Χρονια Πολλα στον χυμικο της Ψυχης μας Μιμη Πλεσσα

Πολλοι θα λετε τι ανορθογραφος ειμαι για να γραφω το χημικος με υψιλον.Αλλα για αυτους που ξερουν τους χυμους του Ιπποκρατη και του Γαληνου, η ορθογραφια είναι σωστη,γιατι αυτους τους χυμους της καρδιας διακονει πανω από 50 χρονια ο Μιμης Πλεσσας.Οι χυμοι αυτοι εθρεψαν τους πρωτες ερωτες μας,αλλα και μας κρατησαν στην ζωη, από τα καπριτσια της Αφροδιτης.Περασαμε την θαλασσα της Σαντορινης,πανω στα δελφινια του,με τις τζαζιστικες φρουτοσαλατες του, και γιναμε ανδρες με τα ωραια ζειμπεκικα, που χορεψαμε στις αμουδιες της Ιου.Ξεφυγαμε από την ρουτινα του Σαββατοβραδου, με τα ωραια μουζικαλ,δειγμα γραφης, που διδασκονται σε σχολες του εξωτερικου,την ιδια στιγμη που οι σοβαροι κριτικοι κινηματογραφου, τον εστελναν στα Ταρταρα.Αλλα αυτος εκει σταθερα, σαν επιστημονας ανατομος,μας εδινε την ανατομια της Ανατολης,μεσα από το μαυρο δερμα των Αφρικανων μεταναστων της Αμερικης.Πηρε το καλυτερο σχολιο από τον Ντιουκ Ελλινγκτον,όταν του ειπε ότι τον αδικει το χρωμα του δερματος του για τον τροπο που παιζει την τζαζ.

Το αγαπω και το ξερει, από την πρωτη συναντηση μας στα υπογεια στουντιο της Πανεπιστημιου 41, μεχρι τωρα ειμαι λατρης της ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ ΤΟΥ.