Gun Control and the Uranus Pluto Square

Written by  Tony Howard

At the 2009 at the ISAR Astrology Conference in Chicago, the hot topic was predictions about the years 2009-2015. At the conference, and for the months to follow, the astrological community was buzzing about the looming 2010 Saturn-Uranus-Pluto T-Square, and the coming years of the Uranus square Pluto transit. There were predictions of financial collapse, civil war, unrest, assassination and revolution. And the fear expressed in the astrological community was mirrored with identical projections all throughout our culture. It seemed that wherever I looked, people were saying that the apocalypse was at hand, the sky was about to fall and that it was time to head for the hills.
As I started to do my own analysis of the potentials of the coming transits, I zeroed in on the potential for revolution. With Uranus in Aries squaring Pluto in Capricorn, I imagined challenges to the status quo, who could in turn respond with even more harsh measures of control. I imagined the possibility of fascism in response to revolution. History has no shortage of grave human errors. And I wondered if we might be at the threshold of another such time.
Another line of thought had me worried about physical changes in the earth, and catastrophes that we wouldn’t be able to stop. I began to get pretty worked up about all of these fearful projections, and everywhere I turned it seemed that other people were doing the same thing. Because of the daily stress I started to feel, I made a deliberate effort to stop this line of thinking, which was both unproductive and disturbing. I decided to leave fearful speculation to the masters – the newscasters. I turned off the news, and decided I’d just take it day-by-day and respond to whatever life delivered as best I could in the moment.
And then bang – just as the square between Uranus and Pluto heated up, revolution was on everyone’s lips. From the Arab Spring, to the Occupy movement, challenges to the status quo were in full force. Dramatically, the day Uranus moved into Aries, we experienced the colossal earthquake, tsunami and nuclear meltdown in Japan. It seemed that all of my worst fears about the potentials of the transits were coming true. I had a feeling there would be more to come. And because one of the potentials of Uranus is that events colored by its transits can be quick and shocking, I knew it would be hard to pin down exactly when or where such events would take place. All of this was a recipe for my fearful projections to start up again. So I really had to make a daily effort to avoid that and do my best to stay present.
Then the shootings started. And right on time, I was shocked and surprised like the rest of you. I’m not sure why I hadn’t considered the lone-shooter scenario as part of the potential of Uranus’ transit through the sign of Aries, because in hindsight, it makes so much sense. But astrology is often like that: easy to explain after the fact, but more difficult to predict with certainty. I’m sure someone out there did accurately predict the increase in lone shooters. But I was so focused on Uranus’ interaction with Pluto spelling r-e-v-o-l-u-t-i-o-n, that I overlooked some of the most basic meanings of both the planets and the signs. So let’s look at them.

The Uranus Archetype

At its most base level, Uranus seems to be about individuation, liberation, and awakening. It is associated with outside-the-box thinking and behavior, and is often featured prominently in the charts of people who are outsiders, forward-thinkers, rebels or outlaws.
The highest Uranian impulse is towards the freedom of self-expression. It is the pull to have less restriction on being who you are, loving who you want to love, praying the way you want to pray, etc. This can be a good thing. But we have to look at the shadow side too.
In the interest of being true to themselves, the Uranian person can get so attached to being different that they will stubbornly defend their outsider identity without care for whether they’re hurting others or limiting themselves in the process. A Uranian gets it wrong when she/he mistakes real individuation for difference from the status quo. Think Marlon Brando in The Wild One when asked, “What are you rebelling against.” His reply: “Whaddya got?”
As part of the natural process that a strong natal Uranus points to, a Uranian person will have formative experiences in which they need to buck the system in order to individuate. This is a normal part of the developmental process, because it gives the person the skill to see the difference between inner wisdom and outside influence. The process gets skewed if the person gets the mistaken idea that individuation always requires such an act of rebellion. A truly individuated person will find their identity from within, whether it matches what is outside or not. They may or may not feel aligned with the status quo. That isn’t the issue. The high-end aim here is to know oneself without attachment or reaction to the status quo.
If I am a Uranian person, over time I might develop a natural awareness of the confines and limitations imposed on me by authority figures, individuals, organizations and social structures. But I also know myself first from the inside-out and choose to respond from that place whether it creates friction or it doesn’t. Sometimes my actions will align with the status quo, and sometimes not. But I remain unattached to either position. There is a high-end experience of detachment and objectivity available here. I do what I want with or without group approval.
Such a highly individuated person is comfortable both as an insider and an outsider.
Uranus is associated with explosions, both figuratively and literally. When we blow something up intentionally, we obliterate what is there so that something completely new can take its place. We might blow up an old building to replace it with a more modern one. Or we might “blow up” a work situation so we can get work that better suits us. Often before we get to the point of wanting to blow something up, we are overcome with a feeling of being “fed up.” Astrologically this can be represented by transiting Uranus forming an aspect to a natal planet.
During such a period, we’re more likely to have an itchy trigger finger, and we can suddenly fly off the handle, telling our boss to “stick it,” impulsively quitting our job without thinking about the consequences until it’s too late. We take actions we later regret. The tense Uranus aspect represents the tension we feel and the compulsion to make a change. The trick to getting it right is to manage the change without sacrificing our essential needs or doing unnecessary damage to others in the process.

Uranus in Aries

OK, so we have a feel for Uranus. But planetary expressions take on a different hue based on which sign they’re in. Right now Uranus is in the sign of Aries, where it remains through 2018. Propelled by the motivations of Aries, Uranus is fueled by even more impulsiveness, tension, anger and conflict. For the sign Aries, conflict is the fertile ground in which it faces its own base-level desires and makes them manifest in the world. Aries is expressed in the simplicity of any statement that begins with “I want.” It is represented by the loud voice of “MINE” or “NO” that emerges during the “terrible twos.” It is the impulse NOT to share. It is the impulse to take action without consideration of others, to be self-actualized. In Aries we find a desire for the freedom to act on our own, with none but our own authority. Not for power’s sake (that’s Scorpio’s business, and Capricorn’s), but just for the sake of winning.
Notice some common ground between Uranus and Aries? In both we have a need for the freedom to express our personal will – a desire to be free of constraints and limitations. With Aries, we can add an often angry and/or frustrated energy or tension that compels our actions. We’re more reactive, impulsive. We “blow up” more easily. We have mini-meltdowns and reactively instigate conflict with the intention of breaking free from supposed limitations and restrictions on our limits. This isn’t necessarily a bad thing. But it sure can be.
So with Uranus in Aries, we’re less likely to have access to restraint when our trigger finger is itchy. There is only the seeing red, and then the carnage that is left after the explosion we instigate. Tragically, we’ve seen plenty of real-life examples of this lately.

Mass Shootings and Gun Control

I won’t belabor a description here of the various mass shootings (in Colorado at the Batman film, in the elementary school in Sandy, etc. – and boy, I’m sad to type “etc.” here). In part because I’m still working with my own grief and shock over those events, but also because we’ve all been subject to the usual media blitz around these events. In short, if you’ve been paying attention to the media, you already know the stories well.
But I do want to talk about the shootings in the context of Uranus in Aries, which now stands out to me as the signature of the lone shooter. Every planetary archetypal pattern holds the potential for multiple expressions. But historically, we can identify specific themes that emerge prominently in certain periods. In our desire to quantify and name things, we reduce those periods to expressions like the Roaring Twenties, the Great Depression, or the Summer of Love.  When we utter such phrases, we’re flooded with images that carry the energy of those time periods. And those descriptions sync up well with the planetary patterns at any given time.
Right now, there is a strong energetic constellation around the issues of guns, gun control, mass shootings, and armed violence.
This marks a really interesting moment in the context of American history, and hopefully a productive turning point. Built into the US Constitution is the stated intention to define and maintain certain freedoms for its people – religious freedom, and freedom of speech take a front seat. But what started as a high-end dictum has devolved into a perverse and absurd cultural dialogue around the gun control debate. It seems that we’re being challenged to refine our ideas of what freedom really means.
We can see the shadow Uranus operating in the culture as the opposition to any rules or constraints that would limit one’s access to any kind of gun, whether it’s a gun that shoots a single bullet or one that fires rapidly, like the semi-automatic weapons used recently to take out several innocent people quickly.
The argument goes that we can’t let the government interfere with or control this “natural” right. But those expressing such an opinion appear to be unable to access their own compassion or understanding, and they use distorted logic to defend their actions. The few that I’ve been able to stomach watching in interviews have appeared red faced, short tempered and full of passionate illogical vitriol at any suggestion that they’d be denied the right to purchase a semi-automatic weapon to “defend” themselves in the event that the government decided to come after them or their property. Sound a little like angry Uranus in Aries foot stomping?
These temper-tantrums are no laughing matter. Remember the Virignia Repulicans who called for armed revolution if Obama won the 2012 election? Or take the heated debate that raged between Piers Morgan and pro-gun advocates in which Alex Jones coerced his supporters into creating a petition to have Piers Morgan deported because of his stated opinions about gun control.
We can understand something about the Uranian shadow and the attachment to freedom at all costs when we consider how irrational and uncompassionate the pro-gun viewpoint seems. With just the slightest amount of detachment, one can see the madness in fiercely defending one’s right to kill masses of people indiscriminately with a semi-automatic weapon.
The cultural conversation that started with the US Constitution’s higher-end goals about human rights has degenerated into one that is ludicrous, profane, and shows a complete disrespect for life, humanity and peace. This teaches us something important about the archetype. A Uranian-gone-bad doesn’t need friends or seek approval. He just needs you to “stay out of his God-damned business.” And thus, one of the natural positive checks and balances from being motivated by relationships with others is missing.
What’s frightening about this Uranus in Aries business is that we’re just now in the middle of the cycle, which won’t start to dissipate until 2018. That’s a long time to be collectively short-tempered, explosive and constantly ready to blow things up at a moment’s notice. Of course, in your own chart, the intensity will depend on how close the aspects are for you.

Pluto in Capricorn Wrestles for Control

At the same time Uranus is in Aries, Pluto is in Capricorn, and the two are in tense aspect. In the same way that we can describe some common ground between Uranus and Aries around the issue of freedom, we can do so with Pluto and Capricorn around the issue of control. With Pluto we find control as an exploration of the dynamics of power, as in “I have control over you, and therefore I have power over you, and I take your power.” Whereas with Capricorn the desire might not for power itself, but rather the desire to achieve, to get ahead, to make it to the top of the heap.
On the way to the top, Capricorn can step on a few toes because of its myopic eye on the prize. In that pursuit, a Capricornian may intentionally limit their own access to balancing experiences, like pleasure and ease, as a trade off to get what they strive for.
Capricorn can represent the status quo. Not necessarily in a pop culture, American Idol kind of way (we can find that kind of glitz in the Leo archetype or in the glamour of the planet Neptune). But more in the way that a government might establish the rules and parameters that most of us agree to in order to live in a productive and civil society. Such rules limit some behaviors. But they’re also necessary and can serve us.
So with power-imbalanced Pluto in achievement and control-oriented Capricorn, we find common ground in the desire to control others’ behaviors. In the current US gun control debate, Pluto in Capricorn represents the government, which by executive order is (unsuccessfully) attempting to control the impulsive, Uranian trigger-happy outlaw by limiting their access to certain guns. This is a recipe for quite a fight, and we’ll likely see many people caught in the crossfire along the way.
How will it all play out? It’s hard to say. The aspect is a square, which suggests a tension or conflict that can be worked around if both parties make some adjustments. They don’t have to see eye-to-eye, they just have to work to integrate something from the other’s point of view. The process will likely involve tension, harsh exchange, and frustration on both sides. But a square can reach some resolve in the end as long as there is stretching in both directions.
Pluto also represents that which asks us to face what truly terrifies us. It asks us to look at things we’d naturally have the impulse to turn away from. I became aware of the Pluto archetype while forming the ideas for this article while noticing my resistance to write it. I didn’t want to look at these issues. I wanted to turn away. As soon as the Batman shooting happened, I knew I wanted to write about it, but I stuffed the idea. I didn’t want to face the shootings. They were too dark, too tragic, and led me to too great a feeling of unease and vulnerability in the world.
One of the strongest messages we could internalize from these events is that we’re not safe anywhere – not in a movie theater, not even in an elementary school classroom. But the underlying problem runs deeper, and Pluto says it’s time to face it. It’s time to look at what we’ve done as a culture, what mistakes we’ve made, that would compel a young man to walk into a room of frightened young children and coldly fire off the rounds of shots that would end their lives.
We all have the impulse to exert control when we feel vulnerable. Sometimes we do this in unhealthy ways – with denial, or by shutting down, or shutting out others. We find in our government the desire to control the populous by passing new laws, through “stricter gun control.” Those three words together suggest something productive that could arise out of a tense conflict between Uranus in Aries and Pluto in Capricorn. But Pluto is also asking us to look even deeper.
Many people are calling for a discussion of the systemic problems that have lead to the random acts of violence in the first place. In what ways have we encouraged such behavior? In what ways have we unknowingly set the stage for such disturbing events to unfold? In what ways have we collectively created the perfect environment for such shooters to manifest? And in what ways are we just like them? Tough questions, but Pluto says it’s the season to ask them.

