Στη Μαρια,

που μου εκανε την εκπληξη και δεν περιμενε
να γιορτασουμε παλι μαζι τα γεννεθλια μου,
οπως την περασμενη φορα,
εκεινη τη γλυκια Αυγουστιατικη βραδια,
αλλα εφυγε ξαφνικα, κλεινοντας για παντα τα ματια της..
κρατωντας τα δικα μου ορθανοιχτα απο τη θλιψη...

Α, ρε Μαρακι, που ενω η ζωη στα εφερε τοσο αλλοκοτα,
εσυ παντα ειχες κατι καλο να πεις,
ακομα και γι αυτους που δεν το αξιζαν...