Αφιερωμενο στο ΘΕμο και τον ΜΑκη

Το σώμα δομείται, αποδομείται, διαστρεβλώνεται, ανακατασκευάζεται όπως η προσωπικότητα. Η φύση είναι υπερβολικά αργή, η εξέλιξη δυσδιάκριτη. Δεν μπορεί να περιμένει κανείς, λείπει ο χρόνος, λείπει η υπομονή. Είναι ανάγκη να δούμε τώρα, εδώ, ένα προσχέδιο του μετα-ανθρώπου, το λυκόφως των τεράτων. Ισότητα των φύλων, ισότητα των χρωμάτων, ισότητα των σωμάτων. Το αντίθετό τους: σεξισμός, ρατσισμός, κοινωνικές διακρίσεις λόγω βάρους, ύψους, σχήματος. Στο αρχιπέλαγος των διαφορών μια μειονότητα επικρατεί, αναδεικνύεται σε νόρμα. Η πλειονότητα στιγματίζεται: «πολύ χοντρός», «πολύ γέρος», «κουτσός», «κουφός», «παλαβός», «Κουασιμόδος», «στούμπος», «θωρηκτό», «σακάτης». Η αλήθεια είναι ότι σε κάποια χρονική στιγμή όλοι οι άνθρωποι κατατάσσονται στους στιγματισμένους, βρίσκονται, έστω προσωρινά, εκτός νόρμας. Παχαίνουν, γερνάνε, σπάνε ένα πόδι- δύο πόδια- καμπουριάζουν, κουφαίνονται.

Σώτης Τριανταφύλλου, «Ιστορίες του Σώματος»