Everybody's Packin' Heat

For the outro, enjoy this live recording of Laura Veirs' new song "America." Addressing the current gun issue, one of its first lines is, "Everybody's packin' heat in America."

Καπιταλιστική επίθεση εναντίον του ύπνου

Του Jonathan Crary*
Όποιος έχει ζήσει στη Δυτική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών σίγουρα γνωρίζει το φαινόμενο της μετανάστευσης των αποδημητικών πτηνών που διασχίζουν κάθε χρονιά ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Ωστόσο, ανάμεσα στα εκατοντάδες είδη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα είδος τσίχλας με λευκό λαιμό. Σε αντίθεση με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα είδη, το συγκεκριμένο χαρακτηρίζεται από την ιδιαιτερότητα ότι, κατά τη διάρκεια της αποδημίας του, μπορεί να μείνει ξύπνιο έως και επτά συνεχόμενες ημέρες. Η ιδιαίτερη εποχική συμπεριφορά τού επιτρέπει να πετάει τη νύχτα και να αναζητεί την τροφή του κατά τη διάρκεια της ημέρας, χωρίς να ξεκουράζεται διόλου.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, την τελευταία πενταετία, το υπουργείο Άμυνας έχει διαθέσει σημαντικά ποσά για την έρευνα της συμπεριφοράς αυτού του είδους πουλιών. Οι ερευνητές διάφορων πανεπιστημίων -και κυρίως του Μάντισον (Ουισκόνσιν)- έχουν λάβει πλουσιοπάροχη χρηματοδότηση για να μελετήσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα των πτηνών κατά τη διάρκεια των περιόδων στέρησης ύπνου. Ο σκοπός των ερευνών είναι η απόκτηση γνώσεων, οι οποίες θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταφερθούν στο ανθρώπινο είδος.
Ο στόχος είναι η δημιουργία ενός στρατιώτη ο οποίος δεν θα κοιμάται. Η μελέτη αυτού του είδους τσίχλας αποτελεί ένα πολύ μικρό τμήμα ενός κατά πολύ ευρύτερου σχεδίου το οποίο αποσκοπεί στην επίτευξή της, έστω μερικής, κυριαρχίας πάνω στον ανθρώπινο ύπνο. Ο βραχυπρόθεσμος στόχος συνίσταται στη δημιουργία μεθόδων οι οποίες θα επιτρέπουν σε έναν στρατιώτη να βρίσκεται σε επιχειρησιακή ετοιμότητα χωρίς να κοιμάται επί τουλάχιστον επτά ημέρες. Σε πιο μακροπρόθεσμο επίπεδο, ο στόχος είναι να διπλασιαστεί αυτό το χρονικό διάστημα, ενώ παράλληλα θα διατηρούνται σε υψηλό επίπεδο οι σωματικές και οι πνευματικές δυνατότητες των άγρυπνων στρατιωτών. Μέχρι σήμερα, τα μέσα που διαθέταμε για να επιτύχουμε καταστάσεις αϋπνίας συνοδεύονταν πάντα από έλλειμμα ψυχικών και διανοητικών ικανοτήτων (για παράδειγμα, μειωμένο επίπεδο επαγρύπνησης). Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο στόχος της επιστημονικής έρευνας δεν είναι πλέον η ανακάλυψη μεθόδων για την τόνωση της εγρήγορσης, αλλά ο περιορισμός της ίδιας της σωματικής ανάγκης για ύπνο.
Όπως έχει ήδη αποδείξει η ιστορία, οι καινοτομίες που προκύπτουν από τη στρατιωτική έρευνα έχουν στη συνέχεια την τάση να μεταφέρονται στην ευρύτερη κοινωνική σφαίρα: έτσι, ο άγρυπνος στρατιώτης ενδέχεται να αποτελέσει τον πρόδρομο του άγρυπνου εργαζόμενου ή του άγρυπνου καταναλωτή. Τα προϊόντα «χωρίς ύπνο» που θα προβληθούν και θα προωθηθούν από τη φαρμακοβιομηχανία μέσα από ένα επιθετικό μάρκετινγκ ενδέχεται αρχικά να παρουσιαστούν ως μια απλή επιλογή τρόπου ζωής, για να μετατραπούν τελικά σε μια αναγκαιότητα για πολλούς ανθρώπους.
Δεδομένου ότι ο ύπνος είναι απόλυτα άχρηστος και εντελώς παθητικός, με αποτέλεσμα να προκαλεί ανυπολόγιστες απώλειες στους τομείς της παραγωγής, της κυκλοφορίας και της κατανάλωσης αγαθών, θα αποτελεί πάντα εμπόδιο για την εγκαθίδρυση ενός κόσμου που θα ήθελε να λειτουργεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα. Η μεγαλύτερη προσβολή που μπορούν να κάνουν τα ανθρώπινα όντα στον αδηφάγο σύγχρονο καπιταλισμό συνίσταται στο να περνούν ένα τεράστιο μέρος της ζωής τους κοιμισμένοι, αποδεσμευμένοι από τον βάλτο των τεχνητών αναγκών που αυτός τους επιβάλλει. Ο ύπνος αποτελεί μια ανυποχώρητη διακοπή της κλοπής του χρόνου μας, την οποία διαπράττει εις βάρος μας ο καπιταλισμός.
Οι περισσότερες από τις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες της ανθρώπινης ζωής -η πείνα, η δίψα, η σεξουαλική επιθυμία και, πρόσφατα, η ανάγκη για φιλία- έχουν αποκτήσει εμπορευματική μορφή ή έχουν μετατραπεί σε χρηματοοικονομικά προϊόντα. Ο ύπνος επιβάλλει την ιδέα μιας ανθρώπινης ανάγκης κι ενός χρονικού διαστήματος που δεν είναι δυνατόν ούτε να ελεγχθούν, ούτε και να μετατραπούν σε δραστηριότητα που θα αποφέρει μαζικά κέρδη. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο ο ύπνος εξακολουθεί να αποτελεί μια ανωμαλία κι έναν πόλο κρίσης μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Παρόλες τις προσπάθειες της επιστημονικής έρευνας στον τομέα, ο ύπνος εξακολουθεί να προκαλεί απογοήτευση και αμηχανία σε όσους σχεδιάζουν στρατηγικές για να τον εκμεταλλευθούν ή για να τροποποιήσουν τη φύση του. Όσο κι αν αυτό τούς φαίνεται εντυπωσιακό ή αδιανόητο, δεν καταφέρνουν να αποσπάσουν από τον ύπνο καμία οικονομική αξία.
Οι επιθέσεις ενάντια στον χρόνο του ύπνου εντάθηκαν κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Ο μέσος Αμερικανός ενήλικος κοιμάται σήμερα εξήμισι ώρες κάθε βράδυ: παρατηρείται, συνεπώς, μια σημαντική μείωση των ωρών του ύπνου σε σχέση με την προηγούμενη γενιά, που κοιμόταν κατά μέσον όρο οκτώ ώρες. Και δεν μιλάμε για τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όπου η διάρκεια του ύπνου έφθανε -όσο κι αν αυτό μας φαίνεται απίστευτο- τις δέκα ώρες. Το σκάνδαλο του ύπνου συνίσταται στο γεγονός ότι εισάγει στη ζωή μας τις ρυθμικές εναλλαγές του ηλιακού φωτός και του σκοταδιού, της δραστηριότητας και της ανάπαυσης, της εργασίας και της επανορθωτικής ξεκούρασης, οι οποίες σε άλλους τομείς της ζωής εξουδετερώθηκαν ή εξαλείφθηκαν.
Από τα μέσα τού 17ου αιώνα, ο ύπνος εκδιώχθηκε από τη σταθερή θέση που κατείχε μέσα στο πλαίσιο που έθεταν ο Αριστοτελισμός και η Αναγέννηση, καθώς αυτό θεωρήθηκε πλέον ξεπερασμένο. Άρχισαν να τον θεωρούν ασύμβατο με τις νεωτερικές έννοιες της παραγωγικότητας και του ορθολογισμού, και ο Ρενέ Ντεκάρτ, ο Ντέιβιντ Χιούμ και ο Τζον Λοκ δεν ήταν οι μοναδικοί φιλόσοφοι που αρνήθηκαν στον ύπνο τη σημασία του για όλες τις ενέργειες της πνευματικής ζωής και της αναζήτησης της γνώσης. Τον υποτίμησαν και αναγνώρισαν την πρωτοκαθεδρία της συνείδησης και της βούλησης, καθώς επίσης και των εννοιών της χρησιμότητας, της αντικειμενικότητας και του προσωπικού συμφέροντος ως κινήτρου που ωθεί στην ανάληψη δράσης. Για τον Λοκ, ο ύπνος ήταν μια -λυπηρή, αλλά αναγκαία- διακοπή της υλοποίησης των προτεραιοτήτων που ανέθεσε ο Θεός στον άνθρωπο: να είναι εργατικός και ορθολογικός.
Στα μέσα τού 19ου αιώνα αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε την ασύμμετρη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον ύπνο και στην εγρήγορση, με βάση ιεραρχικά μοντέλα που παρουσίαζαν τον ύπνο ως μια οπισθοδρόμηση προς έναν κόσμο κατώτερων και πιο πρωτόγονων μορφών δραστηριότητας: θεωρούσαμε ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου αναστελλόταν η ανώτερη και πολυπλοκότερη λειτουργία του εγκεφάλου. Ο Άρθουρ Σοπενάουερ υπήρξε ένας από τους ελάχιστους διανοητές που αντέστρεψαν αυτήν την ιεραρχία, φτάνοντας στο σημείο να υποστηρίξει ότι ο «πραγματικός πυρήνας» της ανθρώπινης ύπαρξης μπορεί να ανακαλυφθεί μονάχα κατά τη διάρκεια του ύπνου.¹
Καθώς η εκβιομηχάνιση της Ευρώπης συνοδευόταν από τη χειρότερη δυνατή μεταχείριση των εργαζόμενων, οι διευθυντές των εργοστασίων συνειδητοποίησαν ότι τους συνέφερε να παραχωρήσουν κάποια μικρά διαστήματα ανάπαυσης στους εργάτες τους. Όπως απέδειξε ο Άνσον Ράμπινμπαχ στη μελέτη του για την επιστήμη τής κούρασης,² το ζητούμενο ήταν να μετατραπούν σε παραγωγικότερους και αποτελεσματικότερους εργαζόμενους, με μεγαλύτερη αντοχή στην κούραση. Όμως, από την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα, με την κατάρρευση όλου του ρυθμιστικού πλαισίου που περιόριζε την ασυδοσία του καπιταλισμού στην Αμερική και στην Ευρώπη, δεν υπάρχει πλέον μέσα στο σύστημα καμία εσωτερική αναγκαιότητα για ανάπαυση και ανάκτηση των δυνάμεων των συντελεστών της οικονομικής μεγέθυνσης και της κερδοφορίας. Δεδομένων των ιδιαίτερων δομών που αποτελούν χαρακτηριστικό του σημερινού καπιταλισμού, η αφιέρωση χρόνου για την ανάπαυση και την ανάκτηση δυνάμεων των εργαζόμενων κοστίζει πλέον υπερβολικά ακριβά για να είναι δομικά εφικτή.
Στην ανάλυσή τους για τον σημερινό καπιταλισμό, ο Λικ Μπολτάνσκι και η Ιβ Τσιαπέλο κατέδειξαν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται ένα σύνολο δυνάμεων για να εξυμνηθεί το είδος του ατόμου που είναι απασχολημένο ανά πάσα στιγμή, πάντοτε σε διασύνδεση, αλληλεπίδραση, επικοινωνία, αντίδραση ή συναλλαγή με ένα οποιοδήποτε τηλεματικό περιβάλλον. Όπως παρατηρούν, στις περιοχές του πλανήτη όπου υπάρχει ευημερία το φαινόμενο συμβάδισε με το γκρέμισμα των περισσότερων συνόρων που χώριζαν στο παρελθόν τον ιδιωτικό χρόνο από τον επαγγελματικό και την εργασία από την κατανάλωση. Στο μοντέλο «διαρκούς διασύνδεσης» που περιγράφουν, καταγγέλλουν το κυνήγι της «δραστηριότητας για τη δραστηριότητα»: «Θεωρείται σημαντικό το να κάνεις ανά πάσα στιγμή κάτι, να βρίσκεσαι σε κίνηση, να αλλάζεις, ενώ συχνά η σταθερότητα θεωρείται συνώνυμο της αδράνειας]».³ Αυτό το μοντέλο δραστηριότητας δεν εμφανίζεται ως μια απλή τροποποιημένη μορφή τού προηγούμενου μοντέλου της εργασιακής ηθικής, αλλά ως ένα εντελώς νέο μοντέλο προτύπων, το οποίο, για να λειτουργήσει, απαιτεί χρονικούς ρυθμούς του τύπου 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και επτά ημέρες την εβδομάδα, οι οποίοι συχνά συνοψίζονται στον τύπο 24/7.
Φυσικά οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να κοιμούνται, κι ακόμα κι οι μεγαλουπόλεις με τους πλέον φρενήρεις ρυθμούς ζωής θα εξακολουθήσουν να γνωρίζουν νυχτερινά διαστήματα όπου επικρατεί μια σχετική ησυχία. Παρόλα αυτά, ο ύπνος αποτελεί στο εξής μια εμπειρία η οποία έχει αποσυνδεθεί από τις έννοιες της αναγκαιότητας και της φύσης. Πλέον, όπως και πολλά άλλα πράγματα, γίνεται αντιληπτός ως μια μεταβλητή λειτουργία, την οποία οφείλουμε να διαχειριστούμε και η οποία ορίζεται μονάχα με εργαλειακά κριτήρια και με κριτήρια ανθρώπινης φυσιολογίας. Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι αυξάνεται με εντυπωσιακό ρυθμό ο αριθμός των ατόμων που σηκώνονται τη νύχτα για να διαβάσουν τα ηλεκτρονικά τους μηνύματα ή για να έχουν πρόσβαση στα δεδομένα τους.
Υπάρχει μια, ανώδυνη υποτίθεται, αλλά πολύ διαδεδομένη έκφραση που χαρακτηρίζει την κατάσταση ενός υπολογιστή ή μιας μηχανής, η sleep mode.⁴ Η ιδέα της μηχανής που είναι διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή, λειτουργώντας σε χαμηλή ένταση, τείνει να επαναπροσδιορίσει την έννοια του ύπνου ως μια απλή κατάσταση περιορισμένης ή ετεροχρονισμένης λειτουργικότητας και προσβασιμότητας. Η λογική του πλήκτρου on/off είναι πλέον ξεπερασμένη: στο εξής τίποτε δεν μπορεί να είναι πλέον εντελώς off. Δεν υπάρχει πλέον κατάσταση πραγματικής ανάπαυσης.
Βέβαια, όσο κι αν ο ύπνος αποτελεί μείζον εμπόδιο στην πλήρη υλοποίηση του «καπιταλισμού 24/7» (ο Καρλ Μαρξ μιλάει για έναν από τους τελευταίους «φυσικούς φραγμούς»), δεν είναι δυνατόν να εξουδετερωθεί εντελώς. Ωστόσο, είναι πάντοτε δυνατόν να διασπαστεί και να τσακιστεί. Όπως αποδεικνύεται κι από τα προαναφερθέντα παραδείγματα, οι μέθοδοι και τα κίνητρα που είναι αναγκαία για την υλοποίηση αυτού του τεράστιου καταστροφικού εγχειρήματος, έχουν ήδη δρομολογηθεί. Σήμερα οι δημόσιοι χώροι είναι ολοκληρωτικά σχεδιασμένοι ώστε να αποθαρρύνουν και την παραμικρή πρόθεση ύπνου σε αυτούς. Ακόμα και το ντιζάιν που έχει επιλεγεί για τα παγκάκια στους δημόσιους χώρους και για όλες τις οριζόντιες επιφάνειες που βρίσκονται σε κάποιο ύψος αποσκοπεί -με μεγάλη μοχθηρία- στο να καταστήσει άβολη την ξαπλωτή στάση για το ανθρώπινο σώμα.
Η επίθεση που εξαπολύεται ενάντια στον ύπνο είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένη με τις λυσσώδεις μάχες που δίνονται σε άλλες σφαίρες της κοινωνικής ζωής και στοχεύουν στη διάλυση του πλαισίου της κοινωνικής προστασίας. Όπως η οικουμενική πρόσβαση στο πόσιμο νερό πλήττεται σε ολόκληρο τον κόσμο από τη ρύπανση, την ιδιωτικοποίηση και την προώθηση του εμφιαλωμένου νερού, υπάρχει και στην παρούσα περίπτωση ένα παρόμοιο -κι εύκολα ανιχνεύσιμο- φαινόμενο «δημιουργίας της σπανιότητας». Όλες οι παραβιάσεις που υφίσταται ο ύπνος δημιουργούν τις συνθήκες για μια κατάσταση γενικευμένης αϋπνίας, όπου το μόνο που απομένει είναι η προσφυγή στην «αγορά τού ύπνου» -βέβαια, τελικά πληρώνουμε για να βυθιστούμε σε μια κατάσταση χημικά τροποποιημένη, η οποία ελάχιστη σχέση έχει με τον πραγματικό ύπνο. Οι στατιστικές για τη ραγδαία αύξηση της χρήσης των υπνωτικών μάς δείχνουν ότι το 2010 συνταγογραφήθηκαν σε περίπου πενήντα εκατομμύρια Αμερικανούς φάρμακα όπως το Ambien και το Lunesta, ενώ αρκετά εκατομμύρια συμπατριώτες τους τα αγόραζαν χωρίς ιατρική συνταγή.
Ωστόσο, θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι η βελτίωση των σημερινών συνθηκών ζωής θα μπορούσε να επιτρέψει στους ανθρώπους να κοιμούνται καλύτερα και να απολαμβάνουν έναν βαθύτερο και πιο επανορθωτικό ύπνο. Στο σημείο που έχουμε φθάσει, δεν είναι καν βέβαιο ότι ένας κόσμος οργανωμένος με λιγότερο καταπιεστικό τρόπο θα κατόρθωνε να εξαλείψει την αϋπνία. Η αϋπνία αποκτάει την ιστορική της σημασία και την ιδιαίτερη συναισθηματική υφή της μονάχα σε σχέση με συλλογικές εμπειρίες που είναι εξωτερικές ως προς αυτήν. Επιπλέον συνοδεύεται από πλήθος άλλων μορφών αλλοτρίωσης και κοινωνικής καταστροφής, που λαμβάνουν χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ως αίσθηση στέρησης σε ατομικό επίπεδο, η αϋπνία εντάσσεται σήμερα στο πλαίσιο μιας γενικευμένης κατάστασης «απουσίας κόσμου». Γύρω από το ζήτημα του ύπνου συναρθρώνεται ένας αριθμός θεμελιωδών υποθέσεων γύρω από τη συνοχή των κοινωνικών σχέσεων. Σε αυτές περιλαμβάνεται και η ιδέα ότι υπάρχει μια αμοιβαία σχέση ανάμεσα στην ευάλωτη κατάσταση και την εμπιστοσύνη, ανάμεσα στο γεγονός ότι κάποιος βρίσκεται εκτεθειμένος και τη φροντίδα. Η επαγρύπνηση του Άλλου διαδραματίζει καίριο ρόλο: από αυτήν εξαρτάται η ξενοιασιά του ύπνου, ο οποίος μας αναζωογονεί, αυτή είναι που μας προσφέρει ένα χρονικό διάστημα απαλλαγμένο από φόβους, μια πρόσκαιρη κατάσταση «λήθης του κακού».⁵
Ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους οι ανθρώπινοι πολιτισμοί συνέδεσαν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα τον ύπνο με τον θάνατο οφείλεται στο γεγονός ότι και οι δύο αποτελούν την απόδειξη ότι ο κόσμος συνεχίζεται όσο εμείς απουσιάζουμε. Ωστόσο η καθαρά προσωρινή απουσία του κοιμώμενου σημαδεύεται από ένα είδος δεσμού με το μέλλον, με τη δυνατότητα μιας νέας αρχής και, συνεπώς, με μια δυνατότητα ελευθερίας. Ακριβώς κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος ενδέχεται να αγγίξουν φευγαλέα τη συνείδησή μας εικόνες μιας ζωής την οποία δεν έχουμε ζήσει, μιας ζωής την οποία έχουμε εξορίσει στο μέλλον. Η νυκτερινή επιθυμία μας να βυθιστούμε σε έναν ύπνο τόσο βαθύ, ώστε να φθάσουμε στο σημείο να αποκοπούμε από τη συνείδησή μας, αποτελεί ταυτόχρονα και την προσδοκία για ένα ξύπνημα το οποίο θα μπορούσε να περιλαμβάνει κάτι το απρόοπτο.
Στην Ευρώπη, μετά το 1815, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών που σημαδεύτηκαν από την κυριαρχία της αντεπανάστασης, τις ανατροπές και τη διάψευση των ελπίδων, ορισμένοι καλλιτέχνες και ποιητές είχαν τη διαίσθηση ότι ο ύπνος δεν αποτελούσε υποχρεωτικά μια απόδραση ή μια φυγή έξω από την ιστορία. Για παράδειγμα, τόσο ο Πέρσι Σέλεϊ όσο και ο Γκιστάβ Κουρμπέ κατανόησαν ότι το όνειρο αποτελούσε άλλη μια μορφή ιστορικού χρόνου, καθώς και ότι αυτή η υποχώρηση και η επιφανειακή, εκ πρώτης όψεως, παθητικότητά του περιλάμβαναν επίσης την αναταραχή και την ανησυχία που είναι αναγκαίες για τη γέννηση ενός μέλλοντος στο οποίο θα υπάρχει περισσότερη δικαιοσύνη και ισότητα.
Σήμερα, στον 21ο αιώνα, η ανησυχία του ύπνου δημιουργεί μια σχέση με το μέλλον, η οποία παραξενεύει και προβληματίζει. Καθώς ο ύπνος βρίσκεται στα σύνορα του κοινωνικού και του φυσικού, εξασφαλίζει την παρουσία μέσα στον κόσμο ορισμένων ημιτονοειδών και κυκλικών μοτίβων, που είναι αναγκαία για τη ζωή αλλά ασύμβατα με τον καπιταλισμό. Θα πρέπει να προβούμε στον συσχετισμό ανάμεσα στην αφύσικη για τον καπιταλισμό επιμονή του ύπνου να ανθίσταται και στη δρομολογημένη καταστροφή ακόμα και των ίδιων των προϋποθέσεων για τη διατήρηση της ζωής στον πλανήτη. Καθώς ο καπιταλισμός αδυνατεί να αυτοπεριοριστεί, η έννοια της προστασίας ή της διατήρησης καθίσταται επίσης αδύνατη μέσα σε αυτό το σύστημα. Μέσα σε ένα παρόμοιο πλαίσιο, η αποκατάσταση της αδράνειας του ύπνου δημιουργεί εμπόδια στις θανατηφόρες διαδικασίες της συσσώρευσης κεφαλαίου, της κυριαρχίας του χρηματοοικονομικού τομέα σε όλους τους τομείς και της κατασπατάλησης, που έχουν καταστρέψει οτιδήποτε στο παρελθόν, εντασσόταν στο καθεστώς των κοινόχρηστων αγαθών.
Στην πραγματικότητα, σήμερα υπάρχει μονάχα ένα όνειρο, το οποίο ξεπερνάει όλα τα άλλα: το όνειρο ενός κόσμου στον οποίο οι άνθρωποι θα μοιράζονται τα αγαθά, του οποίου το πεπρωμένο δεν θα αποδεικνύεται μοιραίο για τον ανθρώπινο πληθυσμό, ενός κόσμου δίχως δισεκατομμυριούχους, ενός κόσμου που θα έχει ένα μέλλον διαφορετικό από τη βαρβαρότητα ή το «μετα-ανθρώπινο», στον οποίο η ιστορία θα μπορέσει να ακολουθήσει μια καμπή διαφορετική από τα σενάρια καταστροφής και τους εφιάλτες που τείνουν να μεταβληθούν σε πραγματικότητα. Σε κάθε είδους μέρος, σε πολύ διαφορετικές καταστάσεις (συμπεριλαμβανομένης και της ονειροπόλησης ή των ονείρων που κάνουμε ξύπνιοι), είναι πιθανόν ότι το να φανταστούμε ένα μέλλον δίχως καπιταλισμό μπορεί να αρχίσει από τα όνειρα που κάνουμε μέσα στον ύπνο μας. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να εκλάβουμε τον ύπνο ως μια ριζική διακοπή, ως μια άρνηση του αδυσώπητου βάρους του παγκοσμιοποιημένου παρόντος μας, να θεωρήσουμε ότι ο ύπνος αποτελεί -στο πιο πεζό επίπεδο της καθημερινής μας εμπειρίας- μια γενική πρόβα τού με τι ακριβώς θα μπορούσαν να μοιάζουν ορισμένες ακόμα πιο σημαντικές νέες αρχές και ανανεώσεις.

* Ο Jonathan Crary είναι καθηγητής Θεωρίας της Σύγχρονης Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια (Νέα Υόρκη). Συγγραφέας του «24/7. O ύστερος καπιταλισμός και το τέλος του ύπνου», Εκδ. Λιβάνη, Αθήνα, 2014. Το παρόν κείμενο προέρχεται από το συγκεκριμένο βιβλίο.

¹ Άρθουρ Σοπενάουερ, «Ο κόσμος ως βούληση και ως αναπαράσταση» Presses universitaires deFrance (PUF), Παρίσι, 2014 (1819).
² Anson Rabinbach, «Le moteur humain. L' énergie, la fatigue et les origines de la modernité», La Fabrique, Παρίσι, 2004.
³ Luc Boltanski και Eve Chiapello, «Le Nouvel Esprit du capitalism», Gallimard, Παρίσι, 1999.
⁴ «Κατάσταση ύπνου» στα αγγλικά και στα ελληνικά, ενώ στα γαλλικά χρησιμοποιείται ο όρος «κατάσταση εγρήγορσης».
⁵ Roland Barthes, «Le Neutre», Cours au Collège de France (1977-1978), Seul-Imec, Παρίσι,

Jean-Claude Juncker's Saturn and Chiron

Usually, uneasy transits and progressions with Saturn mark the end of a period, with saying goodbye and farewell. Jean-Claude Juncker however, chooses to start in a top level function in the European Union, in spite of criticism that is supposed to happen in Saturn times. Here is his chart (day of birth, transits and progressions). There is no hour of birth, but it is easy to see the importance of Saturn rising before the Sun on December 9, 1954 in Redange (Lux).

Look at his chart: transit Saturn is now square progressed Sun. As Juncker is about 60 years old, he faces his second Saturn return (time to face your age, memento mori). Progressed Mars is inconjunct natal Saturn. Transit Uranus is inconjunct natal Saturn (and trine natal Sun). He could still withdraw, but nobody expects him too. He has ambitions...But given the composition of transits and progressions, he is having hard times now. The chart mirrors more endings than beginnings. How does it feel to start this way? I guess that it hurts (see transit Chiron square natal Sun).

Click for a better view...

Saturn is the symbol of management and ambition. Saturn is important in his natal chart. If Jean-Claude Juncker was born before 18 hours (6 p.m.) Saturn rises before a ‘calling’ Sun (the Sun in a starring role). The Sun is semi sextile Saturn all day. It is the signature of a person ‘in charge’, a leader with ambition, a manager who draws attention and could tend to be an autocrat. 

There are more people born on December 9, 1954. One of them is a popular Dutch comedian who was given an estimate 10-15 years left in 2010 when he was diagnosed with leukemia. The other one is a Dutch football manager. Managing to be in charge is one of the things that Sun-Saturn does. Apparently, it doesn't have to be in politics, though Phil Bryant (Republican Governor) is definitely a politician, like Juncker, who is also a conservative.

Jean-Claude Juncker is very much in favor of more Europe and doesn’t really seem to care about democracy. His answer to a No in a referendum:

If it's a Yes, we will say 'on we go', and if it's a No we will say 'we continue'. If it's a Yes, we will say 'on we go', and if it's a No we will say 'we continue'.

This man will probably become Chairman of the European Commission. This in spite of questions about his drinking habits (see Daily Telegraph). Earlier, a Dutch minister mentioned this... See the denial of Jean-Claude Juncker: http://www.lessentiel.lu/de/news/luxemburg/story/30109450

Anyway, Mr Juncker has the full support of Angela Merkel and most of the members. David Cameron*) seems to be alone in his criticism. This won’t stop Europe, …yet. Maybe it will keep Britain out of the Euro forever? There is more coming up for Europe. 

There has been tension before (Uranus-Pluto square in 2012-2013) and it is a bit easier now. But in 2015 transit Neptune conjunct progressed Sun will be an undermining aspect. In 2018, when the Union is 60 years old (like Juncker now), Saturn will be conjunct the natal Sun of January 1958. That may be an important moment in history. With progressed Sun then inconjunct Uranus there will be an overdose of tension. SOURCE HERE

These kind of ‘democratic’ appointments and decissions defenitely won’t help to make the European Union more popular, meanwhile...

*) Hungarian Orban will also vote against Juncker.

Ενα Stellium σκετο Delirium για το Γενικο Γραμματεα του ΚΚΕ Δημητρη Κουτσουμπα

Ο Δημητρης Κουτσουμπας ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ εχει ενα Stellium 6 πλανητων στο Λεοντα που σημαινει

ΕΓΩ ΞΕΡΩ
ΕΓΩ ΔΙΑΤΑΖΩ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΛΑΟΣ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΣΤΑΛΙΝ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΛΕΝΙΝ
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΥΡΙΖΑ..........................

Μάνος Δανέζης «Ζούμε σ’ ένα matrix…η ανατροπή είναι ζήτημα χρόνου»

Συνέντευξη: Μαριάνθη Πελεβάνη - Συνεντεύξεις - 04/05/2014

Επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα στον Τύπο, εκατοντάδες επιστημονικές εργασίες, διαθέτει ένα πλούσιο συγγραφικό έργο βιβλίων Φυσικής, Αστροφυσικής Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θετικών Επιστημών αλλά και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Τα τελευταία χρόνια οι ρηξικέλευθες απόψεις του γίνανε γνωστότερες από τις τηλεοπτικές σειρές «Το Σύμπαν που αγάπησα» και «Έτσι βλέπω τον κόσμο» στην ΕΤ3, όπου υπήρξε (μαζί με τον Δρ Ε. Θεοδοσίου) παρουσιαστής και επιστημονικός υπεύθυνος. Παρακολουθώντας τον, δεν ξέρω να σας πω αν είναι «ταπεινο-εκκεντρικός», «φευγάτος», ή και υπερ-ευφυής ως επιστήμονας αλλά σίγουρα βαδίζει στον δικό του ρυθμό, προσπαθώντας να μας αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Ο λόγος για τον Μάνο Δανέζη.

Κύριε Δανέζη πιστεύετε ότι ο δυτικός κόσμος καταρρέει;

Σήμερα, όπως όλοι έχουμε αντιληφθεί, οι δυτικές κοινωνίες διέρχονται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές. Ως παράδειγμα αναφέρουμε τη διεθνή οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε σήμερα. Όπως είναι φανερό η οικονομική κρίση δεν είναι το αίτιο, αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής κατάρρευσης αξιών και ιδεών. Πίσω από την καταρρέουσα οικονομική δομή, σε κοινωνικό και ηθικό επίπεδο, βρίσκεται ένας καταρρέον πολιτισμός και ομάδες ανθρώπων που την υπηρετούν. Χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτής της κατάρρευσης είναι η εγκατάλειψη των αρχών της συλλογικότητας, της κοινωνικότητας και του κοινοτικού πνεύματος, δηλαδή των βασικών στοιχείων δόμησης του πολιτισμού μας.

Η συλλογικότητα έχει αντικατασταθεί από την ιδιώτευση, την υποκειμενικότητα, την ατομικότητα και τον εγωκεντρισμό. Με τον τρόπο αυτό η κοινωνία χάνει τη συνοχή της και αυτοδιαλύεται σε ένα σύνολο συγκρουόμενων ατόμων. Το εγώ αντικαθιστά το εμείς. Το είμαι αντικαθίσταται από το έχω. Με τον τρόπο αυτό ο δυτικός πολιτισμός από κοινωνικός, μετατρέπεται σε εξατομικευμένο, υστερόβουλο, ωφελιμιστικό και συν τω χρόνω φθείρεται, διαφθείρεται, και καταρρέει.

Δυστυχώς, η ιστορία διδάσκει ότι όλοι οι πολιτισμοί του παρελθόντος κατέρρευσαν, μέσα σε τραγικές ωδίνες, χωρίς οι διεφθαρμένες κοινωνικές δομές να το αντιλαμβάνονται και χωρίς να είναι έτοιμες να τους αντικαταστήσουν με κάτι καλύτερο

Την πολιτισμικά μεταβατική περίοδο που διανύουμε, ελπίδα και προσπάθειά μας πρέπει να είναι η δημιουργία όλων των αναγκαίων συνθηκών προκειμένου η ιστορία να μην επαναληφθεί και η πολιτισμική μετάβαση, η οποία είναι ήδη δρομολογημένη, να γίνει ομαλά χωρίς τις τραυματικές εμπειρίες άλλων ιστορικών περιόδων.

Όπως διαπιστώνετε, ένα πολιτισμικό ρεύμα εκφράζει βασικά την εκάστοτε προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει και να ελέγξει τους φόβους του. Τι φοβόμαστε σήμερα και πως μπορούμε να το ξεπεράσουμε;

Ένα βασικό και επιτακτικό ανθρώπινο συναίσθημα είναι ο «φόβος», ο οποίος δημιουργείται από την έννοια της «ανάγκης». Σκοπός και αίτιο της ανάπτυξης ενός πολιτισμικού ρεύματος είναι η προσπάθεια μιας κοινωνίας να ξεπεράσει και να ελέγξει συλλογικά τρεις βασικές ομάδες φόβων, οι οποίοι βρίσκονται σε άμεση σχέση και συνάρτηση με τριών ειδών πραγματικά και πρακτικά γεγονότα. Ο πρώτος φόβος είναι ο φόβος της φυσικής ανθρώπινης επιβίωσης, ο δεύτερος είναι ο φόβος της βίαιης δράσης του φυσικού περιβάλλοντος και τέλος ο μεταφυσικός φόβος, δηλαδή ο φόβος που προκαλούν κάποια γεγονότα τα οποία ξεφεύγουν από το πλαίσιο μιας λογικής ερμηνείας, η οποία θα είχε τη βάση της στην εμπειρία των ανθρώπινων αισθήσεων, όπως ο θάνατος.

Προκειμένου ο άνθρωπος να κατασιγάσει αυτές τις τρεις ομάδες φόβων δημιούργησε αντίστοιχα, τα «κοινωνικά συστήματα» από τα οποία προήλθαν τα «πολιτικά συστήματα», την «επιστήμη» η οποία σε κάποιες περιπτώσεις μετασχηματίζεται σε «τεχνολογία». και τέλος τη «θεολογία», η οποία αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η δημιουργία της έννοιας της «θρησκείας». Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν οι βασικοί τρεις πυλώνες ενός πολιτισμικού ρεύματος. Στο πλαίσιο αυτών των τριών πολιτισμικών πυλώνων αναπτύσσονται  ανθρώπινες διοικητικές δομές οι οποίες, όλες μαζί, αποτελούν αυτό το οποίο ονομάζουμε «κοσμική εξουσία». Όπως γίνεται φανερό, αυτό που οδηγεί σε κατάρρευση έναν πολιτισμό δεν είναι η φιλοσοφική βάση τους, αλλά οι φιλοδοξίες, ο δογματισμός και η διαφθορά, των ανθρώπων που συγκροτούν τις διοικητικές δομές τους.

Όμως, όταν οι διοικητικές δομές των πολιτισμικών πυλώνων διαφθαρούν, οι πολιτισμικοί πυλώνες και ο πολιτισμός γενικότερα καταρρέουν, αφήνοντας τους ανθρώπινους φόβους να γιγαντωθούν εκ νέου. Τότε δημιουργείται η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος το οποίο θα πρέπει να είναι ικανό να κατασιγάσει τους νέους ανθρώπινους φόβους.

Όμως μια κοινωνία που κυριαρχείται από υπέρμετρους φόβους, είναι μια υποταγμένη κοινωνία, ανίκανη να αντιδράσει λογικά και ήρεμα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της. Μια φοβισμένη κοινωνία κυριαρχείται από την αίσθηση του πανικού, της οργής, της ανεξέλεγκτης βίας. Μια φοβισμένη κοινωνία είναι μια εύκολα χειραγωγούμενη κοινωνία. Το γιγάντωμα των αναγκών και των φόβων μας, μας στερεί το υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό, την ελευθερία μας.

Σήμερα πλέον κατανοούμε γιατί ο δυτικός πολιτισμός, μας δημιούργησε έναν καταιγισμό πλαστών και άχρηστων αναγκών. Όχι για να μας κάνει πιο ευχάριστη τη ζωή. αλλά επειδή αυξάνοντας τις ανάγκες μας, γιγάντωνε πλαστά τους φόβους μας. Μας έκανε υποταγμένους και εύκολα χειραγωγούμενους

Ας αντιδράσουμε από σήμερα. Ας ελαχιστοποιήσουμε τους φόβους μας ελαχιστοποιώντας τις πλαστές ανάγκες μας, αντικαθιστώντας τις έννοιες του «αμοιβαίου συμφέροντος» και της περιστασιακής «ελεημοσύνης» με το μόνιμο αίσθημα της ανθρώπινης αλληλεγγύης

Η αλλαγή της πολιτισμικής συγκρότησης θα επιτευχθεί ειρηνικά και αναίμακτα, αν και όταν αντιληφθούμε την αναγκαιότητα μιας εσωτερικής μας αναμόρφωσης. Η πνευματική και συνειδησιακή συγκρότηση των πολιτών καθορίζει την ποιότητα της Πολιτείας και η ποιότητα της Πολιτείας, τον πολιτισμό που αυτή θα συγκροτήσει.

Η μεγάλη πολιτισμική αλλαγή θα αρχίσει να γίνεται μια ειρηνική πραγματικότητα μόνο όταν κάνουμε την αγωνία μας, τον δικαιολογημένο κοινωνικό θυμό μας και το αίσθημα της εκδίκησης, αξιοπρέπεια, δουλειά, γνώση, υπευθυνότητα, συλλογικότητα.

Μιλάτε για μια επιστημονική επανάσταση συνδεδεμένη με ένα καινούργιο πολιτισμικό ρεύμα, το οποίο μπορεί να αλλάξει το σύγχρονο κόσμο. Τι «ευαγγελίζεται» το ρεύμα αυτό και που συνίσταται η νεωτερικότητά του, το καινούργιο;

Ένα θεμελιώδες ερώτημα είναι το με ποιόν τρόπο επιδρά το περιεχόμενο της επιστημονικής σκέψης στις δομές ενός πολιτισμικού ρεύματος;

Αρχικά θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι θετικές επιστήμες και σε προέκταση ο πυλώνας της επιστήμης, δεν θεμελιώνονται πάνω σε πειραματικά αποδεδειγμένες έννοιες, όπως αφήνουμε πολλές φορές να εννοηθεί

Οι βάσεις των θετικών επιστημών είναι οι έννοιες της «ύλης», του «χρόνου», και του «χώρου». Όμως οι έννοιες αυτές, όπως γνωρίζουμε, δεν είναι ούτε χειροπιαστές ούτε αντικειμενικά προσδιορισμένες αλλά, φιλοσοφικά κατηγορούμενα προσδιοριζόμενα με διαφορετικούς τρόπους, σε διαφορετικές εποχές από διαφορετικούς πολιτισμούς.

Το πολύ σημαντικό όμως είναι ότι, οι έννοιες αυτές δεν αποτελούν τη βάση μόνο του πυλώνα της επιστήμης ενός πολιτισμικού ρεύματος αλλά και των άλλων δύο πυλώνων του, εκείνων της θρησκευτικότητας και της κοινωνικής φιλοσοφίας.

Επακόλουθο αυτού του γεγονότος είναι ότι, αν ανατραπεί το εννοιολογικό περιεχόμενο των εννοιών της «ύλης», του «χρόνου» και του «χώρου» καταρρέει ολόκληρο το πολιτισμικό οικοδόμημα μιας κοινωνίας. Η ανατροπή αυτή είναι προνόμιο των θετικών επιστημών και έχει επιτευχθεί από την σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Ως εκ τούτου, η ανατροπή και η αλλαγή του δυτικού πολιτισμικού ρεύματος είναι ζήτημα χρόνου.

Η μεγάλη αυτή επιστημονική επανάσταση, που θα σχηματοποιήσει σε νέες βάσεις τις κοινωνικές διοικητικές δομές, στηρίζεται σε δύο νέες βασικές αλήθειες, επιστημονικά τεκμηριωμένες τόσο θεωρητικά όσο και πειραματικά.

Η πρώτη αλήθεια αναφέρεται στην αποκάλυψη του τι είναι στην ουσία αυτό το οποίο ονομάζουμε αντικειμενική πραγματικότητα και σε προέκταση, τι είναι αυτό το οποίο ονομάζουμε ύλη η οποία αποτελεί το θεό του καταρρέοντος πολιτισμικού ρεύματος, στον βωμό της οποίας αλλά και των παραγώγων της, πολλές φορές θυσιάζουμε ακόμα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η σύγχρονη επιστημονική σκέψη, μέσω της πειραματικής διαδικασίας, γνωρίζει πλέον ότι η αισθητή υλική πραγματικότητα αποτελεί μια ψευδαίσθηση της ανθρώπινης φυσιολογίας, η οποία δημιουργείται μέσα σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου με την βοήθεια των αισθητηρίων οργάνων μας. Η υλική πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα matrix.

Σύμφωνα με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας η υλική συμπαντική πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά «η προβολή (το είδωλο, το καθρέφτισμα) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας». Τον χώρο αυτό η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας ονομάζει χώρο Minkowski

Η δεύτερη επιστημονική αλήθεια στην οποία θα στηριχθεί το νέο πολιτισμικό ρεύμα είναι ή έννοια της ολικότητας. Το Σύμπαν της σύγχρονης επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα το οποίο δεν μερίζεται, ούτε αποτελείται από μέρη. Η αίσθηση των εξατομικευμένων αντικειμένων και μορφών δεν αποτελεί παρά μια νέα πλάνη η οποία στηρίζεται σε μια ιδιομορφία, βασικά, της όρασής μας αλλά γενικότερα της εγκεφαλικής μας συγκρότησης.

Η αλήθεια είναι ότι τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι Ένα. Μια απέραντη ενιαία, και αδιαίρετη ενότητα. Μέσα σε αυτή την ενότητα χάνεται η έννοια της εξατομίκευσης της προσωπικής ύπαρξης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να ευτυχή το μέρος, αν πάσχει το όλον

Η ευτυχία των μερών μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ευτυχίας του συνόλου. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε μια κοινωνική φιλοσοφία του «εμείς» και του «είμαι» καταργώντας την κοινωνική φιλοσοφία του «εγώ» και του «έχω».

Συγχρόνως, το θεώρημα δράσης αντίδρασης μας διδάσκει ότι, μέσα σε ένα ενιαία και αδιάσπαστη συμπαντική ουσία, κάθε κακή δράση μας πάνω στο μέρος, δημιουργεί την ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου πάνω σε μας. Με λίγα λόγια ότι κάνουμε το εισπράττουμε πολλαπλάσια από κάθε γωνιά της συμπαντικής ενότητας.

Τέλος η έννοια της συμπαντικής αδιαίρετης ενότητας δημιουργεί μια νέα περιβαλλοντική συνείδηση εφόσον, η φύση είναι ένα μέρος του όλου και κάθε δράση μας εναντίον της σημαίνει δράση ολόκληρης της δημιουργίας εναντίον μας.

Δηλαδή λέτε πως ο,τιδήποτε αντιλαμβανόμαστε γύρω μας είναι ψευδές; Είναι matrix; Ό,τι μάθαμε είναι λάθος;

Ότι μάθαμε μέχρι σήμερα μας βοήθησε να δημιουργήσουμε όλα όσα χρειάζονταν για να αναπτύξουμε τον σημερινό δυτικό πολιτισμό. Δεν ήταν λάθος αλλά περιορισμοί της αλήθειας μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της ανθρώπινης φυσιολογίας και δογματικής.

Όπως ανέφερε και ο Δημόκριτος: «Yπάρχουν δύο είδη γνώσης, η μία μέσω των αισθήσεων και η άλλη μέσω της διάνοιας. Από αυτές, εκείνη που αποκτάται μέσω της διάνοιας την αποκαλεί γνήσια, αποδίδοντάς της αξιοπιστία για την εκφορά σωστής κρίσης, ενώ εκείνη που αποκτάται μέσω των αισθήσεων την ονομάζει νόθα, μην αναγνωρίζοντάς της το αλάθητο για τη διάγνωση του αληθινού. Λέγει κατά λέξη, «υπάρχουν δύο μορφές γνώσεις, μία γνήσια και μία νόθα. Στη νόθα ανήκουν όλα τα παρακάτω, η όραση, η ακοή, η οσμή, η γεύση, η αφή. Η άλλη μορφή γνώσης είναι γνήσια, που είναι ξέχωρη από αυτή».

Η σύγχρονη επιστημονική γνώση έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη γνώση που αποκτάται μέσω της διάνοιας και πάνω σε αυτήν δομεί το Νέο Πολιτισμικό Ρεύμα.

Ποια είναι κατά τη γνώμη σας, η επίδραση όλων των σύγχρονων επιστημονικών θεωριών στη νέα δομική συγκρότηση των δυτικών κοινωνιών;

Μια κοινωνία, η οποία έχει συνειδητοποιήσει τους προηγούμενους φυσικούς  κανόνες, αναγνωρίζει ως βασική αξία της την «ελευθερία» στo πλαίσιo της ενότητας. Μέσο κατάκτησης της ελευθερίας αποτελεί η πνευματικότητα.

Αποτέλεσμα της προηγούμενης διαπίστωσης είναι ότι πρώτη και βασική επιδίωξη του ανθρώπου πρέπει να είναι η διασφάλιση και επέκταση της πνευματικότητάς του. Αυτό όμως που θα πρέπει να διευκρινιστεί είναι ότι το πνεύμα δεν αποτελεί ένα ανεξάρτητο φιλοσοφικό κατηγόρημα, αλλά μια άλλη έκφραση της έννοιας της ελευθερίας.

Πνευματικός άνθρωπος είναι ο ελεύθερος και κοινωνικοποιημένος άνθρωπος. Πνευματικότητα δεν σημαίνει εξαΰλωση αλλά απελευθέρωση

Η επιστήμη δίνει τα όπλα προκειμένου να συγκροτήσουμε έναν νέο ουμανιστικό πολιτισμό. Όμως οι κοινωνικές εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί προς μια στρεβλή κατεύθυνση Ως εκ τούτου δεν υπάρχει παρά μόνο μια διέξοδος από την κρίση, η συνειδητοποίηση της ανάγκης μιας εσωτερικής προσωπικής μας αναμόρφωσης, Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει ως βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα την αναμόρφωση των καθιερωμένων θεσμών και μακροπρόθεσμα την κατάρρευση της σημερινής οικονομίστικης λογικής και την ανάπτυξη ενός νέου Ουμανιστικού Πολιτισμού.

Έτσι είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι, η επανάσταση η οποία ήδη συντελείται στους τομείς της ενέργειας, της τεχνολογίας, της οικογενειακής ζωής, τις σχέσεις των δύο φύλων, του τομέα της επικοινωνίας, θα έχει ως αποτέλεσμα, αργά ή γρήγορα, μια πολιτική και πολιτιστική έκρηξη, για την οποία πρέπει όλοι να είμαστε προετοιμασμένοι. Η προετοιμασία όμως αυτή δεν είναι εύκολη εφόσον προσκρούει σε μια στρεβλά και εγωιστικά αναπτυγμένη αίσθηση του «δημόσιου και οικονομικού συμφέροντος»

Παρόλα αυτά, όσο δύσκολο και αν είναι, το πρώτο βήμα του Νέου Πολιτισμικού Ρεύματος πρέπει να γίνει τώρα. Είναι επιτακτική ανάγκη, το συντομότερο δυνατόν, να αντικατασταθεί ο πολιτισμός του Homo Sapiens, του σοφού ανθρώπου των πολέμων του αίματος και των καταστροφών, από τον ουμανιστικό πολιτισμό του Homo Universalis, του Συμπαντικού ανθρώπου, που τόσο έχουμε ανάγκη.

Οι νέες επιστημονικές ανακαλύψεις ή διαπιστώσεις παραμένουν στο περιθώριο του εκπαιδευτικού συστήματος και γιατί;

Είναι θέμα των δυτικών «εκπαιδευτικών συστημάτων». Τα συστήματα αυτά  προωθούν μόνο τις γνώσεις που αποβλέπουν στην θεοποίηση της ύλης και της ατομικότητας, ως παραγόντων της οικονομικής ανάπτυξης. Η λογική των εκπαιδευτικών αυτών συστημάτων θεωρεί, αλλά δεν ομολογεί, ότι η οικονομική ευμάρεια είναι ο μόνος παράγοντας που οδηγεί στην ευτυχία της κοινωνίας και του ανθρώπου.

Όλα είναι ένα, όλα είναι τώρα;

Όπως αναφέρει ο Αϊνστάιν: «Για εμάς τους ορκισμένους φυσικούς  η διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια ψευδαίσθηση ακόμα και αν είναι τόσο επίμονη»

Η έννοια του «χρόνου» στη σύγχρονη Φυσική τροποποιείται ριζικά έτσι ώστε, έννοιες όπως αυτές του «παρόντος», του «μέλλοντος» και του «παρελθόντος» δεν έχουν πλέον επιστημονικό νόημα. Ομοίως, δεν έχουν νόημα έννοιες όπως αυτές, του «εδώ» και του «εκεί», του «πάνω» ή του «κάτω». Στο Σύμπαν της σύγχρονης επιστημονικής πραγματικότητας το «εδώ» είναι «παντού» και το «τώρα» ταυτίζεται με το «χθες» και το «αύριο».

Υπάρχουν άλλοι επιστήμονες ή φιλόσοφοι εντός ή εκτός Ελλάδας με τους οποίους συμφωνείτε στην αναγκαιότητα του νέου αυτού πολιτισμικού ρεύματος;

Όπως πλέον διαφαίνεται, το μηχανιστικό και υλιστικό κοσμοείδωλο, που θεμελιώθηκε κατά τον 16^ο-17^ο αιώνα, έχει σχεδόν κλείσει τον ιστορικό του κύκλο αφήνοντας πίσω του τα συντρίμμια ενός καταρρέοντος δυτικού πολιτισμού σε κοινωνικό, οικονομικό και θεολογικό επίπεδο.

Η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου δυτικού πολιτισμικού ρεύματος είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε. Το πρόβλημα όμως είναι η αναζήτηση των αξιακών και ηθικών βάσεων της ανάπτυξης του νέου αυτού ανθρωπιστικού πολιτισμικού ρεύματος

Την ανάγκη αυτή έχουν επισημάνει, προτείνοντας λύσεις, μεγάλοι διανοητές σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά και στην Ελλάδα. Αναφέρουμε ενδεικτικά τους Τόφλερ, Μαρκούζε και Νέγκρι.

Εκτός αυτών όμως, τόσο η διάσημη Λέσχη της Ρώμης, όσο και η Ομάδα Φουτουριστών στο Stanford Research Institute, μελετώντας τα πολύ επικίνδυνα μελλοντικά προβλήματα της ανθρωπότητας, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η τρέχουσα κοσμοθεωρία και οι τεχνολογίες που αυτή υποστηρίζει, έχουν μεν δημιουργήσει τεράστια οφέλη σε ένα επίπεδο, αλλά συγχρόνως είναι απαρχαιωμένες και υπεύθυνες για τη δημιουργία του παγκόσμιου μεγάλου προβλήματος. Οι συγγραφείς αυτών των μελετών διατύπωσαν μια πρότασή εξόδου από την κρίση που δεν είχε να κάνει με την οικονομία, την τεχνολογία ή την πολιτική. Περισσότερο εξαρτιόταν από την επανάκτηση αυτού που ο Άλντους Χάξλεϊ όρισε ως προαιώνια φιλοσοφία: Μια κατανόηση της σχέσης μεταξύ του εαυτού μας και του κόσμου που βρίσκεται στη ρίζα κάθε μεγάλου κοινωνικού, θρησκευτικού ή φιλοσοφικού κινήματος.

Όπως επισημαίνουν οι διανοητές Hugh Kearney, Βuckminster Fullet, John Strohmeier και Peter Westbrook, οι βάσεις μιας νέας πολιτισμικής συγκρότησης απορρέει μόνο μέσα από ένα σύστημα σκέψης, το οποίο πήγασε από την αρχαία Ελληνική διανόηση.

Ποιος όμως τους άκουσε και ποιος τους ακούει ακόμα και σήμερα;

Πέρα από την ακαδημαϊκή σας δράση πως αλλιώς οργανώνεστε και προωθείτε τις ιδέες σας;

Οι ιδέες δεν έχουν ατομική, αλλά συλλογική πατρότητα, ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να προωθούνται συγκεκριμένα από κάποιον. Η γνώση της αλήθειας των όντων δεν αποτελεί κτήση κανενός. Όλοι μας αποτελούμε μετόχους της συμπαντικής γνώσης στο επίπεδο των δυνατοτήτων μας. Η γνώση είναι δύναμη και η συνολική δύναμη του σύμπαντος μερίζεται στους ανθρώπους δίχως να διαμερίζεται και δεν αποτελεί αποκλειστικό κτήμα κανενός.

Η σχέση της γνώσης με τον άνθρωπο είναι ερωτική και όπως αναφέρει και ο καθηγητής της θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μ. Μπέγζος: «Η κτητική γνώση μένει ανέραστη, αλλά η μετοχική γνώση γίνεται ερωτική πράξη. Η αλήθεια δεν είναι καρπός στεγνού λογισμού των φυσικομαθηματικών επιστημών και στυγνού υπολογισμού κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, αλλά αποτελεί γέννημα θρέμμα του ερωτικού λόγου. Μόνο στον έρωτα ενώνεται η ζωή με τη σκέψη, η γνώση με την πράξη, η θεωρία με την εφαρμογή. Και μόνο σε ένα τέτοιο ορίζοντα σχεσιακού, υπαρξιακού διαλόγου, συμβιωτικού και ερωτικού λόγου βρίσκει η ζωή το νόημα της, παίρνει ξανά πάλι σημ

Γιώργος Μαρίνος και η σχέση του με την Αστρολογία

Πολυεπίπεδος, ανοιχτός, φιλικός άνθρωπος πιστεύει πάντα, στα άστρα και συχνά τα κοιτάει μόνος του και βλέπει χαρακτήρες, ζωές, ανθρώπους! Του έμαθε να αναγνωρίζει την επιρροή των πλανητών η Βίκυ Παγιατάκη, με την οποία, λέγεται, πως είχαν μια έντονη σχέση. Ο Μιχάλης Ρέππας θυμάται, πως κάποτε άκουγε ζώδια και ωροσκοπία και κορόιδευε! Του λέει ο Μαρίνος μια μέρα, που 'χε κοιτάξει τα άστρα του, « θα αλλάξεις σπίτι σε 5 μήνες». «Για να δεις τι χαζά είναι αυτά» του λέει ο Ρέππας «τώρα πήγα σπίτι, το 'χω πληρωμένο, το αγάπησα με το που το είδα και συνεχίζω να το αγαπώ». «Καλά, καλά θα δούμε», στεκόταν συγκαταβατικός ο Μαρίνος. Σε 5 μήνες, έγινε μεγάλος σεισμός και πάει το σπίτι. Ο Μαρίνος επιβεβαιώθηκε και ο Ρέππας πίστεψε στα άστρα! Πηγη εδω

Η τηλεδημοκρατία των δημοσκοπήσεων

Είναι πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι δημοσκοπήσεις είναι ένα σημαντικό εργαλείο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που την αναπτύσσει και τη βελτιώνει. Οι δημοσκοπήσεις –λένε– συμβάλλουν στην αύξηση της πολιτικής πληροφόρησης, καθιστούν την πολιτική ζωή περισσότερο διαφανή και προσφέρουν στους πολίτες τη δυνατότητα να εκφράζονται συλλογικά και άμεσα για πολλά ζητήματα του δημόσιου βίου.
Ακριβώς επειδή δίνουν το λόγο στο λαό, λειτουργούν σαν στιγμιαία δημοψηφίσματα και επομένως ανοίγουν το δρόμο για μιαν αναζωογόνηση της συμμετοχικής δημοκρατίας. Οι δημοσκοπήσεις είναι εξάλλου οι πρόδρομοι της μελλοντικής ηλεκτρονικής αγοράς, στην οποία οι πολίτες θα μπορούν να διατυπώνουν διαρκώς τη γνώμη τους για τα πολιτικά θέματα, χάρη στα νέα τεχνικά μέσα που θέτουν στη διάθεσή τους οι σύγχρονες τεχνολογίες της επικοινωνίας.
Αυτά τα επιχειρήματα εξωραΐζουν την πραγματικότητα και παραγνωρίζουν ή υποτιμούν τη σημασία των αλλαγών που έχουν επισυμβεί στη λειτουργία των πολιτικών συστημάτων. Στις σύγχρονες «τηλε-δημοκρατίες» παρατηρούμε μιαν αυξανόμενη αλληλεπίδραση ανάμεσα στους θεσμούς της αντιπροσώπευσης και στις στρατηγικές πολιτικής επικοινωνίας που αξιοποιούν τα νέα ηλεκτρονικά μέσα.
Αυτές οι στρατηγικές στηρίζονται όλο και περισσότερο στη δύναμη των μεγάλων μέσων μαζικής επικοινωνίας και ιδιαίτερα της τηλεόρασης και τείνουν να υιοθετούν ως προνομιακό επικοινωνιακό τους μοντέλο εκείνο της εμπορικής διαφήμισης. Από ’δώ πηγάζει ένας βαθύς μετασχηματισμός τόσο της ιδέας της κοινής γνώμης όσο και της έννοιας της πολιτικής αντιπροσώπευσης. Στην πραγματικότητα αυτό που αλλάζει είναι η ίδια η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, η οποία απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από τις κανονιστικές επιταγές που προέβλεπε η κλασική θεωρία. Ήδη οι περισσότεροι σύγχρονοι θεωρητικοί της «πλουραλιστικής δημοκρατίας» έχουν από καιρό εγκαταλείψει εκείνο το υπόδειγμα που ο Σουμπέτερ αποκαλούσε κλασική θεωρία της δημοκρατίας. Αυτοί οι θεωρητικοί υποστηρίζουν ότι στις σύγχρονες πολύπλοκες κοινωνίες η δημοκρατία δεν μπορεί να ταυτίζεται με μορφές αυτοκυβέρνησης και άμεσης λαϊκής συμμετοχής. Και θεωρούν δημοκρατικό ένα καθεστώς όταν εγγυάται απλώς έναν ανταγωνισμό πολλαπλών ελίτ για την κατάκτηση της εξουσίας μέσα από ελεύθερες εκλογές. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτήν τη «διαδικαστική» αντίληψη της δημοκρατίας, προϋποτίθεται ότι οι πεποιθήσεις των πολιτών θα διαμορφώνονται και θα ωριμάζουν ελεύθερα μέσα από το δημόσιο διάλογο και την αντιπαράθεση των ιδεών και των προγραμμάτων. Χωρίς μιαν ουσιαστική αυτονομία και μιαν ορθολογικότητα στις διαδικασίες διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, ακόμα και οι πιο στοιχειώδεις προϋποθέσεις του πλουραλισμού και του ισότιμου εκλογικού ανταγωνισμού δεν μπορούν να εξασφαλιστούν. Όταν όμως η κατάκτηση της λαϊκής συναίνεσης γίνεται με μορφές πολιτικής προπαγάνδας όμοιες με εκείνες της εμπορικής διαφήμισης και όταν η κοινή γνώμη καταλήγει να είναι ολικά εξαρτημένη από τις τεχνικές χειραγώγησης των πιο ισχυρών ελίτ που μετέχουν στον εκλογικό ανταγωνισμό, τότε το πιθανότερο αποτέλεσμα είναι η εκλογική επιβράβευση εκείνης της ελίτ που είναι ικανή να χειρίζεται πιο επιδέξια και με λιγότερες αναστολές τα (ηλεκτρονικά) εργαλεία παραγωγής της συναίνεσης.
Σε αυτό το πλαίσιο της χειραγώγησης της συναίνεσης εγγράφεται και το φαινόμενο της πολιτικής χρήσης των δημοσκοπήσεων. Τυπικό γνώρισμα της τεχνικής των δημοσκοπήσεων είναι ότι αντιμετωπίζουν τους πολίτες όχι ως υποκείμενα πολιτικής πρωτοβουλίας αλλά σαν αντικείμενα έρευνας. Στόχος των δημοσκοπήσεων δεν είναι να προτείνουν εναλλακτικές πολιτικές επιλογές, να συμβάλουν στο δημόσιο διάλογο που μπορεί να οδηγήσει σε πιο ορθολογικές και πιο δημοκρατικές αποφάσεις. Το κοινό δεν πληροφορείται για ορισμένα ζητήματα, δεν υποκινείται να ενδιαφερθεί γι’ αυτά, να τα συζητήσει ορθολογικά. Βομβαρδίζεται αντίθετα με μια ποσότητα στοιχειωδών ερεθισμάτων και καλείται να εκφράσει τις πιο άμεσες και στιγμιαίες αντιδράσεις του, οι οποίες παρουσιάζονται έπειτα ως η πιο έγκυρη και αυθεντική απεικόνιση των τάσεων που κυριαρχούν στην κοινή γνώμη.
Στη δημοκρατία των δημοσκοπήσεων, ο πολίτης με δικαίωμα ψήφου δέχεται τη συνεχή πίεση των επαναλαμβανόμενων προβλέψεων του εκλογικού αποτελέσματος που τείνουν να αυτοεπαληθεύονται.
Οι εκλογείς παρακολουθούν παθητικά τη δημοσκοπική και τηλεοπτική τους υποκατάσταση από τους ηλεκτρονικούς σωσίες τους. Η νίκη του αντίπαλου κόμματος, που θεωρείται δεδομένη, τους αποθαρρύνει εξίσου με την πρόβλεψη για νίκη του δικού τους κόμματος, καθώς και οι δυο καθιστούν περιττή κάθε δική τους προσωπική πρωτοβουλία.
Από αυτήν την άποψη, οι δημοσκοπήσεις όχι μόνον δεν είναι εκδήλωση μιας συμμετοχικής ή άμεσης δημοκρατίας, αλλά αντίθετα ασκούν μια συστηματική πίεση που ωθεί προς την πολιτική απάθεια και τον κομφορμισμό. πηγη εδω

The Galactic Center by Phil Sedgwick:

Our solar system spirals and pinwheels its way about the powerful center of the galaxy. The Sun maintains the same relationship to the Galactic Center as the Earth does to the Sun. The Sun revolves about the Galactic Core taking roughly 240 million years to accomplish the task. Some 30,000 light years from center and slightly south of the Galactic equator, our Sun resides in between the two arms of the galaxy, the Perseus Arm and the Sagittarius Arm. To view the Galactic Center, we must look through the Sagittarius Arm, also known as the Southern Stream. This stream contains a proliferation of galactic players such as stars, pulsars and the like, justifying the greater amount of stars and energy underwriting the signs of Scorpio, Sagittarius and Capricorn (Libra, Scorpio and Sagittarius, if seen sidereally).

The Galactic Center recently received verification that it contains a black hole as its center. The resulting energy squeeze emits a wide array of powerful radiation, most notably infrared (IFR) in this instance. This Infrared energy pressures the subconscious mind, providing the release of learned behavior and memories, both negative and positive, all in the interest of moving forward.

The energetic crowding process pushes out mentally/emotionally stored data to clear space for new information to enter both the conscious and subconscious minds. Often the information released does not follow a sequential pattern. Holes are left in one's data field. Access time to known information and stored memory increases. So periodically, it becomes time to rearrange life’s data and re-pack it. For a technical analogy, run the program Defrag on an IBM clone computer or its Apple equivalent. Observe the procedure the computer uses to effectively utilize empty space and reestablish accessing efficiency. At the end of the hard drive Defrag, all available storage capacity waits at the ready for the next inflow of information. To boot, the access time to stored information decreases.

Those with connections to the Galactic Center benefit from the same basic maintenance agenda one devotedly applies to their computer. Logically, it makes sense to apply the same respectful, regularly scheduled regard to the self, which is the source of knowledge. Every now and then a review of what is known, serves the Z personality. The first step consists of reviewing information to observe what knowledge became superseded by new information. Should the new information nullify the old thinking, then delete all obsolete ideas. If the new information simply augments the previous information, then enhance and update the knowledge/wisdom files. This would be similar to Einstein reporting to the scientific world that E = mc2. While Einstein’s equation did not violate Newton’s physical laws, it did adjust the application of those laws. A new context or dimension for the knowledge, both former and newer, resulted. Then there’s the idea of completely fresh information with no relevance (at least yet) to what is already known. Add this, too.

First, though, the process of psychic defragging remains. One must identify obsolete, wrong or undesired segments of information and knowledge. These need to be deleted. Deleted means wiped from the consciousness with no trace. Again, computer metaphors serve our purposes. You can delete a file and toss it to the recycle bin where it floats in informational purgatory. This file is not really present, nor is it totally gone. It does waste space. It gets in the way. On those glitch computer days wildly fanned by rich solar flares, Mercury retrograde or what have you, these files can even block proper access to the good, current, helpful, progressive information.

The mental process can be as simple as defining the undesired thinking and making a conscious effort to shunt it. An exercise that works well is the “I Get To Be Wrong About...” drill. On a sheet of paper write, “I get to be wrong about,” across the top. Now add the statements of fact you wish to intellectually eradicate. This looks like, “I get to be wrong about that fact that...” The second part fills in the faulty beliefs previously maintained. These fractured concepts can deal with any area of life. For instance: “the fact that men are not sensitive or don’t listen,” “the fact that I can’t make enough money being spiritual,” “the fact that sex in relationship wanes after six months (or your favorite interval),” “the fact that the world cannot live in peace,” or “the fact that people will never understand the vital life-force energy of the soul,” all offer examples. Documenting these ideas brings them out of the subconscious into the conscious. If you’re not sure what failed beliefs you have, make up one to suit any recurring obstacle you encounter in life.

After the deletion exercise is done, do the creed-building exercise. With deliberate attention, possibly over a series of efforts, define what you do intend to carry within your consciousness as an active, contributing belief. Make these specific, open-ended and clear.

This effort takes care of the mental element. Sometimes, though, the psyche insists upon clinging to old beliefs because its need for stability. It confuses familiarity with good. To address this part of the problem, the psychology and ego must be superseded. This becomes an energy evolution.

The IFR vibration strongly emanated by the Galactic Center, jostles the Root Chakra, one of the seven primary energy centers of the body according to Eastern Mysticism. The Root Chakra serves as a discharge point of one's vibrational nature connecting it with the Earth while acting as a turnaround for the kundalini, the snake-like spiraling coil of energy connecting all seven chakras with the Source. Kundalini in a totally integrated individual serves to weave all aspects of the person together. Complete creativity, unlimited capacity for healing, uninhibited creativity, total passion for life, Divine Love, Divine Understanding and infinite potential make up the by-products of kundalini. From this description it makes sense for everyone to sign for this energetic access. For kundalini to completely engage, the presence of the Root Chakra must be noted, activated and honored. A strong point of energetic power, the Root Chakra often receives deferring messages because it’s in such a sensitive and scary region of the body. Actually, this chakra deals with power and energetic potency, not sexuality. Avoiding attention to this vital energy center shunts energy overall and decreases the natural cosmic river within - and as regarding the Galactic Center, one cheats oneself out of valuable knowledge.

The Galactic Center’s infrared jolt to the energy field naturally induces the release of past memories that preclude an individual from making progress in life. Consciousness constipation passes. Often, when an emotional download of healing data completes, the body sometimes follows with its own symptoms of letting go. Ranging from shaking, chills and even the elimination system moving into high gear, verification for the inner evolution appears.

New emotional experiences may now replace previously retained ones. The mental barriers to understanding a new idea, receiving insight or just plane old "getting it" gracefully yield under this influence. How is this process stimulated? Several possibilities exist. Good, old-fashioned meditation does the trick. However, as with so many galactic points, the meditative process offers so much more when maintaining a grounded quality. Simply sitting upon the ground, tail bone connected with Earth does the trick. Mediation, if not grounded, does not support the Galactic Center. In fact, disconnected spiritual exercises make access to galactic points more difficult to integrate - especially this one.

The antidote to meditation comes through conscious channeling. Conscious channeling is exactly that: conscious. There’s no place to go, no spirit guide to meet, no specific state of consciousness to achieve. Naturally, you possess instant access to the download of Divine Insight located at this specific frequency and direction in space at any time, and in blasts taking only fractions of a second. You do not even need to go through the added effort of figuring when the Galactic Center is overhead - which it is once a day. You simply need to clear your mental decks, set the agenda and then do the hardest part of any spiritual exercise: Listen.

Often asking a question helps. Since the information freely rendered by the Galactic Center tends to be very progressive, emotionally confrontational and far out, perhaps a non-personal question serves the process better.

Without going anywhere in intentionally altered consciousness, with eyes open, senses alert, track the flow of information. A stream of consciousness begins. This stream rivals the energy of an arm of a galaxy. It’s rich, strongly logical and precisely wise. No vagueness occurs in the Galactic Center. The information is incisive, direct, informative. If you experience wandering dialogues or thin responses, your inner tracking dish needs a nudge to firm up on the exact degree. It would not yet be precisely aligned.

Should one be tracking the Galactic Center, physical sensations often accompany the flow of information. These sensations confirm the accuracy and relevance of the content. To ease one's uncertainty about new information, the Galactic Center grants the following classic physical signatures: itching scalp, burning in the palms, gurgling stomach, heat in the back of the neck or at the base of the spine, pressure on the temples of the head and overall tingling. Sometimes a light-headed feeling like that experienced after consuming an excessive amount of sugar or caffeine confirms the tracking.

This information needs documentation. You could write it down. Usually, the flow is so furious that you lag behind in the physical writing process. Recording it works. The use of video or audio devices captures everything. For those up to speed with voice recognition software on the computer, this method works especially well. Grasp it all without losing a lick.

The information provided by the Galactic Center often accurately addresses knowledge factors to which you have never had any exposure. Regardless, the information stands correct. When the data deals with unfamiliar, conscious, instructive knowledge factors than those to which you have been exposed, it leans toward a block diagram view. Heavily conceptual, it’s a powerful starting point. Make a course outline from the informational flow. It will flesh out later. For things you already know to some degree, the Galactic Center gets very specific. Detail it fully. Don’t miss a single lick. As with most galactic connections, if you replicate the exact environment you were in, it does not guarantee the idea can return. These surges come through periodic portals. If you return at a time when the portal is bound tight, nothing can come out of it. Use it at the time. Waste wisdom not.

Only one problem exists within Galactic Center information. It’s slightly ahead of its time.

The good news about the consciousness “lead” offered by the Galactic Center is that it’s at least workable. You can see that down the road this will work, though not immediately applicable. Typically, Galactic Center information leads by six to nine months time. Ideas you get from this nucleus today make sense to the collective consciousness and mainstream ideas of plain, old folks in a half year to a human gestation cycle later. Implement some patience. Your idea flow is like a well thrown pass by a football quarterback. The receiver only needs to catch up with it and run under it to have it perfectly plop into his “soft” hands.

Should you want immediate relevance in the real world, review your galactic wares. If you go back to the insights and ideas that others shunned during the last six months to a year, you’ll find hidden gold consciousness nuggets lying on the ground, shining in the Sun. It’s as simple as readdressing a previous idea.

If you do not claim the idea as your own, nor assure that it makes it on the agenda once again, someone else will restate your idea. Worse, they’ll act like they derived the inspiration you downloaded long before. Their subconscious finally got around to processing it, and you enacted the inspiration. They moved through their own resistance and now think it’s the ultimate ice cream of ideas. Should you have no documentation of your insights, you also have no claim.

Resistance naturally buffets against the Galactic Center flow. Progress is terrifying. Letting go of old concepts, regardless of their flaws, does not come easily. New-fangled ideas might bring some sort of curse with its blessing. Perhaps it’s better to wait and see. These time-dilated innovations pressurize the comprehension abilities of others to the insights carried by the Galactic Center endowed person. This comprehension lag intensifies if the recipient of the new information holds any emotional investment to previously held ideas. An important concept in scientific research notes that if one conducting an experiment is not willing wrong about the hypothesis underwriting the experiment, the experiment most likely leads to an inevitable failure based in mental bias.

Typically, the response of another to the nothing less than brilliant insights of the Galactic Center will be, "So you're saying I'm wrong. Right?" Not at all, but it can be taken that way. The point is: a different direction exists. A direction that holds more promise, a clearer path, fewer obstacles, focused progress and greater ease now stands before you for your acceptance. "Yeah, well, I'm still not interested." Of course not. And you're not likely to be until six to nine months from now when you're going to come back, talk about all this and act like you thought of it. No matter. At least it gets done.

Two ways of using the Galactic Center insights effectively exist. One, when imparting information to others who have an emotional charge about what's going on, give it out as if it has nothing to do with them or their situation. Let them grow into it. You have done your part by dispersing the information. Two, keep a log of your Galactic Center based insights. Keep them on high alert status, awaiting the call of a more receptive humankind.

Part of the mental resistance originates in a mnemonic overload condition I like to refer to as psycho-technological adjustment (much to the chagrin of editors). "There already are enough good words in the English language," an editor once reported to me. "If God had wanted us to fly, he would have given us wings." "A baby made in a test tube, ain't really a baby." The truthful point of all similar statements to those above is that they are biased. Full of prejudice and preconceived notions, one cannot move forward in life with an open mind (or heart). It's okay, though. The Galactic Center intends to heal those woes.

Psycho-technological adjustment points out the emotional perplexity of responding to advances in science and technology. How does it strike you that another one of you can be created from what you left behind on the floor of the barbershop or beauty salon? Sex is now redundant since sperm to egg fusion occurs inside test tubes, not to mention cloning. What does that do? What happens when people realize that natural acts and qualities presumably granted through the Will of God can be done without the sanctity allegedly required? What happens if we mess with Mother Nature? By damming up the Colorado River, water comes freely to Arizona and Southern California, but the river’s natural life cycle fails because of the lack of natural flooding. Some life forms face extinction, never to reside again on this planet. Big deal, right? Maybe not. The Galactic Center issues a technical warning in the form of an uneasy feeling in the guts. This visceral reaction wants to provoke pure futuristic thinking and conceptual ability. Keeping the large view of evolution and progress hand in hand becomes the social, economic, theological and political platform of the Galactic Center.

Most importantly remember: The Galactic Center rules ignorance. Ignorance in this context does not denote a lack of knowledge. Ignorance connotes the presence of knowledge one consciously chooses to ignore. Deliberate deletion of Divinely inspired data defines a sin. Sin, by original denotation, means: "distance from God," or "missing the mark." Certainly missing the mark weighs heavily upon the source full of heart within the Sagittarian Archer.

Another more esoteric element exists in this same idea. To ignore the flow of information pouring from the Galactic Center is to ignore one of the Creator’s loudspeaker systems. Shunning the knowledge indicates complete disrespect and disregard for the Power of it All, whatever that is. Yet, from this source, the information unendingly and undauntedly flows. But it does make you wonder if things today would have been different had Moses doused out the flames of the Burning Bush with water collected from the Red Sea?

The Galactic Center carries the innate ability to single-handedly relieve the dreaded Sagittarian Syndrome. This malady best waves its ugly head when you sit next to a Sagittarian type watching television during a heavily commercialized time slot. The Sag will report, with great enthusiasm, all of his or her missed opportunities in life wherein they thought of the product advertised. "Gosh, they exclaim, “I had that idea at least five years ago." And the point is: nothing was done with the information you received.

The Galactic Center radiates brilliant insight to anyone connected with it. This insight craves implementation. This infrared information reveals how to let go of what is in the way to make a clear path for the next step. As soon as an idea is grasped and brought forward, the path of accessing new information refreshes. At all times, new and newer insights spew forth. This carries the tone of consciousness evolution. The collective aim refocuses and retargets with higher and clearer insights at each minute in timelessness. The more considered, the broader the band of consciousness acceptance, then the more assurance can be taken with the focus of life, personal or collective. All this, by the way, occurs a step at a time. One step leads to the next and so on. Extreme long range vision does not accompany these insights. You will not know how far the idea will go, how much it can change the world or your consciousness. This lack of viewing actually protects the ego from going overboard in a Sagittarian agenda - with either extreme overestimation or underestimation.

For an individual with strong Galactic Center connections, several important ideas emerge around the information received. First, the information is free and available to anyone choosing the frequency, whether astrologically linked or not. Whoever uses it first, gets the kudos, accolades and profits. Within the unlimited source of the Galactic Center, there exists a steady, unfailing, unending stream of ideas. Often in Hollywood scripts concepts get guarded with Pentagon-rivaling security efforts. Yet, again, everyone is writing the same script at the same time. A plethora of ideas exists. Therefore, territoriality, propriety and competition seem ridiculous to the wise ways of the Galactic Center. The energy applies to anyone willing to “listen” to the energetic band. Enough good ideas exist for everyone choosing to listen.

So the other person got his script about the subjugation of Inuit Indians in Alaska done first. Did they steal your script about the Indians scratching out a living making scrimshaw? No, but they got the deal. Write a different story. But write it, instead of complaining about your missed boat. Sue the other writer for stealing your idea? Not necessary if you have not documented your Galactic Center idea file. And if you have, there’s no point anyway. Your energy can be better directed in creative thrusts.

In mundane realms the Galactic Center maintains its place. Most typically the Galactic Core carries strong influence in technological breakthroughs. Usually the GC does not bear much influence in natural events: earthquakes, volcanoes, floods and the like, unless a major technological consideration results. If the latest technology in bridge building fell short under the stress test of seismic activity, then the GC may play a part.

When the Wright Brothers successfully flew their mechanized aircraft on the beaches of North Carolina in December 1903, the Galactic Center constituted the midpoint of the Sun/Uranus conjunction in late Sagittarius. So, the Galactic Center perpetually plays a part in aviation, especially where existing technology fails and new engineering must result. Consider that when Uranus, hand-in-hand with Saturn, crossed these degrees in the late 1980's commercial aircraft manufacturers toyed with new ways of engine propulsion. They went back to turboprop bearing Saturn’s link to the past. But now they put the engines in a new place, at the rear of the plane to honor Uranus. But to give the Uranus return of modern flight extra consideration, the propellers took residence on the rear of the engines. These ideas, though, never really got off the ground.

When Neptune slipped by these critical aviation degrees, two things occurred. First, new engines did arrive for the state of the art aircraft. Notably, these engines produced relatively little noise, minimizing the problems of noise pollution, a Neptune factor. Secondly, these engines implemented previously unknown levels of fuel efficiency, another Neptune push.

In the second half of 2001 as Chiron crossed the Galactic Center, more aviation manifestations arose. Chiron bears the heavy title as the healer who wounds. During this transit, commercial aircraft typically regarded for safely bringing people to their destinations became weapons in a yet undeclared religious war. As the jetliners plummeted into the World Trade Center buildings, a philosophical and physical attack was launched using the most ingenious weapons imaginable.

Who knows, perhaps when Pluto arrives at these degrees in 2007 and 2008, flying into the darker vastness of the skies will become a practical reality. Maybe we will find out if the top-secret Aurora aircraft capable of doing the United States to Australia in a few hours does exist. Of course, such high altitude flight, for those first embarking upon it, certainly offers an expanded view of the world. Perhaps all the world leaders obsessed with boundaries and physical demarcations on the planet should fly on these aircraft first.

The Galactic Center seeks to destroy prejudice of all kinds. Boundaries around countries disappear when viewed from high-tech space platforms. Sexual attitudes seem moot when life creation originates in a test tube. Evolution bias eases when a primate's blood provides a vital, life-saving serum. Physical excuses for not traveling somewhere release with new developments in transportation. A world wide web site destroys the complaint that one can never have global impact. Virtual reality dissipates the sense that one can never safely overcome the fear of heights.

Ultimately, an understanding of consciousness offers itself to humanity as Pluto reaches to the Galactic Center. Yes, this has happened before. But this time we know about Pluto. And this time we’ve expanded our physical awareness to include the invisible energy spectrums.

Tolerance exudes from the Galactic Center. This point knows there exists no single, correct answer. Overcoming bias must result. The strength of one’s prejudice, hatred and fear only indicates a dismal “You Are Here,” progress marker on the potential for human consciousness. Simply, sit and listen. Learn to receive the subtle essences of Heaven. Let the inspiration feed you the ways of making wisdom work within the everyday walking within the world. Of course, remember to clear the pier before offloading new goods from the freighter of previously foreign wisdom.

The Galactic Center points out several critical initial factors for us all. First, agree to not see things the same way. Second, realize that all these points of view bear a common thread to the same source of inspiration. Third, redefine the fundamental human needs from all of this. People, in general, require the freedom to receive, perceive and believe in what ever way suits them. People insist upon the right of creating their own belief.

With all of this commonality out of the way, the surges of the rich inspiration of the Galactic Center can once again be felt.

According to the non-ending energy of the Galactic Center, progress is at hand. Progress is always at hand.