Ο Πλουτωνας στο Αιγοκερο γραφει ενα μικρο κειμενακι,ετσι για να μην ξεχναμε τις καταγωγες και τις φυτρες μας.

Να μην είναι ο άνθρωπος αιτία εαυτού. Να δένεται από γεννησιμιού του σε ένα σόι, μια γενεαλογία, μια γλώσσα και μια ιστορία. Να έχει μια κληρονομιά, προς λήψη και μετάδοση, η οποία προηγείται και έπεται του ίδιου, ένα κληροδότημα οικουμενικό όσο και τοπικό, του οποίου δεν έχει ως άτομο την ελεύθερη διάθεση, ιδού μερικές αλήθειες άχρηστες στην πραγματικότητα για τον υποψήφιο self-made-man ο οποίος φαντάζεται ότι μπορεί να αποκτήσει τα πάντα με την ανταλλαγή και το χρήμα, χωρίς να οφείλει τίποτα σε κανέναν. Το συμβολικό δεν είναι αυτό του οποίου κανένας δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιοκτήτης; Αυτό που δεν αγοράζεται ούτε ανταλλάσσεται; Δυσάρεστη έκπληξη για τον χειραφετημένο: υπάρχουν, λοιπόν, πράγματα που δεν είναι κινητά ή ακίνητα αγαθά; Είμαστε υποχρεωμένοι, εμείς οι κύριοι, κάτοχοι και δημιουργοί του κόσμου, να ανήκουμε σε αυτό που δεν μας ανήκει; Κρύψτε αυτό το χρέος που δεν αντέχω να βλέπω…

Regis Debray, «Ανθρώπων Κοινωνίες»