Ποια Αριστερα?

Για τον πληθωρισμό των φτωχών (πολύ πιο επώδυνον απ' τον πληθωρισμό ως κοινό μέγεθος για όλους - δεν

κοστίζει το ίδιο η αύξηση κατά ενα ευρώ ενός προϊόντος σε εκείνον που διαθέτει 300 ευρώ και σε εκείνον που διαθέτει 3.000) ρωτάει στο Κοινοβούλιο ο κ. Δραγασάκης, για το περιβάλλον προκάλεσε συζήτηση στη Βουλή ο κ. Αλαβάνος, κι όμως οι... παρελάσεις!

Σε ποιας μετριότητος την κατάρα έχει αιχμαλωτισθεί μέρος της Αριστεράς; ποιων στόκων η ευήθεια και το μικρό βεληνεκές υποβαθμίζουν τον ρόλο του ΣΥΝ, όταν αιχμαλωτίζεται σε υστερίες για ήσσονος σημασίας θέματα και εμφανίζεται απών στα σοβαρά. Λέω «εμφανίζεται»

διότι στην πραγματικότητα είναι παρών, όμως η βαβούρα (στα ΜΜΕ) γίνεται για τα ήσσονα και τα πιασάρικα -αδικεί τον εαυτόν της με αυτόν τον τρόπο η Αριστερά.

Ενώ παλεύει στη Βουλή και στο πεζοδρόμιο για σοβαρά προβλήματα - αίφνης οι... παρελάσεις! Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν! Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί

αν κάποιοι, όταν κάνουν παρέλαση παιδιά με ειδικές ανάγκες διακριβώνουν μιλιταρισμό! Αν όταν περνάει η σημαία του ΕΑΜ τη χαρίζουν στον Ψωμιάδη. Αν στη χαρά της

λαϊκής γιορτής με τα σημαιάκια των πιτσιρικάδων, το καμάρι των χαζομαμαδομπαμπάδων και το νυφοπάζαρο, βλέπουν τα... Ες Ες να ξανάρχονται.

Δεν αδικούν αυτές οι ελαφρότητες μόνον την Αριστερά, αλλά και την Ιστορία. Εγραφε επ' αυτού χθες στην «Ε» ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Νίκος Κιάος: «Τα σύμβολα, όπως η σημαία, και οι εκδηλώσεις, όπως οι παρελάσεις, δεν της ανήκουν της Δεξιάς. Είναι κτήμα του λαού που πολέμησε, αντιστάθηκε και έζησε. Δεν μπορεί να τα χαρίσει η Αριστερά». Απλό, σαφές, σοφόν...

* * *

Προσωπικώς δεν με ενδιαφέρει αν θα γίνονται παρελάσεις, αρκεί να γίνονται γιορτές, αρκεί το μήνυμα κάποιων σημαντικών πραγμάτων να φθάνει στα παιδιά. Το σχολείο, ως εκ της φύσεώς του, κάτι τέτοια τα κάνει λειψά -τα αποστεώνει, δώσ' του το Πολυτεχνείο και στη δέκατη επέτειό του θα το κάνει μαυσωλείο. Ομως μόνο στο σχολείο μπορεί να κρατιέται αναμμένη η σπίθα που μπορεί αργότερα να γίνει φωτιά.

Σε αυτό το πλαίσιο μόνον καλύτερες απ' το τίποτα είναι παρελάσεις κι ακόμα καλύτερες θα ήταν γιορτές άλλες, σε βάθος! με μεγαλύτερες φιλοδοξίες.

Μείζον θέμα ήταν να μπορούν οι μετανάστες να σηκώνουν τη σημαία στις παρελάσεις -αυτό τους το δικαίωμα κόντραρε τον ρατσισμό και τον φασισμό- αυτός ήταν ένας καλός αγώνας, κι όχι αν η παρέλαση εισάγει τον... μιλιταρισμό.

Δεν ξέρω πού το πάμε, αλλά δεν πάμε καλά. Οταν ο κόσμος γελάει μαζί μας στα καφενεία, δεν πάμε καλά. Κι όποιος υποτιμάει τα καφενεία, κακό της κεφαλής του.

Κάποτε η Αριστερά πάλευε να πείσει τα καφενεία, να τα κερδίσει, δεν τα σνομπάριζε, δεν τα κορόιδευε. Κι όταν τα κόντραρε, το έκανε για να τα προσεταιρισθεί, όχι για να τα ξεφτιλίσει.

Νοσταλγώ (ως αριστερός) την Αριστερά των ιδεών κι όχι των χαρακτηρισμών, την Αριστερά που προσπαθεί να πείσει, όχι που απειλεί, κοροϊδεύει και περιφρονεί.

* * *

Ακόμα κι αν κάνει λάθος κάποιος που συνδιαλέγεται με την Αριστερά (ποιος αλήθεια είναι αλάνθαστος) είναι δυνατόν να εισπράττει χαρακτηρισμούς και λοιδορίες; Οποιος δεν συμφωνεί με τον κ. Λιάκο είναι «ψυχωσικός»; Βγάλαμε «φαιοκόκκινο» τον κ. Δεσποτόπουλο, «εθνικοπαράφρονα» τον άλφα, «αριστερόν εθνικόφρονα» τον βήτα. Απαγορεύσαμε στον μπακάλη να έχει γνώμη και στον μανάβη να τη λέει! -τι αλαζονεία ποιας κάστας είναι αυτή που έχει παγιδεύσει ένα μέρος της Αριστεράς;

Κι αν δεν διαπράξαμε οι ίδιοι τέτοια ατοπήματα, καλύψαμε όσους τα διέπρατταν. Οπερ χειρότερο! Ελεγε για «νοικοκυρές» η κυρία Κουλούρη (τι φεμινιστικό!) κι έκανε μόκο το συνοδοιπορούν μέρος της Αριστεράς.

Χάριζαν και χρέωναν οι πονηροί τον Μίκη, τον Μαργαρίτη, τον Μπιτσάκη, τον Λαοκράτη Βάσση και το 95% των Ελλήνων στον Χριστόδουλο και τον Καρατζαφέρη, κι εμείς αιδημόνως ως άλλες «πάπιες εψειριζόμεθα» που έλεγε και η Ρηνιώ Παπανικόλα.

Οχι. Ολα αυτά απάδουν προς την Αριστερά. Την προβοκάρουν. Θυμίζουν μόνον τις πολύ μεγάλες αμαρτίες της σκοτεινών εποχών, ή τη μισανθρωπία αριστερίστικων γκρουπούσκουλων της νεώτερης εποχής -πολύ μακρινής όμως για τους σημερινούς πιτσιρικάδες. Και πολύ απωθητικής.

Κατά τα άλλα, αν ένας πιτσιρικάς χέζει την παρέλαση, καλά κάνει-γούστο του. Αν καίει τη σημαία, δικιά του είναι, ό,τι θέλει την κάνει -κι αν πάλι πάψει να του είναι μια ξένη, πάλι δίκιο θα 'χει. Νισάφι πια με τη γεροντική μας υστερία...


ΣΤΑΘΗΣ Σ. 2.ΧΙ.2007 stathis@enet.gr


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/11/2007