Πέρα από τη μάταιη αναζήτηση της καλής εξωτερικής εμφάνισης, η δίαιτα παρατείνει τη ζωή
Από πολύ παλιά ήταν γνωστό ότι κάποιος αυτοπεριορισμός ή και η συστηματική αποχή από την υπερβολική κατανάλωση τροφής περιορίζει τις αρνητικές συνέπειες της γήρανσης και συμβάλλει αποφασιστικά στη διατήρηση της καλής φυσικής κατάστασης των σωμάτων. Γι' αυτή την εμπειρική διαπίστωση ωστόσο δεν διαθέταμε μέχρι πρόσφατα καμιά εύλογη επιστημονική εξήγηση ή πειστική ερευνητική απόδειξη.
Πρόσφατα όμως οι ερευνητές τού Mount Sinai School of Medicine στις ΗΠΑ παρουσίασαν μια καλά τεκμηριωμένη μελέτη του βασικού βιοχημικού μηχανισμού, που ευθύνεται για τη στενή εξάρτηση της μακροζωίας από τον συστηματικό αυτοπεριορισμό στη λήψη τροφής.
«Στόχος της έρευνάς μας ήταν να βρεθεί μια απάντηση σε ένα πολύ συγκεκριμένο ερώτημα: γιατί το να τρώει κανείς λίγο επιβραδύνει τις φυσικές διεργασίες γήρανσης ενώ, αντίθετα, η υπερβολική κατανάλωση τροφής επιταχύνει την εμφάνιση δυσλειτουργιών ή ασθενειών που συνοδεύουν τις πιο προχωρημένες ηλικίες;» σύμφωνα με την προσεκτική διατύπωση του Charles Mobbs, καθηγητή Νευρογηριατρικής και υπεύθυνου γι' αυτή την έρευνα. Και συνεχίζει: «Η απάντηση, όπως ανακαλύψαμε, θα πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στο οξειδωτικό στρες που προκαλείται από τη λήψη τροφής. Μια υποθερμιδική δίαιτα φαίνεται να περιορίζει τις αρνητικές συνέπειες από το μεταβολισμό της γλυκόζης και κατά συνέπεια το οξειδωτικό στρες που αυτή η βιοχημική διεργασία συνεπάγεται. Το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα έχει στον οργανισμό μας μια πλούσια σε θερμίδες δίαιτα».
Και όπως προσθέτει στη σχετική ανακοίνωσή του ο C. Mobbs: «Δεν έχει καμιά σημασία ποια δίαιτα επιλέγει να ακολουθήσει κανείς, αν δηλαδή περιορίζει τη λήψη πρωτεϊνών, υδατανθράκων ή λιπιδίων. Αυτό που έχει σημασία είναι η συνολική μείωση των θερμίδων»! Πράγματι, όπως διαπίστωσαν, η συστηματική μείωση των θερμίδων έχει αποτέλεσμα την ενεργοποίηση ενός «μεταγραφικού παράγοντα» που ονομάζεται «CREB- binding protein» ή πιο απλά CBP. Οι μεταγραφικοί παράγοντες είναι γενετικά στοιχεία -συνήθως πρωτεΐνες- που διαδραματίζουν αποφασιστικό ρόλο στην επιλεκτική έκφραση ή αποσιώπηση των δομικών γονιδίων. Συνεπώς οι παράγοντες αυτοί μπορούν να ρυθμίζουν, ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες, τη μεταγραφή -δηλαδή την έκφραση- των γονιδίων μας.
Ο συγκεκριμένος παράγοντας CBP ελέγχει τη δραστηριότητα των γονιδίων που εμπλέκονται στη ρύθμιση της καλής λειτουργίας και της γήρανσης των κυττάρων. Οι Αμερικανοί ερευνητές ελπίζουν ότι στο μέλλον ίσως καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια φαρμακευτική ουσία ικανή να μιμείται τη δράση τού CBP στον οργανισμό. Κατ' αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαμε να παρατείνουμε το προσδόκιμο ζωής ενός ατόμου αποτρέποντας τη φυσιολογική γήρανση των κυττάρων του εξαιτίας του οξειδωτικού στρες. Εν αναμονή αυτού του αμφίβολου φαρμακευτικού ελιξίριου της νεότητας, καλό θα ήταν να στραφούμε σε πιο αποτελεσματικές λύσεις, όπως η δραστική μείωση των νοστιμότατων υπερθερμιδικών τροφών. Πάντως καλό θα ήταν να θυμόμαστε πάντα ότι η μείωση, έπειτα από σταθερή δίαιτα, του CBP κατά 10% μπορεί να μας προσφέρει μια σχετικά μικρή παράταση της ζωής, ενώ η δραστική μείωσή του κατά 80% θα μας οδηγούσε σε βέβαιο θάνατο από λιμοκτονία. *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου