Επόμενο θύμα η Γερμανία

Το πραγματικό επόμενο θύμα της ελληνικής κρίσης δεν είναι ούτε η Πορτογαλία, ούτε η Ισπανία. Οσο παράδοξο και αν είναι αυτό, είναι η ίδια η Γερμανία. Η γερμανική οικονομία βασίζεται στις εξαγωγές και όχι στην κατανάλωση. Μια υγιής κατάσταση είναι αυτή σίγουρα, όμως εξαρτάται δυσανάλογα από τις εξαγωγές στην υπόλοιπη Ευρωζώνη, όπου κατευθύνεται περισσότερο από το 60% των γερμανικών εξαγωγών. Το έλλειμμα των σπάταλων και ανεύθυνων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου είναι το πλεόνασμα της Γερμανίας και αυτό δημιουργεί τον πλούτο της χώρας. Η δημοσιονομική πειθαρχία, ο περιορισμός της κρατικής και της ιδιωτικής κατανάλωσης στον ευρωπαϊκό Νότο θα έχει άμεσο και βίαιο αντίκτυπο στην ίδια τη Γερμανία. Φούσκα δηλαδή και η γερμανική ευμάρεια, η οποία φούσκωσε από τη φούσκα των PIIGS. Και αργά ή γρήγορα θα σκάσει.

Παγκόσμιο χρέος και έλλειψη ανάπτυξης

Αλλά δεν είναι το πρόβλημα μόνο ευρωπαϊκό. Το παγκόσμιο κρατικό χρέος έχει τετραπλασιαστεί από το 1994 μέχρι σήμερα. Γεγονός είναι ότι μόνο μέσα στην τελευταία διετία, προκειμένου να αντιμετωπισθεί η πιστωτική κρίση η οποία ξεκίνησε με τα subprime στεγαστικά δάνεια, το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε, σύμφωνα με τα στοιχεία της BIS, από τα 28 στα 38 τρισ. δολάρια. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της αύξησης αφορά τις αναπτυγμένες χώρες, οι οποίες τώρα μπαίνουν σε πολιτική λιτότητας. Ομως η τροχιά αύξησης του χρέους είναι πολύ μακρύτερη και πηγάζει κυρίως από την αντιπληθωριστική πολιτική την οποία ακολουθούν τυφλά όλες οι χώρες την τελευταία εικοσαετία. Το αντιπληθωριστικό trade έπαιζαν οι αγορές μέχρι σήμερα. Χαμηλά επιτόκια και χαμηλός πληθωρισμός επέτρεψαν στα κράτη να δανειστούν κεφάλαια τα οποία σήμερα αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 65% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του δανεισμού αφορά τις αναπτυγμένες χώρες, την ίδια στιγμή κατά την οποία αυξάνεται ραγδαία το μερίδιο των αναδυόμενων χωρών στον παγκόσμιο πλούτο. Υπερχρεωμένες δηλαδή οι ευρωπαϊκές χώρες, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη φούσκα του κρατικού δανεισμού με δημοσιονομικό περιορισμό, ο οποίος οδηγεί σε ύφεση. Μαθηματικά αυτό δεν βγαίνει. Ούτε και λογικά. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι τονίζουν πως είναι αναγκαία η δημοσιονομική ενοποίηση στην Ευρωζώνη, ώστε να εξομαλυνθούν οι δυσχέρειες της ύφεσης, η οποία επέρχεται στην Ε.Ε., αλλά ακόμα και αυτό δίνει μόνο μερική λύση. Οικονομολόγοι ήδη αναφέρουν ότι την προηγούμενη περίοδο κατά την οποία βρέθηκε υπερχρεωμένη η παγκόσμια οικονομία, αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η πληθωριστική πολιτική η οποία ακολουθήθηκε οδήγησε στη μείωση του χρέους μέσω της πληθωρισμένης ονομαστικής οικονομικής ανάπτυξης. Η ΕΚΤ, αλλά και η Fed, αγκιστρωμένες στο αντιπληθωριστικό δόγμα των τελευταίων ετών, δεν φαίνονται έτοιμες να το εφαρμόσουν. Στην πραγματικότητα, σχέδιο αντιμετώπισης δεν υπάρχει. 

Απλώς οι πολιτικοί της Ευρώπης προσπαθούν με ημίμετρα και με εναλλακτικά σχέδια που ποτέ δεν υλοποιούνται να αποφύγουν τα χειρότερα. Όμως ο χρόνος μετρά αντίστροφα και εάν οι Ευρωπαίοι συνεχίσουν να εθελοτυφλούν, είναι σχεδόν βέβαιο πως σύντομα η δημοσιονομική κρίση θα λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και τότε θα είναι πολύ αργά για να αντιδράσουν. Το παιχνίδι θα έχει χαθεί.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/index.php?option=com_content&view=article&id=76626&catid=&Itemid=73