Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Διάνα, μα δε λογάτε που παν τα τέσσερα ζωντόβολα. Πόσες φορές θα σας το πω βρε! Βρε εμείς κρατάμε ολάκερη την κοινωνία στα χέρια μας. Έτσι σαν μια πιατέλα!
Νίκος Τσούκας: Μάλιστα κύριε υπομοίραρχε. Πιατέλα.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Και τι έχει μέσα η πιατέλα;
Νίκος Τσούκας: Τι έχει κύριε υπομοίραρχε;
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Λογιών λογιών μεζέδες.
Νίκος Τσούκας: Μάλιστα κύριε υπομοίραρχε.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Πορτοφολάδες, καφετζούδες, φονιάδες, παρδαλές, ψευτοάγιους, απ΄όλα τα σχέδια.
Νίκος Τσούκας: Μάλιστα κύριε υπομοίραρχε.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Το λοιπόν, ποια είναι η δουλειά μας εμάς;
Νίκος Τσούκας: Ποια είναι κύριε υπομοίραρχε;
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Τσιμπάμε τον έναν, τσιμπαμε τον άλλον, τσιμπάμε τον άλλον...
Νίκος Τσούκας: Ώσπου ν΄αδειάσει η πιατέλα;
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Όχι! Ζωντόβολο! Η πιατέλα δεν αδειάζει ποτέ. Εμείς τσιμπάμε κι η πιατέλα ξαναφουρνίζει μεζέδες.
Νίκος Τσούκας: Γιατί κύριε υπομοίραρχε;
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Δουλειά της της πιατέλας, εεε, της κοινωνίας. Η δουλειά η δική μας είναι να τσιμπάμε.
Η βίλα των οργίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου