούν να αποδειχθούν ένα αξιόπιστο «βαρόμετρο» για τον υπολογισμό του ερωτικού πάθους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου