Αστρολογία και Ηθική

Η στροφή της αρχαίας φιλοσοφίας στην ηθική σκέψη, που συνδέεται με τη σωκρατική παράδοση, δεν οδηγεί σε απομάκρυνση από τα κοσμολογικά ζητήματα που σηματοδοτούν το ξεκίνημα της αρχαίας φιλοσοφίας. Έτσι, κατά έναν ιδιαίτερα γοητευτικό τρόπο, η ηθική στην αρχαία φιλοσοφία δεν είναι ξεκομμένη από τη φυσική φιλοσοφία, αλλά μάλλον την επαναπροσδιορίζει, ενσωματώνοντας και έναν νέο προσανατολισμό σε προβλήματα λογικής. Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την ιδιότυπη εμβέλεια του αντικειμένου, είναι σωστό να λέει κανείς ότι ένα μεγάλο μέρος της αρχαίας φιλοσοφίας (κάποιοι θα έλεγαν και όλη) ανάγεται στην ηθική, όχι όμως με την έννοια της διατύπωσης κανόνων για το πώς πρέπει να ζούμε αλλά με την έννοια της εξοικείωσης με τον κόσμο στον οποίο ζούμε, της κατανόησης της βαθύτερης δομής του (την οποία μόνο η φυσική φιλοσοφία μπορεί να μας αποκαλύψει), που με τη σειρά της θα μας επιτρέψει να απαλλαγούμε από τους φόβους μας, με κυριότερο, ασφαλώς, τον φόβο του θανάτου.

Κάθε Αστρολόγος πρέπει να έχει μια ηθική, όπως την ορίσαμε ανωτέρω, και οφείλει να την μεταδίδει στην κοινωνία, αν θέλει να είναι υποκείμενο της Ιστορίας και όχι  αντικείμενο της, όπως σοφά μας έχει πει πριν 2500 χρόνια ο Ηράκλειτος.

Κάθε Αστρολόγος οφείλει να διακονεί τον Κοσμικό Ελεονόμο, αν θεωρεί τον εαυτό του Μύστη του Σύμπαντος, διαφορετικά είναι αντικείμενο των πόθων του.......