Νιώθετε διαρκώς εξαντλημένοι από την πολλή δουλειά; Προσέξτε! Η υπερκόπωση μετά τα σαράντα μπορεί να οδηγήσει σε νοητικό burnout
Από τον ΣΠΥΡΟ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗ
Η πολλή εργασία τρώει τον αφέντη, λέει η λαϊκή παροιμία. Και όπως αποκαλύπτουν πρόσφατες έρευνες, δεν τον «τρώει» μόνο σωματικά αλλά και διανοητικά. Ερευνητές του Φιλανδικού Ινστιτούτου Εργασιακής Υγείας μελέτησαν τις νοητικές επιδόσεις 2.216 Βρετανών μεσηλίκων και κατέληξαν στο άκρως ανησυχητικό συμπέρασμα ότι οι μεταμοντέρνοι «σταχανοβίτες» διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν από άνοια ή κάποια άλλη νευροεκφυλιστική ασθένεια.
Η Marianna Virtanen και η ομάδα της επέλεξαν να μελετήσουν τους εργασιακούς ρυθμούς των Βρετανών μέσης ηλικίας, αφού ως γνωστό θεωρούνται οι πιο δουλευταράδες από όλους τους Ευρωπαίους εργαζομένους: σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Daily Mail», ένας Βρετανός εργαζόμενος στους οκτώ δηλώνει ότι εργάζεται πάνω από 48 ώρες την εβδομάδα. Από την έρευνα προέκυψε ότι το 39% του δείγματος εργάζεται λιγότερο από 40 ώρες εβδομαδιαίως, το 53% από 41 έως 55 ώρες και το 8% εργάζεται πάνω από 55 ώρες.
Οι εθελοντές υποβλήθηκαν σε δοκιμασίες ελέγχου των εγκεφαλικών λειτουργιών, από τις οποίες προέκυψε ότι υπάρχει σαφής συσχετισμός ανάμεσα στις ώρες εργασίας και στην προοδευτική έκπτωση των νοητικών λειτουργιών, η οποία μπορεί κάλλιστα να εξελιχθεί σε άνοια ή άλλες νευρολογικές παθήσεις.
Οι Φινλανδοί ερευνητές ισχυρίζονται μάλιστα ότι οι επιπτώσεις της υπερβολικής εργασίας στην υγεία των ατόμων είναι ανάλογες με αυτές του καπνίσματος.
Η νέα αυτή εργασιακή πάθηση είναι ευρύτερα γνωστή ως «σύνδρομο burnout». Το σύνδρομο burnout δεν πλήττει ξαφνικά τους αθεράπευτα εργασιομανείς, αλλά εκδηλώνεται σταδιακά. Ο ίδιος ο επινοητής αυτού του όρου, ο Νορβηγός ψυχαναλυτής Herbert J. Freudenberger, χώρισε την όλη διαδικασία σε δώδεκα στάδια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα «συμπτώματα» εκδηλώνονται πάντοτε με αυτή τη σειρά ή ότι η διάρκεια του κάθε σταδίου είναι ίδια σε όλα τα άτομα.
1. Ολα αρχίζουν από μια υπερβολική εργασιακή φιλοδοξία.
2. Εργαζόμαστε ολοένα σκληρότερα για να μην απογοητεύσουμε τον εαυτό μας ή τους συναδέλφους μας.
3. Στο όνομα της επαγγελματικής επιτυχίας παραμελούμε όλες τις υπόλοιπες ανάγκες μας.
4. Κάποια στιγμή καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι αδυνατούμε να διαχειριστούμε το εργασιακό στρες.
5. Αναθεωρούμε και εγκαταλείπουμε τις προηγούμενες αξίες στο όνομα της επαγγελματικής επιτυχίας. Γίνονται ορατά τα πρώτα φυσικά συμπτώματα.
6. Παρουσιάζουμε άρνηση των προβλημάτων και έλλειψη ανοχής απέναντι στους άλλους.
7. Επίσης, διακοπή ή καταστροφή όλων των προηγούμενων κοινωνικών σχέσεων.
8. Εκδήλωση ορατών μεταβολών στη συμπεριφορά.
9. Πλήρης αποξένωση από τον εαυτό μας. Τίποτα πλέον δεν έχει αξία. Η ζωή μας είναι μια μηχανική επανάληψη.
10. Διεύρυνση του εσωτερικού κενού.
11. Κατάθλιψη, οποία μπορεί να εκδηλώνεται είτε ως υπερδιέγερση είτε ως πλήρης απάθεια.
12. Η ολοκλήρωση του burnout. Για να διαφύγουμε από τον φαύλο κύκλο που οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει, σκεφτόμαστε την αυτοκτονία ως δελεαστική προοπτική. Μερικοί μάλιστα την κάνουν και πράξη.*
2 - 07/03/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου