Διαβαστε το γραμμα του εκδοτη στο νεο τευχος
«Η κρίση στην οικονομία αποτελεί απλώς την θρυαλλίδα που θα συμβάλει στην έκρηξη που θα ακολουθήσει», έγραφα πέρυσι τέτοιες μέρες, αναλογιζόμενος τις δυνάμεις των Κρόνου και Πλούτωνα που είχαν αρχίσει να κάνουν εμφανείς τις παρεμβάσεις τους. Σιγά σιγά, αρχίζει και ο πολύς κόσμος να διαπιστώνει το προφανές: ότι ο δρόμος για την επιθυμητή αλλαγή που θα φέρει την όποια ανάκαμψη κάθε άλλο παρά με ροδοπέταλα είναι στρωμένος.
Το «σάπιο δόντι» πρέπει να βγει από τη ρίζα του, αλλά από ό,τι φαίνεται θα βγει χωρίς την παραμικρή αναισθησία. Ίσως και να είναι καλύτερα έτσι. Ίσως ο πόνος γίνει η αφορμή για να σκεφτούμε πού στο διάολο πήγε η ανθρωπιά μας, γιατί γίναμε αυτό που γίναμε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Ίσως διαπιστώσουμε ότι αυτό που μας λείπει δεν είναι τα λεφτά, αλλά το χαμόγελο και η αξιοπρέπεια.
Με αυτά και με τα άλλα, πάμε για το κλείσιμο ενός κύκλου, που σηματοδοτείται από το ξεβράκωμα των εθνοσωτήρων μας που από τη μια μας καλούν σε θυσίες και από την άλλη οι ίδιοι δεν κόβουν τις «κακές συνήθειες».
Ο βασιλιάς είναι γυμνός πια, και το μόνο ρούχο που πρέπει να φορέσει είναι αυτό που θα φτιαχτεί από σάπιες ντομάτες, πούπουλα και πίσσα.
Πάλι πέρυσι έγραφα για την αντιληπτική αγκύλωση των διαχειριστών της εξουσίας που τους εμποδίζει να κατανοήσουν ότι η εξουσία τους είναι δοτή, ότι πρέπει να υπηρετούν και όχι να επιβάλλουν, να μη θεωρούν τη χώρα και την εξουσία μαγαζάκι τους. Ιστορικά ποτέ κανένας εξουσιαστής δεν το κατάλαβε αυτό και όταν το κατάλαβε ήταν πια αργά για αυτόν. Έρχεται και των δικών μας η ώρα να το καταλάβουν.
Ας βοηθήσουμε λοιπόν αυτή η ώρα να έρθει ...μια ώρα αρχύτερα, αναδεικνύοντας αυτά που μας ενώνουν και όχι αυτά που μας χωρίζουν, προτάσσοντας αυτά που φοβούνται: αλληλεγγύη και ανθρωπιά.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΕΛΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου