Ζαν Μποντριγιαρ Η Ιογενης σκεψη

Αντιστεκομαι λογο στην ιδεα τη; αντιστασης επειδη αυτη ανηκει στο συμπαν της κριτικης σκεψης,της εξεγερμενης και ανατρεπτικης σκεψης και ολα αυτα ειναι λιγο παρωχημενα.Αν αντιλαμβανεται κανεις την ολοκληρωτικη πραγματικοτητα,η οποια εχει αφομοιωσει καθε αρνητικοτητα,η ιδεα αντισταθει σε αυτην,να αντιπαραθεσει στην αξια μια αντι-αξια,σε ενα συστημα ενα αντι-συστημα φαινεται να ειναι αφελης και απατηλη.Τι μπορει επομενως να παρεμβαινει αν οχι μια ιδιαιτεροτητα,η οποια δεν αντιστεκεται αλλα συγκροτειται σε ενα αλλο συμπαν,με βαση εναναλλο κανονα παιχνιδιου,η οποια μπορει ενδεχομενως να εξοντωθει,αλλα αποτελει σε μια δεδομενη στιγμηενα ανυπερβλητο εμποδιο για το ιδιο το συστημα?

Αυτη,ομως,δεν ειναι μια μετωπικη αντισταση.Μια μετωπικη αντισταση δεν φαινεται πλεον δυνατη.Εχουμε διακρινει αλλοτε τεσσερις τροπους επιθεσης ακι αμυνας,εφοδου και αμυντικης διαταξης.ενα ειδος γενεαλογιας.Οι λυκοι,οι ποντικοι,οι χαφιεδες και οι ιοι.

Αρχικα ο εχθρος ειναι μετωπικος-ειναι οι λυκοι-αυτο ισχυει και για τον ανθρωπινο εχθρο-αμπαρωνεται κανεις,φτιαχνει τειχη,συγκροτει την πολη του Μεσαιωνα,σς καθε περιπτωση αντιστεκεται μετωπικα.Ο εχθρος ορατος,ξερει κανεις με ποιον εχει να κανει,και οριακα μεχρι την παλη των ταξεων του Μαρξ βρισκομαστε παντοτε σε αυτο το σχημα.Επειτα ερχονται οχι πλεον οι λυκοι αλλα και οι ποντικοι.Ειναι ενας υπογειος εχθρος,η μετωπικη αμυνα δεν υπαρχει πλεον,χρειαζεται να επινοησουμε κατι αλλο,μια προφυλαξη,μιαν υγιεινη,να προσπαθησουμε να ταθισευσουμε αυτον τον λογοτερο ανιχνευσιμο εχθρο.

Μετα ερχεται μια αλλη γενια εχθρων.Ειναι οι χαφιεδες,οι οποιοι περιφερονται οχι στο τρισδιαστατο πεδιο αλλα σε ολες τις χαραμαδες.Διαφορετικα απο τους ποντικους αυτοι κυκλοφορουν λιγο ως πολυ παντου,γινεται πολυ δυσκολο να τους περιορισεις,χρειαζετραι να αλλαξεις ολους τους τροπους αμυνας.Η τεταρτη φαση ειανι οι ιοι.Βρισκομαστε τοτε σε μια τεταρτη ιογενη δισταση,οπου δεν υπαρχει πλεον δυνατη αντισταση.Τι μπορουμε να κανουμε τοτε?

Χρειαζεται να δουμε σε τι αντιστοιχουν ολα αυτα.Οι ποντικοι ειναι ολα τα μυστικα συστηματα,η ιντριγκα κ.λ.π.Οι χαφιεδες ειναι τα παρασιτα ολων των συστηματων που δεν μπορουν να ελεγξουν τα πραγματα.Αλλα ο ιος ειναι χειροτερος,επειδη ειναι η ιδια η πληροφορια.Ο ιος ειναι κατεξοχην φορεας πληροφοριων και ταυτοχρονα καταστροφεας της πληροφορησης.Ειναι ενας εχθρος αλλα δεν γνωριζουμε τιποτε γιαυτον.Εχει μια μονο λειτουργια?Μια ζωτικη λειτουργια?Γινεται πολυ δυσκολο να προστατευτουμε απο αυτον.Υπαρχουν προβληματα που τιθενται στο ιδιο το συστημα με ορους αυτοαμυνας.ταυτοχρονα ομως το προβλημα τιθεται και σε εκεινους που θελουν να ανατρεψουν το συστημα,επειδη ειναι κανεις υποχρεωμενος να περασει απο τις ιδιες περιπετειες της αμυνας και της επιθεσης.

Εναντια σε εναν αθεατο και επομενως ασυλληπτο εχθρο,υποθετω οτι χρειαζεται να γινουμε και εμεις οι ιδιοι αθεατοι και ασυλληπτοι.Χρειαζεται η σκεψη να γινει και αυτη ιογενης.Αυτο δεν ειναι απαισιοδοξο συμπερασμα,αλλα χρειαζεται να πολεμησουμε τον εχθρο με τα δικα του οπλα,με βαση τη δικη του λογικη.Χρειαζεται επομενως μια σκεψη η οποια,προκειμενου να αποτελει μια προκληση,πρεπει να βρισκεται στο υψος ενος συστηματος το οποιο ειανι παραδοξο,αυλληπτο και απροσδιοριστο.Αυταπαταται πολυ κανεις οταν θελει να επαναφερει τα προβληματα σς παραδοσιακες θεματικες,οταν συνδικαλιζεται,διαμαρτυρεται,διαδηλωνει σαν να ειχαμε παντοτε να κανουμε με το ιδιο συμπαν(....)

Τι γινεται μια σκεψη οταν αναμετριεται με ενα κοσμο ο οποιος δεν ειναι πλεον ακριβως ο κριτικος κοσμος,εκεινος της κρισης και της κριτικης σκεψης?Εχει επιρροη σε ενα κοσμο ο οποιος ειναι εικονικος και ψηφιακος.Δεν το νομιζω.χρειαζεται η σκεψη να ειναι ομολογη με το αντικειμενο της και να μπορει ταυτοχρονα να διαφοροποιειται με τον ενα η με τον αλλο τροπο απο αυτο.

Απεναντι σε εναν ιογενη κοσμο η σκεψη οφειλει ισως να γινει και αυτη ιογενης,δηλαδη ικανη να δημιουργει συσχετισεις η διαχωρισμους διαφορετικους απο εκεινους της αντικειμενικης κριτικης η ακομη και της διαλεκτικης κριτικης.Οφειλει να ειναι αγκυροβολημενη σε αυτη την ιογενεια του κοσμου και ταυτοχρονα να ειναι αντιποδας της,διαφορετικα δεν υπαρχει πλεον σκεψη.

Ειναι μια δομικη αντιφαση αλλα ειναι και μια ενδιαφερουσα κατασταση.Τι κανει η σκεψη το αντικειμενο της?Οφειλει να το αντανακλα με ορους αληθειας,να το αποκαλυπτει,να το διαθλα?

Η μηπως οφειλει να ειναι καθεαυτη ενα γεγονος,κατι που κλονιζει την ταξη του κοσμου?

Τασσομαι μαλλον υπερ μιας σκεψης,η οποια εντασσεται στον κανονα του παιχνιδιου του κοσμου,επειδη αν αυτη παιζει ενα αλλο παιχνιδι δεν εχει πλεον επιρροη,αλλα η οποια επισπευδει την πορεια του,την επιταχυνει προς το τελος της.Αυτη η σκεψη ειανι στοιχειο επιταχυνσης,γιατι διαφορετικα δεν αποτελει γεγονος.Η σκεψη επιτεινει αυτη την ευαισθησια για τις τελικες καταστασεις,που μου φαινονται οτι χαρακτηριζουν την τωρινη πορεια του κοσμου,μια πορεια παροξυντικη.Η σκεψη  ειναι επομενως το παροξυντικο στοιχειο που συγκρατιεται ακριβως πριν το τελος,αλλα και που βαδιζει ολο και ταχυτερα προς το τελος.