Οι 7 Σαμουραι της Αστρολογιας

Στο Βερντε συναντηθηκαν οι 7 Σαμουραι της Αστρολογιας.Περασαν ωραια και κατι καινουργιο γεννηθηκε.Η εκτελεστικη επιτροπη των πυρηνων του Αναδρομου Ερμη εδωσε τον ορκο του επιορκου Αστρολογου και στρωθηκε στην δουλεια.Το μελλον θα δειξει,αν πραγματι κατι αξιζουν...





Να φεύγεις, να φεύγεις, να φεύγεις,
ώσπου να βρεις τις ακτές,
που χρόνια τα χρόνια στολίζουν
με σημαιάκια του χτες.

Οι αιώνες,
ξεβαμμένες, αρχαίες εικόνες,
μεγαλεία,
σκονισμένα σε ράφια βιβλία.

Μα εσύ πρέπει πάντα να φεύγεις,
να βρίσκεις τις φοινικιές,
που κάθε τους λόγχη σου δείχνει,
μια απ' τις παλιές σου μορφές.

Γόνος, νόθος του θεού του ήλιου,
καπετάνιος σε πλωτό νου Νείλου,
Αλχημίστας κι ιερέας δικαστής.
Νέγρος ταξιτζής μέσα στο Χάρλεμ,
Αριβίστας ζιγκολό στο Σάλεμ,
Καζανόβας και Λατίνος εραστής.

Λαβωμένος παλαιστής του Σούμο,
Πακιστανός μούτσος σ' ένα τσούρμο,
που βυθίζεται ανοιχτά των Αντιλλών.
Γελαστός παλιάτσος και ακροβάτης,
μες στο Σόχο ζόρικος προστάτης,
γόης εξαθλιωμένων γυναικών.

Όλα γυρίζουν, ξαναγυρίζουν,
λιώνουν, τελειώνουν και ξαναρχίζουν(ε).

Ίωνας φιλόσοφος και ρήτωρ,
στη Σεβίλλη ταύρος επιβήτωρ,
που πεθαίνει σ' του τορέρο το σπαθί.
Δολοφόνος ενός πρώην τσάρου,
φύλακας ενός σβησμένου φάρου,
αμανές σε Οθωμανικό τζαμί.

Στα βουνά της Αφρικής αντάρτης,
ήρωας πολεμιστής σακάτης,
τα παράσημα του βγάζει στο σφυρί.
Μάγος του Αμαζονίου μάντης,
κολασμένος συγγραφέας Δάντης,
σαμουράι πέρα στην Ανατολή.



Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων,
που ξέρουνε τι κάνουνε,
που ξέρουν ότι χάνουνε
κι ελπίζουνε στο κράτος,
χαμένοι κατά κράτος.

Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων,
που πέτρα δεν αφήσανε,
που τοίχους ζωγραφίσανε
κι ακόμα ζωγραφίζουν,
μαραίνονται κι ανθίζουν.

Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων,
οδός του οδοστρώματος,
του έτσι, του κυκλώματος,
οδός σακατεμένη,
οδός αγαπημένη.

Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων,
οδός απόντων υπευθύνων.
Οδός του πάθους, οδός του λάθους,
οδός του ύψους και του βάθους.

Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων,
που πιάνονται αδιάβαστοι,
που γίνονται ανάρπαστοι,
που σκίζουν και πουλάνε,
που δε με ξεγελάνε.

Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων,
που δεν τους πιάνει λάστιχο
κι εγώ μ' ένα τετράστιχο
τους πιάνω από τη μέση,
πονάω και μ' αρέσει.

Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων,
που ξέρουν να ονειρεύονται,
που υπερηφανεύονται,
πως είναι και οι πρώτοι,
μακάρι να 'ναι πρώτοι.

Οδός Ελλήνων, οδός εκείνων,
οδός απόντων υπευθύνων.
Οδός του πάθους, οδός του λάθους,
οδός του ύψους και του βάθους.



Όχι σε όλα, που μου δένουν κόμπο την αλήθεια,
τα 'χω γραμμένα, τα παλιά και νέα παραμύθια.
Όχι σε όλα, που με ζωγραφίζουν παύλα-τελεία,
τα 'χω γραμμένα, τα υπόθετα για την αϋπνία.

Όχι σε όλα, που κουρέλια κάνουν τα όνειρά μου,
τα 'χω γραμμένα κι έχω φτιάξει τον κρυφό έρωτά μου,
κρυφέ έρωτά μου.

Όχι σε όλα, που τις φλέβες του μυαλού μου τρυπάνε,
τα 'χω γραμμένα, τα ηρεμιστικά που με προσπερνάνε.
Όχι σε όλα, που σκορπάνες χίλιες και μια νύχτες,
τα 'χω γραμμένα, τα χαπάκια σας που σπάνε τους δείχτες.

Όχι σε όλα, που κουρέλια κάνουν τα όνειρά μου,
τα 'χω γραμμένα κι έχω φτιάξει τον κρυφό έρωτά μου,
κρυφέ έρωτά μου.

Όχι σε όλα, που με στήνουν πάλι στη γωνία,
τα 'χω γραμμένα, των επίσημων τα θεωρεία.
Όχι σε όλα, που μου δίνουν βήμα ένα-δύο,
τα 'χω γραμμένα, τα κατάγματα με το βραβείο.

Όχι σε όλα, που κουρέλια κάνουν τα όνειρά μου,
τα 'χω γραμμένα κι έχω φτιάξει τον κρυφό έρωτά μου,
κρυφέ έρωτά μου.